Morgunblaðið - 07.05.1989, Blaðsíða 6

« e
SíÖRtíUNBljLDIÐ SÚNÍs’ÚDAÖÚR 'i MÁÍ 1^9
Þrátt fyrir háan aldur er
Eyjólfur furðubrattur.
Ég hringdi vestur til
hans, sagðist vera að
hugsa um að líta inn þótt
afmæli væri um garð
gengið. „ Auðvitað ertu
guðvelkomin, en ætli ég
sé ekki búinn að gleyma flestu. En
komdu bara. Heldurðu það sé ekki
óhætt við séum tvö ein, við erum
nú bæði orðin það fullorðin ...“ Svo
hló hann hátt. Martin Larsen sendi-
kennari á íslandi fyrir áratugum,
sem kynntist Eyjólfi og fleiri Dala-
mönnum vel, sagði í bókinni „Heils-
aðu einkum" að minnisstæðastur
væri honum hlátur Sólheimabónda.
„Það var lúðrablástur lífsgleðinn-
ar,“ sagði Martin Larsen.
Það hefur verið sett slitlag á
dijúgan spotta á veginn fram Lax-
árdal, en þegar kemur fram fyrir
Svarfhól versnar færðin og þyngist
eftir því sem lengra er farið og æ
meiri snjór í hæðunum. Til öryggis
skildi ég bílinn eftir við heimreiðina
og skálmaði uppeftir. Sólheimar er
fremsti bærinn í dalnum og stendur
hátt, svo tekur heiðin við.
„Mér finnst slæmt að hafa ekki
sjón til að lesa nema örstutta stund
í einu,“ sagði Eyjólfur. „Ég er ekki
eins kátur nú orðið og ég var. Nei,
Eyjólfur Jónasson
Sunnudagsskrafvib
EyjólfJónasson
í Sólheimum
HU.ER
EYJÚLFUR
UFKNDi
eftir Jóhönnu Kristjónsdóttur
Eyjólfur Jónasson í
Sólheimum í Laxárdal, er
víðkunnur hestamaður í
áratugi, bóndi og póstur, og
vísnamaður góður. Eyjólfur
varð hundrað ára í mars og
hefur þó líkast til ekki alltaf
lifað á heilsufæði. Hann fer
ekki á hestbak lengur, en
gerði það langt fram á
níræðisaldurinn. Mörgum er
ógleymanlegt þegar þeir
horfðu á Eyjólf teygja hest
sinn á töltinu. Það var engu
líkara en allir hestar yrðu
gæðingar þegar hann var
sestur í hnakkinn.