Morgunblaðið - 10.02.1985, Blaðsíða 9

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 10. FEBRÚAR 1985
B 9
Fjírhirsla Aþenu eins og hún kemur ferðamönnum fyrir sjónir í dag.
Þessi veggur var hlaðinn eftir að fyrra Appollonshofið brann 548 f.Kr. til að
mynda traustar undirstöður undir það sem síðar var byggt. Súlur hofsins í
baksýn.
„omfalos" eða nafli heimsins.
Yfir hann byggðu þeir must-
eri, fyrst helgað Gaiu, móður
jörð, en síðar Apollo, hinum
fegursta af guðum, guð íþrótta
og veiða, tónlistar og æsku.
VÉFRÉTTIN —
ÖRLAGAVALDUR
GRIKKLANDS
Delfi var trúarmiðstöð
landsins og friðhelgur staður.
börn, flytja inn í hús sem ein-
göngu var ætlað henni og búa
við ákveðnar trúarlegar regl-
ur. Véfréttin klæddist skraut-
klæöum, hún var þó sjáldan af
mjög göfugum ættum, yfirleitt
var hún venjuleg bóndakona
þar til guðinn Appollo valdi
hana sem talsmann sinn.
í dag er hof Apollons aðeins
nokkrar súlur sem bera við
himin. Leiðin upp að hofinu er
nefnd hinn heilagi vegur, en
hann liggur m.a. fram hjá
á brott, við höldum áfram upp
brattann, og komum loks að
gamla leikvellinum. Þarna
standa túristarnir flestir móð-
ir, másandi og löðursveittir,
skammt frá okkur situr stúlka
nokkur sem hefur snúið á sér
ökklann og félagar hennar
reyna að aðstoða hana eftir
föngum. Á vellinum er ungl-
ingahópur sem er greinilega í
góðu formi, því þeir taka á rás
eftir vellinum og hlaupa
nokkra hringi.
Séð yfir rómverska markaóstorgið í Delfí. Bak við súlurnar má greina verslanir.
Appollo var einnig guð vé-
fréttarinnar í Delfi og hægt
var að biðja guðinn um hvað-
eina. Merkasta hlutverkinu
gegndi þó véfréttin, en hún gaf
svör við ýmsum erfiðum
spurningum og var mikill ör-
lagavaldur í landinu. Véfréttin
mælti fyrir munn Appollons,
var nokkurs konar miðill, féll í
trans eftir að hafa dreypt á
heilögum vökva, og orð hennar
og spádómar voru túlkuð af
prestum. Véfréttin var venju-
lega kona sem komin var yfir
fimmtugt. Ekki var talin
ástæða til að hún væri hrein
mey, en um leið og hún tók að
sér þetta guðdómlega starf
varð hún að yfirgefa mann og
fjárhirslu Aþenu, upp að
leikhúsinu. Fjárhirslan var
reist eftir stofnun lýðveldis í
borginni árið 508 f.K. og þar
voru helstu fjársjóðir borgrík-
isins geymdir. Reyndar var
mjög vinsælt að geyma fjár-
muni á hinu heilaga og frið-
helga svæði og fjárhirslur því
á öðru hverju strái.
Við göngum upp að leikhús-
inu, en þaðan er fallegt útsýni
yfir hlíðarnar í kring. Hér
hafa grískir harmleikir verið
fluttir fyrir rúmum tvö þús-
und árum, og gaman væri að
hverfa um stund á eina slíka
leiksýningu. Yfir höfðum
okkar skín brennheit sólin og
rekur allar slíkar hugleiðingar
Hitinn er nú orðinn kæf-
andi. Við ákveðum að líta að-
eins á safnið, þar sem hinn
frægi ökumaður er til húsa,
gullfalleg stytta sem talin er
vera frá því um 500 f.K. Og
síðan tökum við á rás niður í
lindina sem er skammt frá
bílnum okkar, en þar hefur
myndast biðröð af þyrstum
ferðamönnum. Lindin svalar
sárasta þorstanum, en ferða-
fólkið stígur aftur upp í bíla
og rútur og yfirgefur þennan
forna helgireit. Framundan er
akstur í farartækjum nútím-
ans, eftir hraðbrautum sem
stinga undarlega í stúf við
hellulagðan heilagan veg í
Delfi.
Þessi steinn er fyrir utan rómversku búóirnar sem taldar eru vera frá 4. öld
f.Kr. Ekki er gott að segja hvaft þessi kross merkir. IVtYNDIR OG TEXTI: VALGERÐIJR JONSDOTTIR
I