Morgunblaðið - 17.02.1988, Blaðsíða 50

v50
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 17. FEBRÚAR 1988
ffC&AAttfí
~í>
Ást er ...
að gleyma aldrei blóm-
unum þótt hún eldist.
TM Reg. U.S. Pat Off.—all rights reserved
01986 Los Angeies Times Syndicate
HÖGNI HREKKVlSI
Kennaralaun ættu að
miðast við námsárangur
Kæri Velvakandi.
Tilmæli til menntamálaráðherra
og annarra ráðamanna. Mig langar
til að deila með ykkur hugmynd,
hugmynd sem myndi bæta ástandið
í menntamálum. Kennarar fara
stöðugt fram á hærri laun og betri
aðbúnað í sambandi við kennslu-
gögn og sjálfsagt margt fleira. En
það má segja að allar vinnustéttir
eigi þetta sameiginlegt og kennara-
stéttin er ekki ein á báti, hvað lág
laun varðar.
Mín tillaga er sú að tekið verði
upp bónuskerfi fyrir kennara; ef
þeir standa sig í vinnu fá þeir bón-
us. Hugmyndina má skýra með
dæmi um kennara sem kennir 8.
bekk í grunnskóla stærðfræði.
Hann kennir nokkrum bekkjum yfir
daginn sem verður að tejast eðli-
legt. Kennarinn hefur ákveðinn
tíma til að koma námsefninu þessu
til skila til nemenda sina. Það eru
þó alltaf til einhvetjir tossar sem
sitja eftir. Mín sannfæring er sú
að það þarf enginn að vera tossi,
það er enginn af þessum nemendum
svo illa gefinn að þeir geti ekki náð
hærri einkunn en t.d. 7 í viðkom-
andi fagi. Ég tel að þetta stafí frek-
ar af áhugaleysi, bæði hjá nemend-
um og kennurum.
Bónuskerfið myndi leysa þennan
vanda, að einhveijum hluta að
minnsta kosti. Bónuskerfið yrði
þannig að ef nemendur ofangreinds
reikningskennara myndu allir ná
yfir 7 í einkunn á lokaprófum þá
fengi kennarinn verulega launaupp-
bót og ef enginn myndi fá einkunn
fyrir neðan 8 þá myndi uppbótin
hækka o.s.frv.
Ég tel að kennari geti átt mikinn
þátt í því að glæða áhuga hjá nem-
endum og að koma nemendum í
skilning um mikilvægi lærdómsins.
Ef kennari hefur að einhveiju að
stefna eins og t.d. að ná sem hæst-
um bónus, þá gefur hann sér meiri
tíma í þá sem verða útundan og
jafnframt meiri tíma til að skipu-
leggja hveija kennslustund betur,
því hann mun fá þann tíma borgað-
an í bónusnum.
Uti á landi er vandamálið enn
meira. Þar fá nemendur lægri ein-
kunnir en nemendur á höfuðborgar-
Til VelVakanda.
Eggert Haukdal hefur komið með
þá tillögu á Alþingi, að lánskjara-
vísitalan verði tekin úr sambandi
við núverandi vaxtakerfí. Heyr fyr-
ir því.
Undanfarin ár hef ég innt af
höndum þjónustustörf á vinnu-
markaðnum — þó ekki í fiski, enda
þarf að skeina fleira en þorskinn.
Unnið með ungum konum og eldri
konum, konum með ung böm og
margra bamabama ömmum, kon-
um hlaupandi úr einu starfi í annað
á sama sólarhring til að halda í við
vextina af húsnæðiskaupum. Ég hef
líka unnið með konum sem misst
hafa pfan af sér, í Vestmannaeyj-
um, ísafírði, Akureyri, Reykjavík
og víðar. Fólk, sem ekki hefur þurft
að taka lán til húsnæðiskaupa, eða
leigja fyrir afrakstur mánaðar
vinnu, veit ekki hvað það er, að
borga og borga endalaust af láni,
sem samt vex frá ári til árs eins
og hvert annað krabbamein. Hvað
svæðinu. Það er talið stafa fyrst
og fremst af því að þar haldast
kennarar ekki í vinnu, a.m.k. á
sumum stöðum. Þar kæmi bónu-
skerfíð einmitt að enn meiri notum
en annars staðar því það myndi
halda kennurum í störfum.
Kennslugögnunmætti síðan vel fjár-
magna með hærri skólagjöldum,
skólagjöldin eru alls ekki of há.
Nemandi
kaupið snertir til að standa undir
öllu þessu vaxtaokri og eiga samt
hálft þúsund afgangs til kaupa á
kílói af físki, fitu og beinum, sem
fíokkast undir íslenzkt lambakjöt,
eða beinagrind af gamalli hænu á
350 krónur stykkið, hef ég unnið
sumarlangt með konum, sem stóðu
við færibandið hjá SS frá 20 mínút-
ur yfír sjö að morgni fram undir
kvöldi, fyrir 20.000 krónur á_ mán-
uði þar til í desember 1986. Ég hef
líka unnið með konum sem vinna
hreinsunarstörf í öldrunarskjólum
borgarinnar fyrir 30—40 þúsund á
mánuði, þar sem mörgum skjól-
þeganna, sem komið hafa upp húsi
og bömum er stillt allslausum og
afskiptum upp við vegg, þegar ekk-
ert gagn er að þeim lengur — af
sínum nánustu ættingjum, nema
kannski á jólum, og svo vitanlega
í fagurorðri minningargrein, að
þeim látnum.
