Morgunblaðið - 23.06.1982, Blaðsíða 17

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 23. JÚNÍ1982
17
Egilsstöðum, 22. júní.
Frá Elínu Pálmadóttur, bladamanni Mbl.
DAGUR Ingiríðar drottningar hér á
Fljótsdalshéraði var mildur. enda morgn-
inum eytt á notalegri göngu um Hall-
ormsstaðarskóg. Leiðsögumaður var Jón
Loftsson, skógarvörður, sem sýndi og út-
skýrði hvernig íslendingar hafa lengi bar-
ist við að finna trjátegundir og bestu að-
ferðir til að rækta skóg í þeim tilgangi að
græða upp hrjóstrugt land, eins og það sem
drottningin sá í gær í Vestmannaeyjum og
Öræfasveit. Þetta starf hafa menn unnið
ötullega og bjartsýnir allt frá því að Danir
sendu hingað fyrir 75 árum skógfræðing,
sem valdi Hallormsstað sem besta staðinn
til skógræktar og byrjaði að planta þar
trjátegundum, þar á meðal blágrenitrján-
um, sem eru í dag hæstu trén í skóginum,
16 metra há. Skoðuðu Ingiríður drottning
og Vigdís forseti þessi elstu tré og gengu
svo um skóginn ásamt fylgdarliði sínu.
Flogið var með landhelgisgæsluflug-
vélinni um morguninn frá Höfn í
Hornafirði til Egilsstaða. Þar tóku á
móti gestunum Bogi Nilsson, sýslumað-
ur Suður-Múlasýslu, Sveinn Þórarins-
son, oddviti Egilsstaðahrepps, og Magn-
ús Sigurðsson á Úlfsstöðum, oddviti
Vallahrepps, ásamt konum sínum. Þar
færðu tvær litlar stúlkur, Adda Birna
og Hugrún, drottningu og forseta blóm.
Ekið var rakleiðis fram í Hallormsstað-
arskóg í ágætu veðri, en rykmekki á
þurrum vegum, og dvalið þar fram á
hádegi, en hádegisverður var snæddur í
boði sýslumanns á hótelinu. Við komuna
færðu dætur skógarvarðar gestunum
fallega vendi úr villtum íslenskum
blómum, Vigdísi forseta gulan sóleyj-
arvönd og Ingiríði drottningu bláleitan
vönd, með fjólum og lúpínum sem upp-
istöðu. Við hádegisverðinn færði sýslu-
maður drottningu, til minningar um
heimsóknina, og Austurland, fallega
silfurskeið eftir Jens Guðjónsson, með
inngreyptum kvartssteini af Austur-
landi. Og forseti íslands fékk að gjöf
þau ellefu bindi, sem út eru komin af
byggðaritinu Múlaþing, en Vigdís hefur
ekki heimsótt Múlaþing fyrr, síðan hún
varð forseti.
Ætlunin hafði verið að aka kringum
Löginn, en líða tók á dag og var ekið
rakleiðis til baka og uppá Fjarðarheiði,
þar sem sýslumaður Norður-Múlasýslu,
Sigurður Helgason, kom til móts við
gestina ásamt konu sinni. A Fjarðar-
heiði er útsýni gott yfir Héraðið. Snæ-
fell hafði ekki látið sjá sig allan daginn
og íslenskur svali var farinn að gera
vart við sig, þegar líða tók á dag og var
því snúið við eftir stutta dvöl. Óskuðu
forseti og drottning eftir því að skoða
Egilsstaðakirkju úr því tími ynnist til.
Ingiríður drottning hefur sýnilega
áhuga á að koma í kirkju, hafði í Is-
landsferðinni gengið í Bessastaðakirkju,
komið í litlu gömlu kirkjuna á Hofi í
Öræfum og sá nú nýtísku kirkju á Eg-
ilsstöðum, sem teiknuð er af Hilmari
Ólafssyni. Var dvalið þar góða stund.
Landhelgisgæsluflugvélin beið á Eg-
ilsstaðaflugvelli og stigu gestir upp í
hana. Dágóð stund leið áður en flugvélin
lagði af stað og undruðust þeir sem biðu
fyrir utan hvað dveldi hina tignu gesti.
