Morgunblaðið - 07.08.1988, Blaðsíða 26

26 B
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGU-R 7. ÁGÚBT 1988
ÚE fiEI/HI IWirMyND/iNNA
Stjúpan
skinnlausa.
„Hellbound: Hellraiser 11“ er fram-
haldsmynd hrollvekjunnar „Hell-
raiser" eftir breska rithöfundinn
og leikstjórann Clive Barker, sem
sýnd var í Regnboganum og fæst
á myodbandaleigum. Unnið hefur
verið að þvíaf kappi að kvikmynda
framhaldsmyndina hjá Pinewo-
od-kvikmyndaverinu í Bretiandi en
Barker leikstýrir ekki sjálfur eins
og fyrri myndinni heldur Tony
nokkur Randel. „Hellbound" er
hans fyrsta mynd.
Annars eru flestir þeir sem
komu við sögu fyrri myndarinnar
í þessari. Af upprunalega leikara-
liðinu ér Andrew Robinson sá eini
sem ekki snýr aftur. Clare Higgins
leikur sem fýrr sjúpmóðurina en í
þetta sinn skinnlausa á milli lifs
og dauða, blóðþyrsta eins og
Drakúla því blóöið færir henni líf.
Higgins hefur ekki áöur veriö orð-
uð við hrollvekjur. „Þaö er blóðið
sem áhorfendur rnuna," segir hún,
„blóðið og hvernig ég pírði augun
rétt áður en ég lamdi einhvern í
hausinn með hamrí."
Tvær nýjar persónur gegna
mikilvægu hlutverki í nýju mynd-
inni; hinn illa þenkjandi Dr. Chann-
ard (Kenneth Cranham) og hin
dularfulla Tiffany (nýliðinn Imogen
Boorman). Og hinir lítt heillandi
senobítar (vítisjöflarnir) mæta að
sjálfsögðu aftur til að tryggja fólki
áframhaldandi vítiskvalir.
Saga nýju myndarinnar hefst
tveimur stundum eftir að „Hellra-
iser“ lýkur. Kirsty Cotton (Ashley
Laurence), stjúpdóttir Higgins, hefur verið flutt á Channardstofnunina sem er geðsjúkraspitali. Það
ætti engum að koma á óvart sem fylgdust með r^unum hennar í húsinu á Ludovico-stræti að taugar
hennar séu ekki ( besta lagi. Nokkrum dögum eftir að hún er lögð inn sér hún skilaboð til sín skrifuð
með blóði á vegg sjúkastofunnar: Hjálpaðu mér, ég er í Víti. Það má vera að pabbinn sé formlega dáinn
en Kirsty verður að leggja í ferðalag oní völundarhús Heljar að frelsa sálu hans.
Á meðan er Dr. Channard heillaður af hinu undarlega boxi sem var upphafið að draugaganginum
og vítiskvölum handhafa þess. Hann safnar þeim (til eru fieiri en eitt) og stefnir sjálfur á ferðalag útí hin
ystu myrkur.
Myndin veröur frumsýnd í september, réttu ári eftir að „Hellraiser" var frumsýnd en framhaldsmynd-
Vítisdjöfl-
arnir snúa
aftur;
úr„Heltrais-
er ll“.
Roman Polanski:
„Hvað er ekki klisja?"
Harrison Ford leikur aðalhlutverkið { nýjustu mynd Polanskis,
„Frantic", sem sýnd er í Bíóborginni um þessar mundir.
Kristin Scott Thomas brosir hér f hlutverki Brendu sem heldur fram
hjá manni sínum.
Saga um kokkálað-
an eiginmann
Breski rithöfundurinn Evelyn
Waugh nýtur enn mikillar hylli rúm-
um tuttugu árum eftir dauða sinn,
enda samdi hann margar stórkost-
legar skáldsögur, sumar meira að
segja ódauðlegar. Hver man til
dæmis ekki eftir „Brideshead Revis-
ited" eða Ættaróðalinu, framhalds-
myndaflokknum frábæra sem ríkis-
sjónvarpið sýndi vorið 1983? Hann
var byggður á sögu Evelyn Waugh.
Leikstjóri framhaldsmyndaflokks-
ins, Charles Sturridge, hefur nýlega
sent frá sér kvikmyndina „A Hand-
ful of Dust" sem hann byggir á sam-
nefndri sögu Waugh.
Sú bók nýtur nokkurrar sérstöðu
í ritsafni höfundarins, því hana skrif-
aði hann stuttu eftir að hann skildi
við fyrstu konu sína; réttara væri
að segja, eftir að fyrsta konan fór
frá honum. Þannig var að konan
hélt fram hjá Waugh mesta part
hjúskaparins og það hafði djúp og
varanleg áhrif á Waugh, sem var
annars vanur að sjá alla hluti í skop-
legu Ijósi. Waugh var ekki eins bitur
og kímnigáfa hans fékk vel að njóta
sín.
Kvikmyndin hefur fengið mjög
góða dóma víðast hvar, enda þótt
allir viti að það er ekkert áhlaupa-
verk að gera góða og sannverðuga
kvikmynd eftir vandaðri skáldsögu.
Charles Sturridge skrifaði kvik-
myndahandritið sjálfur, ásamt Tom
Sullivan, og Stewart Granger, en
hann vann einnig að „Brideshead
Revisited".
Leikararnir eru hvorttveggja ný-
liðar og gamlir refir leiklistarinnar.
James Wilby leikur Tony (en fyrir-
myndin er vitanlega Waugh sjálfur),
konu hans leikur Kristin Scott
Thomas, en hjónadjöfulinn leikur
Rupert Graves. Þessi leikarar hafa
sést í breskum sjónvarpsmyndum
þótt ungir séu, en hafa lítið fengið
að spreyta sig á kvikmyndum fyrr
en nú. Áf þekktari leikurum í auka-
hlutverkum skal nefna Angelica
Huston (sem er írsk en ekki
bandarísk), Judi Dench, og Alec
Guiness, en hann leikur einmana
sérvitring sem heldur til úti í skógi.
