Morgunblaðið - 21.12.1983, Blaðsíða 34

34
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 21. DESEMBER 1983
+
Faöir minn,
BRAGI ÓLAFSSON,
lœknir,
andaöist aö heimili sínu mánudaginn 19. desember.
Kristín Bragadóttir.
t
Sonur minn og faðir okkar,
HARALDUREYLANDPÁLSSON
frá Siglufirði,
andaöist 18. desember.
Guöbjörg Eiríksdóttir,
Eyþór Haraldsson,
Haraldur Haraldsson,
Guðbjörg Haraldsdóttir.
+
Móöursystir mín,
VILBORG BJÖRNSDÓTTIR,
andaöist á Elliheimilinu Grund 19. desember.
Hallgeröur Pólsdóttir.
+
Hjartkær eiginmaöur minn og faöir okkar,
MAGNÚS SIGURDSSON
fró Kotey,
Melgerói 24, Kópavogi,
andaöist í Vífilsstaöaspítala aöfaranótt 18. desember.
Margrót Egilsdóttir og börn.
+ Móöir okkar.
GUOBJÖRG JÓNSDÓTTIR,
Eiösvallagötu 9,
Akurayrl,
er andaöist 16. desember, veröur jarösungin frá Akureyrarkirkju
fimmtudaginn 29. desember kl. 10.30 f.h. Börnin.
+
Eiginmaöur minn,
HANNES ARNÓRSSON,
fyrrum símstöövarstjóri,
Sandgeröi,
veröur jarösunginn frá Utskálakirkju miövikudaginn 21. desember
kl. 14.00.
Ferö veröur frá Umferöarmiöstöðinni kl. 12.00.
Fyrir hönd barna og annarra vandamanna,
Anna Sveinbjörnsdóttir.
+
Eiginmaöur minn, faöir okkar, tengdafaöir, bróðir og sonur,
Þorsteinn GRÉTAR KRISTINSSON,
Hraunbrún 53,
Hafnarfiröi,
veröur jarösettur frá Hafnarfjaröarkirkju, fimmtudaginn 22. des-
ember kl. 13.30.
Þeim sem vildu minnast hans er sérstaklega bent á Krabbameins-
félagiö.
Nanna Snædal,
Jakob Bjarnar Grétarsson, María Anna Þorsteinsdóttir,
Atli Geir Grétarsson, Þorsteinn Antonsson,
Stefón Snær Grétarsson Guólaug Elísa Kristinsdóttir,
Kristinn Helgason.
+
HELGI KAJ RASMUSSEN,
bakarameistari,
Suóurgötu 72,
veröur jarðsunginn frá Hafnarfjaröarkirkju fimmtudaginn 22. des-
ember kl. 15.00.
Börn, tengdabörn og barnabörn.
Kveðjuorð:
Sveinn Guðnason
1. desember sl. lést vinur minn
Sveinn Guðnason eftir langan og
góðan starfsdag. Vinátta okkar
hafði varað lengi. Höfðum unnið
saman og báðum til mikillar gleði
og oft voru þau ár rifjuð upp.
Það kom jafnvel til greina að ég
lærði hjá honum ljósmyndun, en
það fór á annan veg. Líklega hefi
ég ekki haft næga þolinmæði til að
liggja yfir að fegra myndir, því
það var vinna sem tók á taugarn-
ar.
Stuttu eftir að Sveinn hóf
ljósmyndun á Eskifirði fékk hann
þá ánægju eða báðir að hann tók
af okkur fjölskyldumynd og var sú
stund sérlega litrík. Skömmu eftir
að Sveinn hóf atvinnu sína geisaði
Halaveðrið svonefnda. Þá fauk
myndastofan og plötur og myndir
þeyttust í allar áttir og lengi síðan
vorum við að finna myndir upp
um öll fjöll. Þar glötuðust verð-
mæti. En ekki gaf Sveinn sig,
heldur keypti annað húsnæði, kom
upp vandaðri vinnustofu og þann-
ig eigum við Eskfirðingar honum
að þakka að hann festi á myndir
marga þá viðburði sem annars
hefðu fallið í gleymsku. Sveinn var
vandvirkur og ekkert verk tók
hann að sér sem hann varði ekki
allri orku í að leysa sem best.
Þegar mestu erfiðleikar dundu
yfir Eskifjarðarkauptún var
Sveini falin forsjá sveitarinnar.
Ég veit að það voru erfið ár. En
þessu sem öðru skilaði hann með
sæmd. Á ég margar góðar minn-
ingar frá þeim tíma. Ég fór svo frá
Eskifirði árið 1942. Til minja um
góð kynni og vináttu gaf hann mér
fallega mynd af Eskifirði, litaða
ljósmynd, sem þá voru fátíðar.
Þessi mynd prýðir heimili mitt og
mikil hlýja stafar frá henni og
rifjar upp gleðistundir og jafnvel
erfiðar á uppvaxtarárum mínum
þar.
Sveinn var ekki mjög lengi á
Eskifirði eftir að við skildum.
