Morgunblaðið - 08.02.1989, Qupperneq 40

MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 8. PEBRÚAR 1989
4-
/rGett(j huer er.?"
Ast er ...
. . . að hjálpa hon-
um við slökun.
TM Reg. U.S. Pat Oft,—all riflhts roserved
° 1989 Los Angeles Times Syndicate
Nú eru þér allir vegir fær-
ir____
Þú mátt ekki gera hana
verri en efni standa til.
Tviburamir eiga þó sama
föður...?
HÖGNI HREKKVISI
PETTA ER. SVOLITIÐ SMIÐOGT 6R/V3З „
EFþú BARA VILT L'ANA HONUM HATT/NN PlNN.
HLJOMSVEITIR
ILLA KYNNTAR
Magnea hringdi:
Mér finnst alveg fáránlegt að
þeir sem vinna á útvarpsstöðvun-
um skuli bara spila tónlist sem
þeim finnst skemmtileg. Það eru
fullt af góðum hljómsveitum sem
eru illa kynntar og aldrei spilaðar.
Christians eru ofboðslega góðir,
en voru ekkert kynntir fyrir tón-
leikana héma í fyrra. í Englandi
t.d. vita allir hveijir þeir eru. Það
hefur ekkert lag með þeim komist
inn á vinsældarlistana héma. Það
hefur einu sinni komist í 16. sæti
og þá hringdu átján manns inn.
Það hlýtur að hafa átt að komast'
hærra.
Ég hef líka hringt oft og beðið
um að fá ákveðið lag spilað, en
það er aldrei gert þó mér sér allt-
af sagt að það verði spilað á eftir.
>•»* ,
ÍtV r A ,
f ' I /
■| ?
> ,,/:s
Morgunblaðið/Einar Falur
Garri Christina í hljómsveitinni
The Christinas á tónleikum í
Laugardalshöllinni sl. sumar.
Reglur um orðbrag’ð í útvarpi
Til Velvakanda.
Fyrir skömmu hóf ungur maður
að flytja sögu sína fyrir æskufólk í
morgunstund bamanna í ríkisútvarp-
inu. Hann hafði ekki lengi lesið í
fyrsta þættinum þegar blótsyrði kvað
við.
Því miður er þetta ekki í fyrsta
sinn sem blót og formælingar heyr-
ast í útvarpsdagskrám sem ætlaðar
eru bömum og unglingum. Auðvitað
ætti öllum grófyrðum að vera úthýst
í útvarpinu en þó sérstaklega í þeim
þáttum sem eru gerðir handa ungu
kynslóðinni.
Mokið frá
útidyrum
í fannferginu að undanfömu hef-
ur víða skafið og er illmögulegt
að komast að útidyrum húsa.
Þetta tefur blaðburð og stundum
er svo erfítt að komast bréfalúg-
um, að það er nær ógerlegt og
þá ekki sízt, þegar blaðberar þurfa
einnig að bera þunga blaðapakka.
Velvakandi vill því skora á
húsráðendur að moka vel frá úti-
dymm sínum, svo að blaðberamir
komist klakklaust að þeim. Þetta
flýtir fyrir blaðburðinum og því
ættu allir að geta fengið blaðið
sitt sem allra fyrst.
Lesa má í blöðunum þessa dagana
að kristilegu æskulýðsfélögin KFUM
og KFUK em að minnast 90 ára
afmælis síns. Slík samtök gegna
mikilvægu hlutverki og víst er um
það að þar er reynt að innræta unga
fólkinu siðsemi í hvívetna. Þegar ég
var síðast í sumarbúðunum í Vatna-
skógi var tekið hart á því ef leikmað-
ur blótaði á knattspymuvellinum.
Var litið á það eins og hvert annað
brot. Dómarinn flautaði og gerði við-
eigandi ráðstafanir. Þetta hafði góð
áhrif og ég vona að þessari venju
sé haldið við.
Æskulýðsleiðtoginn Friðrik Frið-
riksson, stofnandi áðumefndra fé-
laga, skrifaði einu sinni grein um
blótsemi manna, raunar fáum ámm
eftir að félögin vom stofnuð. Þar
ræðir hann um hvort einhver hagur
sé að því að blóta. Hann spyr og
svarar:
1) í Guðs augum? Nei, í hans augum
er það synd og andstyggð. Friðrik
vitnar í orð frelsarans: „Fyrir hvert
• illyrði, sem mennimir mæla, skulu
þeir á dómsdegi reikningsskap
lúka.“
2) í augum trúaðra manna? Nei,
þeir líta svo á að blótsemi sé
svívirða og hneyksli.
3) í augum siðaðra manna? Nei, þó
að þeir séu vantrúaðir telja þeir
blót dónaskap og merki um sið-
leysi.
4) Fegrar það málið? Nei, alls ekki.
5)Gera blótsyrði máli kröftugra?
Nei, því að þau em meiningarlaus-
ir hortittir. Menn blóta hvemig sem
á stendur. Ef þeir missa marks í
leik bölva þeir. Séu þeir svo heppn-
ir að ná marki bölva þeir líka. Ef
þeir draga fisk úr sjó bölva þeir
af gleði en fái þeir ekkert hafa
þeir sömu orðin í bræði. Blótsyrði
em því aðeins „Þvaður út í blá-
inn,“ segir Friðrik.
Minna má á önnur alvarleg orð
frelsarans: „Ekki saurgar það mann-
inn, sem inn fer í munninn. Hitt
saurgar manninn sem út fer af
munni." Það saurgar hann af því að
það kemur úr óhreinni uppsprettu.
