Morgunblaðið - 17.02.1988, Síða 39

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 17. FEBRÚAR 1988
39
Afdrifarík helgi
Ur myndinni Hættuleg kynni, sem sýnd er í Háskólabíói.
Kvikmyndir
Arnaldur Indriðason
Hættuleg kynni („Fatal Attrac-
tion“). Sýnd í Háskólabíói.
Bandarísk. Leikstjóri: Adrian
Lyne. Handrit: James Dearden.
Framleiðendur: Stanley Jaffe
og Sherry Lansing. Kvik-
myndataka: Howard Atherton.
Tónlist: Maurice Jarre. Helstu
hlutverk: Michael Douglas,
Glenn Close og Anne Archer.
Aður en hún snýst alfarið upp
í einn mest spennandi þriller sem
gerður var í Bandaríkjunum á
siðasta ári veltir Hættuleg kjmni-
(„Fatal Attraction"), sem sýnd er
í Háskólabíói, fyrir sér fróðlegu
dæmi um framhjáhald, svo fróð-
legu raunar að Ameríkanar settu
það í þriðja sæti bíómetsölulistans
í fyrra.
Dæmið er svona: Dan Callagher
(Michael Douglas) er hamingu-
samlega kvæntur indælli og ástr-
íkri konu og þau eiga frábæra
stelpu. Hann er lögfræðingur í
góðum efnum’ á góða vini og lifir
á allan hátt eins og blóm í eggi.
Alex Forrester (Glenn Close) er
aðstoðarritstjóri hjá útgáfufyrir-
tæki. Við vitum ekkert meira um
hana. Þau ræða lítillega saman
af tilviljun í stóru partýi en helgi
eina þegar kona Dans og krakki
dvelja úti á landi hittir hann Alex
aftur vegna starfa sinna, þau
borða saman hádegisverð, og
búmm, í næsta skoti eru þau límd
upp við eldhúsvaskinn heima hjá
henni og þau eru ekki að þvo upp.
„Við erum bæði fullorðin," seg-
ir hún og það er eins og þau viti
bæði hvað þau eru að gera. En
það liggur ólík hugsun að baki;
Dan er að skemmta sér yfir helgi,
Alex er að mynda ævilangt sam-
band. Dan vill hvorki sjá eða heyra
í Alex eftir þeirra stuttu en þón-
okkuð líflegu samveru en Alex
neitar þannig meðferð, hún elskar
Dan og ætlar sér ekki að sitja úti
í kuldanum.
Hér er það sem salurinn í Há:
skólabíói ætti að fara að skiptast
í .tvennt, í karlrembur og femín-
ista. Remban segir sem svo að
þau hafi bæði vitað að hveiju þau
voru að ganga. Alex þekkti að-
stæður Dans, hann leyndi hana
engu og gaf í sjálfu sér aldrei
neitt í skyn sem benti til þess að
hann væri að stofna til annars en
skyndikynna. Þau hafí haft gam-
an af þessu bæði tvö og nú hverf-
ur Dan aftur í faðm fjölskyldunn-
ar og Alex finnur sér nýjan. Svol-
ítið harkalegt en hver segir að
lífið sé limósína. Femínistinn seg-
ir það sama og Alex segir aftur
og aftur í myndinni þar til hún
missir glóruna; ég læt ekki bjóða
mér þetta, ég krefst þess að þú
berir ábyrgð á gerðunpþínum. Eg
er ólétt og ætla að eiga bamið
og þú skalt eiga það með mér.
En bíðið nú við. Hvaða afstöðu
tekur mjmdin í þessu? Hún sting-
ur eiginlega af frá málinu öllu og
felur sig á bak við hrollkaldan
þrillerinn og einbeitir sér að því
að mjmda svo rafmagnaða spennu
í lokin að hún gæti lýst upp
Reykjavík. í fímagóðu handriti
James Dearden verður geðsýki
Alex æ magnaðri og beinist í
meiri mæli að fjölskyldu Dans.
Eftir því sem þrýstingurinn frá
Alex eykst hjúfrar Dan sig fastar
að Qölskyldunni og ver hana heift-
arlega þegar hún lendir í hættu.
Hann berst fyrir lífi hennar. En
í millitíðinni tapar Alex smám
saman þeirri samúð sem áhorf-
andinn hafði með henni í upp-
hafi. Myndin fómar henni fyrir
hroll.
