Morgunblaðið - 19.09.1981, Blaðsíða 31

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 19. SEPTEMBER 1981
31
Þórarinn Guðmundsson
Stokkseyri - Minning
Aö morgni hins 10. þ.m. lést á
Stokkseyri Þórarinn Guðmunds-
son, 92 ára að aldri, eftir allmikla
vanheilsu, en stutta legu. Þórar-
inn var gamall og góður Stokks-
eyringur, fæddur þar 1. júní 1889 í
Traðarholti. Var hann búsettur á
Stokkseyri alla ævi, utan örfáa
mánuði. Foreldrar hans voru
hjónin Guðmundur Sveinsson
bóndi þar og Sigríður Guðmunds-
dóttir, bæði ættuð af Rangárvöll-
um. Hann ólst upp í miklu dálæti
foreldra sinna og fimm systra.
Hann var eini sonurinn og yngsta
barnið.
Á yngri árum var afi til sjós á
vetrum frá Stokkseyri, eins og
tíðkaðist þá, og á sumrum í
kaupavinnu. Einnig fór hann aust-
ur á firði á sumarvertíðir. Fór orð
af honum fyrir mikinn dugnað og
ósérhlífni, þótti hann sérstaklega
úrræðagóður.
Um tvítugt kynntist afi Jónu
Torfadóttur frá Söndu á Stokks-
eyri. Þau hjónin eignuðust 6 börn,
Margréti er lést 1937, 24 ára, eftir
langa sjúkralegu, Sigurð er dó um
það bil ársgamall, Sigríði, hús-
móðir, gift Böðvari Jenssyni, mis-
sti hún mann sinn fyrir 13 árum,
Torhildi dó ung, Engilbert, raf-
virkjameistari, kvæntur Helgu
Frímannsdóttur, Ásgeir, bifreiða-
stjóri, kvæntur Margréti Karls-
dóttur.
Árið 1928 er börn þeirra Þórar-
ins og Jónu voru ung, sóttu
veikindi á heimilið. Hin unga
móðir og elsta dóttirin Margrét,
veiktust og urðu að fara á Vífils-
staði, varð þá að koma hinum
börnunum fyrir hjá vandamönn-
um. Ekki þarf að lýsa því mikla
áfalli afa að sjá á eftir konu sinni
og börnunum öllum í burt á sama
tíma. En Sigríður dóttir hans var
hjá honum meðan hún var í
barnaskóla til fermingar.
Þórarinn var gæddur miklu
þreki og skapfestu, sem aldrei
brást honum á langri og oft erfiðri
ævi. Hann bar sorgir sínar í
hljóði. Hann var formaður í mörg
ár, einnig var hann meðeigandi í
mörgum af þeim bátum, voru allar
ferðir hans gifturíkar. Mannkostir
Minning:
Guðmundur Guðmunds-
son Vestmannaeyjum
í dag, laugardaginn 19. sept-
ember 1981, verður Guðmundur
Guðmundsson, málarameistari,
kvaddur hinstu kveðju frá Landa-
kirkju í Vestmannaeyjum. Hann
lést mánudaginn 14. september sl.
76 ára að aldri.
Guðmundur var fæddur 10. maí
1905 að Leirum undir Eyjafjöllum,
sonur hjónanna Guðmundar Ein-
arssonar og Guðrúnar Þorfinns-
dóttur, og var hann næstyngstur
af 11 systkinum. Hann fluttist
ungur að árum með foreldrum
sínum til Vestmannaeyja og átti
þar heima til dauðadags.
Kallið kom skjótt og öllum á
óvart, hann hneig örendur niður á
heimleið að afloknum vinnudegi
við iðn sína, húsamálun.
Ungur varð Guðmundur mál-
arameistari, enda könnuðust allir
Vestmanneyingar við Guðmund
málara, eins og hann var tíðast
nefndur.
Fyrstu árin, sem Guðmundur
vann að húsamálun, var aðeins um
sumarstarf að ræða og stundaði
hann þá sjómennsku og hverja
aðra vinnu, sem bauðst. Þegar
tímar liðu gat hann stundað iðn
sína allan ársins hring, enda var
hann góður fagmaður og eftirsótt-
ur.
