Morgunblaðið - 16.07.1982, Síða 29

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 16. JÚLÍ 1982 29
ÍTALINN Dino Zoff mun án efa veröa skráöur á spjöld
sögunnar sem einn frægasti og besti knattspyrnu-
markvörður sem uppi hefur verið. Liggja fyrir því margar
ástæöur, og mun minnst á nokkrar þeírra hér, í þessum
greinarstúf. Zoff, sem er fertugur að aldri, hefur sjaldan
veriö betri en einmitt nú, og sýndi í HM-keppninni á
Spáni, svo ekki verður um villst, að enn er langt þar til
hann leggur skó sína og hanska á hilluna. Hann hefur
leikiö 106 landsleiki fyrir Ítalíu, náði þeim áfanga á
Spáni, og slær væntanlega met Björns Nordquists áður
en langt um ííður. Met Björns er 115 landsleikir fyrir
Svíþjóð.
Hér gcngnr Zoff af velli eftir einn af mörgum landsleikjum sínum. Þeir eru
nú orrtnir 106, og verða að öllum líkindum nokkuð fleiri áður en yfir líkur.
Zoff segist ekkert vera á því að hætta, „fyrst 45 ára gamlir menn getá flogið
til tunglsins, hlýt ég að geta verið í marki landsliðsins í fimm ár enn,“ segir
hann.
Zoff hélt upp á 40 ára afmælis-
dag sinn í febrúar á þessu ári, með
1—0 sigri Juventus á US Cagliari.
Var það 530. leikur hans í 1. deild-
inni ítölsku, og þar af hefur hann
leikið 292 í röð. Aðeins einn leik-
maður hefur leikið fleiri leiki en
Zoff þar í landi, Silvio Piola, einn
frægasti framherji Itala fyrr og
síðar, sem lék 566 leiki. Það met
fýkur þó sennilega á næsta keppn-
istímabili ef svo fer sem horfir.
Dino Zoff hóf feril sinn sem úti-
leikmaður. Hann lék stöðu fram-
herja, þrátt fyrir að stærsti
draumur hans væri að leika í
marki, en honum var alltaf sagt að
hann væri of lítijl til þess. Eitt
sinn tók hann það svo nærri sér,
að hann neitaði að taka þátt í leik,
sat þess í stað fyrir utan völlinn
og grét á meðan leikurinn stóð yf-
ir.
En um síðir sætti hann sig við
að leika sem framherji, og á sínu
fyrsta ári í unglingaliðinu varð
hann markahæsti maður liðsins.
Síðan gerðist það, að aðalmark-
vörður liðsins varð fyrir meiðsl-
um, og þá var ekki um annað að
ræða en að leyfa Dino litla að
spreyta sig í markinu.
Hann greip þetta tækifæri feg-
ins hendi og sýndi hvað í honum
bjó. Fljótlega var honum boðið að
koma og æfa hjá Juventus, sem
hann og gerði. Hann fór þangað
ásamt mörgum jafnöldrum sínum
og voru þeir reyndir af Argentínu-
manninum Renato Cesarini, sem
leikið hafði með Juventus, en var
nú orðinn aðalþjálfari unglinga-
liðsins.
En það var sama sagan og áður.
„Komdu aftur, þegar þú verður
orðinn stærri," sagði Renato og
Zoff sneri heim í sárum. Tók hann
þetta svo nærri sér að litlu munaði
að hann hætti knattspyrnuiðkun.
Þessi ákvörðun Renatos átti
seinna eftir að reynast Juventus
dýr, er þeir festu kaup á Zoff fyrir
milljónir króna.
Náungi sá sem boðið hafði Zoff
til Juventus, Umberto Donda að
nafni, var þjálfari liðsins sem
hann var hjá áður, og hughreysti
hann stráksa og fékk hann til að
fara í prufu hjá Inter.
Peppino Meazza, miðherji ít-
alska liðsins sem varð heims-
meistari 1934 og 1938, var þjálfari
Inter. Hann bar virðingu fyrir
Donda, og áliti hans á Zoff, en
vildi samt ekki taka við honum.
Mörgum árum seinna, er þeir
hittust, spurði Meazza hvað hefði
orðið af stráknum sem hann hefði
komið með til sín hér um árið.
„Svo sem ekkert, annað en að
hann er nú landsliðsmarkvörður,"
sagði Donda og var hinn hróðug-
asti.
Eftir reynslutímann hjá Inter
kom Donda Zoff til Udinse, og lék
hann sinn fyrsta leik fyrir liðið 19
ára gamall. Var það í september
1961 og tapaðist leikurinn 5—2.