Margur bölvar í algjöru hugsunar-
leysi. Er það saklaust fyrir það? Er
það ekki lítilsvirðing við Guð og vilja
hans — og við náungann?
Okkur sem emm að reyna að
kenna bömum að gæta tungunnar
þykir sem verið sé að gera viðleitni
okkar að engu þegar einn áhrifa-
mesti fjölmiðillinn — og sá sem við
borgum fyrir að nota — skeytir ekki
um þá skyldu að láta allt efiii mark-
ast af menningu og siðprýði.
’ Ég skora á útvarpsmenn að setja
einhveijar ákveðnar reglur um orð-
bragð — og sérstaklega í þáttum
handa bömum og unglingum. Vona
ég að þessi ósk verði tekin til greina.
Aldrei framar grófyrði og formæling-
ar í útvarpinu!
Lesandi
Víkverji skrifar
Umræðumar um hvað eigi að
gera við sorpið sem kemur frá
okkur íbúunum á höfuðborgarsvæð-
inu endurspegla það sem er að ger-
ast um heim allan. Með öllum ráðum
er leitast við að finna meðalveg
milli þess sem er óhjákvæmilegt og
umhyggju fyrir umhverfi. Náttúm-
vemd er ekki lengur einkamál ein-
stakra þjóða heldur setur æ meiri
svip á alþjóðleg samskipti. Hið sama
á við innan ríkja eða borga og
bæja, að taka verður tillit til heildar-
hagsmuna. Til að tryggja að það
sé gert höfum við komið á fót alls
kyns stofnunum, sem hafa sérfræð-
inga á sínum snæmm og em stjóm-
málamönnum og öðmm til aðstoðar.
Þórður Þ. Þorbjamarson, borgar-
verkfræðingur í Reykjavík, komst
þannig að orði í sjónvarpssamtali á
laugardaginn, að til þess kynni ein-
faldlega að koma, ef ekki tækist
að fínna ásættanlega lausn á með-
ferð sorpsins, að fólk neyddist til
að grafa það í eigin garði, í bókstaf-
legri merkingu. Þannig fer ef þau
kerfi sem við höfum komið á fót
til að sinna sameiginlegum þörfum
og létta af okkur daglegum áhyggj-
um hrynja. Þessi kerfi em mann-
anna verk og þeir geta þess vegna
að sjálfsögðu einnig eyðilagt þau.
XXX
Katrín Fjeldsted, borgarfulltrúi,
lagði til í borgarstjóm og fékk
einróma samþykki fyrir því, að tek-
in yrði upp flokkun á sorpi í
Reykjavík. I þessu felst að borg-
arbúar flokki það msl, sem frá þeim
kemur og síðan verði það hirt með
hliðsjón af því, hvemig unnt er að
nýta það og endurvinna. Fyrir liggja
niðurstöður rannsókna, sem sýna
að frá hveijum manni hér kemur
meira drasl á sorphauga en í öðmm
löndum. Víkveiji ætlar sér ekki þá
dul að skilgreina, hvað valdi þessu.
Hann hefur á hinn bóginn kynnst
því erlendis, hvemig staðið er að
því hirða flokkað sorp. Þar em til
dæmis víða gámar i hverfum, þar
sem fólk getur losað sig við flöskur
og annað gler annars vegar og
pappa og pappír hins vegar. Þá
tíðkast það einnig að sorphirðu-
menn taki pappír á ákveðnum viku-
dögum og hafa þá íbúar gengið
þannig frá dagblöðum og öðm sem
til fellur með þeim hætti, að auð-
velt sé að taka pakann og kasta
honum upp á bíl.
Víkveiji er þeirrar skoðunar, að
takist að hrinda tillögu Katrínar
Fjeldsted í framkvæmd hafi það
ekki aðeins í för með sér að nýting
aukist á því sem nýtanlegt er held-
ur einnig almennt aukinn aga og
þannig vemlegt uppeldisgildi. Það
reynist öilum dijúgt vegnamestið
sem þeir frá fá heimilum sínum.
Það er dagleg áminning um að
hver og einn þarf að sýna um-
hverfi sínu umhyggju að flokka
msl.
XXX
Viðbrögð íbúa i austasta hluta
Árbæjarhverfis við áformum
um að reisa svokallaða böggunar-
stöð fyrir sorp í 4-500 metra fjar-
lægð frá byggðinni í hverfinu sýna,
að hiti hleypur fljótt í umræður um
þessi mál. Borgaryfirvöld óg sér-
fræðingar í náttúm- og hollustu-
vemd, sem hafa kynnt sér allar
hliðar þessa máls, telja enga hættu
á ferðum í tengslum við þessa mikil-
vægu stöð á þessum slóðum. Davíð
Oddsson, borgarstjóri, brást við
með réttum hætti, þegar hann
mæltist til þess að fulltrúar íbúanna
í Árbæ fæm í ferð á vegum borgar-
innar til Skotlands til að kynnast
starfsemi stöðva af því tagi, sem
hér um ræðir. Hræðsla við það sem
menn þekkja ekki verður sjaldan
upprætt nema með fræðslu, kynn-
ingu og þekkingaröflun.
Þegar til kastanna kemur em svo
miklir hagsmunir í húfi fyrir alla
íbúa höfuðborgarasvæðisins að vel
takist til um framtíðarstað fyrir
sorp, að við það verður ekki unað
til lengdar, að landeigendur eða
aðrir standi í vegi fyrir því vegna
sérhagsmuna sinna að tillögur sem
samdar em að bestu manna yfírsýn
komist til framkvæmda; nema
markmiðið sé að bijóta niður hina
sameiginlegu sorphirðu.
1