Morgunblaðið - 22.01.1984, Qupperneq 28

76
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 22. JANÚAR 1984
,, Var<5u varlega mek> vínié. Ég ditti
i brosvm meé cté nó. korktappo,rv(jm ur."

ik
/o-ai
* laa; lUm'"1 Pr—
HÖGNI HREKKVÍSI
„FLJÓrúfZ' J?/tE> E(2 PAZIPAQ HELLi«IÖNA ' "
Netafiskur getur aldrei
orðið fyrsta flokks vara
Magnús Guðmundsson, Pat-
reksfirði, skrifar 14. jan. 23,7
sjóm. SV af Bjargtöngum:
„Kæri Velvakandi.
Ég óska öllum landsmönnum
farsældar á nýju ári, og vona að
árið verði þjóðinni blessunarríkt.
Það getur ekki farið hjá því að
ég fái kuldahroll þegar það læð-
ist að mér á nýbyrjuðu ári, að
sérhagsmunamenn taki stjórn-
ina af ráðherrum þessa lands,
eins og gleggst sést vegna aug-
lýsingar sjávarútvegsráðherra,
þar sem hann boðaði netaveiðar
strax í byrjun ársins. Sjávarút-
vegsráðherra virðist hafa verið
handjárnaður af áformum sínum
og ákvörðunartöku varðandi
fiskveiðar. Ég hef stundað sjó-
mennsku í 24 ár og tel að það
hafi verið mikil ógæfa sem dundi
yfir þjóðina þegar ótakmörkuð
netaveiði var leyfð, og erum við í
sárum vegna þeirrar ráðstöfun-
ar. Hvað tæki langan tíma að út-
rýma laxastofninum, ef leyft
væri að girða fyrir allar laxveiði-
ár í landinu, og laxinn drepinn
þannig í net? Væri það ekki
glæpur? Sjómenn vilja og eiga að
koma með fyrsta flokks hráefni
að landi og kappkosta það, enda
er stöðugt klifað á því af hags-
munaaðilum, stjórnendum og
ríki, að sjómenn fari vel með
fiskinn og sjónvarpið sýni
„kvikmynd" þar um.
En hvað er um að vera um borð
í þjóðarskútunni? Er nema von
ég spyrji, þegar sjálfur sjávar-
útvegsráðherra boðar að eyði-
leggja þorskinn með því að leyfa
netaveiðar, en þá koma líka sjó-
menn með stórskemmt og ónýtt
hráefni að landi. Það er erfitt að
skilja svona ráðstafanir. Þorskur
sem veiddur er í net byrjar að
skemmast strax og hann festist í
netinu. Hvað gæðamatið áhrærir
má geta þess, að sjómenn vilja
ekki borða netafisk, en þeir
borða yfirleitt allan fisk.
Eftir að netaveiðar hófust kom
upp nýyrði í íslensku máli,
dauðblóðgaður. Hvað merkir það?
Er hægt að dauðblóðga? Verður
ekki hjartað að slá til þess að
blóðgun geti átt sér stað? Vitan-
lega. Þess vegna er svokölluð
dauðblóðgun blekking og vit-
leysa, allt blóð sest til í líkaman-
um þegar hjartað er dautt. Dokt-
or Sigurður Pétursson hefur rit-
að skilmerkilega grein um blóðg-
un, sem hann á þakkir fyrir, en
fróðlegt væri að heyra álit hans á
þessu furðulega hugtaki.
íslendingar verða að setja
markiö hátt, og stefna að þvi
númer eitt að eyðileggja ekki
fiskinn, sem þeir eru að veiða.
Þess vegna á algjörlega að banna
netaveiðar. Netafiskur getur
aldrei orðið fyrsta flokks vara.
Hættum að eyðileggja verðmæti.
Hagnýtum auölindir okkar á
skynsamlegan hátt.“
Sigurður Eggerz
Alfaðir
ræður kom
út á plötu
ÞRIÐJUDAGINN 10. janúar
birtist hér í dálkunum, að beiðni
Sigurbjargar Jónasdóttir, Ijóðið
Alfadir ræóur eftir Sigurð Eggerz.
Kom þá einnig fram, að Ijóð þetta
hafði verið ort eftir bátastapa í
Vík í Mýrdal auk þess sem getið
var, að Sigvaldi Kaldalóns hefði
gert lag við það. Sívökul kona og
stáiminnug benti Velvakanda á,
að Fálkinn hefði árið 1972 gefið
út plötu með lagi og Ijóði og söng
Guðrúnar Á. Símonar við undir-
leik Ragnars Björnssonar.
Á hinni plötusíðunni læsi
Pétur Eggerz ljóð föður síns og
segði frá atburðum þeim sem
urðu honum tilefni ljóðsins. Á
bakhlið plötuumslagsins stend-
ur m.a.: „Sigurður Eggerz kom
ókunnugur til Víkur og batzt
skjótt héraðsbúum vinarbönd-
um. Eitt sinn stóð Sigurður
Eggerz með þorpsbúum í flæð-
armálinu og varð vitni að átak-
anlegu sjóslysi. Varð þá til ljóð-
ið Alfaðir ræður.“
Plata þessi mun vera á þrotum
hjá forlaginu, en þátturinn biður
Sigurbjörgu Jónasdóttur að hafa
samband við sig, og mun hún þá
jafnskjótt fá eintak sent heim til
sín.
Þessir hringdu . . .
Brot á mannrétt-
indum að þröngva
músíkhávaða upp á
fólk á vinnustöðum
KJ. hringdi og hafði eftirfar-
andi að segja: — Mig langar til
að taka undir það sem Jórunn
Halla segir í dálkum Velvakanda
í dag (föstudag), út af hávaða-
mengun í umhverfi okkar; það er
eins og talað út úr mínu hjarta.
Og ég býst við að fleiri geti tekið
undir með okkur. Ég átti eins og
hún við hávaðavandamál að
stríða á vinnustað, en mitt mál
hefur nú verið leyst. Ég stunda
sundstaði eins og Jórunn Halla
virðist gera og tek undir það með
henni, að það væri fyrir neðan
allar hellur að fara að hafa mús-
íkhávaða þar. Það væri þá eins
hægt að hafa slíkt í skíðabrekk-
unum hér í fjöllunum. Og hvern
langaði til þess? Mér finnst það
brot á mannréttindum þegar
svona músíkhávaða er þröngvað
upp á fólk á vinnustöðum. Það
gildir jafnvel þótt meirihlutinn
vilji hafa þetta; minnihlutinn
hlýtur einnig að hafa tilverurétt.
Jórunn Halla nefnir einnig há-
vaða í verslunum. Ég bið fólk
ævinlega að lækka músikspilið,
svo að það sé hægt að stunda ein-
hver viðskipti. Auk alls þess sem
að okkur snýr finnst mér þetta
vera misþyrming á tónlistinni
sjálfri, að hella henni svona yfir
fólk, nauðugt sem viljugt.
GÆTUM TUNGUNNAR
Sagt var: Mikill fjöldi manna eru látnir vinna að þessu
Þetta er erlend setningargerð.
Rétt væri: Mikill fjöldi manna er látinn vinna að þessu.
(Ath.: fjöldi er látinn vinna.)