Morgunblaðið - 18.09.1981, Blaðsíða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 18. SEPTEMBER 1981
+
Stjúpmóöir mín og systir okkar,
STEINUNN BJARNADOTTIR,
Oddagötu 12,
andaóist aö Hrafnistu 16. september.
Baldur Símonarson,
Björn Bjarnason,
Hálfdán Bjarnason.
Jaröarför móöur okkar,
SOFFÍU ARNADÓTTUR
frá Efri-Hrísum,
fer fram laugardaginn 19. sept. frá Ingjaidshólskirkju kl. 14.
Ferö veröur frá Umferöarmiöstööinni kl. 7 árdegis sama dag.
Börnin.
+
Faöir minn, tengdafaðir, afi og bróöir okkar og mágur,
GUNNLAUGURJÓNSSON,
fyrrv. starfsmaöur hjá Eimakipafélagi íslands,
lést 15. sept. í Borgarspítalanum.
Jaröarförin fer fram miövikudaginn 23. sept. kl. 1.30.
Anna Vigdís Gunnlaugsdóttir.Sigurjón Markússon og börn,
Salvör Jónsdóttir, Guórún Jónsdóttir,
Einar Jónsson, Sigríóur Hrefna Guömundsdóttir,
Ágústa Jónsdóttir, Krístinn Óskarsson,
Salvör Guðmundsdóttir.
Eiginmaður minn. + ASMUNDURHANNESSON, Birkivöllum 2, Selfossi,
verður jarösunginn frá Selfosskirkju á morgun, laugardaginn 19. sept., kl. 2 e.h.
Elin Jónsdóttir.
+
Útför dóttur minnar, móöur okkar, tengdamóöur og ömmu,
HULDU VALDIMARSDOTTUR WHITE,
Helgi Björnsson
Minningarorð
Fæddur 18. nóvember 1916.
Iláinn 11. september 1981.
_I)auóinn or la kur. en lííiA cr strá.
skjalfandi starir þad straumfalliA á.“ (MJ)
Þessar ljóðlínur komu upp í
huga minn er mér var tilkynt í
síma föstudaginn 11 þ.m. að
frændi minn Helgi Björnsson
hefði iátist af slysförum fyrr um
daginn, þar sem hann var við
vinnu. Helgi var fæddur hér í
Reykjavík 18. nóvember 1916. For-
eldrar hans voru Björn Bene-
diktsson sjómaður frá Oddakoti í
Garðahverfi á Álftanesi, og Helga
Halldórsdóttir, Litlugrund hér í
borg. Björn fórst með vélbáti á
leið frá Hornafirði til Reykjavíkur
í desember 1944.
Helga lést 19. nóvember 1916
daginn eftir að Helgi fæddist.
Helga Halldórsdóttir átti góða
vinkonu sem Ingibjörg Andrés-
dóttir hét, og kvænt var Helga
Jónssyni skósmið.- Þau tóku hinn
nýfædda dreng að sér og ólst hann
upp hjá þeim, sem þeirra eigið
barn, við gott atlæti.
Þegar Helgi hafði aldur til fór
hann að vinna alskonar vinnu sem
til féll, en lengst vann hann við
höfnina hér í Rvík hjá Ríkisskip,
og nú síðustu árin hjá Eimskip.
Helgi var góður starfsmaður,
heiðarlegur og trúr sínum vinnu-
veitendum og var það hans
sterkasta hlið ásamt því að vera
sérstaklega umtalsfrómur, aldrei
heyrði ég hann hallmæla nokkrum
manni. Aftur á móti var það hans
veika hlið að um tíma ánetjaðist
hann Bakkusi konungi, og hafði
mikla raun af þeirri viðkynningu
eins og hinir mörgu ágætu ein-
staklingar úr öllum stéttum þjóð-
félagsins hafa reynt. Þetta tímabil
var yfirstaðið og var það honum
mikill léttir og ekki síður fjöl-
skyldu hans og vinum.
Eina og fyrr segir ólst Helgi upp
hjá fósturforeldrum sínum sem
lengst af áttu heimili að Grund-
arstíg 5. Það er ekki langt síðan ég
hitti Helga fyrir utan hús þetta
þar sem hann var á gangi og
tókum við tal saman. Sagðist hann
stundum ganga um á þessum
bernskuslóðum og rifja upp þær
góðu stundir, sem hann átti á
þessum stað með frændfólki og
vinum, sem óðum fækkar og
hverfa í tímanna rás. Hann
minntist einnig á Ingibjörgu móð-
ur sína, og fann ég glöggt á tali
hans hversu mjög hann bar mikla
virðingu og þakklæti til þessarar
konu, sem tók við honum sem
reifabarni og ól síðan önn fyrir
honum og kom honum til manns.