Adrian Ljme byggir þessa
mjmd sína glæsilega upp stig af
stigi, flækir okkur í hana svo
mjúklega að við tökum varla eftir
því og nýtur við það afbragðs-
góðrar kvikmjmdatöku Howard
Athertons.-En Lyne, sem er alinn
upp við augiýsingamjmdagerð
eins og auðséð þykir og hefur
áður fengist við náin kynni („9V2
vika“), er ekki bara leikstjóri lita
og skugga og skemmtilegra töku-
hrejrfinga heldur hefur hann líka
góð tök á leikurunum og fær úr
þeim kjmngimagnaðan leik. Hann
veit hvemig á að kveikja spennu
og tilfínningar með áhorfendum
hvort sem það er með einhveiju
eins einföldu og símhringingum
Alexar á heimili Dans, skotum á
Alex í ejmid heima hjá sér á með-
an Dan skemmtir sér með Qöl-
skylduvinunum eða hrollkalda
einmannakennd Alexar þegar hún
fylgist með Dan í faðmi ástkærrar
fjölskyldunnar.
Michael Douglas hefur það erf-
iða verkefni að finna samúð með-
al áhorfenda í handriti sem vinnur
oft gegn honum. Douglas finnur
sig vel í hlutverkinu, hann á
kraftmikinn stjömuleik og hefur
ekki áður sýnt eins skýrt hvað í
hann er spunnið sem leikara. Dan
sparkar konu sem lætur ekki
sparka í sig og Close veitir Dou-
glas harða samkeppni í lýsingu
sinni á Alex og hraðf ara brejrtingu
úr aðlaðandi konu í hryllilegan
geðsjúkling. Hin ágæta Anne Arc-
her fyllir svo hinn frábæra leik-
arahóp í hlutverki eiginkonu Dans
en aukaleikaramir standa sig allir
með prýði.
Við höfum verið að tala um
unglingamjmdir í mörg ár en nú
er ýmislegt sem bendir til að vin-
sældir þeirra séu að líða undir lok
(flórfalt húrra) og tími fullorðins-
mjmda sé að renna upp. Fullorðna
fólkið hefur a.m.k. aukið bíósókn
sína vestur í Bandaríkjunum og
það er ekki síst hinn sálfræðilegi
þriller Hættuleg kjmni sem á sök
á þvi. Bless, bless Molly Ring-
wald. Halló, Michael Douglas.
Karlmaður í konuleit
Kvennabósinn („The Woo Woo
Kid“). Sýnd i Bfóhöllinni.
Bandarísk. Leikstjóm og hand-
rit: Phil Alden Robinson. Fram-
leiðendur: Gary Adelson og Kar-
en Mack. Kvikmyndataka: John
Lindley. Tónlist: Ralph Bums.
Helstu hlutverk: Patrick Demps-
ey, Talia Balsam og Beverly
d’Angelo.
Vitiði hver stal forsíðum banda-
rísku pressunnar frá Hitler og
stríðinu árið 1944? Það var al-
ræmdur lagabijótur. Ekki morð-
ingi eða nauðgari, ekki banka- eða
lestarræningi, nei, þessi var 14 ára
gamall strákpejd, alræmdur fyr-
ir . . . kvennafar.
Gamanmjmd Bíóhallarinnar,
Kvennabósinri („The Woo Woo
Kid“) er, byggð á sannsögulegum
atburðum í lífi Sonni Wisecarver
sem 14 ára stakk af með 23 ára
gamalli tveggja bama móður og
kvæntist henni og var tekinn í
karphúsið fyrir. Hjónabandið var
að sjálfsögðu ógilt. Hann endurtók
svo leikinn þegar hann var 16 ára
en þá stakk hann af með 25 ára
gamalli konu giftri landgönguliða
í Bandaríkjaher. Hann varð þjóð-
hetja. „Sonni er eiginmaður sem
allar stúlkur drejmiir um að eign-
ast,“ sagði sú fyrri og sú seinni
sagði: „Hann er meiri karlmaður
16 ára en margir sem eru 35 ára.“
Leikstjórinn og handritshöfund-
urinn Phil Alden Robinson hefur
valið að segja þessa skemmtilegu
sögu á gersamlega alvömlausan
hátt sem er auðvitað mjög viðeig-
andi aðferð en heppnast ekki í öll-
Patrick Dempsey i hlutverki
Sonnis í gamanmynd Bíóhallar-
innar.
um tilvikum hjá honum. Hann not-
ar mikið tónlist frá tímabilinu en
heildarsvipur myndarinnar er frek-
ar veikur. Það em einstök atriði
sem sitja eftir í kollinum. Fyrst
Robinson fer með efnið á annað
borð eins og brandara finnst manni
hinum tilfinningahlöðnu augna-
blikum ofaukið, eins og þau eigi
varla heima S mjmdinni. Það er
farið hratt yfir sögu og ekki gerð
tilraun til að kafa af neinni alvöm
oní sálarlíf Sonni og hvers vegna
hann er sífellt að hlaupast á brott
með sér eldri konum, sem er þeim
mun óskiljanlegra af því að það
eina sem hann þráir er að vera
' með einhverri jafriöldm sinni. Efn-
ismeðferðin er slík að maður jafn-
vel trúir því ekki að hér sé byggt
á sönnum atburðum fyrr en maður
hefur kannað það betur.
