Morgunblaðið - 27.03.1988, Blaðsíða 20

20 B
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 27.MARZ 1988
Umsjón:
Séra Auður Eir Vilhjálmsdóttir
Séra Kristján Vaiur Ingólfsson
Þorbjörg Daníelsdóttir
Við höfiim það þijú
Þann 5. mai 1985 lézt ungur
maður í biflyólaslysL Hann hét
Leifur Dagur Ingimarsson og
var tvítugur. Móðir hans orkti
ljóð um ævi hans, eitt fyrir
hvert ár. Við hðfum getið þess-
arar ljóðabókar áður hér á
siðunni, hún heitir Bókin utan
vegarog er eftir Steinunni Eyj-
ólfsdóttur. Bókrún gaf bókina út
í fyrra og tvær konur hönnuðu
fallegt útlit hennar. Fremst stend-
ur að bókin sé til allra foreldra,
sem missa börnin sín af slysför-
um. Og Ifka til allra hinna.
Einn daginn um hádegisbilið
tökum við okkur far með Akra-
borginni á fund Steinunnar, við
Björg Einarsdóttir forsvarsmaður
Bókrúnar. Við fáum ekki mælt á
göngunni frá skipsflöl til Stein-
unnar því vindarnir vefja okkur
sgávarseltu og feykja hlýlegum
dúðunum f kringum okkur. En
þeim mun meira mælum við f
notalegu eldhúsi Steinunnar, sem
hefur bakað handa okkur lummur
Við skrifum ykkur, kæru les-
endur, til að hvetja ykkur til að
nota tilboð vikunnar um messu-
sókn. Þessi vika er kölluð kyrra-
vika eða dymbilvika af því að
kólfar voru settir í kirkjuklukkur
til að gera hljóð þeirra dimmara
svo sem hæfði angurværð þeirra
atburða, sem gerðust á hinum
helgu dögum vikunnar. Við þörfn-
umst uppörvunar hvers annars.
Þess vegna sendum við ykkur þær
einlægu óskir að þið og við öll
Rætt við Stein-
unni Eyjólfsdótt-
ur um sorgina
og hitað kaffí. Það er góð og frið-
sæl stund og margt ber á góma.
Svo leiði ég talið að erindinu:
— Þú ætlaðir að segja okk-
ur, Steinunn, frá sorginni?
Þegar Dagur dó var það eins
og högg. Fyrst var ég dofín. Svo
var það sárL Tómleikinn varð svo
mikill og söknuðurinn. Það er eins
og einhver fari langt í burtu, til
Astralíu. Við sjáum hann ekki
meira. Við gætum þó hringt til
þeirra, sem fara til Ástralíu. En
þegar ástvinir okkar eru dánir eru
þeir famir og við erum eftir með
sársaukann, söknuðinn og tóm-
leikann. Fyrstu vikumar er sorgin
svo sár að hvað sem maður gerir
er það bara eins og verkjatafla.
Sársaukinn kemur alltaf aftur.
En þegar dagamir líða kemur
notum þessa kyrrðardaga til íhug-
unar svo að sálir okkar njóti þeirr-
ar blessunar, sem Guð vill gefa
okkur núna í þessari viku. Lesum
Ritningamar heima, biðjum, hug-
leiðum, tölum saman um atburði
skirdagsins og föstudagsins
langa. Og fórum í kirlgu. Föstu-
messur em haldnar um allt landið.
Sálmar verða sungnir, orðið lesið
og bænir beðnar. Það styrkir sál
okkar, mildar hana og blessar.
lækningin. Tíminn læknar öll sár.
Ég vann mig út úr sorginni með
því að skrifa bókina En ég var
líka að hugsa um aðra. Aðalatrið-
ið er að fá frið í staðinn fyrir tó-
mið.
— ÞÚ hafðir misst annan son
þinn þegar Dagur fæddist.
Brástu svipað við þá?
Nei, það er heldur ekki við því
að búast að ungt fólk geti unnið
sig á sama hátt út úr sorg sinni
og fólk getur gert þegar það er
orðið þroskað. Elzti sonur minn
var tveimur ámm eldri en Dagur.
Hann var eina bamið mitt þegar
ég missti hann. Það em vonbrigði
að missa uppkomin böm en sár-
ara að missa lítil böm. Þegar ég
missti hann fór ég að lesa um og
fhuga annað lff. Sorgin og ást-
vinamissirinn gefur okkur lífs-
reynslu í stað lífsgleðinnar, sem
við missum. Við læmm að skilja
aðra miklu betur þegar við
göngum sjálf f gegnum mótlætið.
Við læmm Uka að gera ekki veður
út af smámunum. Það er maður-
inn, sem skiptir mestu máli.
— Heldurðu að sorgin snerti
alla í fjölskyldunni á sama hátt,
foreldrana, systkinin og aðra?
