Morgunblaðið - 27.04.1983, Blaðsíða 8

40
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 27. APRÍL 1983
Vaxandi áhugi
á skíðaíþróttum
Skíðaland Dalvíkinga
í Böggvistaðafjalli heimsótt
SKÍÐALAND Dalvíkinga er að
mestu leyti landid ofan við byggðina
í svonefndu Böggvisstaðafjalii og
Böggvisstaðahólum. En eins og þessi
nýliðni vetur liefur verið okkur Dal-
víkingum, hvað snjó varðar, hefur
skíðalandið verið hvar sem er, í
görðum við hús, götum og jafnvel
þessa fyrstu sumardaga eru þök
sumra íbúðarhúsa með betri brekk-
um sem næstar eru manni.
Skíðafélag Dalvíkur, sem stofn-
að var árið 1972, starfar af mikl-
um krafti þessa dagana og má
segja að þetta sé aðalíþrótta-
starfssemin sem í gangi er. Þó er
UMF Svarfdæla þátttakandi í 3.
deild íslandsmótsins í handbolta.
Einn af frumkvöðlum skíðafélags-
ins er Þorsteinn Skaftason, raf-
virkjameistari. Hann hefur alla
tíð verið mikill unnandi þessarar
íþróttagreinar og má segja að
sjaldan líði svo dagur, að Þor-
steinn komi ekki eitthvað nærri
þessum málum. Það skiptir ekki
máli á hvaða árstima það er. Við
tókum Þorstein tali og spurðum
hann nokkurra spurninga varð-
andi uppbyggingu íþróttamann-
virkja í Böggvisstaðafjalli.
— Hver voru tildrög stofnunar
félagsins?
„Félagið var stofnað í nóvember
1972, en árin þar á undan hafði
verið mikið áhugaleysi fyrir skíða-
íþróttum hér og aðeins örfáir
stunduðu skíði reglulega að und-
anteknum vetrinum 1970 þegar
nokkrir einstaklingar komu upp
kaðaltogbraut sem kveikti strax
nokkurn áhuga meðal barna og
unglinga. Þó var þetta ekki fyrsta
tilraun til að koma hér upp tog-
braut því við nokkrir félagar
reyndum að koma upp togbraut
veturinn 1962—’63 og notuðum til
þess vél úr Wiliys-jeppa og spil úr
snurpubáti en þessi tilraun mis-
tókst þar sem hún var unnin af
mestu vanefnum. Einu viðbrögðin
sem við fengum við þessu voru að
við vorum sakaðir um að ætla að
hagnast á tiltækinu, en svo fór þó
ekki, því við greiddum allan kostn-
að úr eigin vasa en engum var
seldur aðgangur í lyftuna.
Um haustið 1972 gengust nokkr-
ir áhugamenn fyrir kaupum á
spjaldalyftu. Fé var safnað til
kaupanna meðal almennings en
Dalvíkurhreppur lagði fram það
sem á vantaði. Þegar þessi tog-
braut var komin til sögunnar
vantaði einhvern aðila til að ann-
ast umsjón hennar 0g rekstur og
líklega hefur það ýtt á eftir stofn-
un félagsins ásamt áhuga á því að
auka hér skíðaiðkun. Þeir sem
mest unnu að stofnun Skíðafélags
Dalvíkur voru Jón Halldórsson og
Brynjólfur Eiríksson."
— Hverjar voru fyrstu fram-
kvæmdir félagsins?
„Fyrstu framkvæmdir voru að
koma fyrir togbrautinni sem áðan
var nefnd og síðan að flytja og
setja upp verslunarhúsið Hól sem
skíðafélagið fékk til eignar vegna
þess að það var orðið fyrir skipu-
lagi og var húsið sett upp við
skíðasvæðið. Fljótlega þar á eftir
var lögð upp að skiðasvæðinu ein-
fasa háspennulína."
— Hverjar hafa verið undir-
tektir íbúa bæjarins og bæjaryfir-
valda gagnvart uppbyggingu
skíðalandsins?