Betur að fleiri láti í sér heyra.
Guðrún Jacobsen
Takið lánskjaravísi-
töluna úr sambandi
Víkverji skrifar
Eins og kunnugt er gilda þær
reglur hér eftir að staðgreiðsla
skatta var tekin upp, að skatt-
þrepið er aðeins eitt. Víkveija er
ekki kunnugt um, að á dagskrá sé
að breyta þessari reglu og flölga
skattþrepum. Þess vegna kom það
honum á óvart, þegar hann heyrði
það fyrir tilviljun í einhverri út-
varpsstöðinni á dögunum, að rit-
stjóri Alþýðublaðsins talaði um það
eins og sjálfsagðan hlut, að fyrir
dyrum stæði að fjölga skattþrepum.
Þótt Víkveiji þykist fylgjast
sæmilega vel með, veit hann, að í
öllu upplýsingaflæðinu fer ýmislegt
fram hjá honum og þá ekki síst
það, er lýtur að efnahagssvipting-
um. Þess vegna þótti honum vissara
að spyija aðra, hvort þeim væri
kunnugt um áform um að fjölga
skattþrepunum og hækka álögur á
suma borgaranna. Enginn sem
Víkveiji spurði kannaðist við að
hafa heyrt talað um þetta.
Ritstjóri Alþýðublaðsins virtist
svo viss í sinni sök og í þessum
útvarpsþætti kváði enginn, þegar
hann lét þessi orð falla. Þess vegna
spyr Víkvetji: Hefur verið tekin
ákvörðun um að fjölga skattþrepun-
um? Hver hefur tekið hana? Hvar
og hvenær?
xxx
*
Ur því að minnst er á það, sem
Víkveiji hefur heyrt á akstri
í útvarpinu sínu, getur hann ekki
látið undir höfuð leggjast að minna
á þáttinn Úr söguskjóðunni, sem
var fluttur á rás 1, þegar Víkveiji
hlustaði að morgni mánudagsins
8. febrúar. Vissi Víkveiji ekki hvað-
an á sig stóð veðrið, þegar hann
kveikti á útvarpinu og kom inn í
miðjan þáttinn. Hélt hann í fyrstu
að tækið væri stillt á Rót, en eins
og kunnugt er gangast menn upp
í því þar að vera sem frumlegastir
í róttækni sinni til vinstri og segj-
ast svo vera með næsta hlutlausa
stöð, af því að Borgaraflokkurinn
notar hana. Þennan mánudags-
morgun var í þættinum Úr sögu-
skjóðunni rætt um það, sem kallað
var: Leynimakk um herstöðvar,
blöðin komast í málið. Heyrðist
Víkveija það gert í anda Dags
Tangens, sem nú er orðinn heims-
frægur hér á landi fyrir tilstuðlan
fréttastofu útvarps ríkisins. Er það
kjami þeirrar fréttastefnu, sem
tengist nafni hans, að íslendingar
hafí verið flæktir í eitthvert leyni-
net, þegar ákvarðanir voru teknar
um stefnuna í utanríkis- og öryggis-
málum á fyrstu árum lýðveldisins.
Siðanefnd Blaðamannafélagsins
hefur nýlega fellt úrskurð um
frettastofuna og dægurmáladeild
rásar 2 vegna Tangen-málsins.
Líklega fínnst engum hjá útvarpinu
taka því að biðja siðanefndina að
líta á efnistök þeirra, sem rýna í
söguskjóðuna. Víkveiji hætti raun-
ar að taka mark á hinni einiitu frá-
sögn, þegar umsjónarmenn kölluðu
Valtý heitinn Stefánsson, ritstjóra
Morgunblaðsins, Valtý Pétursson.
Fannst honum raunár önnur sagn-
fræði þeirra eftir því.
XXX
Víkveija hefur komið á óvart,
hve illa fréttamennimir á
hljóðvarpi ríkisins og forstöðumað-
ur dægumáladeildar rásar 2 hafa
brugðist við úrskurði siðanefndar
Blaðamannafélagsins í Tangen-
málinu. Fram hefur komið í frétt-
um, að starfsmaður á fréttastof-
unni, sem sat í siðanefndinni, og
varamaður hans einnig á fréttastof-
unni, hafa báðir sagt sig úr siða-
nefndinni. Nefndin starfar sam-
kvæmt hlutlægum reglum og kveð-
ur upp úrskurði sína að vel athug-
uðu máli. Minnist Víkveiji þess að
fyrir nokkru birti Blaðamannafé-
lagið auglýsingar í blöðum til að
ítreka gildi siðanefndarinnar og (
kynna fyrir öllum almenningi til
hvers hún starfaði og um hvaða
atriði í starfí blaðamanna hún gæti
úrskurðað. Ef Víkveiji man rétt var *
góð samstaða um þetta framtak í
röðum blaðamanna og átti það að
rétta hlut þeirra og styrkja. Víkveiji
sér ekki annað en Blaðamannafé-
lagið verði, vilji það vera sjálfu sér
samkvæmt, að hefja nýja herferð
til að styrkja stoðir siðanefndarinn-