Morgunblaðið - 05.10.1982, Side 14

14
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 5. OKTÓBER 1982
Suzuki Alto
Ódýr — lipur og sparneytinn japanskur fólksbíll.
• Eyösla 5,0 I pr. 100 km.
• Framhjóladrif.
• Hæö undir lægsta punkt 19 cm.
Verö .................................................. kr. 99.800.-
með sjálfskiptingu .................................... kr. 107.000.-
Verö mlöaö viö gengisskráningu 28/9 ’82.
SUZUKI
Sveinn Egilsson hf.
Skeifan 17. Sími 85100

Electropower
Rafmótorar
3ja fasa
1500 snúningar á mín
Hö Verð
0,33 914.35
0,5 1.040,35
1.0 1.323,85
1.5 1.639,20
2,0 1.954,20
3,0 2.364,45
4,0 2.805,75
5,5 3.530,30
7,5 4.539,15
15,0 7.786,85
Gírmótorar
3ja fasa
Hö Sn/mín Verö
0,5 40 3.399,00
0,5 63 3.085,70
0,75 40 3.324,15
0,75 63 3.540,15
1.0 40 4.382,90
1,0 63 3.598,90
1.5 63 4.586,95
2,0 63 4.624,00
3,0 63 6.625,85
4,0 63 7.017,85
7,5 63 9.918,50
10,0 40 27.404,20
10,0 63 17.391,90
10,0 100 17.392,25
15,0 100 20,307,85
20,0 125 22.812,50
40,0 125 47.450,00
Sendum hvert á land sem er.
FÁLKINN
Suöurlandsbraut 8, sími 84670.
Atriði úr Garðveizlu.
Að veislulokum
Eftir Kristínu Waage
Þjóðleikhúsfólkið hefur lagt á
djúpið saman og væntir þess, að
það eigi erindi við leikhúsgesti, og
það gott. Svo vitnað sé til ávarps-
orða Þjóðleikhússtjóra í leikskrá
við nýjasta verk Guðmundar
Steinssonar, Garðveizlu. Skipstjóri
og áhöfn hafa lagt frá landi, vænt-
anlega til þess að leita á fengsæl
mið, sem munu koma jafnt áhöfn
sem aðstandendum hennar til góða.
Ekki er fjarri lagi að líta á okkur
leikhúsgesti sem aðstandendur, og
svo sannarlega höfum við oft notið
góðs af, þá fleytan hefur verið
fengsæl, og skiptir þá ekki magn
aflans höfuðmáli, heldur gæði. A
stundum hafa veðurguðirnir leikið
fleytu þessa hart og skipstjóri og
áhöfn komizt í krappan dans, en
allir hafa þó náð landi. Enn er lagt
á miðin, en hvers lags mið verða nú
fyrir valinu? Hvers lags afla sækj-
umst við eftir? Með öðrum orðum
hvers væntum við leikhúsgestir af
leikhúsi okkar, leikhúsi þjóðarinn-
ar, þar sem okkur tekst að gleyma
amstri hversdagslífsins og gefa
okkur hlátrinum á vald. Við leitum
á vit Thalíu eftir aukinni þekkingu
á okkur sjálfum, á mannlegu eðli, á
þjóðfélagsgerð okkar. Fyrir
tilstuðlan leikhússins getum við
orðið víðsýnni, séð algildan sann-
leik í nýju ljósi, dregið hann í efa.
Við getum haldið heimleiðis með
hugann fullan af áleitinni eða
áleitnum spurningum. Leikhúsið
getur dregið upp fyrir okkur heim
Ijótleikans, heim fegurðar, sorgar
og gleði, en allt er háð því, að stofn-
unin viðhaldi listrænni reisn.
Leikhúsið á erindi við gesti sína.
Hvaða erindi eigum við í veizluna?
Okkur er tjáð að hér sé á ferðinni
siðbótaverk. Hvaða lærdóm má af
verkinu draga? Þar fór nú í verra.
öll framsetning er svo ruglingsleg,
að það er ekki á færi hins almenna
áhorfenda að nema tákn og rúnir
verksins. Einna helzt má af
verkinu draga þá niðurstöðu, að
mannekjan sé í eðli sínu vond, að
hún eigi sér ekki viðreisnar von.
