Morgunblaðið - 04.12.1988, Síða 10

10
MORGUNBLABIÐ SUNNUDAGUR 4. DESEMBER 1988
FORSETIISLANDS,
FRÚ VIGDÍS FINNBOGADÓTTIR
í SAMTALIVIÐ MORGUNBLAÐIÐ
eftir Agnesi Bragadóttur mynd Rognar Axelsson
„VÁTS MAÐUR! Ég sé forsetann!“ Og enn hærra: „Jibbí!
Hún vinkaði til mín!“ Röddin tilheyrir litlum polla, sem
hefur gert sér lítið fyrir og klifrað upp á glugga forsetaskrif-
stofunnar í stjórnarráðinu, til að reyna að koma auga á sjálf-
an forsetann, Vigdísi Finnbogadóttur. Ætlunarverk sveinsins
unga tókst og hlaut hann vink forsetans að launum, áður
en hann hljóp brott ásamt vinum sínum — sjálfsagt hetja
mikil í vinahópnum uppfrá þessu. Vigdís brosir umburðar-
lyndu brosi, þar sem hún situr gegnt mér og segir: „Nei,
þetta gerist nú ekki oft, en það kemur fyrir. Það sem mér
þykir einna vænst um í þessu landi er hvað krakkarnir eru
góðir við mig.“ Hvar í heiminum gæti slíkt gerst nema á
Islandi? Og hvar í heiminum fengi gluggagægirinn óskamm-
feilni aðrar eins viðtökur frá æðsta embættismanni þjóðar-
innar? í vikunni kom út bók Steinunnar Sigurðardóttur, um
forsetann: „Ein á forsetavakt“ og þá bók og ýmislegt annað
frá því ári sem brátt er liðið, hefur forsetinn fallist á að
ræða við mig.
IGDÍS, ERTU ANÆGÐ MEÐ BÓKINA OG
hvernig tilfinning er það fyrir þig að sjá í
bókarformi þá daga sem Steinunn lýsir í
lífi þínu?
„Mér finnst bókin bráðvel skrifuð og ég
er alltaf ánægð með góðan texta.“ Vigdís
hugsar sig lítillega um áður en hún heldur
svari sínu áfram. Brosir og segir síðan:
„Nú, ég viknaði nú aldrei, þegar ég las
hana, en ég skellti nokkrum sinnum upp
úr og þar af leiðandi hlýtur einhvers staðar
að vera í henni eilítið spaug. Að öðru leyti
las ég hana eins og hverja aðra bók, sem
mér lék nokkur forvitni á að lesa til enda.“
— Áttir þú náið samstarf við höfundinn,
á meðan hún aflaði sér efniviðar í bókina?
„Já og nei. Steinunni var boðið að fylgja
mér eftir, án þess að við værum í rauninni