Morgunblaðið - 01.03.1987, Side 42

42
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 1. MARZ 1987
Þú finnur ekki öruggari leið til
að ávaxta fé þitt, segir ábyrgðar-
mikil rödd í sjónvarpinu. Og svo
fleygja hjónin á myndinni með
dramatískum tilburðum íslenkri
mynt í vatn Peningagjár á Þing-
völlum. Peningurinn sekkur í
djúpið um leið og röddin lýkur
textanum með nafni ábyrgðar-
manns fullyrðingarinnan Ríkis-
sjóður íslands. Peningurinn er
sokkinn til botns og sést vísast
aldrei meir, fremur en syndimar
í hjálpræðissöngnum, sem af-
greiddar eru af þeim æðri með
því að kasta þeim bak við hann.
Kannski hafa þeir verið búnir
að sjá þessa auglýsingu hins
ábyrga ríkissjóðs tvímenningam-
ir, sem í síðasta sunnudagsfrétta-
þætti Bylgjunnar virtust sammála
um að þjóðarauðurinn væri næg-
ur. Þetta væri bara spuming um
hvemig ætti að eyða honum.
Skyldi hann nú vera að rætast
hinn langþráði draumur þjóðsagn-
anna um að einhvers staðar í
þessu landi bíði gull og gersemar.
Nú á gjárbotnum en ekki í fjöllum
og klettaborgum. Þá yrði nú kátt
í höllinni. Ekki síst í höllinni við
Austurvöll. Þá vantaði ekki fé til
að gera það sem gera þarf. Þó
ekki væri nema það sem þeir vísu
alþingismenn eru búnir með árun-
um að ákveða og fyrirskipa í
lögum. Það er raunar engin smá-
upphæð. Gæti kannski verið að
þeir vissu af einhverri dularfullri
hít með nægu fé eins og ofar-
nefndir tvímenningar. Það kynni
að vera skýringin á því hvemig
þeir árið út og árið inn bæta út-
gjaldaliðum á sjóðinn, ekki bara
einu sinni heldur áframhaldandi
útgjöldum á ári hveiju í framtíð-
inni.
Þá yrði nú gaman fyrir okkur
minni spámennina, sem þar em
falin hin bestu mál til fram-
kvæmda. Okkur sem skákað hefur
verið í náttúruverdarráð dreymir
t.d. stóra drauma um að fá að
gera allt það sem okkur er falið
að sjá um í lögum. Allt milli him-
ins og jarðar, upp á hálendi, með
ströndum þessa stóra lands og í
þéttbýlinu, sumt sem varðar
framtíð byggðar í landinu. Má
bara ekkert kosta, því
framkvæmdaféð drýpur svo undur
hægt úr ríkissjóði. Gaman væri
að geta bara eins og þeir í
fræðslunefndinni fyrir norðan
sagt framkvæmdastjóranum hon-
um Gísla að drífa sig í að
framkvæmda þetta allt sem þing-
mennimir hafi verið að leggja
okkur á herðar í nátturuvemdar-
lögunum. Hann geri það á okkar
ábyrgð, stjómarinnar, ekki sína.
Svona getur maður látið sig
dreyma. Hefði það orðið meira en
fagur draumur, væri líka vísast
búið að reka okkur, að minnst a
kosti framkvæmdastjórann.
Ekki væri aldeilis ónýtt ef ríkis-
sjóður væri búinn að fínna sína
ömggu peningahít í djúpri gjá á
Þingvöllum. Eina „arðbæra, sem
fylgir engin áhætta", eins og seg-
ir í auglýsingunni.á borð við þessa
úr æfintýrunum, sem aldrei lækk-
ar í hversu mikið sem af er tekið.
Því næstum hverri stofnun í
landinu hefur í áranna rás verið
falið að framkvæma þetta og hitt
með lögum frá draumalandinu
alþingi - því hinu sama sem aldr-
ei samþykkir svo kannski að senda
þangað fé til þess. Þá yrði nú kátt
í höllinni hjá ferðamálaráði með
öll viðfangsefnin og enga peninga,
hjá kvikmyndasjóði með allan
metnaðinn, hjá hverjum skóla í
landinu, vegagerðinni o.s.frv.,
o.s.frv. Öllum hefur í áranna rás
verið hátíðlega falið með lögum
að gera meira í dag en í gær.
Engin furða raunar. Hvað eiga
þeir líka að gera þessir 60 þing-
menn, sem kjömir eru til þess að
sitja á launum árið um kring til
að semja lög? Nú þeir verða auð-
vitað að semja lög og senda þau
út í þjóðfélagið. Enda stendur
ekkert á því, þau streyma þaðan
í tuga tali á hverju ári. Ríkisstjóm-
unum eða einhverjum aðilum falið
að framkvæma þau. Bera svo
auðvitað ekki meiri ábyrgð á því
hvað þau gera þegnunum eða
hvort þau gera nokkuð vegna fjár-
skorts.
Þó ku vera á alþingi skákmenn.
