Morgunblaðið - 08.09.1985, Blaðsíða 67

67
MORGUNBLAÐID, SUNNUDAGUR 8. SEPTgMW:R,1985
Minning:
Óskar Petersen
Faeddur 12. september 1917
Dáinn 29. ágúst 1985
Þín náðin Drottinn nóg mér er
þvi nýjaveröld gafstu mér
í þinni birtu hún brosir öll
í bláma sé ég lífsins fjöll.
(EinarH. Kvaran.)
Kynslóðir koma og fara, það
lðgmál lífsins haggast ekki þó flest
annað í mannlífinu sé breytingum
háð.
Oskar Petersen fæddist á
ísafirði. Hann átti norskan föður
sem féll frá þegar óskar var á
barnsaldri. Eftir það ólst hann upp
hjá móðurforeldrum sínum. Krist-
ínu Þórðardóttur og Gísla Glsla-
syni á Héðinshöfða á ísafirði.
Oskar dáði mjög afa sinn og ömmu
alla tíð og reyndist þeim eins og
best mátti verða til þeirra hinstu
stundar. Til Reykjavíkur fluttist
óskar ungur að árum. Nokkru
síðar réðst hann til Rafveitu
Reykjavíkur, og má segja að þá
hafi ekki verið tjaldað til einnar
nætur. Því við það fyrirtæki starf-
aði hann til hinsta dags, eða yfir
fjörutíu ár. Og lýsir það manninum
betur en orð hver starfsmaður
hann hefur verið.
óskar átti mjög haga hönd og
mátti segja að hann gæti gert allt,
og var fljótur að færa í lag það
sem aflaga fór. Og voru dóttursyn-
ir og sonardætur hans mjög hænd
að honum, sem var alltaf tilbúinn
að lagfæra þeirra dót þegar með
þurfti. óskar var einstaklega barn-
góður maður og hafði einstaka
ánægju af barnabörnum sínum.
Einnig dáði hann mjög tengdabörn
sín, Erlu Pétursdóttur og Björn
Gunnlaugsson, sem reynst hafa
tengdaforeldrum sínum mjög vel.
Óskar var einstakt snyrtimenni á
öllum sviðum. Það var gaman að
koma á litla verkstæðið í bílskúrn-
um og sjá snyrtimennsku á öllu.
1945 giftist óskar systurdóttur
minni Ingibjörgu Finns., og taldi
hann það sitt mesta gæfuspor að
eignast hana að lífsförunauti. Þau
voru mjög samrýmd alla tíð og
studdu hvort annað ef erfiðleikar
steðjuðu að. Þau eignuðust þrjú
börn: tvær stúlkur og einn dreng.
Elsta dóttirin Sigrún er gift
Birni Gunnlaugssyni, og eiga þau
þrjá syni. Kristín ógift. Gisli sonur
þeirra er giftur Erlu Pétursdóttur.
Þau eiga tvær dætur.
Börn þeirra Ebbu og óskars eru
mesta mindar og reglufólk, og hafa
þau komið sér upp fallegum heim-
ilum. Þau hafa reynst foreldrum
sínum mjög vel, og fjölskyldan
haldið mjög vel saman.
Fljótlega eftir giftinguna fóru
þau hjón Ebba og óskar að koma
sér upp heimili. Þau byggðu mynd-
arlegt hús i Sörlaskjóli 72. Þetta
eru tvær íbúðir, myndarlegt hús
utan og innan. Og snyrtimennskan
leinir sér ekki hvert sem litið er.
Ég sem þessar línur festi á blað
kynnist Oskari fyrst verulega
þegar ég og kona mín fluttum til
Reykjavíkur eftir gosið í eyjum.
Þá dvöldum við hjá þeim Ebbu og
óskari um mánaðarskeið, á meðan
við vorum að koma okkur fyrir.
Og mátti segja að þau hjón bæru
okkur á höndum sér. Hjá þeim
hjónum mættum við ætíð því sem
í þessum orðum felst. Verið í bróð-
urkærleikanum ástúðlegir hver við
annan.
Heimili Ebbu og óskars var
sterkmótað af lífsreynslu, virðu-
leika og snyrtimennsku. Þau hjón
voru búin innri kærleika og lífs-
gleði, sem veitti þreyttum frið og
hvíld. óskar var einstakur heimil-
isfaðir. Það veit ég að óskari fylgir
góður hugur vina og samstarfs-
manna yfir landamæri lífs og
dauða. Og það er gott föruneyti
að minni hyggju, þegar þessi heið-
ursmaður er kvaddur skilur hann
aðeins eftir sig góðar minningar
um mann sem var búinn mörgum
þeim eiginleikum sem flestir gætu
tileinkað sér. Hann hvorki barði
bumbur né hrópaði á torgum, held-
ur vann markvisst að því að þjóna
lífinu og framförum í þágu þjóðar-
heildarinnar. Slíkir menn fá sjald-
an kross eða umbun i veraldlegum
gæðum. En það skiptir þá engu
þeir hafa verið trúir því hlutverki
sem þeim var úthlutað. Þeir lifa
áfram í niðjum sínum og munu
ávallt verða hina styrku stoð í
þjóðfélagsbyggingunni.