Ekki gekk Helgi heill til skógar,
hann hafði orðið fyrir áfalli og
meiðslum fyrir nokkrum árum, en
hann lét það ekki aftra sér og gekk
til vinnu hvern dag allt til aldur-
tilastundar. Um það vissu fáir, því
hann var dulur og- leyndi líðan
sinni fyrir öðrum.
Árið 1938, þann 5 nóvember,
kvæntist Helgi eftirlifandi konu
sinni, Huldu Dagmar Jóhanns-
dóttur. Börn þeirra eru þessi:
Þormóður Reynir, þau misstu
hann rúmlega ársgamlan, Ingi-
björg Jóns, Reynir Ingi, Sigrún,
Ólafur Don og Helgi. Öll eru börn
þeirra nú uppkomin.
Með þessum fáu línum vildi ég
kveðja frænda minn og leikfélaga
frá bernsku- og æskudögum og bið
honum Guðs blessunar í nýjum
heimkynnum. Samúðarkveðjur til
Huldu og barna hins látna ásamt
öllum ástvinum hans.
Kristján Guðmundsson
Marvfur cinn í aldurs hlóma
undi sa ll virt iflaöan hajf.
hrátt þá frcKnin hcyrdist hljóma:
llcill í k«t. cn nár í da*. —
Ó. hvc Kctur undraskjótt
yíir skyKKt hin dimma nótt!
Fyrir dyrum dauóans voóa
daglcKa þcr hcr aó skoóa.
(B. Ilalld )
Afi er farinn yfir móðuna
miklu. Hvernig á að byrja, hvað er
hægt að segja? Hvað dettur okkur
fer fram laugardaginn 19. september frá Háteigskirkju kl. 10.30.
Valdimar Jónsson,
Ágústa Olsen, Grétar Jónsson,
Valdimar Olsen, Þórhildur Árnadóttir,
Hulda Margrét Waddell, og barnabörn.
+
OLAFURKJARTANSSON,
Borgarbraut 1,
Borgarnesi,
veröur jarösunginn frá Hvammskirkju, Noröurárdal, laugardaginn
19. sept. kl. 16.30.
Kjartan Klemensson
og fjölskylda.
+
Eiginkona mín, móöir og dóttir,
(DUNA) GUNNÞÓRUNN RAGNA GOWAN
fœdd EIRÍKSDÓTTIR,
lézt í Bandarikjunum 13. þ.m. Útförin fer fram í Krlstskirkju,
Landakoti, laugardaginn 19. þ.m. kl. 10.30. Jaröaö veröur í
kirkjugaröinum viö Suöurgötu.
William Gowan,
María Steinunn Gowan,
Steinunn Guómundsdóttir.
+
Þökkum innilega auösýnda samúö og vináttu viö andlát og útför
dóttur okkar og dóttursonar, systur og systursonar
JÓNU AUDAR GUÐMUNDSDÓTTUR og
VIKTORS SIGUROSSONAR.
Bjarney Jóhannesdóttir, Guömundur Haraldsson,
Jóhannes Guömundsson,
Haraldur Guðmundsson,
Sigríður Guðmundsdóttir,
Heiðar Guðmundsson,
Kári Guömundsson.
Rósa Lilja Jóns-
dóttir - Minning
Fædd 8. júlí 1948.
Dáin 10. september 1981.
Þegar mér barst sú fregn að
morgni 5. þ.m. að Rósa hefði lent í
bruna þá um nóttina og lægi á
gjörgæsludeild Landspítalans
mikið slösuð og að það væri bara
daga spursmál hvenær hún færi
þangað sem leið okkar allra endar,
þá varð mér hugsað til Rósu eins
og hún birtist mér í fyrsta skiptið
sem við hittumst með sitt fríða
andlit og hið Ijósa, síða hár fyrir
tveimur árum síðan.
Svo kom kallið aðfaranótt 10.
þ.m. Rósa var dáin. Þrátt fyrir að
þessi fregn ylli mér hryggðar, var
það þó huggun harmi gegn að nú
vissi ég að þjáningum Rósu minn-
ar væri lokið. Og nú í dag hef ég
bara þá mynd í huga mér þegar
hún birtist mér fyrst. Alltaf glöð
og kát þó að marga storma yrði
hún að standast í lífinu og mæta
mörgum erfiðleikum og sigrast á
þeim, því Rósa gafst ekki upp,
heldur harðnaði við hverja bar-
áttu uns yfir lauk.
