Morgunblaðið - 10.10.1986, Page 17

aCWf í'r f t *t\ a nni'i'. i 3r*M
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 10. OKTÓBER 1986
17
Anna-Eva Bergmann
Norræna húsið kynnir um þessar
mundir í anddyri sínu 19 grafík-
myndir eftir hina þekktu listakonu
Önnu-Evu Bergmann.
Anna-Eva Bergmann er fædd
árið 1919 í Stokkhólmi, af norskri
meira en sjaldgæft um íslenzka
listhönnuði ef ekki einsdæmi. Hún
hefur starfað í Japan og á íslandi
sem hönnuður og leirkerasmiður
og tekið þátt í samsýningum í þess-
um löndum.
Aðal Kristínar eru vönduð og
óaðfínnanleg vinnubrögð og nýtur
hún hér vafalítið skólunar sinnar
en fyrir þessi atriði og einstæða
nákvæmni eru Japanir heims-
þekktir. Formin í vösum Kristínar
eru nokkuð almenns eðlis og senni-
lega njóta þau sín ekki sem skyldi
í uppsetningu því eðlismunur
þeirra kæmi betur fram í heildar-
niðurröðun en einstökum verkum
á stöllum.
Einn vasinn fínnst mér bera af
á sýningunni fyrir einfalda form-
ræna útfærslu og fagran gleijung
og er það stóri blái vasinn í fremra
herberginu, sem þrátt fyrir látleysi
í formi og lit hefur magnað að-
dráttarafl.
Hér er á ferðinni sýning í háum
gæðaflokki sem vert er að mæla
með.
móður og sænskum föður. Hún
stundaði myndlistamám í Osló á
ámnum 1926—28 en einnig í Vínar-
borg. Hélt svo til Parísarborgar til
framhaldsnáms og vann á verk-
stæði André Lohte árið 1929 og
giftist sama ár hinum síðar heims-
kunna þýska myndlistarmanni
Hans Hartung. Vegna veikinda og
stríðsáranna var það fyrst árið 1947
sem hún gat að fullu snúið sér að
listsköpun. í upphafí málaði hún á
hlutbundinn fígúratívan hátt en
eyðilagði síðar allar þessar myndir
er hún fann sinn rétta stíl á árunum
kringum 1950.
Það sem hefur einkennt verk
hennar alla tíð síðan eru einföld
form, strik og deplar er mynda
þróttmikla heild en sem þó getur
einkennst af viðkvæmnislegri út-
færslu. Iðulega minna hinar óhlut-
bundnu myndir hennar fyrir sumt
á landslag og hún notar ósjaldan
stór einföld frumform sem uppi-
stöðu í verkum sínum.
í hinum stóru litablökkum sínum
nær hún er best lætur að ná fram
einhverri dulmagnaðri stemmningu,
sem er óháð tíma og rúmi og hefur
yfír sér yfírbragð víðáttunnar —
hins óendaniega.
Allt þetta kemur vel fram í tré-
ristum þeim sem til sýnis eru í
anddyri Norræna hússins og spanna
tímabilið frá 1957 til 1976. Hér eru
það frumformin, áferðin og hin ein-
földu léttu strik, sem ráða ferðinni
í uppbyggingu og gerð myndanna.
Einkum virðist henni annt um
áferðina og trúlega vinnur hún
myndimar einnig í höndunum að
öllu leyti en þannig nær listamaður-
inn fallegustu blæbrigðunum, en sú
aðferð er fjári seinunnin og mikið
þolinmæðisverk.
Þetta eru einfaldar myndir stórra
dökkra flata, sem iðulega skerast
af ljósbjarma í bakgrunninum. Þær
geta virkað þunglamalegar í fyrstu
en vinna á fyrir það hve sérstæðar
þær eru. Það er mikill ávinningur
að því að fá þessar einföldu myndir
hingað svo mjög sem þær stinga í
stúf við það sem gert er á sama
sviði í íslenzkri grafík.
Sýningin mun standa út mánuð-
inn.
lega Ijóst að með nútíma hljóm-
flutningstækjum eru tveir
hátalarar, sinn til hvorrar handar,
sem hljómað geta sinn með hvorum
hætti, þ.e. úr öðrum getur hljómað
söngrödd, á meðan gítar eða mand-
ólín er álegið í hinum, en fjarvidd?
Þar erum við raunar komin að
kjama málsins. Hvemig ná hljóm-
flutningstækin að endurskapa þá
hljómmynd, sem upp var tekin? Er
hljómmyndin sannfærandi og djúp,
kemur hljómburður upptökusalar-
ins fram?
Prófunarskífa þessi samanstend-
ur af 16 þáttum, sem sannarlega
em sitt úr hverri áttinni, en á
plötuhlíf er upplýst að upptökur
þessar hafí verið gerðar á ámnum
1977—79. Sumar hveijar em til-
raunir og hafa ekki verið gefnar
út áður, en flestar er að fínna á
fyrri útgáfum Opus 3, þannig að
hér fæst nokkur forsmekkur hvað
varðar úrval og gæðastaðal útgáf-
unnar. Hveijum þætti skífunnar
fylgir nokkur lesning á plötuhlíf
þannig að áheyrandanum er bent á
hvað fyrir útgefandanum vakir
hveiju sinni. Sem prófunarskífa
hvað varðar hinn tæknilega þátt
er skífa þessi eftirsóknarverð, og
skal þá listrænt gildi þess er flutt
er látið liggja á milli hluta. Gildi
hennar er fyrst og fremst fólgið í
því að hlustandinn verður að hafa
fyrir því að mynda sér sína eigin
skoðun á því sem hann heyrir og
er auðveit með hjálp þessarar skífu
að greina hafrana frá sauðunum
hvað varðar hljómflutningstæki.
Mæligildi á borð við bjögun og tíðni-
svið segja lítið til um hvemig
hljómflutningstæki hljóma í raun
og raunar enn minna hvort sú tón-
list sem leikin er hljómar í samræmi
við uppmna sinn. Það er einmitt
þar sem gildi þessarar útgáfu er
mest. Að leyfa áheyrandanum að
meta hvort velþekkt hljóð á borð
við söngraddir og hljómandi hljóð-
færi, s.s. gítar, knéfíðla og píanó
hljóma eðlilega í umhverfi sínu eða
ekki, en slík er einmitt þrautin
þyngst fyrir hljómflutningstæki
okkar.
Þessum síma halda engin bönd.
Símtækið liggur á borðinu en símtólið geturðu farið með um allt hús,
út í garð, inn í bílskúr, hvert sem er.
Þetta er NEC - Þráðlausi síminn.
Þú getur stöðugt verið í sambandi og þarft ekki lengur að hafa áhyggjur
af flæktum snúrum eða flóknum framlengingum.
Það er hægt að hringja og taka á móti upphringingum í allt að 300 metra
fjarlægð frá borðtækinu.
Samskipti borð- og handtækis NEC - Þráðlausa símans fara fram
á viðurkenndri tíðni (900 MHz) og því er engin hætta
á að aðrir heyri símtölin eða truflanir verði milli rása.
NEC er fyrsti þráðlausi síminn sem samþykktur er
til notkunar hér á landi.
SEC
Póst- og símamálastofnunin