Morgunblaðið - 24.02.1984, Blaðsíða 9

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 24. FEBRÚAR 1984
41
Fimm efstu hestarnir ríöa heið-
urshring á Evrópuvellinum.
Myndin er tekin i einu hinna fjöl-
mörgu móta sem haldin eru ár-
lega í Austurríki.
þykja þetta aö vísu meiri peningar
þar sem laun og framfærslukostn-
aöur eru almennt lægri.
Fólk kemur til Semriach hvaö-
anæva aö. Mest er þar þó af Aust-
urríkismönnum og Þjóöverjum. En
einnig má þarna sjá Svisslendinga,
Itali og jafnvel einstaka íslending,
— en þeir eru þó sem betur fer
sjaldgæfir! Og alltaf fjölgar fólkinu
og eftirspurnin vex. Hróöur hests-
ins okkar berst víöa og varla er
hægt aö hugsa sér betri landkynn-
ingu. Enda komu mörg hundruö
manns frá Miö-Evrópu gagngert á
Landsmót íslenskra hestamanna á
Vindheimamelum síöastliöiö
sumar. Þeir komu ekki til þess aö
skoöa Gullfoss og Geysi, né til
þess aö kaupa ull. Þeir komu ein-
göngu vegna besta fulltrúa okkar í
Miö-Evrópu, íslenska hestsins.
Umönnun íslenskra hesta er-
lendis er nokkuö á annan veg fariö
en hér heima. Þaö má segja aö
hún sé meira í ætt viö umönnun
gæludýra, þ.e., nánar er fylgst meö
klárunum og meira tilstand verður
ef eitthvaö bjátar á. Þetta er eöli-
legt þegar hugsaö er um þá staö-
reynd, hversu miklir peningar
liggja í hestum þarna í Austurríki.
Og ekki kvarta hestarnir. Ef þeir fá
svo mikið sem skrámu er kvaddur
til læknir og allt gert til þess aö
flýta bata. Svo þeir sem selja hesta
til útflutnings á islandi þurfa ekki
aö hafa áhyggjur af meöferö nó
umönnun, a.m.k. ekki ef hestarnir
eiga aö fara til þeirra Johannes og
Piet á greifasetrinu Ponyhof.
Erlendis gætir þeirrar skoöunar
nokkuö, aö sökum smæöar sinnar
sé íslenski hesturinn ekki til stór-
ræöanna. Er fólki sem á og ríöur
íslenskum hestum erlendis jafnvel
strítt á því aö ríöa svona „smáhest-
um“, og þetta áhugamál, íslenski
hesturinn, álitiö snobb. Afstaöa
sem þessi er sem betur fer á und-
anhaldi, enda berst hróöur hests-
ins okkar víða.
Margir hagsmunaaöilar hér
heima hafa óttast þaö mest aö er-
lendar þjóöir veröi sjálfum sér
nægar hvaö varöar íslenska hest-
inn, þ.e. aö folöld fædd erlendis
anni eftirspurninni. En þess virðist
langt að bíða. Á Ponyhof fæöast
aö meðaltali 5—6 folöld á ári og er
langt í frá aö þau anni eftirspurn-
inni. í kringum 1970 fæddust
reyndar 10—15 folöld árlega á
greifasetrinu, en nú er meira vand-
aö til kynblöndunar og því færri
fæöingar.
Þeir Johannes og Piet eru í fullu
starfi sem reiökennarar viö skól-
ann. Auk þess fá þeir svo aöstoö
annarra reiökennara yfir háanna-
tímann, sem er í júlí og ágúst og
svo kemur Reynir, eins og áöur
sagði, á haustin.
Faöir þeirra, Dr. Franz Hoyos,
kemur nú orðiö lítið nálægt reiö-
skólanum. Hann er fráskilinn, og
viröist nota „frelsið" til aö feröast
og er því sjaldan heima viö.
Reyndar er til skemmtileg saga um
skilnaöinn, þ.e.a.s. hvernig hann
vildi til, en hana sel ég samt ekki
dýrari en ég keypti hana. Þannig
var aö kona greifans var aldrei al-
mennilega sátt viö íslensku hest-
ana, né þá athygli er þeir fengu. Þó
reyndi hún ööru hvoru aö vingast
viö þá og þá helst meö sykurmola-
gjöfum. Einu sinni sem oftar var
hún aö gefa einum klárnum syk-
urmola, þegar hann tók sig til og
beit hana í kinnina. Enginn veit af
hverju, en af varö töluvert sár.