Þótt húsamálun yrði hans hlut-
skipti bjó í honum rík hneigð til
listsköpunar. Stórbrotið landslag
eyjanna og fagurt útsýni frá
heimili hans, Lyngbergi mun hafa
glætt þá listhneigð, sem í honum
bjó. Að afloknum vinnudegi og á
frídögum sat Guðmundur í einka-
herbergi sínu og festi á striga það
sem fyrir augu bar. Guðmundur
hafði mjög gott auga fyrir nátt-
úrufegurð og voru landslagsmynd-
ir hans aðal viðfangsefni auk
aðalatvinnutækja Vestmanney-
inga, bátanna, og baráttu þeirra
við Ægisdætur. Aldrei hafði hann
tækifæri til að leita sér tilsagnar á
þessu hugðarefni sínu, brauðstrit-
ið kom í veg fyrir það, enda þótti í
þá tíð ekki lífvænlegt að leggja út
á hina þyrnumstráðu listamanna-
braut. Aldrei hélt Guðmundur
sýningar á verkum sínum eða
seldi, en ættingjum sínum gaf
hann það sem þeir helst kusu að
eiga. Eru því víða um land uppi-
hangandi málverk eftir Guðmund
í heimahúsum.
Guðmundur var tvíkvæntur.
Fyrri kona hans var Sigrún Guð-
mundsdóttir og áttu þau saman 5
börn og eru fjögur þeirra á lífi, öll
búsett í Grindavík. Þau slitu
samvistum. Seinni kona hans er
Herdís Einarsdóttir og lifir hún
mann sinn, áttu þau saman 4 börn,
sem öll eru á lífi og búa í
Vestmannaeyjum.
Árið 1973 varð hann ásamt
fjölskyldu að flytja heimili sitt,
vegna jarðeldanna í Vestmanna-
eyjum og dvaldi þá í Grindavík.
Svo sterkar taugar áttu eyjarnar í
huga hans að um annað var ekki
að tala en út skyldi halda, þegar
gosinu linnti, enda nóg starf sem
beið fagmannsins við endurreisn
og fegrun bæjarins.
Guðmundur var lítið gefinn
fyrir skemmtanir og veisluhöld,
enda ákaflega heimakær maður.
Hans aðaláhugamál var að heimil-
ið og fjölskylduna skorti ekki
neitt, enda féll honum sjaldan
verk úr hendi og má með sanni
segja að hann hafi stundað vinnu
sína fram í andlátið og þó orðinn
76 ára gamall.
Börnin hans þrjú frá fyrra
hjónabandi, sem ólust upp hjá
honum og seinni konu hans, Her-
dísi, þakka honum föðurlega um-
h.VKRju og ástúð á erfiðu tímabili í
ævi þeirra, en þá reyndist hann
þeim sannur faðir, eins og reyndar
alla tíð.
Guðmundur var hógvær maður
og orðvar, sem flikaði lítt tilfinn-
ingum sínum. Það var gaman að
ræða við hann um landsins gagn
og nauðsynjar og það sem efst var
á baugi hverju sinni, enda hafði
hann ríka kímnigáfu og því auð-
velt að slá á létta strengi í
viðtölum við hann.
Það er margs að minnast frá
heimsóknum Guðmundar til
Grindavíkur, þær voru okkur til
mikillar ánægju og erfitt að trúa
því að þeim sé nú að fullu lokið.
hans voru líka mörgum kunnir og
voru honum falin margvísleg
trúnaðarstörf, sem hann leysti af
hendi af miklum skörungsskap.
Hann var rafstöðvarstjóri 1926 til
1935, slökkviliðsstjóri 1931 til
1938, formaður slysavarnadeildar-
innar um skeið, skipaskoðunar-
maður um 30 ár.
Hann var ungur maður er
fyrstu vélbátarnir komu til
Stokkseyrar, og beindist hugur
hans strax að þessum vélum og
eftir stuttan tíma hafði hann náð
mikilli leikni. Hafði hann nám-
skeið í meðferð þeirra um nokkurn
tíma. Allir hlutir virtust leika í
hendi hans og reyndist hann
þúsund þjala smiður. Þetta sá
fólkið og var komið með allskonar
hluti til lagfæringar til hans,
stóra sem smáa. Nú er ég minnist
þeirra sumra er ég var í sveit hjá
afa eða er ég kom í heimsókn með
foreldrum mínum, þá finnst mér
hann hafa verið svo stór og er
hann tók á móti mér úr rútunni,
svolítið snaggaralegur og barns-
höndin hvarf í stóru vinnulúnu
hendina, það var sérstakt hvað
litlir hlutir gátu farið vel hjá svo
stórum manni. Svo rak hann
snöggt koss á kinnina og alltaf
stakk yfirvaraskeggið.
