Morgunblaðið - 27.03.1983, Blaðsíða 2

. . . veróur sýnd á næstunni. . .
Francis Coppola leikstýrir Nastasju Kinski og Frederic Forrest f „One From the Heart“.
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 27. MARZ 1983

Nastasja Kinski og Peter Firth í mynd Roman Polanskis „Tess“
gengur og gerist: þau urðu að
hafa kattaraugu og andlitsbein
sem líktust beinabyggingu katt-
anna.
Þegar Paul Schrader lagði til
að hin þýska Nastassia Kinski
léki aðal-kvenhlutverkið, leist
forráðamönnum kvikmynda-
fyrirtækisins ekki á blikuna.
Þeim fannst erfitt að bera fram
nafn hennar, þeir voru ekki
sannfærðir um leikhæfileika
hennar, þótt hún hefði unnið sig-
ur með leik sínum í „Tess“ og
þrátt fyrir að Francis Coppola
réði hana og það, sem þeim þótti
verst, var að þeir voru ekki vissir
hvort hún væri nógu vinsæl.
En Paul Schrader reyndist
harður í horn að taka. Hann
hafði samband við Nastassiu
Kinski og bauð henni hlutverk
systurinnar, en honum fannst
hún uppfylla fimm grundvall-
arskilyrði sín: 1) heimsþekkt
leikkona 2) sérstaklega falleg 3)
ber með sér sakleysissvip (syst-
Kalt er kattargamanið.
Kötturinn Kinski
irin á að vera jómfrú) 4) hæfi-
leikakona 5) viljug til að strippl-
ast fyrir framan kvikmynda-
tökuvélina.
Kinski segir já
— fimm sinnum
Nastassia hafði lokið við
„Tess“, sem vinur hennar Roman
Polanski gerði, þegar Paul
Schrader hringdi í hana. Hún
var í mjög æstu skapi eftir frum-
sýningu „Tess“ í Munchen, því
fólk tók myndinni illa, fyrst í
stað. „Fólk, sem ég ætlaði að
heilsa, glápti beint upp í loft.
Áður en búið var að sýna fyrsta
metrann af filmunni, var búið að
rífa okkur Roman bókstaflega í
tætlur," sagði Nastassia í viðtaii.
Það má segja með sanni að
Roman Polanski hafi uppgötvað
Nastassiu Kinski. Þau hittust
fyrst árið 1976, hann var 34 ára,
hún 15. Nastassia heillaði hann
upp úr skónum þegar hann tók
myndir af henni fyrir tískublað-
ið „French Vogue“. En það var
ekki fyrr en 1979 að Polanski
byrjaði á myndinni „Tess“,
(byggð á sögu Thomas Hardy
„Tess of the d’Urbervilles", fyrst
útgefin 1891) og hann bauð Nast-
assiu titilhlutverkið. Nastassia
hefur upplýst að Polanski bað
hennar eftir að tökum lauk en
hún afþakkaði kurteislega.
Nastassia þáði boð Paul
Schrader og tökur hófust daginn
eftir að hún lauk leik sínum í
mynd Francis Coppola „One
Óttasleginn köttur.
From the Heart". Sú mynd var
dýr í vinnslu, eins og allar mynd-
ir Coppola, en engir vildu sjá
hana.
Sagan sem Nastassia ákvað að
leika í er eitthvað á þessa leið:
Irena kemur til New Orleans
til að hitta bróður sinn, Paul,
(Malcolm McDowell), sem hún
hefur ekki séð síðan í barnæsku.
Þegar Irena verður vör við und-
arlega hegðun Paul gagnvart
sér, kemst hún að því að þau til-
heyra fornum þjóðflokki, sem
umbreytist í pardusdýr í hvert
sinn sem þau snerta og elska
einhvern utan þeirrar eigin fjöl-
skyldu.
Paul Schrader fer aldrei mjög
troðnar slóðir.
Erfið atriði
Nastassia valdi sér ákveðið
hlutskipti og hún sinnti ekki
ráðleggingum föður síns, leikar-
ans Klaus Kinski. Hann varð
nefnilega fokvondur þegar dótt-
irin tók upp á því á unga aldri að
leika kviknakin. Hann segist að
vísu vera nokkuð ánægður með
stelpuna og feril hennar, núna —
eftir að hún hefur öðlast meiri
frægð og vinsældir en hann
sjálfur.
Þegar kom að erfiðustu atrið-
um myndarinnar fékk Nastassia
bakþanka og það var á mörkum
þess að hún gæti lokið við leik
sinn. Paul Schrader leikstjóri
kom oft að henni grátandi í ein-
rúmi. Henni fannst leikur sinn
ekki nógu góður, — hún var
hrædd eftir allt saman að standa
nakin fyrir framan fjölda
manns, sem hún þekkti alls ekki.
En Paul Schrader tókst að
sannfæra hana um gildi leiks
hennar. Hann leyfði henni að
ráða hverjir mættu vera við-
staddir tökur erfiðustu og djörf-
ustu atriðanna og hann úrskýrði
fyrir henni sérhvert sjónarhorn
kvikmyndatökuvélarinnar. Þau
unnu brátt traust hvors annars
og þá gekk allt eins og í sögu.
HJÓ
„Þetta er fyrsta myndin mín
um næturdrauma. Myndin
fjaliar um hvað gerist þegar
Ijósin slökkna, um hinn ómeð-
vitaða heim hins lostafulla, —
eða það sem fransmaðurinn
Jean Cocteau kallaði heilög
skrímsli." Sá er þetta mælir
heitir Paul Schrader og er
hann leikstjóri og höfuðið á
bak við hina mjög svo um-
deildu mynd „Cat People“,
sem Laugarásbíó sýnir um
þessar mundir.
Paul Schrader á litríkan feril
að baki, þó stuttur sé. Hann
samdi handritin að myndum
Martin Scorsese „Taxi Driver"
og „The Raging Bull“ og hann
leikstýrði sjálfur myndunum
„Hardcore" með George C. Scott
og „American Gigolo" með Rich-
ard Gere.
Paul Schrader samdi handrit-
ið að „Cat People" ásamt Alan
Ormsby, en þeir byggja það á
sögu DeWitt Bodeen sem Jacqu-
es Tournier kvikmyndaði árið
1942, en það er sama fyrirtækið,
RKO, sem fjármagnar þessa
nýju útgáfu sögunnar.
Paul Schrader velur aðra leið
en fyrirrennari sinn. Jacques
Tournier tókst að láta hárin rísa
á höfði áhorfandans með því
einu að nýta sér dularfullt
myrkrið, enda leyfði siðferði
þess tíma ekki það sem Paul
leyfist nú. Paul leggur hins veg-
ar áherslu á æsandi draumsýnir
og dulvitund dýrsins, sem Paul
segir að blundi í öllum mönnum.
Skilyrðin fimm
Þegar Paul ákvað að kvik-
mynda þessa sérstæðu sögu, stóð
hann frammi fyrir vandasömu
verkefni. Hann varð að finna tvo
leikara, karlmann og kvenmann,
sem ekki aðeins líktust hvort
öðru, heldur þurftu andlitsein-
kenni þeirra að vera öðru vísi en