Morgunblaðið - 13.05.1984, Side 28

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 13. MAÍ 1984
76
3E
A DROTnNS T>FGI
UMSJÓN:
Séra Auður Eir Vilhjálmsdóttir
Félag guðfræðinema
VIÐ ELDHÚSBORÐIÐ
HÚN sat vió eldhúsboröið mitt og grét. Ég var fegin. Ekki aó hún skyldi
vera að gráta heldur að úr því henni leið illa skyldi hún geta grátið. Ég
fann til auðmýktar og hátíöleika yfir því að hún skyldi hafa valið mitt
eldhúsborð til að gráta við. Hún grúfði sig í gaupnir sér. Kannski var hún
að gera það upp við sig hvað hún ætlaði að segja, kærði sig um að láta
uppskátt. Á meðan ráðfærði ég mig við Drottin. I»ú veizt, sagði ég, að ég
er þesNum vanda ekki vaxin. Ég óttast að ég muni ekki skilja þegar hún
fer að tala, ekki geta gefið henni svör, sem duga henni. Ég veit það,
Drottinn, að henni léttir kannski ögn við það eitt að tala. Én ef mér
verður það á að svara henni allt öðru vísi en hún væntir, held ég að hún
verði fyrir vonbrigðum og líði bara verr á eftir en undan.
Hún þurrkaði sér um augun
og horfði á mig. Ég hellti
heitu, ilmandi kaffi í bollana
okkar og beið átekta. Æ, ég veit
það ekki, andvarpaði hún. Það er
svo sem ekkert að mér. Ég skil
ekki hvers vegna ég er svona
aum. Ég er eitthvað svo algjör-
lega framtakslaus.
Heldurðu að það sé af ein-
hverju, sem hefur gerzt og setzt
að þér, spurði ég varlega. En
henni fannt það líklega ekki. Ég
held að við getum oft ekki mætt
nema einum eða tveimur erfið-
leikum eða vonbrigðum í einu,
hélt ég áfram. Ef erfiðleikarnir
verða meiri verður það okkur
kannski um megn í bili. Hún
hristi höfuðið og drakk kaffið.
Við erum í rauninni öll svona
aum, sagði ég. Við og við erum
við öll svona aum. Þótt það sé
ekki fallegt að segja það finnst
mér gott að vita að það er ekki
bara ég ein eða þú ein. Við erum
9. boðorðið
Þú skalt ekki
girnast hús
náunga þíns
Hvar sem er unnið, hugur þinn starfar,
hús vor og tæki eru þín verk.
Þú vilt vér teljum vort það, sem gefur
vizkan þín rík og höndin sterk.
Úr sálmi 22 í sálmabók-
inni í þýðingu Sigurbjarn-
ar Einarssonar, biskups.
í stórum og góðum félagsskap
þegar við skiljum ekkert í sjálf-
um okkur.
Þetta virtust ekki svörin, sem
hún vænti. Ég fór að segja henni
ýmislegt, sem aðrir höfðu sagt
mér eða ég hafði lesið. Kannski
verðum við stundum svona
niðurdregin af því að okkur
finnst við ekki ráða við það, sem
við erum að gera. Og svo verður
það erfiðara og erfiðara að tak-
ast á við það því meir sem okkur
finnst við missa tökin á því. Ég
hef heyrt suma segja að þeim
finnist þá bezt að byrja á auð-
veldustu verkefnunum og fikra
sig svo áfram að því, sem þeim
finnst svo leiðinlegt eða erfitt.
Þeim finnst þau fá betri sam-
vizku og meiri kjark þegar
eitthvað fer að komast í rétt
horf. Heldurðu að þetta gæti
eitthvað hjálpað þér?
Hún þurrkaði sér aftur um
augun og andvarpaði. Æ, ég veit
það ekki, sagði hún. Ég skil bara
ekkert í sjálfri mér.
Klukkan var að verða tólf þeg-
ar ég horfði á eftir henni keyra
burt í litla, brúna bílnum sínum.
