Morgunblaðið - 11.08.1982, Síða 22

50
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 11. ÁGÚST 1982
Mamma sagði: l»ú kemur heim á
slaginu ellefu!
HÖGNI HREKKVÍSI
„50N7A VE/2PUR ÖNöRUO ÞeGAfí. S(20Á.LAE>A
BiNA E fí AS ELTAST VIÐ HÖSNA/'
„SUSS, ÉG ER AV HORFA 'A „LöpUfí."
„Við hljotum að sjá, að ef keyrt er í sama dampi og undangengin ár, hljóta dekkin að gefa sig smátt og smátt, eða
hvellspringa öll í einu. Þá gæti svo farið, að við vöknuðum upp við það einn góðan veðurdag, að ferð okkar hafi verið
full hröð. Og við stöndum eftir á bæjarhellunni, atvinnulaus og skuldug upp fyrir höfuð, horfin aftur til kreppuáranna
frá 1930—1940.“
Góð hugmynd árið 1983
verði tilnefnt ár sparnaðar
6049-4967 skrifar á Akureyri:
„Kæri Velvakandi.
Fyrir um það bil mánuði skrif-
aði kona í dálka þína greinarkorn,
þar sem hún setur fram þá hug-
mynd að árið 1983 verði tilnefnt ár
sparnaðar. Þótti mér sem þarna
væru orð í tíma töluð og ómaksins
vert að gefa þeim gaum. Hvergi
hef ég séð undir þau tekið eða
drepið niður penna, til að vekja
athygli á þessari hugmynd, svo
góð sem hún er.
Hins vegar er í nær hverju því
blaði, er við flettum daglega, bar-
lómur um erfiðleika í atvinnu-
rekstri hverskonar, peningstofn-
anir og stjórnendur þeirra hafa
gert grein fyrir stöðunni þar, inn-
flutningur er í hverjum mánuði
mun meiri en útflutningur okkar,
lán tekin utanlands og innan og
fleira í sama dúr.
Uppalendur mínir lögðu á það
ríka áherslu að við hvorki ættum
né mættum eyða meiru en við
værum borgunarmenn fyrir og
enn í dag situr það óhaggað í
minni vitund. Margt er það sem
hægt er að draga úr í þessu þjóð-
félagi ofneyslunnar. Eg læt les-
andanum eftir að leita að því og
finna, og gaman væri að um það
kæmu hugmyndir í dálkum Vel-
vakanda.
Við hljótum að sjá, að ef keyrt
er á sama dampi og undangengin
ár, hljóta dekkin að gefa sig smátt
og smátt, eða hvellspringa öll í
einu. Þá gæti svo farið, að við
vöknuðum upp við það einn góðan
veðurdag, að ferð okkar hafi verið
full hröð. Og við stöndum eftir á
bæjarhellunni, atvinnulaus og
skuldug upp fyrir höfuð, horfin
aftur til kreppuáranna frá
1930-1940.
Þess vegna ættum við að stíga á
bremsurnar og draga úr ferðinni,
áður en það verður um seinan.
Þökk sé þessari ágætu konu
fyrir ábendinguna. Gjarnan
mættu fleiri leggja orð í belg varð-
andi þessa hugmynd. Alltént styð
ég, sem þessar línur rita, heilshug-
ar framkomnar hugmyndir henn-
ar og tel þær athyglisverðar.
Þakka birtinguna."
Gat aldrei orðið annað
en ómennskt skipulag
Húsmóðir skrifar:
„Þegar maður horfði á myndina
eftir Dickens í sjónvarpinu, rifjuð-
ust upp fyrir manni átakanlegu
sögurnar hans um umkomuleysi
verkafólksins á hans dögum. En
menn sáu fljótt, að svona mætti
þetta ekki lengur ganga. Þá fengu
verkamenn verkfallsréttinn og
urðu jafnir til leiks með þeim, sem
áttu peningana, því að með vinnu
sinni gerðu þeir mat úr hlutunum.
Þess vegna er það alveg óskilj-
anlegt, að hungurhugmyndafræði
Karls Marx skyldi verða eins og
„manna" hjá menntamönnunum.
Alræðisvald kommúnismans gat
aldrei orðið annað en ómennskt
skipulag, þar sem með lögreglu-
valdi var hægt að fara með
mannréttindalaust fólkið verr en
nokkrar skepnur. Ef skepnan á að
skila arði, þá þsrf hún fæði og gott
atlæti, en e' ‘i í þrælabúð-
um.
Verkamei, verkfallsrétt-
inn byltingano.uat, en það tók
Lenín og menntamennina hans 4
ár að taka hann af bláfátækri al-
þýðu Rússlands, og síðan hefur al-
múginn í því landi liðið ólýsan-
lega, eins og Krúsjoff sagði um
verkamennina í Moskvu 1936:
„Þeir voru hungraðir, klæðlitlir og
kvaldir af veggjalús."
Sögur Dickens vofu þýddar og
lesnar um allan heim, en sögur
Solzhenitsyns eru í það minnsta
ekki þýddar hér á landi, og ekki
fær maður að sjá leikritið hans,
sem gerist í fangabúðum, sem
hann gjörþekkir af eigin raun.
Bændur Rússlands skildu strax,
hvernig Karl Marx-fræðin mundu
verða í framkvæmd, þó ólæsir
væru, því að þeir þekktu skepn-
urnar sínar og vildu heldur láta
lífið en lifa við þennan þá líka
„sósíalisma". Stalín lét loka land-
inu og enginn fékk þangað að fara
nema sá sem tók að sér útbreiðslu-
starfið. Hann seldi kornið, þrátt
fyrir skortinn í landinu og greiddi
svo kostnaðinn við áróðurinn. Og
meira að segja skáldin lögðu
snilligáfu sína að fótum hans, þó
hann hefði afnumið ritfrelsið í
Rússlandi.
Fyrirtæki Stalíns hét „sósíal-
ismi“, og byggðist á því, að maður-
inn væri eina skepna jarðarinnar,
sem ekki gæti séð fótum sínum
forráð. Allur heimurinn skyldi lifa
við „kerfið", sem með illu eða góðu
yrði að troða upp á mannskapinn.
Núna eru það hryðjuverkamenn-
irnir sem ötulast vinna að út-
þenslustefnu heimskommúnism-
ans og kallast í fjölmiðlunum
okkar „frelsissveitir". Úr hryðju-
verkaskólum Austur-Þýskalands
koma þeir og fara um með rússn-
eskum vopnum ásamt morðsveit-
um Kastrós.
En þetta lofa og prísa kommún-
istarnir á Vesturlöndum, svo og
Alexander Solzhenitsyn. „Sögur
Dickens voru þýddar og lesnar um
allan heim, en sögur Solzhenitsyns
eru í það minnsta ekki þýddar hér á
landi, og ekki fær maður að sjá leik-
ritið hans, sem gerist í fangabúðum,
sem hann gjörþekkir af eigin raun.“
þjóðarmorð Rússa í Afganistan,
herlög í Póllandi, þrælahald á Ví-
etnömum og innrás í Kampútseu.
Ef jörðin á að vera mönnum
byggileg um ókomna tíð, verður að
byrja á því að frelsa 334 milljónir
manna úr heljargreipum heims-
kommúnismans og hefta fram-
gang hans í þeim löndum, sem
ennþá hafa nokkurt frelsi. Allir
eiga að fara í göngu með Sam-
stöðu Póliands og heimta mat og
mannréttindi."