Morgunblaðið - 03.08.1985, Qupperneq 16

16 B
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 3. ÁGÚST 1985
unum og ég spurði um síðustu
fleygu tilsvörin. Það er líklega nú
um daginn, sagði Kiddý. Það er
búið að vera að klæða verslunina
að utan. Þeir voru þar inni í búð-
inni, Siggi Gúmm og Grétar Þór-
arins, og ég hafði á orði, að það
væri nú aldeilis búið að gera búð-
ina fina að utan. Þá fóru strákarn-
ir að tala um að það mætti nú fara
að laga þetta innan dyra líka, það
veitti nú ekki af, og þá svaraði
Bogi um hæl: „Já,“ en já segir
hann oft með misjafnlega löngum
tóni. „Ég held að þetta sé alveg
nógu fínt fyrir þessa hálfvita sem
versla hér.“
Það er mikið spjallað í Eyjabúð
um íþróttir og áhugamenn um þau
mál líta oft inn i búðina og þannig
er Eyjabúð eins konar miðstöð í
íþróttaspjallinu, enda Friðfinnur
gamalreyndur og snjall íþrótta-
maður. Ég spurði Boga að því,
hvort hann hefði einhverja reglu í
sambandi við sölumennskuna. „Já,
eiginlega,“ sagði Bogi. „Ég hrósa
aldrei vöru. Frekar dreg úr því. En
það virkar ekkert síður. Ég segi
mönnum að þeir eigi ekki að
kaupa þetta. En það virkar ekkert
áþá.“
Afslöppuð búðar-
stemmning
„Jú, það er mikið um lán í svona
verslun. Verst er að eiga við smá-
lánin, en öll stærri lán til útgerða
„Jú, jú, maður reynir að
segja allt fagnandi eins og
vera ber,“ sagði Bogi í Eyja-
búð þegar við hittum hann að
máli í tilefni verslunar-
mannahclgarinnar. „Þetta er
rétt og slétt búð, það eru eng-
in umbrot í manni. Þessi
búð, Eyjabúð, var stofnuö 1.
nóvember 1953 af fóður mín-
um, Friðfinni Finnbogasyni,
og var þá strax rekin sem
þjónustuverslun við sjó-
menn, útgerðar- og iðnað-
armenn, með ýmsa smærri
hluti í kraminu. Ég starfaði
með pabba frá upphafi, en
hann hafði þá verið um ára-
bil hjá Helga Benedikts-
syni.“ Árið 1965 keyptu síðan
Finnbogi Friðfinnsson og
kona hans, Kristjana Þor-
fínnsdóttir, verslunina og
hafa rekið hana síðan.
Eins konar ráðn-
ingarstöö
„Um árabil vann Guðbjartur
Herjólfsson frá Einlandi í Eyja-
búð og Friðfinnur sonur okkar
byrjaði fljótlega að vinna á sumr-
in í búðinni," sagði Bogi, sem allt-
af í daglegu tali er kallaður Bogi í
Eyjabúð. En að loknu verslun-
arskólanámi Friðfinns árið 1970
hefur hann unnið samfleytt í búð-
inni.
Það er nú ekki hávaðinn á milli
feðganna, sagði Kristjana, kölluð
Kiddý í daglegu tali. Nei, það er
aldrei ósætti, svaraði Bogi. Já, og
ekki neitt sem heitir orðinu
hærra, hélt Kristjana áfram. Og
Bogi hnykkti á með því að leggja
áherslu á að það væri sérstaklega
gott að lynda við hann Friðfinn.
Kemur það engum á óvart sem
kemur í Eyjabúð. Þetta hefur alla
Feðgarnir Bogi og Friö-
fínnur fyrir utan Eyja-
búð.
tíð verið persónuleg verslun, sagði
Bogi, mikil spjallverslun og stund-
um er eins og Eyjabúð sé eins kon-
ar áningarstaður og brot af sam-
komustað. Hérna voru þeir tíðir
gestir, Þorsteinn í Laufási, Guðjón
á Oddsstöðum, Siggi i Nýjabæ,
Púlli, Ameríku-Geiri og fleiri góð-
ir menn. Oft tylltu menn sér niður
á bekkinn sem var hér í búðinni,
en hann fór nú í gosinu eins og
margt fleira, en það kemur
kannski að því að við fáum okkur
annan bekk síðar.
