Morgunblaðið - 09.07.1988, Qupperneq 54

54
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 9. JÚLÍ 1988
Áster...
... spumingin um í
hvaða átt skal halda.
TM Reg. U.S. Pat Off.—all rights resarvad
© 1987 Los Angeles Times Syndicate
tapaði kontaktlinsun-
um ...
Með
morgiinkalfinu
Ég ætla sjálf að saunia
kjólinn...
HÖGNI HREKKVÍSI
FVRIR SJÁL.FAM piQ!“
Veðurstofa Suð-Vesturlands?
Til Velvakanda.
Það er víst fremur erfitt að
þekkja sjálfan sig. Veðurstofa ís-
lands virðist eiga í talsverðum erfið-
leikum með að átta sig á því, að
hún er Veðurstofa íslands. Raunar
virðist Veðurstofa íslands tilheyra
starfsmönnum stofnunarinnar og
endurspeglar hún þar af leiðandi
þrautir þeirra og persónulegar
áhyggjur út af veðurfarinu, ellegar
ómar af bamslegri gleði þeirra yfir
lífsins lystisemdum.
Allan júnímánuð sátu starfs-
mennimir frammi fyrir sjónvarpsá-
horfendum þungbúnir og ólundar-
legir og áttu varla til orð til að lýsa
því hvað veðrið væri vont á landinu,
þótt á kortinu sem þeir voru að lýsa
í sjónvarpi allra landsmanna, væri
ekki annað að sjá en að óvenjumikl-
ir hitar væm víða um land. Átti
þetta ekki síst við um Fljótsdals-
hérað. Um allt norðaustanvert
landið var veður mjög hlýtt, enda
hrökk það. upp úr starfsmönnum
Veðurstofunnar,' að meðalhiti jún-
ímánaðar væri með því hæsta sem
mælst hefði í þessum landshluta.
Þegar þessum hlýju sunnanvind-
um lauk og vindar fóru að blása
úr norðri glaðnaði heldur betur yfir
veðurfræðingunum í sjónvarpinu.
Luku þeir veðurfregnum undan-
tekningarlítið með þeirri'frómu ósk
að norðanáttir héldust sem lengst,
þ.e.a.s. að íbúar í útnesjum norðan-
og austanlands byggju við sitt
skítaveður og fimm stig sem allra
lengst. Fréttaþulir sjónvarps ýttu
að sjálfsögðu undir þessa þjónustu
við landsmenn með leiðandi spum-
ingum.
Nú vill svo til, að á íslandi er
yfirieitt fremur hlýtt, þegar vindar
blása úr suðri. Þá berast jafnan
Skrifið eða hringið til
Velvakanda
Velvakandi hvetur lesendur til
að skrifa þættinum um hvaðeina,
sem hugur þeirra stendur til —
eða hringja milli kl. 10 og 12,
mánudaga til föstudaga, ef þeir
koma þvi ekki við að skrifa. Með-
al efnis, sem vel er þegið, eru
ábendingar og orðaskiptingar,
fyrirspumir og frásagnir, auk
plstla og stuttra greina. Bréf
þurfa ekki að vera vélrituð, en
nöfn, nafnnúmer og heimilisföng
verða að fyigja öllu efni til þáttar-
ins, þó að höfundur óski nafn-
leyndar.
Sérstaklega þykir ástæða til að
beina þvi til lesenda blaðsins utan
höfuðborgar væðisins, að þeir láti
sinn hlut ekki eftir liggja hér i
dálkunum.
loftstraumar hlaðnir raka yfir suð-
urströnd landsins, 7-11 stiga heitir.
Þegar komið er norður yfir hálend-
ið er hitastigið oft komið upp í
15-20 stig, stundum talsvert meira.
Slíkt veðurlagboðaryfirleitt fremur
milda tíð fyrir íslendinga og íslenskt
gróðurlendi. Að vísu fylgir því væta
fyrir sunnan, en gróðrinum kemur
hún oftast vel, þótt mannfólkinu
þyki hún hvimleið til lengdar.
Þegar hann leggst í norðrið, kóln-
ar hins vegar á þessu landi, þegar
á heildina er litið. Norðanvindamir,
sem koma inn yfir norðurströndina
em oft 4-7 stiga-heitir. Þegar það
loft hefur hlýnað á ferð sinni yfir
hálendið nær það 9-16 stigum,
stundum meira. í slæmum ámm,
eins og til dæmis árið 1979, fellur
meðalhiti talsvert. í slíku harðæri
em hins vegar einna mestar líkur
til þess að sólríkt sé á höfuðborgar-
svæðinu. Nú urðu margir íbúar
höfuðborgarsvæðisins til þess að
dásama hallærið 1979 og lögðu þar
með mat á veðurfarið út frá sínum
persónulega og mjög þrönga sjón-
deildarhring, enda vom þeim ófarir
landbúnaðarins fjarlægar og þar
af leiðandi óviðkomandi. Það var
ekki hægt að búast við öðru. Hins
vegar má gera ráð fyrir því, að
starfsmenn Veðurstofu íslands átti
Til Velvakanda.