Seinna á keppnistímabilinu léku
Dino og félagar við Juventus í
Torino. Er liðin gengu inn á völl-
inn, tók dómarinn eftir því að Zoff
var í svartri treyju, og heimtaði að
hann skipti, þar sem treyja hans
væri of iík búningi Juventus. Nú
voru góð ráð dýr. Liðið hafði að-
eins eina markmannspeysu með í
förinni og varð því Juventus að
lána Zoff peysu.
Lék hann þá í fyrsta skipti í
peysu með hinni gylltu stjörnu og
merkinu fræga, rauðu, grænu og
hvítu að lit. Stjörnuna mega iið
hafa í búningum sínum, sem unnið
hafa 10 meistaratitla á ítaliu, og
merkið góða táknar að liðið hafi
orðið meistari síðasta keppnis-
tímabil. Síðan hefur Zoff að sjálf-
sögðu margoft leikið í peysu sem
þessari.
Öllum á óvart sigraði Udense
stórliðið Juventus í þessari viður-
eign þeirra. Þrátt fyrir það féll
liðið niður í 2. deild í lok tímabils-
ins, og varð þá að selja Zoff.
Fór hann til Mantova, og tók
þar við stöðu William Negri,
landsliðsmarkvarðarins. Hann var
þó fljótur að fá áhangendur liðsins
til að gleyma Negri, því á fyrsta
keppnistímabilinu voru aðeins
skoruð hjá honum 25 mörk í 27
leikjum.
í lok tímabilsins 1966/’67 hafði
hann aftur áhrif á gengi Juventus.
Inter og Juventus börðust um
meistaratitilinn, og átti fyrr-
nefnda liðið eftir leik gegn Mant-
ova. Zoff lék hreint yfirnáttúru-
lega vel í leiknum og sigraði lið
hans með einu marki gegn engu.
Juventus sigraði í síðasta leik sín-
um og skaust þar með upp fyrir
Inter og tryggði sér meistaratitil-
inn.
Nú urðu stórlið landsins skyndi-
lega ólm að ná í Zoff, og það var
Napoli sem hreppti hnossið fyrir
andvirði rúmlega fjögurra millj-
óna ísl. króna. Hann lék með Nap-
olí í fimm ár og var geysilega vin-
sæll meðal áhangenda liðsins.
Hlaut hann viðurnefnið „Engill-
inn f!júgandi“, og ekki að ástæðu-
lausu, þar sem hann stóð sig af-
bragðsvel. Hann lék 143 leiki fyrir
liðið, og tímabilið 1970/’71 náði
hann þeim frábæra árangri, að
einungis 17 mörk voru skoruð hjá
honum í 30 leikjum.
Arið eftir rættist loksins stóri
draumur Dinos. Juventus díeypti
karlinn, þá þrítugan að aldri, fyrir
helmingi meira en Napoli hafði
borgað fyrir hann fimm árum áð-
ur.
Með Juventus hefur hann leikið
við mjög góðan orðstír í 10 ár, og
er ekki farinn að hugsa um að
hætta.
Dino Zoff lék sinn fyrsta lands-
leik 20. apríl 1968, er ítalir sigruðu
Búlgaríu 2—0 í Napoli. Síðan hef-
ur hann leikið rúmlega 100 lands-
leiki eins og áður kom fram, og
hefur hann lýst því yfir, að hann
sé tilbúinn að leika í 4—5 ár í
viðbót með liðinu. Evrópukeppnin
er eftir tvö ár og HM aftur eftir
fjögur, þannig að ekki er útilokað
að hann verði með, er ítalirnir
reyna að verja heimsmeistaratitil
sinn.
Hann hefur nú þegar leikið í
fjórum úrslitakeppnum HM. í
Mexíkó 1970, V-Þýskalandi 1974,
Argentínu 1978 og nú á Spáni.
Yrði það einstæður árangur, ef
hann léki með í fimmta sinn eftir
fjögur ár.
Lengsti tími sem Zoff hefur
„haldið hreinu“ í itölsku deildinni
eru 903 mínútur í röð, eða sem
svarar til 10 leikja. Hann getur þó
státað af enn lengri markalausum
tíma með landsliðinu, því frá 20.
september 1972, er ítalir léku við
Júgósiavíu, þar til í HM í Þýska-
landi 1974, er þeir sigruðu Haiti
3—1, var ekki skorað hjá honum í
1143 mínútur. Allir sjá, að það er
frábær árangur og segir meira en
mörg orð um gæði markmannsins.