Lát maka verður sárast fyrir
mótpartinn. Lát bams verður
venjulega erfíðara fyrir móðurina
en föðuriim. Hún vill oft vera í
friði með sorgina. Hann vill
kannski láta Ifta svo út út á við
sem allt sé f lagi. Og kannski vill
hann drffa sorgina af. Hann segir
eftir jarðarförina: „Nú hendum
við þessum blómum.“ Og seinna
segir hann: „Nú fömm við út að
skemmta okkur." Bakslagið kann
að koma seinna. Þá verður pabb-
inn niðurdreginn en enginn veit
hvað er að. Ég veit til þess að
hjón hafa skilið vegna þess að þau
misstu baraið sitt. Hjón ættu að
læra að syrgja betur saman.
— Telurðu að stundum viþ’i
fólk ekki sleppa sorginni?
Já, ég tel það. Fyrst vill maður
halda f söknuðinn af því að maður
á ekkert annað til minningar um
þau, sem em dáin. Svo sleppir
maður þessum söknuði og þá
kemur aftur tóm. En svo kemur
lækningin. Við fömm að vinna
okkur út úr sorginni.
— Ertu trúuð Steinunn?
Ég trúði ekki á neitt áður en
ég missti eldri son minn. Þegar
ég var ung trúði ég lítið á Guð.
Norðfjarðarkirkja
Förum í kirkju
Steinunn Eyjólfsdóttir við áritun ljóðabókar sinnar Bókarinnar
utan vegar.
Ég var búin að vera úti f Kaup-
mannahöfn og stúdentar trúa lftið
á Guð. En þegar ég missti bamið
mitt fór ég að kynna mér öll þessi
mál og þá fór ég að trúa á Guð.
Það getur verið nauðsynlegt að
halda sambandinu við Guð opnu.
Hann getur ekki komið til okkar
nema við opnum fyrir honum eins
og venjulegum gesti.
— Hvernig opnaðir þú fyrir
Guði eins og veqjulegum gesti?
Ég tala við hann á hveijum
degi eins og hann sé við hliðina
á mér. Guð kemur til mín þegar
ég þarf mest á því að halda. Samt
tala ég stundum bara við hann
um hégóma. Guð er lifandi kær-
leikur. Hann er alltaf. Svo þegar
ég er kannski ekkert að hugsa
um hann kemur hann til mín. Ég
tala um þetta í einu kvæðinu í
bókinni minni, kvæðinu Við höfum
það þijú. Þá er ég að tala um
okkur mæðginin og Guð.
Þessi tilvitnun Steinunnar er í
11. kvæði hennar
Ég sit á steini
í miðju sólskininu
og vorinu
og finn friðinn mikla koma til mín.
Held brotinni skel í hönd.
Eins og brotin skel er líf manns.
Og ég segi í huganum:
Við höfum þetta af
við tvö
við höfum það saman.
Og þá segir rödd Guðs í huganum:
Við höfum það þijú
ég vetð alltaf með ykkur
Við ræðum meira um trúna
Við ræðum um Jesúm, eilfft líf,
eilffan kærleika, upprisuna. Stein-
unn segist lfta á Jesúm sem frels-
ara sinn, frelsara frá vondum
hugsunum. Ekki frelsara, sem
hafi gefíð sér og öllum opnar dyr
til eilífs lífs. Ég verð áhyggjufull.
Tek á mig sökina. Hefur predikun
prestanna einhvers staðar brostið,
spyr ég sjálfa mig. Ég minnist
eins kvæðis Steinunnar úr ljóða-
bók hennar, Villirfmi:
Þið prestar
ættuð að skammast ykkar
ofan í hrúgu.
Hvemig dirfist þið að predika
ykkar eigin skoðanir
í sjónvaip og útvaip
og kalla það oið Drottíns.
Svo verð ég áhyggjufull vegna
þess að ég skuli verða áhyggju-
full. Guð hefiir borið þessa konu
f gegnum sorgina, þurrkað henni
um augun og gefíð henni nýja
gleði f hjarta sitt. Hún, skaparinn
og frelsarinn munu halda áfram
að tala saman. Hver er ég að
draga það í efa að þau hafí það
þ!jú?
Brot úr sálmi frá 20. öld
Jesús segir Ég er hjá þér jafnt í gleði og sorg. Ég er
smiður, ég get hresst við hrunda draumaborg. Ég er lækn-
ir. ég get grætt öll jarðnesk mein og sár eins og ég get
einnig þerrað allra manna tár.
Steinunn Eyjólfsdóttir
Biblíulestur vikunnar
Sunnudagnr:
Mánudagur:
Þriðjudagur:
Miðvikudagur:
Fimmtudagur:
Föstudagur:
Laugardagur:
Lúkas 19.28—40 Pálmasunnudagur
Lúkas 19.41—44: Jesús grætur
Lúkas 19.45—48: Jesús reiðist
Lúkas 21.34—38: Jesús áminnir
Lúkas 22.14—20: Heilög kvöldmáltíð
Lúkas 23.13—20: Krossfestu hann!
Lúkas 23.50—56: Lagður í gröf