„Undirtektir bæjaryfirvalda
hafa verið góðar þó stundum hafi
okkur fundist ganga nokkuð seint
að svara ýmsum málaleitunum.

Á Karlsárfjalli. Þorsteinn Skaftason (t.v.) ásamt félaga úr skíðafélaginu.
Undirtektir bæjarbúa hafa verið
svona upp og ofan eins og gengur
og sýnist þar sitt hverjum."
— Hvernig er aðstaðan í skíða-
landi félagsins í dag og hvernig
hefur uppbyggingin gengið?
„Aðstaðan er að mörgu leyti
mjög góð. Sumarið og haustið 1977
var keypt og sett upp lyfta af
Doppelmaeyr-gerð í framhaldi af
eldri lyftunni. Þá var einnig há-
spennulínu breytt í 3ja fasa línu
og lágspennulínur lagðar um fjall-
ið. Nú er komin lýsing í brekkuna
við neðri lyftuna, hús hefur verið
byggt við efri lyftu fyrir tímatöku
í mótum og fleira. Einnig hefur
verið byggt hús yfir neðrr lyftu og
töluvert hefur verið unnið að
vegabótum upp að skíðasvæðinu á
undanförnum árum. Þá hefur ver-
ið síðustu tvo vetur snjótroðari á
svæðinu."
— Hjá ykkur rættist langþráð-
ur draumur þegar þið eignuðust
snjótroðara. Hvernig gengu þau
mál fyrir sig og hverju hefur það
breytt í sambandi við skíðaiðkun
hér?
„Já, það mál átti sér nokkuð
langan aðdraganda. Á árinu 1979
fór félagið fram á bæjarábyrgð á
láni til kaupa á troðara en bæjar-
stjórn gat ekki orðið við þeirri
beiðni þá. Síðar var svo lögð fram
tillaga í bæjarstjórn um kaup á
snjótroðara sem var samþykkt
þannig að Dalvíkurbær greiðir
40%, íþróttasjóður 40% og Skíða-
félagið 20%. Dalvíkurbær tók að
sér að greiða erlent lán vegna
troðarans en Skíðafélagið greiddi
alla útborgun ásamt þeim hluta
sem féll undir þau 40% sem
íþróttasjóður á að greiða en eins
og kunnugt er greiðir íþróttasjóð-
ur sín framlög á 4—5 árum eftir á
og þá án vaxta og verðbóta.
Snjótroðarinn breytir geysilega
miklu fyrir allt skíðafólk. Skíða-
færi er alltaf miklu betra þegar
brekkur eru troðnar og göngu-
brautir eru líka lagðar fyrir þá
sem bregða sér á gönguskíði."
— Krefst starfsemi Skíðafé-
lagsins ekki mikillar vinnu og
fjármagns?
„Jú, þetta er orðin mikil vinna
og hingað til hefur öll mann-
virkjagerð verið unnin í sjálfboða-
vinnu og allt til ársins 1979 var
allur rekstur og viðhald einnig
unnið í sjálfboðavinnu. En síðan
þá hefur félagið haft mann í hálfu
starfi að vetrinum og í vetur hefur
hann verið í fullu starfi. Áfram er
þó lyftuvarsla um helgar og á
kvöldin sjálfboðavinna. f viðbót
við þetta er svo öll vinna við fé-
lagsstarfið sjálft svo sem móta-
hald, fjáröflun og allt annað sem
því tilheyrir. Fjár er aflar með
ýmsum hætti, s.s. lyftugjöld, fé-
lagsgjöld, þátttökugjöld í nám-
skeiðum, dansleikir og margt
fleira og síðan 1978 hefur Dalvík-
urbær veitt félaginu árlegan
rekstrarstyrk."
— Hver er áhugi almennings á
skíðaíþróttum?
„Eins og ég sagði áðan var áhugi
almennings mjög lítill þegar fé-
lagið var stofnað en er nú orðinn
töluverður og nú siðari árin er
hann einkum vaxandi fyrir
göngu."