Eins og að framan greinir
kynntumst við Rósa ekki fyrr en
fyrir tæpum tveimur árum, en þá
upphófst sá kunningsskapur sem
ekkert gat rofið. Mér er enn í
fersku minni hvað Rósa var ánægð
þegar ég í fyrrasumar útvegaði
henni vinnu í heimahögum mínum
vestur í Grundarfirði, þar sem að
orðlagt var hve dugleg og stundvís
hún væri.
Rósa var góð og gjafmild per-
sóna og þótt hagur hennar væri
oft bágur, hefði hún gefið sinn
síðasta eyri ef annar hefði þurft á
að halda.
Stefanía, móðir Rósu, sem hefur
átt við vanheilsu að stríða, sér nú
á eftir einkadóttur sinni, og ekki
einungis dóttur, heldur einnig
vinkonu og systur, ef ég mætti
orða það svo, því þær voru afar
samrýndar og nánir vinir.
Rósa Lilja Jónsdóttir var fædd í
Vestmannaeyjum þann 8. júlí 1948
og var því aðeins 33 ára gömul
þegar hún var kölluð burtu frá
okkur sem eftir lifum. Hún var
dóttir Stefaníu Stefánsdóttur frá
Vestmannaeyjum og manns henn-
ar, Jóns Haraldssonar frá Akur-
eyri. Hún var tæpra tveggja ára
+ Þökkum innilega auösýnda samúö við andlát og útför móöur
okkar og tengdamóöur,
MARGRÉTAR ÞORLEIFSDÓTTUR.
Fyrir hönd vandamanna.
Haukur Helgason, Kristín H. Tryggvadóttir,
Erla M. Helgadóttir, Gunnar G. Vigfússon.
fyrst í hug? Jú, að við öll elskum
afa, jafnt stór sem smá.
Við vorum búin að vita það lengi
að afi gæti farið yfir landamærin
hvenær sem væri, en að hann færi
vegna slyss, því átti ekkert okkar
von á.
Við erum á misjöfnum aldri og
höfum því kynnst honum mismik-
ið, en flest eigum við þó einhverjar
minningar sem vert er að minn-
ast. Afi var ósköp rólegur, fámáll
og blíður maður, hann flíkaði ekki
sinum tilfinningum og var mikill
einfari. Því var ekki að undra þó
að Stefán Þór næði bezt til hans
þar sem þeirra skap fór vel saman.
Hann á þvi um sárast af okkur að
binda. Annars var afi mjög barn-
góður og hampaði okkur öllum.
Ekki skal gleyma elzta barnabarn-
inu sem fór yfir Iandamærin fyrir
löngu síðan. Hann mun sjálfsagt
taka á móti honum afa okkar og
hjálpa honum yfir erfiðasta hjall-
ann. Og seinna mun afi ef til vill
gera það sama fyrir okkur.
~Til þin ícr mitt IjóAalaK
lonKum yíir bjorK ok sund.
Manstu okkar cina daK? —
Er ci lííiA skammvinn stund?
Illjoó ok tóm cr hjartans horK.
Ilcimsins svipur hrcyttur cr.
Andi minn. hann á ci sunc.
Alltaf lifir þú hjá mcr.“
(Einar Bcn.)
Barnabörnin
gömul þegar hún fluttist til
Reykjavíkur með móður sinni, en
þá höfðu foreldrar hennar slitið
samvistum.
Ung að árum giftist Rósa Magn-
úsi Sigurðssyni hljómlistarmanni
frá Höskuldarkoti, Ytri-Njarðvík,
og stofnuðu þau þar sitt fyrsta
heimili. Þau eignuðust tvær dæt-
ur. Síðan fluttu þau af landi brott
og bjuggu erlendis í 4 ár. Eftir
heimkomuna fluttust þau aftur að
Höskuldarkoti og bjuggu þar þar
til þau slitu sambúð fyrir rúmum
tveimur árum.
Margt væri hægt að skrifa um
manngæsku og hjartahlýju Rósu.
Þessi orð eru aðeins þakklætis-
vottur fyrir að hafa fengið að
kynnast henni og hinsta kveðja
mín til hennar um leið.
Ég bið algóðan Guð að styrkja
Stefaníu, móður hennar, og dæt-
urnar tvær í sorg þeirra og
eftirsjá.
Kristján B. Ólafsson