óskar er horfinn til upphafs síns
inn í Guðs eilífðar ljós. Við skulum
ætið hafa það hugfast að jarðneskt
sólarlag er himnesk afturelding.
Stefnan er ekki til grafar heldur
til himins.
Að síðustu óskum við hjónin
óskari allrar Guðsblessunar og
ástvinum hans sem eftir lifa.
Þess má geta að Óskar Petersen
verður jarðsunginn frá Neskirkju
á morgun, mánudag, kl. 3.
Friðfinnur Finnsson fri
Oddgeirshólum.
Mánudaginn 9. september verð-
ur til moldar borinn óskar Peter-
sen sem lést 29. ágúst. Mig langar
dameð nokkrum orðum að kveðja
umág minn, elskulegan og mikið
góðan dreng, sem alltaf var sama
prúðmennið. Ég man fyrst fyrir
rúmum 40 árum þegar við heima
í Eyjum sáum fyrst tilvonandi
manninn hennar Ebbu systur,
hvað okkur fannst hann glæsilegur
og hvað þau pössuðu vel hvort fyrir
annað, því hún var svo góð og
falleg líka. Mikið var svo gleðin
þegar lítil stúlka kom í heiminn
og fékk nafnið hennar mömmu
okkar, Sigrún. Þá kom í ljós hvað
óskar var mikið fyrir börn og kom
sér það mikið vel í veikindum Ebbu
er hún gekk með börnin sín þrjú.
Svo kom önnur lítil stúlka, Kristín,
og svo sonurinn Gísli og eru þau
öll mjög vel gerð og góðar mann-
eskjur og öil barnabörnin auga-
steinar afa síns og ömmu.
Að lokum viljum við hjónin
þakka fyrir alla þá tryggð og vin-
áttu sem aldrei bar skugga á. Góð-
ur Guð styrki þig, Ebba mín, og
börnin öll á þessum erfiðu stund-
um og biðjum við Guð einnig um
að blessa minningu hans.
Ó, blessuð von, að bráðum endi fær
vortbölogstríð.
Þú signuð vonin sorgartár burt þvær,
hvesælogblíð.
í hverri þraut í dauðans skugga dal
oss dýrðar vonin halda uppi skal.
(C.H. Purday. — Elínborg Guðmundsd.)
ída Hanleysdóttir og
Smári Guðmundsson.
Okkur bræðrunum langar til
þess að minnast hans afa okkar,
og ekki bara afa okkar heldur
besta vinar okkar allra. Við áttum
heima í sama húsi og afi og amma
í mörg ár. Alltaf gátum við leitað
til afa og aldrei brást afi. Ef hjólin
okkar biluðu þá stóð ekki á honum
afa að hjálpa okkur. Stundum
þurftum við ekki að biðja um
aðstoð. Afi var búinn að gera við
að morgni ef bilaði að kvöldi. Afi
kenndi okkur að tefla og spila. Og
alltaf gaf afi sér tíma til þess að
tefla við okkur. Og þegar afi var
orðinn veikur þá lét hann á engu
bera, og náði í taflið eða spilin
þegar við komum í heimsókn, til
hans eða hann til okkar. Svona var
afi. Marga sunnudaga fór afi með
okkur í bíltúr. Eins fórum við með
afa í fyrrasumar vestur á Snæ-
fellsnes með tjald og veiðistangir
Minning:
Hermann Andrés
Kristjánsson
Fæddur 7. nóvember 1917
Díinn 28. ágúst 1985
Hann var fæddur í Skinnes í Suð-
ur-Noregi. Foreldrar hans voru
Kristján Hallgrímsson, dáinn 29.
september 1941, frá Kaplastöðum,
Skagafirði, og Amanda Petersen
dáin 1919, frá Skinnes í Suður-
Noregi.
' Hermann flyst til Islands 1925,
ásamt föður sínum og settist að á
Siglufirði.
Unnusta Hermanns var Krist-
rún Ingibjörg Clausen, dáin 24.
april 1962, átti við erfiðan sjúkdóm
að stríða og dvaldi langtímum
saman á sjúkrahúsum.