Með 40 ár að baki stendur Dino
Zoff á hátindi ferils síns sem
heimsmeistari í knattspyrnu.
Hann er ákveðinn að halda lands-
liðssætinu enn um sinn, og segir:
„Þegar 45 ára gamlir geta ferðast
til tunglsins og til baka, hlýt ég að
geta leikið með landsliðinu í fimm
ár til viðbótar. Mér hefur aldrei
flogið í hug að hætta."
Þýtt og endursagt — SH.
Knrico Bearzot faðmar Ítalíuforseta, Sandro Pertini, að sér eftir úrslitaleik
HM um síðustu helgi. Báðir eru þeir miklir pipureykingamcnn, og færði
forsetinn Bearzot pípu sína að gjöf eftir leikinn, í þakklætisskyni fyrir
sigurinn. Bearzot hefur nú ákveðið að þjálfa landsliðið áfram.
ítölsku leikmennirnir
fá 10 milljónir ísl.
króna í ýmis verðlaun
NÚ, fjórum dögum eftir að heims-
meistarakeppninni í knattspyrnu
lauk, eru fagnaðarlætin á Ítalíu fyrst
að ganga niður. ítalska sjónvarpið
hefur alla vikunna verið að sýna
þætti úr leikjum Ítalíu í keppninni.
Það er eins og fólk fái aldrei nóg af
þessu sögðu forráðamenn sjónvarps-
ins þar í landi. Dagblöðin eru enn
yfirfull af myndum frá keppninni og
allt sem máli skiptir er rakið. ftölsku
leikmennirnir fengu konunglegar
móttökur þegar þeir komu heim.
Forseti Ítalíu, Bertini, og forsætis-
ráðherrann, Spandolini, buðu leik-
mönnum og þjálfara til mikillar
veislu í forsetahöllinni. Þar voru
leikmönnum færðar gjafir og þakkir
fyrir frammistöðu sína. Þegar veislu-
höldunum í Róm var lokið hélt hver
leikmaður til síns heima og þar var
aftur tekið á móti hverjum og einum
með pomp og pragt. Enginn fékk þó
betri móttökur en Bruno Conti sem
býr rétt utan við Rómaborg og leikur
með Roma FC. Hann var gerður að
heiðursborgara, færðar stórkostleg-
ar gjafir og allir íbúar bæjarins voru
boðnir í mikla útiveislu sem haldin
var honum til heiðurs.
Þá var upplýst að frægur stórið-
juhöldur á Italíu hefði ákveðið að
láta stórar upphæðir renna til
leikmanna fyrir frammistöðuna.
Talið er að þegar öll kurl eru kom-
in til grafar þá muni hver leik-
maður í ítalska liðinu fá sem nem-
ur 10 milljónum íslenskum krón-
um fyrir sinn hlut í keppninni. Já
hvorki meira né minna. Eru það
auglýsingapeningar, peningar frá
iðjuhöldum, bónus frá ítalska
knattspyrnusambandinu ofl. Það
þarf engan að undra þó að leik-
menn leggi sig alla fram þegar þá
rennur grun í hversu miklir pen-
ingar eru í boði fyrir að sigra í
heimsmeistarakeppninni.
Það var til dæmis upplýst að
leikmenn V—Þýskalands áttu að
fá 60 þúsund mörk fyrir það eitt
að verða heimsmeistarar. Það eru
um 350 þúsund íslenskar krónur.
En titillinn rann úr greipum
þeirra og þeir fengu mun minni
upphæð enda náðu þeir aðeins í
silfurverðlaunin. En það eru ekki
aðeins bónuspeningar sem skipta
máli. Það skiptir oft mestu máli
fyrir leikmennina að vera nógu
mikið í sviðsljósinu. Verða þekkt-
ir. Skapa sér nafn. Þá er slegist
um að fá þá í auglýsingar. Og þar
eru miklir peningar í boði. Sagt
hefur verið frá því að Breitner
fékk 150 þúsund þýsk mörk fyrir
að raka af sér hluta af skegginu og
nota vissan rakspíra á eftir.
Rummenigge fær milljónir króna
fyrir að auglýsa vissa filmutegund
í myndavélar svo og eina vissa
tegund af myndavél.
Þeir sem framleiða íþróttavörur
keppast um að gera samning við
alla frægustu kappana og greiða
þeim offjár fyrir. Já það er til
mikils að vinna á knattspyrnuvell-
inum. Það eru jú allir á eftir því
að reyna að græða sem mesta pen-
inga, til þess að geta tryggt sér og
sínum örugga framtíð.