Hann flutti til Reykjavíkur og
gerðist starfsmaður Trygginga-
stofnunar ríkisins og þar vann
hann til þess að hann sem ríkis-
starfsmaður varð að víkja. Og þar
sem annars staðar vann Sveinn af
Minning:
Jón Sigurðs-
son verkstjóri
Fæddur 10. júní 1895.
Dáinn 15. október 1983.
„Landið góða, landið kæra,
langtum betra en nokkur veit,
þér ber ætíð fyrst að færa
feginsóð og tryggðarheit.
Hjálpi drottinn lýð að læra
líf, sem hæfir frjálsri sveit.
Framtak, hófsemd, heill og æra
hefji og göfgi hvern þinn reit.“
(H. Hafstein.)
Erindi þetta úr Íslandsvísum
Hannesar Hafstein, kemur mér í
hug er ég að leiðarlokum hugsa til
afa míns, Jón Sigurðssonar, fyrr-
verandi verkstjóra hjá Hampiðj-
unni. Afi var þeirrar kynslóðar
sem vann að sínu með iðni og
trúmennsku hvort sem var á
vinnustað eða fyrir fjölskylduna.
Hann fæddist og ólst upp í
Þingvallasveit. Þar átti hann
heima á Heiðabæ lengst af. Hann
bar þess merki alla tíð að hafa
alist upp í þessu fallega og sögu-
ríka umhverfi, var ávallt hafsjór
af fróðleik, varpaði fram stöku á
góðri stund, og fór með ljóð stór-
skáldanna, þegar vel lá á honum.
Já, það kom enginn að tómum kof-
anum hjá afa. Ekki er langt síðan
ég þurfti að senda vinkonu minni
kveðju vegna merkra tímamóta í
lífi hennar. Afi var ekki lengi að
smella saman fallegri stöku sem
hægt var að senda með blómvend-
inum. Þetta þykir okkur sem varla
kunnum skil á stuðlum og höfuð-
stöfum alveg undravert, en fólk-
inu sem ólst upp á fyrri hluta
þessarar aldar var þetta í blóð
borið, sumu kannski meira en
öðru, og var afi í þeim hópi.
Afi kynntist ungur konu sinni,
Borghildi Sigurðardóttur. Eignuð-
Minning:
Þorvaldur Sig-
urðsson kennari
Fæddur 22. júlí 1898.
Dáinn 4. desember 1983.
Hvert ár sem við lifum
það líður frá oss braut
og ljós og dimmir skuggar
falla því í skaut.
Árin eru bækur,
sem allir skrifa í.
Hvert orð, hvert verk, hver hugsun
þar geymist sem ný.
Bráðum færðu nýja bók
að letra í lífsins mál.
Það ljós sem andann styrkir
fylli þína sál.
Svo skriftin þín í bókinni
skíni björt og hrein
svo skuggi enginn spilli
þar nokkurri grein.
(Aldrei gleymist Austurland).
Þetta kvæði orti hann elsku afi
okkar til Búbbu ömmu, á tvítugs
+
Móöir okkar, tengdamóöir, amma og langamma,
JÚLÍANA FRIDRIKSDÓTTIR,
hjúkrunarkona,
veröur jarösungin trá Dómkirkjunni fimmtudaginn 22. desember
kl. 13.30.
Dóra Haraldsdóttir Frodeaen, Fin Frodesen,
Jón Haraldsson, Áslaug Stephensen,
Stefón Haraldsson, Sveinrún Árnadóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.
sinni alkunnu kostgæfni. Skilaði
samviskusamlega dagsverki og
var ekki að fást um þótt vinnutím-
inn væri stundum lengri. Aðalat-
riðið var að vita að verkinu hefði
verið skilað af heilum hug.
Eftir að Sveinn var kominn til
Reykjavíkur, endurnýjuðum við
ust þau þrjá syni, Sigurð sem and-
aðist á miðjum aldri, Þorgeir og
Grím. Eru þörn og barnabörn far-
in að skipta tugum. Afi naut
ömmu ekki lengi og var það mikil
sorg er hún andaðist á besta aldri
frá sonunum á viðkvæmasta skeiði
ævinnar. Skömmu síðar tók við
hússtjórn á heimilinu Rannveig
afmæli hennar. Nú er hann afi dá-
inn, en í hugum okkar mun hann
ávallt lifa. Hjá ömmu og afa í
Meðalholti 15 ólumst við systurn-
ar upp að miklu leyti. Þar áttum
við margar góðar stundir, og alltaf
gátum við leitað þangað með
vandamál okkar og áhyggjuefni.
Þó skarðið sé stórt og söknuðurinn
sár, þá eigum við þó hana Búbbu
okkar til að leita til. Afi var okkur
faðir og afi í senn, hann stóð við
hlið okkar dag sem nótt, lék við
okkur, sagði okkur frá sinni
reynslu, og umfram allt kenndi
okkur að leita að því góða sem í
hverjum manni býr. I okkar aug-
um var afi einstakur maður, hann