— Öll íþróttafélög leggja nokk-
uð upp úr keppni. Hvernig er stað-
ið að þjálfunarmálum hjá félag-
inu?
„Þjálfun og kennsla hafa eink-
um beinst að alpagreinum en lítið
verið gert fyrir norrænu greinarn-
ar hingað til. Undanfarna vetur
hafa verið haldin skíðanámskeið
fyrir fullorðna og börn sem
heimamenn hafa annast en eigin-
Daníel Hilmarsson á fullri ferð I svigbraut.
„Skíðabrekkurnar eru
mjög fjölbreyttar hér“
— segir Daníel Hilmarsson, fremsti skfðamaður Dalvfkinga
Við erum stödd uppi í Böggvis-
staðafjalli — nánar tiltckið í skíða-
landi okkar Dalvíkinga. Að virða
fyrir sér þau mannvirki og þá að-
stöðu sem þarna hefur verið sköpuð
ungu fólki hér til íþróttaiðkunar er
til fyrirmyndar fyrir þá aðila, sem
hönd hafa að því lagt. Hjá okkur er
staddur Daníel Hilmarsson, lands-
liðsmaður Dalvíkinga í skíðaíþrótt-
um. Hann er hér við strangar æf-
ingar undir leiðsögn þjálfara síns,
Valþórs Þorgeirssonar, sem Skíðafé-
lag Dalvíkur réði til sín á sl. hausti.
Daníel er tekinn tali og leggjum við
fyrst fyrir hann þá spurningu hve-
nær hann hafi fyrst byrjað að fara á
skíði?
„Ætli ég hafi ekki verið 3ja ára
þegar ég steig fyrst á skíði á skafl-
inum fyrir framan Hólaveg 5 á
Dalvík. En af alvöru hófst þetta
um 8—10 ára aldur."
— Hverjir hafa verið þínir
leiðbeinendur?
„Þeir hafa nú verið býsna marg-
ir, bæði íslenskir og erlendir. Eg
vil nefna fyrst Viðar Garðarsson
frá Akureyri sem hefur þjálfað
hér í nokkra vetur með góðum
árangri. Nú í vetur er Valþór Þor-
geirsson hjá okkur. Hann er mjög
góður leiðbeinandi. Sumar æf-
ingar hefur Jón Halldórsson,
íþróttakennari, séð að mestu leyti
um og á ég honum mjög mikið að
þakka. En sá sem sennilega á
mestan þáttinn i því að móta mína
skíðun heitir Per Bye og er norsk-
ur þjálfari en til hans hef ég farið
nokkuð oft til æfinga."
— Hver eru stærri mót sem þú
hefur tekið þátt í og hvernig hefur
gengið?
„I vetur fórum við nokkrir
skíðamenn erlendis og tókum þátt
í nokkrum alþjóðamótum (FIS) til
þess að reyna að bæta svokallaða
FlS-punkta. Þetta eru oftast mjög
sterk og fjölmenn mót, þannig að
rásnúmerin geta farið upp í
140—150 en þá eru brautirnar
orðnar mjög erfiðar og litlum
árangri hægt að ná við slíkar að-
stæður. Þetta er einmitt ástæðan
fyrir því að maður er sífellt að
reyna að bæta sína punkta og
komast framar í rásnúmeraröð og
jafnhliða að bæta sinn árangur i
skíðaíþróttinni. Ætli minn besti
árangur hafi ekki verið á móti á
Ítalíu, en þar náði ég 20. sæti.“
— Hvernig hagar þú æfingum?
„Æfingar byrja vanalega í lok
júní og þá er æft þrek fram í
október og jafnvel fram I nóvem-
ber, en þá taka skíðin við. Ef að-
stæður eru fyrir hendi er reynt að
fara á skíði yfir sumarið og farið
gjarnan í Kerlingafjöll. Eftir að
skíðatímabilið er byrjað, stefni ég
að því að æfa 3—4 tíma á dag,
helst daglega og í keppni um helg-
ar.“
— Hvernig er æfingaaðstaðan