Þeir sem þekkja bækur Evelyns
Waughs og kunna að meta húmor
hans ættu að geta glaðst enda þótt
bókin komist aldrei öll til skila.
Vítiskvalir II: Til heljar
Roman Polanski var beygður eft-
ir frumsýninguna á „Sjóræningjun-
um“, myndinni sem hann var fjögur
löng ár að gera. Myndin kostaði
meira en þrjátíu milljónir dala og
fékk einstaklega neikvæða gagn-
rýni víðast hvar og aðsóknin var
vægast sagt dræm. En Polanski
hefur komist í hann krappan áður;
líf hans allt hefur verið flótti undan
dauðanum, allar götur síðan hann
ólst upp í Póllandi á stríðsárunum,
þar til konan hans var myrt á hroða-
legan hátt. Svo að Polanski var fljót-
ur að jafna sig þegar maður á veg-
um Warner-kvikmyndaversins setti
sig í samband við hann og bauð
honum samning.
Þessi
maður
heitir
Thom
Mount.
Hann
spurði
Polanski
hvort þeir
ættu ekki
að gera
mynd
saman.
Polanski sló strax til, því hann
langaði mikið til að gera
sannkallaða spennumynd,
helst í París. Thom Mount
skrifaði Polanski bréf og spurði
hvers konar spennumynd hann
langaði að gera, svo Polanski
svaraði bréflega: „Mig langar
að gera mynd um Ameríkana
sem kemur til Parísar ásamt
konu sinni. Og konan
hverfur." Mount svaraði að
bragði: „Frábært! En hvað
svo?“ Því svaraði Polanski
með því að skrifa undir
samning við Warner.
Og svo hófst hann handa við
„Frantic", sem sýnd er í Bíóborg-
inni. Polanski skrifar öll kvikmynda-
handrit í náinni samvinnu við félaga
sinn, Gérard Brach. Samvinna
þeirra hefst alltaf á því að Polanski
kemur með frumhugmyndina; síðan
segir hann söguna í grófum drátt-
um og Brach punktar allt hjá sér.
Að því loknu skrifar Brach ítarlegt
handrit sem Polanski fer yfir og
bætir við eða strokar út.
Polanski hafði nokkra leikara í
huga meðan hann vann að handrit-
inu. Fyrri reynsla hafði kennt honum
að það er vonlaust að hafa einn
ákveðinn leikara í huga, því slík
óskhyggja gengur aldrei upp. Pol-
anski viðurkennir að hann langaði
mikið til að fá Dustin Hoffman, en
féll síðan frá þeirri hugmynd, því
aðalpersóna myndarinnar átti að
vera frekar venjuleg. En það var
alger tilviljun að Harrison Ford varð
fyrir valinu. Hann var staddur í París
ásamt konu sinni, Melissu Mathi-
son, en hún starfar á vegum Spiel-
bergs. Polanski hitti Ford og sagði
honum frá handritinu. Það leið ekki
langur timi þar til Ford hafði sam-
band við Polanski og féllst á að
leika aðalhlutverkið.
Polanski lýsti því eitt sinn yfir að
markmið mynda sinna væri að gera
hið ósennilega sennilegt. Og sú
stefna nýtur sín einmitt mjög vel í
„Frantic". Það kom honum því mjög
á óvart að margir bandarískir gagn-
rýnendur skyldu ráðast á hann fyrir
að skjóta hátt yfir markið hvað raun-
sæi varðar. Hann segist hafa lagt
sig í líma við að halda sig innan
ákveðinna marka, enda telur hann
að „Frantic" sé erfiðasta handritið
sem hann hefur skrifað á ferli
sínum.
Mörgum, ekki síst gagnrýnend-
um, hefur orðið tíðrætt um Hitch-
cock þegar þeir hafa fjallað um
„Frantic". Þegar franski blaðamað-
urinn Jean-Claude Loiseau spurði
Polanski hvort Hitchcock hefði haft
einhver sérstök áhrif á hann sem
kvikmyndaleikstjóra, svaraði Pol-
anski því til að hann hefði alla sína
tíð litið upp til Hitchcocks, og hrein-
lega dýrkað margar myndir hans.
En tók það skýrt fram að það væri
ekki tilgangurinn að herma eftir
gamla kallinum, aðeins læra af
snilld hans ekki síður en mistökum.
„Hvað er ekki klisja!" hrópar
Polanski þegar hann er minntur á
það að „Frantic" flokkist undir
spennumynd, og að þeir sem geri
spennumyndir eigi það á hættu að
falla fyrir klisjunum. „Það hljómar
ef til vill asnalega í eyrum margra,"
heldur hann áfram, „en það er ein-
mitt klisjan sem er svona spenn-
andi við kvikmyndina. Við Harrison
Ford ræddum oft saman um kvik-
myndir almennt, meðan við unnum
að „Frantic", og við urðum sam-
mála um að það skemmtilegasta
við þetta allt saman væri bara að
búa til bíó. Svo einfalt er það.
Kannski er það barasta
klisja að herma eftir
lífinu. En lífið kemur
fólki misjafnlega fyrir
sjónir. Það sem er
merkilegt í mínum aug-
umereftilvillnauða-
ómerkilegt fyrir aðra.
Helsti vandi minn sem
leikstjóri er að framkalla
þennan margumtalaða
veruleika. Og ég tel mig
hafa staðið mig ansi vel
hingað til."
Roman
Polanski
leikstjóri.