Morgunblaðið - 13.05.1984, Síða 46

94
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 13. MAÍ 1984
Morgunblaðið á hraðferð
Texti og myndir: með einum besta rallökumanni landsins
Gunnlaugur Rögnvaldsson
„Þessi bfll er ekkert art fjaöra í all-
ar áttir,“ sagöi Birgir í æfingaakstri
meö blaöamanni Morgunblaösins.
Þetta stökk tók bfllinn án erfíö-
leika.
bremsuna, skipti niður í þriðja gír
og afturendinn skutlaðist út, á
meðan framendinn hélt tiltölulega
beinni stefnu í beygjunni. Úff, tog-
ið af völdum miðflóttaaflsins á
líkamann var töluvert, líkast því
að einhver vildi toga mig út úr
bílnum, slíkur var krafturinn.
„Það vantar allan kraft, allan
kraft...“ muldraði Birgir, en ég
jánkaði, því fyrri kynni mín af
rallakstri voru aðallega frá akstri
á máttlausum og veikburða rall-
bílum. Mér fannst krafturinn því
ævintýri líkastur.
Ég var enn að jafna mig á lög-
málum náttúrunnar, er næsta
beygja var tekin og það glæsilega.
Samspil hraða, hliðarskriðs og
inngjafar bensíns var fullkomið og
framendi bílsins fór eins innar-
lega í beygjuna og hægt var á
meðan afturhjólin reyndu að klóra
afturhlutann áfram og i beina
stefnu. Tréspýta í vegarkantinum
rétt slapp við framhluta bílsins.
Nákvæmni Birgis í akstri var
þarna greinileg. Gírskiptingar
tóku sekúndubrot í hvert skipti og
daufur smellur heyrðist er tennur
gírkassans læstu sig í rétta stöðu.
Vegurinn var nú tiltölulega beinn,
en mjög hæðóttur. Bensínið var
nánast í botni, en á öllum hæðum
steig Birgir snöggt á bremsuna og
sleppti um leið og ljóst var hvað
var framundan. Snúningshraða-
mælirinn átti í fullu fangi við að
halda í við snúningshraða vélar-
innar, sem öskraði ámátlega í
hvert skipti sem 7000 snúninga
markið nálgaðist. Skyndilega birt-
ist vinkilbeygja, fremur óvænt, en
með því að stíga snöggt á brems-
„ Fjölmargar ák varðanir
á sekúndubroti — allar
rerða að rera réttartí
UM HELGINA fer fram hin svokallaöa jójó-rallkeppni á
ýmsum sérleiðum á Suöurnesjum. Margir knáir ökumcnn eru
þar meðal keppenda og hyggja líklega flestir á stóra hluti, en
þessi keppni er sú fyrsta í Islandsmeistarakeppninni í rall-
akstri. Eins og í öörum íþróttum eru nokkrir líklegri en aörir
til aö berjast um sigurlaunin. Meðal þeirra eru þeir Birgir
Bragason og Eiríkur Friöriksson á Escort 2000, en blaöamað-
ur Morgunblaðsins brá sér í stutta æfingaferð meö Birgi í
vikunni, til að kynnast lítillega hvernig þaö er að aka í
keppnisbíl, sem er í toppbaráttunni í rallkeppni.
Eg hef ekkert æft
mig frá því í síð-
ustu keppni," voru
fyrstu orð Birgis er
við komum okkur fyrir í körfustól-
um bílsins. f þeirri keppni kræktu
Birgir og Eiríkur í annað sætið, en
Eiríkur var þá nýbúinn að festa
kaup á bílnum, sem áður var í eigu
Hafsteins heitins Haukssonar og
Birgis Viðars Halldórssonar. „Það
hefur ekki verið til bensíndropi á
bílinn," þannig að það hefur ekki
verið hægt að aka honum," sagði
Birgir um leið og hann festi á sig
fjögurra punkta öryggisbeltin,
sem skylt er að nota í rallkeppni.
Ef notað væri venjulegt bensín
reyndu stimplar vélarinnar lík-
lega að brjótast út, en hún er sér-
hönnuð fyrir rallakstur og gerð
fyrir hágæða bensín. Birgir start-
aði bílnurn og vélin hrökk í gang
með djúpu mali, en um leið byrj-
aði að ýlfra í gírkassanum, sem
var eðlilegt. Við ókum af stað og
útúr borginni í átt að einkavegi,
sem bóndi einn var svo vingjarn-
legur að leyfa okkur afnot af í æf-
ingaskyni. Á leiðinni bremsaði
Birgir nokkrum sinnum þétt og
kvað það nauðsynlegt til að hita
diskabremsurnar, sem virka ekki
sem skyldi, nema þetta sé gert. Eg
hugaði hinsvegar að öryggisbelt-
inu, sem var smellt yfir kviðinn og
báðar axlir og var fest saman í
læsingu við mittið. Hávært malið í
vélinni vakti spennu og sú spenna
magnaðist er Birgir gaf bensínið
hressilega inn til að prófa við-
bragðið, vélin hreinlega öskraði og
var engu líkara en hún vildi úr
vélarsalnum, slíkur var hávaðinn.
... var enn að jafna mig
á lögmálum nátturunnar
Er Kom að leiðinni, sem við ætl-
uðum að aka, voru bremsurnar
heitar, vélin heit og ég beið með
eftirvæntingu ... Birgir gaf
nokkrum sinnum hressilega inn
bensínið og vélin svaraði með lát-
um eins og viljugur hestur —
kúplingin losnaði undan hægri
fæti Birgis og organdi tók bíllinn
af stað, þeytandi jarðveginum
undan afturdekkjunum, sem læstu
sig í jörðina og eins og elding
nálgaðist bíllinn fyrstu beygjuna,
nokkuð krappa. Mér leist satt að
segja ekki á blikuna, því hraðinn
var töluverður og beygjan nálgað-
ist óðfluga. Með snöggum hreyf-
ingum tiplaði Birgir lítillega á
Birgir Bragason undir stýri, þar sem hann segist eiga heima