Skýringin barst út. Þar sem skyr hafði
verið á borðum í hádegisverði hafði ekki
verið drukkið kaffi á eftir og höfðu
drottning og forseti mikla þörf fyrir
kaffisopann hjá flugfreyju áður en íagt
væri af stað til Reykjavíkur, á seinni
tímanum í sex, en Ingiríður drottning
átti að sitja kvöldverðarboð í ráð-
herrabústaðnum klukkan 20.30 um
kvöldið.
Heimsókninni til Islands lýkur á mið-
vikudagsmorgni og flýgur Ingiríður
drottning frá Reykjavíkurflugvelli í
flugvél frá danska flughernum, eftir
ánægjulega heimsókn. A ferðinni hér
um Austurland hafði hún oftsinnis
heyrst segja „dejligt" og „vidunderligt"
og fer ekki á milli mála að hún naut
hverrar mínútu.
í Egilsstaðakirkju. Sveinn Þórarinsson, oddviti Egilsstaðahrepps, segir
drottningu og forseta sögu kirkjunnar.

Á Fjaröarheiði. Ingiríður
ræðir við Sigurð Helgason,
sýslumann Norður-Múla-
sýslu, en lengst til vinstri
stendur Bogi Niisson,
sýslumaður Suður-Múla-
sýslu, þá Gyða Stefáns-
dóttir, eiginkona Sigurðar
sýslumanns, og forseti ís-
lands, Vigdís Finnbogadótt-
ir.
Ljósm. Mbl.: Kristján Einarsson.
Adda Birna og Hugrún bíða
með blómvendina.
fiðleikum“
lærir maður, allir vaxa af erfiðleik-
um.“
— Þegar þið komuð 1938, var í
blöðum haft á orði, að þið væruð
farin að tala íslenzku, töluðuð ís-
lenzku við sjúklinga á spítölum og
elliheimilum og þér hétuð því að
tala íslenzkuna alveg, næst þegar
þér kæmuð.
„Já, ég hafði tekið íslenzkutíma
áður en ég kom til íslands í fyrsta
skipti, tók tíma hjá Helgu Blöndal,
held ég, en ég lærði aldrei meiri ís-
lenzku, það gerðist svo margt á
næstu árum, svo aldrei varð tími til
þess.“
— Og nú eruð þér hér í þriðja
sinn.
„Já, og ég er svo ánægð með að fá
nú að sjá Austurlandið, sem ég var
svo lengi búin að þrá að sjá. Og það
er alveg satt, sem mér var sagt
strax, það er allt öðruvísi en aðrir
landshlutar. Fyrir 40 árum var
ómögulegt að koma því við að koma
hingað. Þá var ekki hægt að komast
í Öræfasveitina nema með miklum
erfiðleikum. Og hér er svo fallegt,
litríkt og sterkt. Þessar stóru ís-
breiður, sem koma skríðandi niður á
sandana, allt öðru vísi en á Græn-
landi, þar sem ég þekki vel til.“
— Hvað hefur yður litizt bezt á?
„Þetta er erfið spurning, ég hef
séð tvo svo gersamlega ólíka heima
í dag. Vestmannaeyjar eru alveg
andstæðar við Öræfasveitina, það er
svo merkilegt, sem menn geta feng-
Ingiríður rið komuna tíl VestmMnnneyja í fyrradag.
ið út úr þvílikum hörmungum sem
eldgosið var og hvílíkt hugvit að
sprauta á hraunið, það var mjög
merkilegt. Það er líka alveg ótrúlegt
af hve miklum dugnaði bærinn hef-
ur verið byggður upp aftur og hve
skamman tíma það hefur tekið og
hann er jafnvel betri eftir þetta en
áður. Höfnin betri og hitaveita
komin úr hrauninu, þetta er alveg
ótrúlegt að fá svona mikið út úr
slæmum atburði.
Náttúran hefur hrifið mig mjög
hér uppi á landi, þessi tígulega nátt-
úra undir jöklum, þessi endalausa
flata slétta og allt í einu kemur
maður alveg óvænt í svona safaríka
græna sléttu inn á milli. Það gerist
svo óvænt, enginn aðdragandi, varla
þverhandarbreidd á milli. Eg nýt
þess svo sannarlega að sjá það og
þetta allt,“ sagði Ingiríður drottn-
ing að lokum. Komið var fram undir
miðnætti á þessum bjartasta degi
árs á íslandi og ekkert farið að
rökkva og langur erfiður dagur að
baki, en það var ekki að sjá á
drottningunni að hún væri þreytt og
hún kvaðst hlakka mjög til morg-
undagsins á Héraði.