Morgunblaðið - 15.02.1984, Blaðsíða 30

78
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 15. FEBRÚAR 1984
,y Haoixx kle'mu og boiUx. af
Kölctu kaffi', Waj\n.e<>
ást er ...
... aö hjálpa
henni viö sultu-
gerðina.
TM Reg. U.S. Pat Off.-aB rights ratervad
c1984 Los Angeles Times Syndicale
Með
morgunkaffinu
tnxn
Gvöð. — Ég hef stoppað í vitlaust
gat!
Engum vil ég auka móð
„Sæll og blessaður Velvakandi
góður.
Þú varst að biðja um línu, ef
menn hefðu eitthvað til málanna
að leggja varðandi hitt og þetta,
sem upp kemur á teningnum
hverju sinni. Margt er rætt um
þann „gula“ nú til dags — þorsk-
inn, á ég við — hann er líka þess
verður að um hann sé rætt og rit-
að, svona í hófi þó. Að mæla og
vega Iífríki sjávarins, er sjálfsagt
ekki svo mjög létt viðfangs, enda
stangast tölur nokkuð á þar um.
Auðvitað hlýtur það að vera
mikið verk fyrir sérfræðingana að
telja þessi kóð svo óyggjandi megi
teljast — ekki síst loðnuna, þótt
hún sé nú raunar nær útdauð
vegna rányrkju hin síðari ár. Já,
vel á minnst — hana þarf að friða
sem allra mest — helst með öllu.
Af þeirri einföldu ástæðu að þessi
gómsæti réttur er aðal fæða
þorsksins, og hann vill fá mat sinn
refjalaust eins og Grettir Ás-
mundarson fyrr á tíð, er hann stóð
yfir fé á dalnum og kalt blés. Svip-
að er ástatt með þann „gula“ —
það hefur harnað á dalnum svo
um munar í vissum skilningi
þeirra orða. Og þess vegna er
bráðnauðsynlegt að vernda sílið.
íslendingar áttu lengi vel auð-
ugustu fiskimið í heimi, þrátt
fyrir ákafar veiðar erlendra tog-
ara, enda var þá engin loðna veidd
nema til beitu. Fiskurinn gekk
líka á þeim árum hvert sumar, al-
veg upp í landsteina, feitur og
pattaralegur og sá hvergi fyrir
endann á. Þveröfugt við það sem
nú gerist. Eitthvað hlýtur að vera
bogið við hlutina, það fer ekki á
milli mála.
En þegar eitthvað fer úrskeiðis í
ríki náttúrunnar er venjulega
a.m.k. tveim um að kenna — ef
ekki fleiri. Allar lífverur jarðar-
innar þurfa að geta aukið kyn sitt
með einhverjum hætti, svo teg-
undirnar nái að halda velli — hver
fyrir sig. Beztu hrygningarstöðvar
þorsksins eru taldar vera út af
suðvesturlandi, og þangað safnast
hinir dýrmætu einstaklingar í rík-
um mæli ár hvert, til að auka kyn
sitt — venjulega um sumarmál,
samanber „páskahrotuna", sem
allir kannast við, þótt hún sé nú
raunar búin að vera að mestu, af
eðlilegum ástæðum.
Nei, allar veiðar á Selvogsbanka
— og þar í grennd verður að
banna, þegar líður að vori ár
hvert, til þess að blessaðir þorsk-
arnir geti hrygnt þar í ró og næði
— til heilla landi og lýð. Annars
mun verr fara. Hvað ætli fólk
segði svona yfirleitt, ef við bænd-
urnir tækjum upp á þeirri óhæfu
að veiða silung í ám og vötnum,
þegar komið væri fram á haust og
hrygning bleikjunnar stæði yfir,
sem er næstum föst venja þótt sá
tími geti á stundum rokkað ögn til
í sambandi við æti og því um líkt.
Ég er ansi hræddur um að þeir
menn sem það gerðu myndu ekki
fá gott orð á sig fyrir slíka ráð-
leysu.
Nákvæmlega hið sama gildir um
fiskinn okkar — hann má ekki
veiða undir þeim kringumstæðum
er að framan greinir. Það liggur í
hlutarins eðli. Aðra tíma má hins
vegar gera það án kvótaskiptingar
og reglugerða, sem ómögulegt er
að fara eftir í flestum kringum-
stæðum.
Með bestu kveðjum,
Valtýr Guðmundsson,
Sandi í Aðaldal.
Skrifið eða hringið
til Velvakanda
Velvakandi hvetur lesendur til að skrifa þættinum um hvaðeina, sem
hugur þeirra stendur til — eða hringja milíi kl. 11 og 12, mánudaga til
fostudaga, ef þeir koma því ekki við að skrifa. Meðal efnis, sem vel er
þegið, eru ábendingar og orðaskipti, fyrirspurnir og frásagnir, auk pistla
og stuttra greina. Bréf þurfa ekki að vera vélrituð, en nöfn, nafnnúmer
og heimilisföng verða að fylgja öllu efni til þáttarins, þó að höfundar
óski nafnleyndar.
Sérstaklega þykir ástæða til að beina því til lesenda blaðsins utan
höfuðborgarsvæðisins, að þeir láti sinn hlut ekki eftir liggja hér í
dálkunum.
Tíminn verði síðdegisblað!
Kæri Velvakandi.
Ég rak augun í baksíðufrétt í
helgarblaði DV þann 28. janúar
1984, um að dagblaðið Tíminn ætl-
aði að breyta útgáfunni í síðdegis-
blað. Finnst mér það tímabær
ráðstöfun ef blaðinu verður breytt
í líkt útgáfuform og DV hefur
þ.e.a.s. varðandi smáauglýsingar.
Kæmi þar þörf samkeppni við DV.
Þá er ég aðallega að hugsa um
verð á smáauglýsingum. Eftir
samruna Db. og Vísis hefur verð á
smáauglýsingum eins og tveggja
dálka og myndaauglýsingum
hækkað verulega. Eins hefur þjón-
ustan farið hríðversnandi og þess
krafist í auknum mæli að fólk
staðgreiði auglýsingar, allt er
þetta gert í skjóli einokunar, en
það er sú tegund af starfsemi sem
DV hefur eitt mestu rými blaðsins
í að gagnrýna hjá öðrum fyrir-
tækjum. Sem dæmi um misnotkun
á einokun er eftirfarandi: Fyrir
samruna kostaði myndaauglýsing
í Vísi það sama og venjuleg smá-
auglýsing, einnig voru engin
takmörk á orðafjölda, eftir sam-
runa þá hækkaði DV verð á
myndaauglýsingum um allt að
helming, einnig setti DV hámark á
orðafjölda í smá- og myndaaug-
lýsingum þ.e. 30 orð mest, ef farið
var upp fyrir 30 orð átti að greiða
tvöfalt gjald, ef farið er yfir 30 orð
í myndaauglýsingu, greiðist tvö-
falt myndaauglýsingagjald + smá-
auglýsingagjald sem hefði verið
réttara. Þetta dæmi sýnir svo ekki
verður um villst hverjar afleið-
ingar minnkandi samkeppni eru.
Þess vegna hvet ég dagblaðið Tím-
ann til að breyta yfir í síðdegis-
blað og veita stærsta gagnrýnanda
þjóðarinnar gegn einokun og spill-
ingu sem af henni leiðir, þ.e. DV
sem um leið er undirokað af einok-
unarspillingunni sjálft, verðuga
samkeppni. En því miður er sam-
keppnin eini vörður almennings
gegn óhóflegu verði á þjónustu og
vöru. Með von um gott síðdegis-
blað. G.Í.Á. 2857-0163.