Vissulega má ráða rúnirnar á fleiri
vegu. Við getum sagt, að hér sé á
ferðinni verk um afskræmd mann-
leg samskipti, baráttu kynjanna,
ragnarök og e.t.v. eitthvað fleira.
Hvað um það, hlýtur það ekki að
vera hlutverk leikhússins og höf-
undar að koma boðskap sínum
þannig á framfæri, að hann sé hin-
um almenna áhorfanda skiljanleg-
ur? Sé ekki ljóst, hvert viðfangs-
efnið er, leiðir af sjálfu sér, að
ógjörningur er að meðtaka boðskap
og tilgang leikritsins. Hvaða erindi
átti Þjóðleikhúsfólkið og höfundur
við okkur leikhúsgesti? Má vera, að
erindið sé, að sýna okkur hæfni
leikaranna til að endurtaka i sífellu
sömu einhæfu setningarnar og
líkja þar með eftir gallaðri hljóm-
skífu? Var tilgangurinn að leiða í
ljós getu leikaranna til að sýna af-
skræmt mannlegt atferli, draga
fram ljótleika aðeins ljótleikans
vegna? Ég spyr, því að tilgangur-
inn, markmiðið með þeirri lágkúru
og þeirri viðurstyggð, sem í sýning-
unni felst, er mér hulinn. Hver var
uppskera mín af veizlusetunni sl.
fimmtudagskvöld? Hafði ég gefið
mig hlátrinum á vald? Hafði mér
aukizt víðsýni eða þroski? Hafði ég
öðlast nýjan skilning á tilverunni,
mannlegu eðli? Hafði ég orðið vitni
að listrænum viðburði? Hafði ég
siðbætzt? Svarið við öllum þessum
spurningum er nei. Uppskeran var
nístandi sársauki, sem fyllti brjóst
mitt og vitund. Nístandi sársauki
yfir hlutskipti stofnunarinnar og
þeirrar listgreinar, er hún þjónar.
Hlutskipti þess, sem í tilgangsleysi
er saurgaður. Mér er annt um
leikhúsið, ég á því að þakka ómæld-
ar stundir gleði og uppljómunar.
Mér hefur ætíð verið það tilhlökk-
unarefni að sækja þetta hús. Aldrei
fyrr hef ég fundið til slíkrar vanlíð-
unar innan veggja þess sem nú.
Lagt var á djúpið, og hvert var
haldið? Út á lífvana forarpytt frá
hverjum leggur megnan ódaun. Ég
á þá ósk heitasta, að hið fyrsta
muni skipstjóri og áhöfn létta akk-
erum og halda á önnur mið.
Helgi Einarsson
— Manitoba Fisherman
HELGI Kinarsson, A Manitoba Fish-
erman í þýðingu George Hauser og
útgefin af Queenston House hefur
verið send Morgunblaðinu.
Helgi Einarsson var fæddur 1870
á íslandi, en flutti átján ára gamall
með foreldrum sínum til Kanada.
Þau bjuggu í fyrstu í Lundar, Man-
itoba, en fluttu síðar norður, til
Narrows. Helgi fékkst við ýmis
störf, vann á búgörðum, við járn-
brautirnar, var í byggingarvinnu
og stundaði sjósókn. Sumarið 1897
var Helgi skipstjóri á fyrsta
bensínknúna bátnum á Manitoba-
vatni. Síðan gerðist hann umsvifa-
mikill í fiskveiðum og kom sér upp
ýmsum stöðum við Manitobavatn
og keypti þaðan fisk.
Hann hóf að púnkta hjá sér
endurminningar sínar um 1920 og
skrifaði þær á íslenzku. Hann lauk
þeim 1952 og 1954 voru minningar
hans gefnar út á íslandi
HELGI
EINARSSON
ÞU AUGLYSIR UM ALLT LAND ÞEGAR
Þll AUGLÝSIR í MORGUNBI.AÐINU
AUGLÝSINGASÍMINN ER;
22480