Morgunblaðið - 07.10.1982, Blaðsíða 45

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 7. OKTÓBER 1982
45
VELVAKANDI
SVARAR í SÍMA
10100 KL. 10—12
FRÁ MÁNUDEGI
TIL FÖSTUDAGS
vjajnfix-ua
vera ósk okkar allra að fangelsis-
vist sé betrunarvist en ekki bara
refsivist til að svala hefndar-
þorsta.
Vissulega eru menn innan fang-
elsismúranna sem einangra þarf
frá samfélaginu. Því þarf að velja
úr þá einstaklinga sem sýnt hafa
að þeir séu hæfir til betrunar og
aðlögunar að samfélaginu. Þar
þarf því að treysta á dómgreind
þeirra manna sem á málum halda,
enda hefur komið í ljós með feng-
inni reynslu að þeir fangar sem
hér hafa verið, voru þess trausts
verðir er þeim var sýnt. Samt fékk
fólk hér því framgengt að skóla-
ganga þeirra hefur verið skert
mjög og nú fá þeir aðeins að
stunda nám í þeim fáu fögum sem
kennd eru í öldungadeild. Hefði
mátt ætla að látum linnti og allir
gætu verið ánægðir.
Þá skellur næsta óveður á.
Sóðaskrif hefjast, sem eingöngu
virðast ætluð til að særa og for-
herða viðkomandi aðila. Eg vil
lýsa undrun minni á, að skrif sem
þessa nafnlausa Selfyssings skuli
fást birt í Morgunblaðinu. Þar er
vegið af einstakri mannvonsku að
fáeinum einstaklingum sem ekki
eru í aðstöðu til að bera hönd fyrir
höfuð sér.
Að lokum vil ég svo láta þá ósk
mína í ljós að fangarnir fái í friði
að stunda það nám, sem þeir enn
geta nýtt sér og láti ekki þessi
ljótu skrif, sem einkennast af
rangfærslum, illgirni og vanþekk-
ingu, hafa áhrif á sig. Ég þori að
fullyrða að meðal Selfossbúa eru
þeir ekki færri sem af einlægni
vilja þeim vel og óska þeim góðs
gengis á námsbrautinni og í kom-
andi framtíð."
sem tók kettling upp á sína arma
og ól önn fyrir honum í þrjú ár og
hugsaði alltaf um hann, varð fyrir
því að hann réðst á hana, meðan
hún var að tala í síma og beit hana
svo hastarlega, að hún þurfti að
ganga í heilt ár til læknis, á hverj-
um einasta degi, vegna ígerðar
sem hún hlaut af bitinu. Eg hef
einnig þá reynslu af köttum, að
þessu „ævintýri" slepptu, að þetta
séu sjálfselskustu dýr sem til eru.
Og ætlar Svanlaug Löve að telja
okkur trú um að allar mýsnar og
fuglarnir sem kettirnir drepa,
enda þótt þeim sé skaffað bæði
fæði og húsnæði, hafi verið að
áreita kettina að fyrra bragði?
Nei, látum Tomma og Jenna í
friði. Það er frábær húmor í þess-
um myndum og ég get sagt þá
sögu af mínu heimili, að krakk-
arnir mínir fimm bíða eftir þeim
félögum alla vikuna, og ég hef ekki
orðið var við neinar óæskilegar
hugarfarsbreytingar hjá þeim í
garð katta.
Verður að
hafa það
Jóna Jóns skrifar:
„Velvakandi.
Mig langar til að beina máli
mínu til Ólafs M. Jóhannessonar:
Kæri Ólafur.
Ég er ein af þessum Jónum
Jónsdætrum og hef lesið öll þín
skrif í Morgunblaðinu. Ég minnist
þess, er þó hófst að rita gagnrýni
þína í það blað, að nokkur styrr
stóð um það, hvort þú hefðir „rétt-
an bakgrunn" til starfans. Ég
fylgdist því strax með því, sem úr
penna þínum flaut og hef svo
sannarlega ekki orðið fyrir von-
brigðum.
Ég er hvorki listfræðingur né
listamaður, einungis listnjótandi.
En að mínum dómi eru skrif þín
með því besta sem birtist í Morg-
unblaðinu. Gagnrýni þin er allt í
senn jákvæð og hlý, opin og yfir-
veguð, án þess þó að verða of
fræðileg, og vinnubrögð þín vönd-
uð.