Konan sá aö viö svo búiö mátti
ekki standa og setti manni sínum,
greifanum, afarkosti. Hann yröi aö
velja á milli sín og hestanna. Ef
þeir færu ekki allir meö tölu, færi
hún. /Etla mætti aö mörgum
manninum vefðist hér tunga um
tönn, en ekki Dr. Franz Hoyos
greifa: „Góöa ferö mín kæra,“ voru
lokaorö þessa hjónabands. En ég
endurtek, þessi saga hefur fengiö
mörg ár til þess aö tútna út og
dafna og mun því aldrei verö seld
mjög dýrt. Þó eru í henni sann-
leikskorn sem íslenskar eiginkonur
hafa fyrir löngu áttaö sig á. Nefni-
lega aö mikið þurfi til aö koma, til
aö slíta hinu sérstæöa sambandi
manns og hests.
texti ÓLAFUR GARÐARSSON
„Hafi maöur ekki skýr og ákveö-
in áform aö leiöarljósi,” viðurkenn-
ir William Chase, „þá tekst manni
ekki aö afla þess þekkingarforða,
sem liggur til grundvallar fram-
úrskarandi árangri.”
Aö lokum veröur aö nefna þann
greinilega mismun, sem fyrir hendi
er hjá einstaklingum viö aö tileinka
sér þekkingu, mismunur sem kann
aö eiga rætur sínar aö rekja til
náttúrunnar eöa þá til menntun-
arskilyröa eöa jafnvel til hvors
tveggja þessara atriöa; ekki er
hægt aö segja, aö skýringar hafi
fengist á þessum þætti. Þaö er
sama, hve mikiö kapp er lagt á
fræöandi tilsögn í aöferöum, sem
miöa eiga aö markvissari notkun
heilabúsins, þaö reynist samt aidr-
ei unnt aö vinna bug á þessum
eölislæga mismun milli manna.
„Þaö tekur sumt fólk langan
tíma aö nema eitthvaö, en aörir
eru fljótir til,“ segir Jack Loch-
head, „og viö vitum hreinlega ekki,
hver fjandinn þaö eiginlega er,
sem gerist hjá því fólki, sem er
svona fljótt aö fatta hlutina."
Þótt fræöimenn á sviöi vits-
munasálfræöinnar eigi ennþá
langan og torsóttan veg fyrir hönd-
um áöur en þeim tekst aö upplýsa
þá leyndardóma, sem liggja til
grundvallar framúrskarandi
árangri manna á einstökum sviö-
um, þá verður samt sem áöur aö
segjast, aö þeir hafa nú þegar náö
anzi langt í þessum efnum. Arthur
Benjamin, sem er aö kasta mæö-
inni ofurlítiö eftir aö hafa leyst í
huganum enn eitt reikningsdæmið
meö sexstafa tölu í ööru veldi,
kemst bezt aö oröi um þetta: Þeir
Chase og starfsfólgar hans „eru aö
sýna okkur fram á, aö heilinn er
langtum öflugri en fólk álítur, aö
heilabú manns, þetta áhald, sem á
í erfiöleikum meö aö muna eitt
símanúmer, svo lítiö um sig, aö
þaö er hægt aö koma því fyrir í
brauökörfu, getur þó lært aö muna
talnaröö meö áttatíu stöfum. Sá
hinn sami heili, sem segir manni,
aö maður skuli bara rótta út hönd-
ina eftir vasareiknitölvunni á borö-
inu, þarf sennilega ekkert á slíku
tæki aö halda í raun og veru, og til
þess þarf maður ekki aö vera
neinn Albert Einstein. Viö erum
rétt í þann veginn að byrja aö nota
þá andlegu afkastagetu, sem viö
búum yfir. Mér finnst þaö vera
reglulega spennandi.“
Slaufur hja
Ninu Ricci
Slaufur setja svip sinn á fatnaöinn frá Ninu
Ricci eins og sjá má á meðfylgjandi myndum.
Litlar eöa stórar, hvítar, svartar og doppóttar,
bundnar í hár eöa festar á fatnaöinn sjálfan, allt
virðist leyfilegt þegar slaufan er annarsvegar!