Morgunblaðið - 08.10.1989, Blaðsíða 35

mÖrgu^blaöið SAMSAFNIÐ? ÍÍlMÖSIgIJ'R 81: ÖKÍrÓBER
Pelican - Pétur Kristjánsson fremstur
á sviði, en til vinstri sjást Jón Oskarsson
og Jón Ólafsson. Til hægri fer Björgvin
Gíslason fimum höndum um gítarinn.
Björgvin
Gíslason
I ham.
SÍMTALID...
ER VIÐ ARA HJÓNABANDSMIÐLARA
Hlýja og heiðarleiki
623606
Já, halló.
— Já, góðan daginn.
Góðan dag.
— Hvar er þetta með leyfi?
Varstu að hringja út af auglýs-
ingunni?
- Já.
Já, það passar.
— Eg heiti Kristín Marja Bald-
ursdóttir blaðamaður á Morgun-
blaðinu. Mér fannst þetta forvitni-
leg auglýsing í Dagblaðinu, „Leið-
ist þér einveran" var yfirskriftin,
langaði að fá nánari upplýsingar.
Hver ert þú með leyfi?
Kallaðu mig bara Ara.
— Nú. En segðu mér, er þetta
hjónabandsmiðlun?
Jú, fólk er að leita að framtíðar-
félaga en hvort það fer út í hjóna-
band, veit ég ekki. Konur sem
komnar eru yfir sextugt til dæm-
is eru frekar að leita sér að félaga
til að spila við eða fara með í leik-
hús.
— Ég skil. En á hvaða aldri
er fólkið sem leitar til ykkar?
Frá 18 og upp í 72ja ára.
— Þú segir í auglýsingunni að
þú sért með þúsund nöfn á lista?
Það eru bæði íslenskar og er-
lendar konur.
— Eru ekki karlmenn á listan-
um?
Jú, þeir eru á tölvuskrá.
— Eru þetta þá karlmenn sem
eru að leita að kon-
um?
Einmitt. Við
höfum bæði kynin
en það eru karl-
mennirnir sem
velja úr listanum.
Þetta gengur
þannig fyrir sig,
að kona sem hefur
áhuga gefur ekki
upp nafn eða heim-
ilisfang, heldur
einugis upplýsing-
ar um aldur, at-
vinnugrein, hára-
lit, hæð, áhugamál
o.s.fr., og nefnir
einnig óskir sínar. Síðan fær hún
númer á listanum, er kannski
númer 10, og karlmaður sem-héf-
ur áhuga á konu nr. 10 skrifar
nokkrar línur með upplýsingum,
setur þær í umslag merktu með
númeri og sendir það í öðru um-
slagi til mín. Síðan fer þetta núm-
er í tölvuna og hún prentar út
nafn og upplýsingar. Konan fær
síðan bréfið sem maðurinn skrif-
aði sent frá okkur og ef henni líst,
vel á manninn getur hún hringt'
og spjallað við hann.
— Konan er semsagt alveg
gulltryggð?
Það er rétt. Með þessu móti
verður hún aldrei fyrir ónæði t.d.
að nóttu til, við vitum jú aldrei
hversu háttvís maðurinn er. Nú
síðan er það maðurinn sem borgar
kostnaðinn, en hann er ekki mikill.
— Hvernig konum sækjast
karlmenn eftir og öfugt?
Útlitið virðist skipta litlu máli,
það er persónuleikinn sem hefur
mest að segja. Hlýja og heiðar-
leiki er það sem fólk óskar helst
eftir. Yngra fólkið gerir aftur á
móti meiri kröfur til útlits. En.
yfirleitt er þetta gott og reglusamt
fólk sem hefur gefíst upp á. að
leita sér að félaga á skemmtistöð-
um.
— Er mikið af einmana fólki á
íslandi?
Allt of mikið. Sérstaklega í
höfuðborginni.
Þegar efnahags-
ástandið er slæmt
ein's og núna þá
aukast skilnaðir.
Ég hef verið með
þessa starfsemi t
þtjú ár og sé að
skilnaðir hafa auk-
ist mjög á þessu
tímabili.
— Jahá. Jæja,
en ég þakka þér
fyrir spjallið Ari og
vertu sæll.
Vertu sæl.
I
ust í Morgunblaðinu 4. mars 1934,
því: „Veggjalúsin (cimex lectular-
ius) er flatvaxið, brúnleitt skor-
kvikindi um hálfan sentim. á
breidd, vængjalaust en fljótt á
fæti, um 5 millimetra á lengd.