Einkasonur þeirra er Kristján
Svavar, fæddur 28. desember 1947,
vinnur nú við verslunarstörf.
Hermann vann mestan hluta
ævi sinnar við verslunarstörf og
nú síðast hjá Miklagarði, Reykja-
vík.
Við hjónin nutum þeirrar
ánægju að hafa þekkt þennan
hægláta og siðprúða mann um 20
ára skeið. Ætíð var hann ræðinn
og fylgdist vel með öllu er var að
gerast í þjóðlífinu hér sem erlend-
is.
Hann hafði ágæta kímnigáfu,
sem hann fór þó dult með. Aldrei
heyrði ég hann nota hnjóðsyrði um
nokkurn mann, þó kannski ástæða
væri til. Hann var sérstakt snyrti-
menni og birtist þessi eiginleiki
hans á heimili hans, vinnustað sem
og öðru er hann fékkst við.
Barnabörnum sínum reyndist
hann ágætur afi, gjafmildur og
nærgætinn en gat þó vandað um
við þau, ef ástæða var til og þá á
sinn hógværa hátt.
Við vitum, að við getum mælt
fyrir munn barnabarna Hermanns
og dóttur okkar er við þökkum
honum samveruna, sem gleymist
aldrei.
Við vottum Kristjáni einlæga
samúð okkar og vonum að minn-
ingin um föður hans megi létta
honum föðurmissinn.
Blessuð sé minning Hermanns.
Jakobína E. Björnsdóttir, Árni
Einarsson.
Útför Hermanns fer fram á
morgun, mánudag, kl. 13.30 frá
Neskirkju.
meðferðis. Veðrið var leiðinlegt
þessa helgi, rigning og kalt. En afi
gerði gott úr öllu. Sofum bara I
bílnum allir saman og það var
mikið hlegið þessa helgi.
Elsku afi, hann mundi alltaf
eftir öllu. Alltaf kom hann með
kassa fullan af bollum á bolludag-
inn. Og eins kom hann alltaf með
blóm til ömmu og mömmu á
mæðradaginn, og páskaegg á pásk-
um. Þá fengu amma og mamma
vönd af páskaliljum. Og svo var
alltaf á jólunum einn harður pakki
frá afa sér til okkar, og svo var
mjúkur frá ömmu. Afa fannst eins
og okkur ekkert skemmtilegir
þessir mjúku pakkar. Svona var
afi okkar.
Hann pabbi okkar hefur líka
sagt okkur frá því þegar hann kom
inn á heimili afa og ömmu, þá
aðeins sautján ára gamall. Hvað
afi og amma tóku vel á móti hon-
um. Afi reyndist honum eins og
annar faðir. Pabbi gat alltaf leitað
til afa með allt.
Afi var alltaf boðinn og búinn.
Afi og pabbi fóru saman eitt sumar
i kringum landið, og eins fóru þeir
saman á gæsaveiðar, og út á sjó
að veiða fisk. Og þá var farið á
bát sem afi smiðaði sjálfur i bfl-
skúrnum sínum. Það var hans lif
og yndi að hafa alltaf nóg að
starfa. Pabbi og afi voru alltaf^_
miklir vinir. Og ekki þurfti hann"^^
pabbi okkar að biðja hann afa að
hjálpa til þegar við byggðum okkur
hús i Garðabæ. Afi kom á hverjum
degi þegar hann var búinn að
vinna. Og frá því húsið var fokhelt
og þangað til við fluttum inn var
afi alltaf störfum hlaðinn og
áhugasamur um að allt yrði sem „
best i haginn búið fyrir okkur
þegar flutt yrði i nýja húsið okkar.
Afí átti fimm barnabörn og það
sjötta á leiðinni. Afi var mikill
barnavinur. Það er sárt að fá aldr-
ei að sjá afa aftur, en sárast er-> -»
það fyrir ömmu að sjá á bak ást-
kærum eiginmanni og vini.
Megi elsku afi hvíla í friði. Frið-
ur guðs blessi hann.
Oskar, Björn, Birgir og Orri.
Stefanía Eðvarðs-
dóttir — Minning
Á laugardag var til moldar borin
sæmdarkonan Stefanía Eðvarðs-
dóttir. Hún lést úr hinum illa vá-
gesti og mikla faraldri, sem
krabbamein er orðið og hriáir og
veldur dauða mikils fjölda Islend-
inga, sem eru komnir yfir miðjan
aldur. Þessi sjúkdómur virðist
orsakast af því að krabbameins-
valdur, sem er gjarnan eitthvað
efni og utanaðkomandi kemst í
snertingu við veikleika í frumu-
byggingunni og breytir erfðaeigin-
leikum hennar. Stökkbreyting á
sér stað, en það tekur oftast langan
tíma fyrir sjúkdóminn að komast
á það alvarlegt stig að hann valdi
dauða. Eina örugga leiðin til að
komast hjá krabbameini er að
forðast krabbameinsvaldinn, sem
er í sumum tilfellum þekktur og
er þá um nokkurt sjálfskaparvíti
að ræða, eða þá eins og oft er að
hann er eða hefur verið óþekktur
og standi jafnvel í sambandi við
það, sem fólk hefur talið vera
hollar lífsvenjur þ.m.t. mataræði.