Guðmundur fór til vinnu sinnar
að afloknu kaffihléi, en átti ekki
afturkvæmt heim í lifanda lífi.
-Sv« orstutt er bil milli hlírtu «k éls.
«K hruvfrtist vtetur lániA írá morvfni til kvelds
Við vottum eiginkonu hans,
börnum og barnabörnum okkar
dýpstu samúð, en það er huggun
harmi gegn að eiga minningu um
góðan og umhyggjusaman eigin-
mann, föður og afa.
-Far þú í friAi.
íridur (íuAs þi»c hlessi.
hafrtu þokk fyrir allt «k allt.“
J.H. G.E.
Árið 1932 giftist afi eftirlifandi
konu sinni, Guðrúnu Júlíusdóttur
frá Stokkseyri. Eignuðust þau
eina dóttur, Jónu Torfhildi, hús-
móðir, gift Ásgeiri Guðmunds-
syni.
Afi og amma Guðrún bjuggu
áfram á Stokkseyri með búskap,
ekki var það stórbú á nútímavísu
en alltaf var hlýtt hjá þeim og
gott að koma, og voru þau sam-
hent í að hafa nóg fyrir sig.
Reyndist Guðrún honum ávallt
sönn stoð og stytta, sem hann mat
mikils. Vanalega var hún fyrst á
fætur á morgnana og var búin að
mjólka og ganga frá þegar ég kom
niður og sennilega hafa flestir
verið farnir að hvíla sig eftir
erfiðan dag, þegar hún var ennþá
eitthvað að sýsla, þvo þvott, baka
eða undirbúa næsta dag. Þannig
var vinnudagurinn langur þegar
þau voru bara tvö að hugsa um
allt og túnblettirnir dreifðir um
þorpið.
Þó að afi hafi margt reynt og
því kynnst til hlítar hinum alvar-
legu hliðum lífsins, var hann
glaðlyndur og hafði ríka hneigð til
að líta fremur á björtu hliðar
lífsins. Því var honum alla tíð vel
til vina, og öllum sem þekktu hann
var hann aufúsugestur. Munu allir
vinir hans minnast hans nú með
söknuði og þakklátum hug.
Eftir að aldurinn færðist yfir og
vinnuþreki lauk, fluttu hann og
amma Guðrún til Selfoss og voru
þar í góðri umsjá barna sinna.
Reyndist eisti sonurinn, Engil-
bert, alltaf sérstaklega hjálpsam-
ur. Voru börn og tengdabörn
honum ávallt góð. Afabörnin eru
fjórtán og langafabörnin eru
fimmtán og sjá þau nú á eftir
góðum mannkostamanni og per-
sónuleika sem gott var að eiga að.
Blessuð sé minning hans.
Gunnar Böðvarsson
Birting
afmœlis- og
minningar-
greina
afmælis- og minningargreinar
verða að herast hlaðinu með
gi'tðum fyrirvara. Þannig
verður grein. sem hirtast á í
miðvikudagsblaði. að berast í
síðasta lagi fyrir hádegi á
mánudag og hliðstatt með
greinar aðra daga. Greinar
mega ekki vera í sendibréfs-
formi. Þess skal einnig getið.
af marggefnu tilefni. að frum-
ort ljóð um hinn látna eru
ekki hirt á minningarorðasið-
um Morgunhlaðsins. Handrit
þurfa að verá vélrituð og með
goðu línuhili.
Nú er tækifærið
Húsgagnasýning sunnudag 2—5
Vorum aö fá þessi glæsilegu eikarhúsgögn aftur.
Veröiö ótrúlega lágt. Greiösluskilmálar viö allra
hæfi, 20% út, eftirstöðvar á 9—10 mánuðum.
Opið laugardag frá 9—12
Húsgagnaverslun Guðmundar
Smiöjuvegi 2. Sími: 45100.