Jú, hér í Eyjabúð er að hluta
eins konar ráðningarstöð. Það eru
oft hengdar hér upp auglýsingar
ef vantar menn á báta og það er
mikið hringt hingað utan af landi,
spurt um það hvort það séu laus
Ljósm. Guðmundur Sigfússon.
Fri afgreiðsiu f Eyjabúð.
„Hefur alla tíð verið
persónuleg rerslun,
mikil spjallverslun
Kiddí, Kristjana Þorfínnsdóttir, skrifar út reikningana upp í
gamla móðinn.
Nokkrar góðar
af Boga í Eyjabúð
Tilsvör og innskot Boga í Eyjabúð eru víðfræg, smella
inn í umræðuna eins og af sjálfu sér, án þess þó að nokkuð
sé verið að mylja moðið, enda stundum látið sjóða á
keipum í orðfari bryggjuspjallsins.
pláss. Áður var þetta einnig í
Tótaturni, en nú erum við með
þetta einir. Svo má segja, að
Hafnarfréttirnar renni hér í gegn-
um búðina. Það flýgur fiskisagan
manna á milli eins og gengur. Það
var hins vegar mikil breyting við
gosið. Margir eldri mennirnir sem
settu svip á bæinn urðu eftir uppi
á landi, en það hlýtur nú að stytt-
ast í að það fari að koma nýir
gamlingjar fram á sjónarsviðið.
Jú, margt hefur verið spjallað hér.
Ég man t.d. að Þorsteinn í Lauf-
ási hafði miklar áhyggjur af
þorskinum á sínum tíma, spáði að
þess væri stutt að bíða að hann
yrði upp urinn. En ekki hefur það
nú gengið fram að allur þorskur-
inn næðist úr sjónum. Sem betur
fer hefur sú spá nú ekki gengið
fram, þótt talað hafi verið um
ofveiði einnig fyrir nokkrum ára-
tugum. Þetta voru hörkukarlar,
þessir harðskeyttu Eyjamenn.
Þorsteinn og Guðjón voru allir í
lýsinu. Oft sá maður þá með
þriggja pela flösku á leið í Lifrar-
samlagið og ég man að Þorsteinn
taldi lýsi sérlega gott fyrir augun.
Ási blessaður í Bæ kom alltaf
hingað í Eyjabúð, ef hann var
þyrstur, að fá sér pilla eða eitt-
hvað. Ég hafði sagt honum fyrir
löngu að hann skyldi lfta inn og fá
sér að drekka ef hann þyrsti og
það var alltaf gott að fá Ása.
Eg hrósa aldrei vöru
Nú er Bogi þekktur fyrir hnytt-
in tilsvör og gamansemi. Orð-
rómaður sem slíkur í þægilegheit-
Fyrir skömmu var Kúti að
versla í Eyjabúð, hafði unnið að
skveringu trillunnar sinnar, en
Kúti er einhentur, missti hand-
legg fyrir mörgum árum í slysi.
Hann hafði keypt sökkur, öngla
og sitthvað fleira, svo orðinn
var nokkur þungi.
„Þú berð þetta bara með ann-
arri hendinni Kúti minn,“
laumaði Bogi út úr sér. „Já, mig
munar ekkert um það,“ svaraði
Kúti um hæl.
★
Haukur heitir einn ágætis
maður í Eyjum, dugnaðarmaður
og samviskusamur, en eins og
margir í sjávarplássum hefur
hann fengið viðurnefni, vin-
samlega meint, en ekki sérlega
skemmtilegt. Hann þykir hafa
nokkuð þreytulegt göngulag og
er kailaður fótafúni þegar sá
gállinn er á mönnum og tekur
því létt sjálfur. Hann kom í
Eyjabúð til Boga að kaupa fúa-
lög. Um leið og Bogi slengir
brúsanum á borðið segir hann:
„Á nú að fara að þvo sér um
fæturna, Haukur minn?“
★
Stundum gantast menn og
hringja í Boga í misjöfnum er-
indum. Einu sinni hringdi einn
og spurði Boga hvort hann ætti
kústsköft. „Já,“ svaraði Bogi.
„Stingdu því þá upp í óæðri end-
ann á þér,“ var sagt í símann.
„Lengri eða styttri gerðinni?"
svaraði Bogi um hæl.
★
Púlli blessaður setti svip á
bæinn á sínum tíma en hann er