Guðmundur Hannesson
prófessor.
FRÉTTALfÓS
ÚR
FORTÍD
VEGGJALÚS í RE YKJAVÍK
MORGUNBLAÐIÐ
Vcggfalúsin.
Veggjalúsin.
Hvnð á nð gern við huuaí
Veggjalúsin enn
Viðtal við landlœkni.
Áratugina þar á eftir börðust
Aðalsteinn Jóhansson meindýra-
eyðir og Haraldur Þórðarson
meindýraeyðir ötulli baráttu gegn
ýmsum mannavinum af skordýra-
ætt og smámsaman dró úr við-
gangi veggjalúsarinnar.
— Heyrir veggjalúsin fortíðinni
til? Ekki alveg, en lúsin hefur
ekki vaxið Reykvíkingum yfir
höfuð. Ásmundur Reykdal mein-
dýraeyðir Reykjavíkurborgar tjáði
Morgunblaðinu að síðasta tilfelli
hefði komið upp fyrir þremur til
fjórum árum og hefði lúsin borist
með farangri. — Hvað er nú gert
ef vart verður við þennan blóð-
þyrsta mannavin? Enn sem fyrr
eru híbýlin svæl. Nú eru notuð
betri efni og hættuminni en í al-
varlegustu tilvikum er gripið til
metyl-brómíðs og er það öflugra
efni en blásýrugas. „Það má segja
að nánast sé búið að útrýma þessu
tiltekna kvikindi úr landinu,“
sagði Ásmundur.
Mannelsk
og blóðþyrst
náð árangri við skordýraeyðingu
með formalíngufu. 1923 tókst að
útrýma þessum vágesti. En árið
1934 var skilningur yfirvalda ekki
nægjanlegur að dómi Guðmundar;
15. desember skrifaði hann á nýj-
an leik: „Þó að bæjarstjórn
Reykjavíkur láti sig það litlu
skifta að veggjalús útbreiðist í
bænum, þá er þessu öðruvísi farið
erlendis." En þá þegar var gagn-
sóknin hafin, Trausti Ólafsson
efnafræðingur við Atvinnudeild
Háskólans hafði þá þegar hreins-
að nokkur hús með blásýrugufu
og tekist vel.
Veggjalús,
Cimmex lectularius.
Morgunblaðið hefúr löngum
talið rétt, Ijúft og skylt að
styðja margháttuð áhugamál
heilbrigðisstéttanna sem til
framfara horfa. Blaðið og Guð-
mundur Hannesson prófessor
voru á móti veggjalúsinni.
Rúmfélagi
„Hjer er að ræða um alvarlega
hættu fyrir bæjarfjelag vort, sem
getur kostað það stórfje og að
sjálfsagt er að útiýma lúsinni
áður en hún vex oss yfir höfuð.
Það væri gróðabragð, þó bærinn
ætti að kosta útrýminguna.“
Jafnvel aðhaldssömustu út-
svarsgreiðendum var hollara að
íhuga orð prófessorsins sem birt-
Klær eru á löppunum, svo lúsin
getur runnið beint upp veggi. Hún
þrífst best í ríflegum stofu-
hita. . . Lúsin skiftir 5 sinnum
um ham og verður í hvert sinn
að sjúga blóð úr mönnum og dýr-
um. Til þess hefir hún bitfæri og
sýgur sig fulla af blóði, en bitinu
fylgir kláði og upphlaup. Hún sit-
ur um að bíta menn á næturnar
meðan þeir sofa, og verður sjaldan
ráðafátt að komast að þeim.“
Það er til marks um ráðsnilld
veggjalúsarinnar að fólk hafði
stundum rúmin á miðju gólfi og
þá rúmfæturna standandi í fyllt-
um vaskafötum til að veijast lú-
sinni. Skreið hún þá upp veggina,
eftir loftinu og lét sig svo falla
niður í rúmið.
Bræla og svæla
Prófessorinn var hér að skrifa
gegn fornum fjanda. Haustið
1923 hafði veggjalúsin verið í
sókn og m.a. sest að í Pólunum
svonefndu. Þá hafði Guðmundur
skrifað greinarkorn í Morgun-
blaðið 12. september það ár. Sama
blað birti ennfremur við hann við-
tal um þetta málefni daginn eftir
því: „Er mönnum mikill hugur á
að útrýma þessum kvikindum sem
fyrst og rækilegast." Guðmundur
prófessor taldi blásýrubrælu áhri-
faríka en allt annað en hættu-
lausa, sjálfur kvaðst hann hafa