Þannig leggst þessi sjúkdómur líka
á fólk, sem að öllu leyti hefur
hagað liferni sínu á þann veg að
mikið fordæmi væri af, ef ekki
kæmi til vanþekkingin um upp-
sprettu sjúkdómsins.
Einstaklingurinn ris hæst, þeg-
ar hann berst fyrir lífsskoðun
sinni og reisn hans getur verið
mest þegar við mikla erfiðleika er
að stríða s.s. alvarlega sjúkdóma.
Hafi einhver glatað trú á mannin-
um og skapara hans, þá ætti hann
að fylgjast með dauðastriði góðs
fólks, sem ekki æðrast eða bugast
og slakar hvergi á i hinni góðu
baráttu lifsins, þó kringumstæður
séu eins erfiðar og þær geta orðið
lifi á jörðinni. Maður getur bara
beðið um að maður verði sjálfur
jafnsterkur, þegar kallið kemur.
Stefanía Eðvarðsdóttir og mað-
ur hennar, Guðmundur Jónasson
fjallabilstjóri, bjuggu á hæðinni
fyrir neðan okkur á Miklubraut 5
í meira en 10 ár. Þau voru ákaflega
samhent og tóku því bæði mikinn
þátt i rekstri fyrirtækis þess, sem
ber nafn Guðmundar. Hún eldaði
m.a. kjötsúpu og þvoði sængurföt,
en Guðmundur ók um fjöll og firn-
indi. Stefania sá þó um rekstur
heimilisins. Guðmundur gekk ekki
heill til skógar. Hann var með
mjaðmarmein, en lét ekki slíka
smámuni há sér. Hann lést fyrr
þessu ári og hafði þá verið van^^
heill um skeið. Ég rabbaði við hann
stundum, þegar hann var meira
heima við. Hann bauð mér hönd-
ina, sem var eins og skrúfstykki
eftir áratuga erfiði og ræddi um
áform sín, sem snérust að fram-
kvæmdum, sem í ljósi stöðu sjúk-
dóms hans hefðu virst fjarrænar
fyrir aðra, en áhuginn gat ekki
dofnað.
Stefanía var mjög raunsæ og
athugul manneskja. Eftir að Guð-
mundur dó hafði hún áform um^'
að kaupa íbúð í húsi fyrir aldraða,
en jarðvist Hennar lauk fáum mán-
uðum eftir Guðmundar. Eitt
áhyggjuefni hennar í banalegunni
var, að hún átti eftir óuppgerða
smáupphæð vegna hitaveitureikn-
ings.
Öll samfelld reynsla mannsins
og reyndar það, sem aðskilur hann
örugglega frá dýrum er vissan um
dauðann og framhaldslíf. Hvort
það sé til staðar eða ekki, þá skipt-
ir það örugglega miklu máli hvern-
ig lífinu á jörðinni er háttað.
Guðmundur og Stefanía sköpuðu
og skiluðu miklum verðmætum
með að opna fegurð Islands fyrir
innlendum og erlendum gestum. _
lifðu vammlausu lífi, og þarf því
ekki að hafa áhyggjur af hvernig
þeim vegnar nú.
Þeim fylgja hlýjar hugsanir og
samúðarkveðjur til aðstandenda.
Ásgeir Leifsson
Leiðrétting
í viðtali við Kristin Siggeirsson
bónda á Hörgslandi á Síðu, sem
birtist í sunnudagsblaði Morgun-
blaðsins fyrir viku urðu þau mis-^
tök er sagt var frá bátsstrandi aSP
ruglað var saman nöfnum tveggja
vélbáta frá Vestmannaeyjum. Hið
rétta er að það var Katrín VE 47
sem strandaði á Skeiðarársandi
um áramótin 1980, en Þórunn
Sveinsdóttir VE 401 dró Katrinu
á flot. Kristinn Siggeirsson var
meðal björgunarsveitarmanna
sem komu áhöfn Katrínar til að-
stoðar.
LEGSTEINAR
MOSAIK H.F.
Hamarshöföa 4 — Sfmi 81960