Líklega mun ég aldei vita hvort
það, sem ég sagði, varð henni til
einhverrar hjálpar eða engrar.
Meðan ég þvoði kartöflurnar
velti ég þvi fyrir mér hvort það
myndi setjast að mér hvað ég
var ómögulegur sálusorgari eða
hvort ég myndi treysta því að
eitthvað af því, sem ég hafði sagt
frá sjálfri mér og öðrum myndi
bætast við eitthvað, sem aðrir
Það getur verið svo afskaplega erfitt að horfast í augu við sjálfan sig. Og
það gerir þetta erfiða enn erfiðara. En björgunin er fyrir hendi.
segðu henni til uppörvunar, vit-
andi eða óafvitandi.
Við erum flókin, Drottinn,
sagði ég upphátt. Þakka þér
innilega að þú skilur það í okkur,
sem við skiljum ekki sjálf. Og
þar með kveikti ég undir kartöfl-
unum og vonaði að hún væri nú
líka að kveikja undir sínum
kartöflum. Kannski myndi svo
lítil framkvæmd verða skref í
áttina að öðrum meiri. Allt þar
til fólk mitt settist að borðum og
eldhúsið fylltist af annarri um-
ræðu fór ég alvarlega fram á það
við Drottin að hann hefði auga
með okkur báðum.
Biblíulestur
vikuna 13.—20. maí
Sunnudagur 13. maí:
I. Mós. 20.17 — Ekki girnast hús
Mánudagur 14. maí:
5. Mós. 6.10—12 — Guðgaf húsin
Þriðjudagur 15. maí:
Matt. 6.19—23 — Ekki treysta
eignunum
Miðvikudagur 16. maí:
5. Mós. 8.12—18 — Ekki ofmetn-
ast
Fimmtudagur 17. maí:
Jes. 5.8 — Böl ágirndarinnar
Föstudagur 18. maí:
Matt. 13.22 — Tál auðæfanna
Laugardagur 19. maí:
Sálm. 127.1—2 — Drottinn bygg-
ir húsið
FRA YMSUM TIL ÞIN
Jafnvel þótt ég fari um dimman dal,
óttast ég ekkert illt,
því þú, Drottinn, ert hjá mér.
Komið til mín, þið öll, sem erfiði hafið og þungar byrðar,
og ég mun veita ykkur hvíld.
Jesús
Davíð konungur
Það sem við þörfnumst fyrst og fremst er að einhverjum
þyki vænt um okkur.
Guðrún
Ég hef alltaf tamið mér að horfast í augu við það, sem
mætir mér.
Steinunn
Ég vinn við að flytja hús. Ég þarf að sjá um að vegurinn
framundan sé auður og enginn komi þjótandi á eftir
okkur. Eins geri ég þegar ég einbeiti mér að þessu eða
einhverju öðru. Ég útiloka úr huganum það sem er fram-
undan og það sem búið er, og einbeiti mér að því, sem ég
er að gera núna.
Þórarinn

Orlofshús
og skálar í
Skálholti
í SKÁLHOLTI eru tvö orlofshús
til leigu fyrir fjölskyldur og litla
hópa. Kinnig eru tveir skálar fyrir
stóra hópa. Húsin öll eru leigð allt
árið og öllum opin, en starfsmenn
kirkjunnar ganga fyrir.
í sumar er verð fyrir dvöl í
orlofshúsunum 2.300 krónur
fyrir vikuna en 400 krónur fyrir
sólarhringinn ef dvalið er skem-
ur en viku.
Verð fyrir hópa í skálunum er
200 krónur á mann yfir nóttina.
Tekið er við pöntunum hjá
Æskulýðsskrifstofu þjóðkirkj-
unnar á Klapparstíg 27 í Reykja-
vík. Síminn þar er 91-12445.
Sóknarpresturinn í Skálholti
tekur líka á móti pöntunum og
veitir allar upplýsingar. Sókn-
arpresturinn er séra Guðmundur
Óli Ólafsson og sími hans er 99-
6860.