Við viljum þakka Stöð 2 fyrir
bæði góða og langa dagskrá, en
það em tvö atriði sem við vildum
benda á. Það er að hafa „Hunter“-
þættina á þriðjudögum en ekki á
laugardögum, svo viljum við
sig á megináhrifum suðlægra og
norðlægra loftstrauma á lífið í
landinu og gróðurfar. Auk þess er
hægt, án þess að gerast sekur um
tilætlunarsemi, að krefjast þess að
starfsmenn Veðurstofunnar hagi
sér eins og starfsmenn Veðurstofu
íslands, lýsi veðri og veðurhorfum,
en sleppi eigin mati á því hvers
konar veðurlag sé æskiíegt fyrir
landsmenn. Þess hefur raunar lengi
gætt hjá fréttamönnum útvarps og
sjónvarps að þeir meti gildi frétta
og upplýsinga út frá eigin bæjardyr-
um. Þótt þetta hafí batnað með til-
komu fleiri fréttamanna og frétta-
ritara úti á landi. En það er hins
vegar í hæsta máta óviðeigandi
þegar veðurfræðingar veðurstof-
unnar líta á eigin stofnun og sjón-
varp allra Iandsmanna sem eldhús-
gluggann heima hjá sér, skyggnast
þaðan út yfír plássið með frómum
óskum um að það fari nú að rigna
ofan í kollinn á einhveijum öðrum
en þeim sjálfum. Til foma höfðu
menn um þess konar háttalag orðið
„heimska“, er menn sáu ekki út
fyrir kotið. Nú til dags heitir þetta
þröngsýni, en hvorugt hæfír starfs-
mönnum þessara annars ágætu
stofnana.
grennslast fyrir um hvað varð um
þættina „Moonlighting" sem sýndir
voru á föstudagskvöldum.
Við óskum eftir svari frá Stöð 2
sem fyrst.
Gunna og Sigga.
Sjónvarpsáhorfandi.
Þakkir og úrbætur
Yíkveiji skrifar
Vegfarandi, sem nýlega var á
ferð í Finnlandi hafði orð á því
við Víkveija, að þar í landi væri
ökumönnum skylt að aka með ljós
á þjóðvegum en ekki í borgum.
Þessi vegfarandi taldi, að hugmynd-
in um að aka alltaf með ljós væri
komin frá Finnum. Hins vegar
hefðu þingmenn ekki gætt að því,
að Finnar gerðu slíkar kröfur ekki,
þegar um væri að ræða akstur í
borgum. Hann kvaðst heldur ekki
sjá, hvers vegna aka ætti með ljós
í þéttbýli, þótt rökin fyrir því væru
augljós, þegar komið væri út á þjóð-
vegi.
Þetta er vissulega umhugsunar-
vert. Óumdeilt er, að gagn er að
því, að aka með ljós á þjóðvegum
en hefur það raunverulega þýðingu
í þéttbýli?
að virðist standa hér yfír vél-
hjólaæði. Á kvöldin má sjá á
hinu svonefnda hallærisplani fjölda
svartklæddra ungmenna með vél-
hjól. Þessir kappar æða síðan um
götur á hraða, sem er langt yfír
leyfileg mörk. Víkveiji hefur í
tvígang fylgzt með þessum aðför-
um. Kvöld eitt fyrir nokkrum dög-
um óku nokkrir vélhjólakappar eftir
Suðurgötunni á ógnarhraða með
tilheyrandi hamagangi. Óhikað má
fullyrða, að þeir voru langt yfir
hraðamörkum. Vegfarendur voru
augljóslega í hættu staddir. Daginn
eftir fylgdist Víkveiji með því, þeg-
ar slíkir kappar æddu eftir Hring-
braut, einn þeirra var með farþega
aftan á vélhjóli sínu og ók því góða
stund á afturhjólinu einu saman,
þ.e. stjómandi vélhjólsins iét það
“pijóna"! Þetta gengur auðvitað
ekki. Lögreglan verður að sjá til
þess, að þetta unga fólk stundi
“íþrótt" sína annars staðar en á
götum borgarinnar.
XXX
eim, sem starfa í náinni snert-
ingu við viðskipta- og fjármál-
alíf þjóðarinnar, ber saman um, að
mjög harðnar á dalnum. Einn við-
mælenda Víkveija, sem stjórnar
peningastofnun, sagði, að ástandið
hefði versnað mjög að undanfömu,
ásókn í lán á þeim háu vöxtum, sem
nú gilda væri svo mikil, að óhjá-
kvæmilegt væri að standa á brems-
unum, sem “væri hundleiðinlegt"!
Annar fjármálamaður hafði orð á
því, að þótt atvinnureksturinn
kvartaði mjög undan háum vöxtum
bæri ekki á slíkum kvörtunum, þeg-
ar sótt væri um lán!