En nú hef ég náttúrulega
þverbrotið þá óskráðu reglu að
ekki megi hæla þeim sem lifa og
Olafur M. Jóhannesson
starfa mitt á meðal okkar nema í
hófi. Það verður þá bara að hafa
það.“
Orði ofaukið
Karl Karlsson skrifar:
„Velvakandi.
Fyrir nokkrum vikum hlustaði
ég með stuttu millibili á tvær
messur með altarisgöngum í út-
varpinu. Þá tók ég eftir því mér til
undrunar, að búið er að bæta orði
við innsetningarorðin svonefndu,
frásögnina af því, er Jesú stofnaði
heilaga kveldmáltíð — altaris-
gönguna. Orðin „gjörði þakkir“
verða nú „gjörði þér þakkir“. Þetta
mun þá komið inn í hinn heilaga
texta í nýju helgisiðabókinni. Én
hann mun vera byggður á frásögn
guðspjallanna og einkum frásögn
Páls postula í fyrra Korintubréfi.
En ég finn ekkert þér í þeim text-
um.
Vitanlega getur stundum verið
álitamál um orðalag þýðingar á
biblíutextum. En mig grunar, að í
margar aldir hafi textinn Gjörði
þakkir verið óbreyttur þar til nú.
Ég kann ekki við þessa viðbót við
orð biblíunnar.
Fróðlegt þætti mér að vita,
hvort þessi viðbót hefir verið sam-
þykkt mótmælalaust á presta-
stefnu og á kirkjuþingi. Ég held að
einhver hljóti að hafa mótmælt.
Einhverjir fleiri en ég hafa hlot-
ið að heyra í útvarpsmessu viðbót
við Faðir vor. Bænin til komi þitt
riki varð: Til vor komi þitt ríki. En
þessi viðbót er vitanlega ekki í
nýju helgisiðabókinni. Hin fyrri á
þar ekki heldur að vera. Vonandi
verður hún niður felld við fyrsta
tækifæri."
GÆTUM TUNGUNNAR
Rétt er að segja: Hvorttveggja er gott, og af hvoru-
tveggja er nóg.
Íslenzk-Ámeríska félagið
HAUSTFAGNAÖUR 1982
Hinn árlegi haustfagnaður félagsins verður haldinn að
kvöldi dags Leifs Eiríkssonar, laugardagskvöldiö 9.
október nk., aö Hótel Loftleiðum kl. 20.00 stundvíslega.
Heiðursgestur: Patricia McFate, forstjóri American-
Scandinavian Foundation.
Amerískur matseðill.
Skemmtiatriði: Graham Smith.
Dans: Finnur Eydal, Helena og Alli leika og syngja.
Fordrykkur í Menningarstofnun Bandaríkjanna í boöi
amerísku sendiherrahjónanna.
Miðasala og borðapantanir kl. 17—19 á fimmtudag og
föstudag 7. og 8. október á Hótel Loftleiðum.
Skemmtinefnd.
Alltaf á fóstudögum
Vefnaður
Rætt við Sigríði Halldórsdóttur
skólastjóra
Heimilisiðnaöarskólans
— O —
Tvær nýjar
Ijóðabækur
ísak Harðarson og
Guðrún Svava Svavarsdóttir
gefa út fyrstu
bækur sínar
— O —
Svarti túlipaninn
Verslað með gömul föt
frá Hollandi
Föstudagsblaðid er gott forskot ú helgina
Eg mun ekki biðja þeim neinn-
ar blessunar fyrir þetta
Arinbjörn G. Guðnason, Hafnar-
firði, skrifar:
„Velvakandi.
greiðslur og því missi ég frían Ég mun ekki biðja þeim neinnar
síma. blessunar fyrir þetta.“
S\G&A V/QGfr g liLVtftAN
EF ÞAÐ ER FRÉTT-
NÆMTÞÁERÞAÐÍ
MORGUNBLAÐINU
\l (.LYSINI. \
SIMINN KR:
22480
Aldrei hélt ég andskotinn
alveg losnað gæti.
Kn nú gengur hann út og inn
um allar dyr á fa-ti.
Ég var búinn að hafa frían síma
í nokkur ár, en viti menn: í sumar
lækkaði tekjutryggingin hjá mér
og þá var um að gera að gleðja
lasinn öryrkjann; tekinn af mér
frísíminn. Skrýtið, þegar tekjur
manns lækka á maður að geta
borgað meira. Ég var búinn að
hafa um langt skeið rúmar 2.000
krónur á mánuði. Svo er því um
kennt nú að ég fái lífeyrissjóðs-