Morgunblaðið - 15.07.1983, Side 22

54
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 15. JÚLÍ 1983
Ást er ...
... aö vekja hann
með kossi.
TM flac U.S. Pat Oft.—all rljhts resarved
• 1983 Los Angetes Tlmes Syndlcate
Alla leid upp!
Með
morgunkaffinu
Hef ég ekki rétt fvrir mér, Mikla-
torg er stærra en Oðinstorg!
HÖGNI HREKKVlSI
i
„\/AR HAMN Mi) AÐ HlZjÓtA EMM ElMU SlNNl P"
Unnið að garðaúðun með Parathion-eitri.
Beittu stórvirkum og var-
úðarlausum úðunaraðgerðum
Þorsteinn Einarsson skrifar:
„Velvakandi.
Um þetta leyti árs 1982 skrif-
aði ég grein í Morgunblaðið, sem
ég hafði á yfirskriftina: „Borg
úðuð eitri". Ég hafði samband
við fréttamann sjónvarps, Si-
grúnu Stefánsdóttur, og vakti
athygli hennar á hinni skefjal-
ausu úðun gegn skordýrum á
trjám, sem þá fór fram. Hún brá
fljótt við og tókst að gera glögg-
an þátt um úðunaraðgerðirnar,
þar sem fram komu kunnáttum-
enn í trjárækt og ræddu um
skordýralíf og úðunarefni.
í helgarblaði Þjóðviljans
17.—18. júlí ’82 skrifaði dr. Jón
Gunnar Ottósson skordýrafræð-
ingur greinina: „Að þekkja garð-
inn sinn“, þar sem hann ræðir
um garðaúðun í Reykjavík og
skaðsemi hennar.
Þessi skrif og myndrænn
kynningarþáttur sjónvarpsins
vöktu athygli. Til þín voru send-
ar þakkir fyrir tímabæra um-
fjöllun.
Málið var rækilega vakið upp
á sl. vetri, er Katrín Fjeldsted
borgarfulltrúi og læknir reifaði
málið í borgarstjórn og skýrði
frá umræðum um það í heil-
brigðisráði borgarinnar og
væntanlegum aðgerðum. Morg-
unblaðið birti útdrátt úr ræðu
læknisins undir yfirskriftinni:
„Arlega koma upp sjúkdóms-
einkenni sem rekja má til garða-
úðunar — settar verði reglur um
garðaúðun og almenningur
fræddur um hættur af úðunar-
efnum."
Frá því að formaður heilbrigð-
isráðs skýrði frá fyrirætlunum
ráðsins og þar til nú hefur margt
verið rætt og ritað um úðunina.
Stjórnvöld hafa gert ráðstafanir
og kunnáttumenn veitt fræðslu
og gefið ráð.
Ástæðan fyrir þessum línum
mínum er það sem Brandur
garðyrkjumaður Gíslason segir í
8. lið greinar sinnar í Mbl. 23.
júní sl., „Yfirlýsing vegna skrifa
um garðaúðun af tankbifreið",
þar sem hann telur fram
varúðarráðstafanir sem þurfi að
gera, til þess að úðun geti farið
slysalaust fram.
Engum þessara ráðstafana
hafa úðunarmenn beitt undan-
farin ár í nágrenni heimilis
míns, á Laugarásvegi 47. í júní
1982 stóð ég úðunarmenn að
stórvirkum og varúðarlausum
úðunaraðgerðum. Ég stunda
kálmetisrækt ofan við hús mitt.
Rækta undir plasti. Plastið hafði
ég dregið til hliðar ofan af reit-
unum þennan dag. Kálið var því
óvarið fyrir úðunarmengun, en
hefði verið gert aðvart, hefði
verið auðvelt að draga plastábr-
eiðurnar yfir það. Einnig var
þvottur á snúrunum, gluggar
opnir og börn að leik.
Er ég vakti athygli úðunar-
manna á þessu varúðarlausa
framferði, brugðust þeir reiðir
við. Ég kallaði lögreglumenn til,
sem kynntu sér málavexti. Ég
kærði úðunarmennina. Seinni
hluta þessa dags og kvöld ók ég
víða um borgina og einnig um
Garðabæ, Kópavog og Hafnar-
fjörð. Alls staðar gat að líta
þríkrossuð varúðarblöð um úð-
un. Víða var fnykur úðunarefnis.
í framhaldi af þessu ritaði ég
greinina: „Borg úðuð eitri“.
í grein Axels Magnússonar,
garðyrkjuráðunauts Búnaðarfé-
lags íslands, sem birtist í Mbl.
25. júní sl., „Krossferð gegn
garðúðun“, kemur fram yfirlæti
og ásakandi undrun á fjasi „kre-
ddufólks" yfir úðunaraðgerum.
Hefði mátt ætla, að þessi lærði
maður um garðyrkju hefði haft í
hug kálrækt almennings, sem í
júní hefur með natni náð fram
til þess árangurs, að sumar teg-
undir grænmetis eru neysluhæf-
ar, en vaxa úr sér, ef eigi má
neyta þeirra í hálfan mánuð,
verði þær fyrir eiturúðun.
Þeim skal þakkað, sem með
skrifum og umræðum hafa áork-
að að beina aðgerðum gegn
skaðaverkum skordýra inn á
braut virkrar varúðar."
Þessir hringdu . . .
Nær ekki nokk-
urri einustu átt
Þórunn Andrésdóttir hringdi og
hafði eftirfarandi að segja:
— Mér ofbauð alveg í gær (þriðju-
dag), þegar ég ætlaði að kaupa
mér nokkrar gulrætur í poka. Það
hafa verið svona 5—6 stykki og
kostuðu 125 krónur kílóið. í sömu
verslun gat ég fengið dós af niður-
soðnum gulrótum fyrir 24 krónur,
425 gramma dós. Er þetta ekki al-
veg furðulegt? Mér finnst það ekki
ná nokkurri einustu átt. Niður-
soðnu gulræturnar voru frá
Þýskalandi. Þær eru soðnar niður
þar í landi og fluttar hingað til
lands og samt er verðmunurinn
okkur svona mikið í óhag. Það var
ekkert athugavert við íslensku
gulræturnar, þær voru stórar og
fallegar, en það hvarflaði ekki að
mér að kaupa þær, þegar ég heyrði
hvað þær kostuðu.
Undanfarið hefur verið rætt
mikið um það, hversu margt fólk
hafi flust hingað til Reykjavíkur
utan af landi á síðastliðnum miss-
erum. Mér hefði þótt fróðlegt að
vita, á hvaða aldri þetta fólk hefur
verið. Mig grunar, að æðimargir
þeirra hafi verið á ellilífeyrisaldri.
Það virðist eins og landsbyggð-
armenn tími ekki að byggja yfir
aldraða fólkið og veita því þá
þjónustu sem þarf, og því liggur
straumurinn til höfuðborgarinn-
ar. Við Reykvíkingar eigum síðan
að veita þessu fólki þá þjónustu,
sem ekki fæst heima í héraði.
Fyrirspurn um
orðuveitingar
Guðmundur Gíslason, Kópavogi,
hringdi og hafði eftirfarandi að
segja: — Mig langar til að ítreka
fyrirspurn sem ég beindi til for-
setaskrifstofunnar, um orðuveit-
ingar embættis forseta íslands frá
upphafi, fjölda og skiptingu, hvað
hver forsetanna hefur veitt af orð-
um og á hve mörgum árum. Er
ekki hægt að fá svar við þessu?