Morgunblaðið - 04.12.1988, Side 12

12
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 4. DESEMBER 1988
BLAÐAMAÐUR MORGUNBLAÐSINS FYLGIST MEÐ AFHENDINGU EVRÓPSKU
KVIKMYNDAVERÐLAUNANNA AÐ TJALDABAKI
eftir Önnu Bjarnadóttur
AP
Danski leikstjórinn Bille August. Tók við verðlaununum úr
hendi leikkonunnar Joan Collins, sem er bresk, þótt frami hennar
byggist mest á leik í bandarísku sápuóperunni Dynasty. — Mikið uppi-
stand varð þegar útvega þurfti stjörnunni borðherra við hæfi.
Yerðlaunastyttan sem
sigurvegarar evr-
ópsku kvikmynda-
verðlaunanna hlutu er
kölluð Felix. Lista-
maðurinn Markus Lúperz gerði
hana. Hún er 50 sm há og tæp
10 kíló. Fólk greinir á um hvort
hún sé falleg. Berlínarbúar sem
spurðir voru sögðu flestir að hún
væri ljót en hún leynir á sér og
listamennimir sem fengu hana
virtust allir kunna að meta hana.
Þó stóðu tvær í reiðileysi innan
um tóm glös og flöskur á laugar-
dagsnótt eftir kvöldverð sem borg-
arstjórinn bauð til á Intercontinen-
tal-hótelinu eftir verðlaunaafhend-
inguna. Vonandi hefur eigendun-
um ekki þótt þær of ljótar til að
■ taka með heim.
. Joan Collins var víðþekktasta
stjaman í Berlín. Það vildi svo
óheppiiega til að bandarískur her-
foringi sem átti að sitja hjá henni
í boðinu komst ekki. Dóttir hans
og eiginkona mættu án hans. En
það var ekki hægt að láta sætið
hjá Joan standa autt. Það varð að
fínna karlmann sem hún þekkti til
að sitja hjá henni. Umboðskona
hennar bað um Richard Attenbor-
ough, samkvæmt fyrirmælum, en
prótokolmeistarinn þvertók fyrir
það. Þá var óskað eftir Ben Kings-
ley. Sama svar. Joan varð að sætta
sig við Anthony Hopkins. Herfor-
ingjadóttirin fékk sætið hans.
Offullirtil
að þekkja Hopkins
Hopkins er vingjamlegur mað-
ur. Hann sagðist hafa dvalið á ís-
landi í þrjá daga fyrir nokkmm
ámm. „Eg var á leiðinni til Banda-
ríkjanna og ákvað að sjá mig um
á íslandi. Það vom nöturlegir dag-
ar. Veðrið var svo leiðinlegt og það
var svo dimmt að ég gat sama og
ekkert skoðað mig um.“
„Þekktu íslendingar þig?“
„Nei, þeir vom of fullir til þess.
Ég hef sjaldan séð eins margt
dmkkið fólk saman komið og á
hótelinu þar sem ég bjó.“ Hann
mundi ekki hvaða hótel þetta var.
Kvikmyndastjömumar bjuggu á
Kempinski-hótelinu í Berlín. Það
er við Kurfúrstendamm, fínustu
götu borgarinnar, rétt hjá Theater
des Westens, þar sem verðlaunaaf-
hendingin fór fram. Eiginhandar-
áritunarsafnarar stóðu dag og nótt
við hótelið og blaðamenn vöktu
yfir hveiju spori stjamanna.
Collins hélt blaðamannafund og
sagði fátt markvert nema hvað
hana hefði lengi langað til að sjá
Berlín og að hún væri svona sæt
og falleg af því að hún borðar
holla fæðu. Hún komst í bíltúr um
borgina. Einn af sex sérskipuðum
öryggisvörðum hennar úr breska
hemum í Berlín sagði að bara einn
Ijósmyndari hefði elt hana — sá
komst í feitt þar — og hún væri
mestagæðasál.
Arthúr inni í skáp
Arthúr Björgvin Bollason, full-
trúi íslenska ríkissjónvarpsins á
staðnum, sagði að Collins hefði
verið eina stjaman sem gjörbreytti
textanum sem hún átti að segja
við verðlaunaafhendinguna. „Hún
óx í áliti við það hjá mér, blessuð.
Þetta var svo hræðilegur texti sem
hún átti að lesa.“
Vinnuaðstaða Arthúrs þetta
verðlaunakvöld var síst til fyrir-
myndar. Hann mátti dúsa í þijá
tíma inni í loftlausum, dimmum
klefa, sem minnti á skáp eða kam-
ar, og stara á athöfnina á sjón-
varpsskermi. Enda var hann das-
aður á eftir.
Megnið af öðrum fréttamönnum
horfði á athöfnina á sjónvarps-
skermum á leikhúsganginum. Sal-
urinn var alltof lítill til að rúma
alla sem vildu komast inn. Það er
Bernardo Bertolucci. ítalski Oscars-verðlaunaleikstjórinn, bætti
enn við í verðlaunasafnið í Berlín og starfsbróðir hans, Islandsvinurinn
Wim Wenders, gerði það sömuleiðis.