Slíkir eru sagðir þeirrar náttúru
að geta hugsað nokkra leiki fram
í tímann.„ Þeir sem hafa kynt sér
sálarfræði taflmanna vita best að
til þess að ná árangri í þessari
undursamlegu íþrótt útheimtist
heil og víðtæk samstæða af flest-
um almennum sálargáfum. Fyrir
utan grundvallaða þekkingu á
sjálfri greininni verður taflmaður-
inn að hafa athyglisgáfu yfírlit
minni ímyndunarafl samteinging-
arhæfileika, hugareinbeitíngu
sem steingir afgánginn af veröld-
inni úti, ró dirfsku og takmarka-
lausa þrætugáfu (díalektík) auk
anda leiksins sem er grundvöllur-
inn að öllu saman", eins og
Halldór Laxness lýsir fjölhliða
gáfnafari skákmanns í Skálda-
tíma. Skákmenn geta víst að vísu
teflt „eins og flóðhestar". En
meðan snillingar keppa á heims-
móti við skákborðið í daglegri
augsýn landsmanna mætti
kannski hugleiða hvort slíkir séu
ekki einmitt af þeirri gerðinni sem
okkur vantar mest til að semja lög
þau sem skella á okkur. Menn sem
hafa þjálfun og nennu til að stúd-
era teoríu og liggja öllum stundum
í afbrigðum, til að reyna að sjá
fyrir hvemig það sem þeir gera
muni virka í næsta leik eða nokkr-
um leikjum síðar, kunna að búa
til leikfléttu sem ekki verkar allt
öðru vísi á mannskapinn en efni
stóðu til. Afleiðingamar af fyrsta
leik koma ekki eins þruma úr
heiðskfru lofti og í upphafi megi
endirinn skoða.
Sjálfsagt þarf mikla þjálfun og
skákmannshæfileika til að sjá
hvemig lögin sem verið er að selja
eiga eftir að virka úti í þjóðfélag-
inu. Hvaða áhrif hver grein hefur
á einstaklinga við margvíslegar
aðstæður. Menn, allir sextíu-
menningamir, yrðu sjálfsagt að
liggja öllum stundum yfir hugsan-
legum leikflettum með hveijum
lögum sem þeir em að senda frá
sér yfir víðan völl. Og vísast eng-
inn tími til að koma sér í sjónvarp
og hafa hugann við næstu kosn-
ingar. Hvemig ættu þeir þá að
láta lq'ósa sig?
En ef forsjálir skákhæfileika-
menn lægju lengi í þvf að spá í
afleiðingamar af nauðsynlegum
lögum, þá yrði þar kannski ekki
vegur yfir og vegur undir, eins og
í nýjustu lögunum okkar, hús-
næðislögunum, þar sem sjálf-
virkni í forgangslánin hefur ýtt
heimabúandi stúdentinum kunn-
ingja mínum til að fara að byggja
eins og allir vinir hans, háskóla-
nemanum til að byggja 3-4
herbergja íbúð í stað tveggja,
þriðja kunningjanum til að hug-
leiða að selja lánsloforðið sem
hann telur sig eiga rétt á, hjónun-
um í einbýlishúsinu til að taka lán
þótt þau fái milligjöf þegar þau
em að minnka við sig og veita
unga hagsýna parinu 400 þús.
kr. afgang eftir viðgerðina á
gömlu keyptu íbúðinni. Öll tilboð-
in á niðurgreiddum vöxtum sem
lántakendur standast auðvitað
ekki. Forgangshópamir em með
ótal auglýsingum hvattir til að
láta ekki happ úr hendi sleppa,
meðan eigendum lífeyrirsjóðanna,
sem teknir hafa verið með aðferð
byssumannsins „ peningana eða
lífið", færast æ lengra aftur fyrir.
Sá sem hefur borgað í veikann
lífeyrissjóð í 30 ár getur nú ekki
fengið lán þar til að stækka við
sig úr tveggja herbergja íbúðinni
sinni og ekki fyrr en allir for-
gangshópamir hafa lokið sér af
hjá húsnæðismálastjóm - kannski
eftir mörg ár. Af vísdómi var
þessu þó skellt á þá eldri, sem
vonandi hafa meira kristilegt
umburðarlyndi og tauta bara:
„Guð fyrirgefi þeim, því þeir vita
ekki hvað þeir gera“.
Surnir vak.no
^DuSopfflo-^r!
Latex dýna
Latex dýnan er eina dýnan á markaðnum
sem gerð er úr ekta náttúrugúmmíi.
Latex dýnan fjaðrar vel og veitir líkamanum
góðan stuðning. Þyngri iíkamshlutar sökkva hœfi-
lega djúpt í dýnuna en hún veitir jafnframt stuðning
undir hina léttari.
Stabiflex rúmbotn
Stabiflex er einstaklega traustur og vandaður
rúmbotn sem hentar sérstaklega vel undir Latex
dýnuna. Samspil dýnu og rúmbotns er þar í full-
komnu samrœmi við hreyfingar og þyngd líkamans.
♦Sveigjanleiki gúmmísins
tryggir rétta fjéðrun.
♦Hryggsúlan helst bein
og það slaknar á vöðvum.
♦ Stabiflex rúmbotninn er sniðinn undir Latex
dýnuna - samvirkandi og hljóðlaust kerfi.
*Latex gúmmfið bœgir
♦Loftrœstikerfi heldur frá ryki og sýklum.
loftinu hreinu og raka-
tFallegt áklœði stiginu réttu.
að eigin vali.

Of hörð dýna.
Latex dýnan: Dýnan lagar sig að
líkamanum - hryggsúlan er bein.
Of mjúk dýna.
♦ Þverrimlarnir eru gerðir úr irmtré *Þverrimlamir hvíla á veltiörmum #Hœgt er að hœkka rúmbotninn
og bogna upp á við um miðjuna úr gúmmíi sem hreyfast eftir undir höfði og fótum.
- eru sveigjanlegir. þrýstingi.
• Botnramminn er gerður
úr níðsterku Ifmtré.
Dugguvogl 8-10 Sfmi 84655