Handritið er oft fyndið en bestu
augnablik mjmdarinnar em stuttir
en góðir brandarar sem helst
minna á Woody Allen, eins og úr
betmnarvist Sonnis og leikin viðtöl
við foipokaða Ameríkana sem lýsa
viðbjóði sínum á framferði unga
piltsins. „Hann er öfuguggi og
jafnvel kommúnisti líka,“ segir
einn. Annað sem minnir sterklega
á Allen er sögumaður mjmdarinnar
sem leiðir okkur um veröld Sonnis
og hljómar mjög líkt og meistarinn.
Patrick Dempsey fellur ágæt-
lega inní hlutverk ástarpungsins
nema hann lítur frekar út fyrir að
vera um tvítugt en 14 til 16 ára.
Faðir hans og móðir, ieikin af Mic-
hael Constantine og Betty Jinette,
em mjög góð saman, sérstaklega
Jinette í réttarhöldunum jrfir sjmi
sínum þegar hún veldur ægilegum
misskilningi með því að segja að
Sonni hafi „aljtaf verið frekar stór
eftir aldri". Ástkonur hans leika
Talia Balsam og Beverly d’Angelo.
Hrunadans
listmálarans
Tom Hulce i Hrunadansi.
Hrunadans („Slam Dance”).
Sýnd í Regnboganum.
Bandarisk. Leikstjóri: Wajme
Wang. Handrit: Don Opper.
Framleiðendur: Rubert Harvey
og Barry Opper. Kvikmynda-
taka: Mitchell Froom. Tónlist:
Amir Mokri. Helstu hlutverk:
Tom Hulce, Mary Elizabeth
Mastrantonio, Harry Dean Stan-
ton og Adam Ant.
Spuming: Hvað þarf marga
súrrealista til að skrúfa ljósapem?
Svar: Fisk.
Þessi brandari er í þrillemum
Hmnadans („Slam Dance"), sem
sýnd er í Regnboganum, og þótt
hún sé Ijarri því að vera súrrealísk
að öðm leyti á hann ágætlega
heima í hinum furðulega og ógn-
vænlega heimi sem hvolfist jrfir
aðalpersónuna, C.C. Drood (Tom
Hulce), án þess að hann vití hvað
snýr upp og hvað niður. Hann er
eins utangátta og fiskurinn i
brandaranum. Morð er ekki sér-
grein Droods.
Hmnadans er yfirmáta stílfærð
mjmd um morð og meiðingar og
þótt sagan sé kannski ekki milljón
er alltaf 'gaman að horfa á hana,
þökk sé skemmtilegri aðferð leik-
stjórans Wajme Wang við að segja
hana og þrumuleiks Tom Hulce
(Amadeus, Bergmálsgaðurinn) í-
hlutverki hins ólukkulega gaman-
myndateiknara Drood, sem flækist
í morðrannsókn eftir að stúlka,
sem hann hitti af tilviljun og svaf
hjá, finnst myrt.
Wang, sem gert hefur tvær at-
hyglisverðar mjmdir ósýndar hér
(„Chan is Missing", „Dim Sum“),
skreytir hér tiltölulega ómerkilega
morðsögu með kvikmyndalegum
flottheitum og stæl og dúndrandi
tónlist sem hamrar filmuna oní
mann. Myndin er tekin í Los Ange-
les en kvikmjmdatakan er svo
þröng og lokuð og skuggaleg að
það vissi maður aldrei ef gamla
skiltið á Hollywood-hæðum væri
ekki einn tökustaðurinn. Klipping-
amar eru eins hraðar og sportbíll
á Keflavíkurveginum og mjmda-
taka gengur öll útá að vera smart
og auglýsingaleg, jafnvel svo að
maður getur alveg eins átt von á
pepsídollu í hausinn. íbúð Droods
er t.d. eins og stórt baðkar. Og
svo eru það allar speglatökumar.
Ekki þannig að þetta sé eitthvað
nýtt og frumlegt, það er frekar
hrátt og hrjúft, en það heldur
manni við efiiið þegar efnið gerir
það ekki.
Það er auðvitað tómt hallæri að
byija á byijuninni f svona mjmdum,
heldur em klippt saman brot úr
fortíð og nútíð og jafnvel framtíð
þangað til þau raðast að lokum
öll saman eins og púsluspil. Það
er skelfing gaman að fylgjast með
hinum ágæta leikara Tom Hulce
að sökkva dýpra og dýpra í fen
morða, glæpa og spillingar þegar
það eina sem hann vildi er að sam-
einast konu sinni sem farin er frá
honum með baminu þeirra því
þetta er líka saga um hvemig
Drood kemur heldur tætingslegu
lífí sínu aftur í skorður.