Nastassia Kinski. Fór nánast á taugum þegar hún afhenti öðrum íslandsvini, sænska meistaranum
Ingmar Bergman, verðlaun fyrir framlag hans til evrópskrar kvikmyndagerðar. Bergman sagði við blaða-
mann Morgunblaðsins að leikstjóri í skugga hrafnsins, Hrafn Gunnlaugsson, byggi yfir miklum hæfileikum
dæmi um slæmt skipulag sem setti
svip á þessa fyrstu evrópsku kvik-
myndahátíð.
Annars eru samkundur eins og
þessi fyrst og fremst tækifæri fyr-
ir fólkið í „bransanum“ til að hitt-
ast, sýna sig og sjá aðra. Ben
Kingsley gekk hjá skömmu eftir
að Richard Attenborough hafði
upplýst blaðamenn um að hann
kæmi til greina í tveimur myndum
sem Attenborough er að undirbúa,
meðal annars sem Charlie Chaplin
í mynd um hann. Kingsley var
sagt frá þessu og hann rauk strax
að tala við leikstjórann. Það urðu
með þeim fagnaðarfundir en ekk-
ert ákveðið á staðnum.
Kingsley var í sjö manna nefnd
sem sá 24 myndir á fjórum dögum
og dæmdi þær. Hann sagðist vera
StirA og óskipulögð verðlaunaafhending. Lifnaði við þegar
ítölsku stjömumar Marcello Mastroianni og Giuletta Masina (eiginkona
Fellinis) komu á sviðið.
með auman rass og rauð augu
eftir það. Hann taldi „í skugga
hrafnsins" magnaða mynd. „Það
er mikil tilfinning fyrir tímabilinu
í henni og karakteramir eru mjög
sterkir." Augun í honum eru ótrú-
leg og hann er sannarlega með
bein í nefinu. Ljósmyndara varð á
að taka mynd af honum þegar var
verið að púðra hann fyrir sjón-
varpsviðtal. Kingsley leyndi því
ekki að honum fannst það bæði
frekt og þreytandi.
Franska leikkonan Isabelle
Huppert var formaður dómnefnd-
arinnar. Grimmdin og ofbeldið í
íslensku myndinni kom henni á
óvart. „Ég hef alltaf hugsað um
ísland sem friðsælt land, einhvers
konar fjarlægt draumaland. En
myndin sýnir allt annað. Það er
athyglisvert að íslenska og norska
myndin gerast báðar fyrir hundr-
uðum ára. Landslagið í íslensku
myndinni var stórkostlegt. Nú
langar mig að sjá ísland."
Sterk vél í gömlum vagni
Ingmar Bergman er líklega virt-
asti kvikmyndagerðarmaður Evr-
ópu. Hann er orðinn gamall maður
og á erfitt með gang. Einkaþota
var send eftir honum svo að hann
kæmi á hátíðina. Hann dvelst helst
alltaf á einkaeyjunni Farö í
Svíþjóð. Hrafn Gunnlaugsson og
Daniel Bergman voru úti á Tempel-
hof-flugvelli þegar hann kom. Völl-
urinn er lítið notaður nú orðið.
Speer teiknaði flugstöðvarbygg-
inguna fyrir Hitler. Hún er risa-
stór, drungaleg og í niðurníðslu.
Þangað inn gekk gamli maður-
inn með Ingrid, konu sinni, og
brosti góðlátlega við blaðamönn-
um. Svo birti yfír honum og hann
rak upp undrunar- og gleðióp:
„Nei!“ Hann hafði komið auga á
leikstjóra „I skugga hrafnsins".
Hann faðmaði Hrafn að sér og
síðan son sinn.
Bergman sagði blaðamönnum
að það hefði þegar verið hreyfing
íyrir stofnun samtaka evrópskra
kvikmyndagerðarmanna í Berlín
árið 1925. „En svo skall striðið á
og eftir það vantaði menn fé og
kraft. Síðan hefur þetta ekki tek-
ist.“ Hann bindur vonir við að átak-
ið í Berlín nú beri betri árangur.
Hann sagðist ekki lengur stunda
kvikmyndagerð samkvæmt lækn-
isráði. „Vélin í mér gengur eins og
í þotu en vagninn sem hann knýr
er orðinngamall."
Hann sagðist horfa mikið á
gamlar kvikmyndir á vetuma í
einkakvikmyndahúsi sem hann
hefur innréttað í hlöðu á eyjunni
sinni. „En ég hef bara séð íslensku
myndina af þeim sem eru til um-
ræðu hér í Berlín." Hann vildi ekki
tjá sig sérstaklega um hana. „Það
væri ekki réttlátt. En ég veit að
leikstjóri hennar býr yfir miklum
hæfileikum og gerir stórkostiega
hluti.“
4

4