Morgunblaðið - 10.11.1989, Síða 33

33
........-......-..............M(3RdUN1?I,.ABrD jj'ðSTtfMjftÚjg lb! NðVEMjBER 1989
Dóra Halldórs-
dóttir — Minning
í dag er til moldar borin Dóra
Halldórsdóttir húsfreyja, ekkja Ein-
ars Þorsteinssonar, sem lengi var
skrifstofustjóri Olíuverslunar ís-
lands.
Hún fæddist 14. júlí 1906 að
Hvammi í Langadal í Austur-
Húnavatnssýslu. Voru foreldrar
hennar hjónin Halldór Guðmunds-
son bóndi, fæddur 11. september
1886 að Móbergi í Langadal og
Guðrún Bjarnadóttir, fædd 29. júlí
1875 að Syðri-Þverá í Vesturhópi
og ólst hún upp með foreldrum og
systkinum sínum að Litlu-Ásgeirsá
í Víðidal. Dóra ólst upp í Hvammi
og fleiri bæjum í Langadal með
foreldrum sínum og systkinum.
Langidalur er ein fegurst sveit á
landi hér, þar sem Blanda, hin tigna
og mikla móða, fellur um dalbotninn
endilangan, en vonin um að ná
fundum vífávals styttir leiðina.
Enginn, sem kynntist Dóru fór í
neinar grafgötur um, hvern hug
hún bar til æskustöðva sinna. Ég
hef einnig spurt, af skjallegum
mönnum að norðan, vinsældir henn-
ar þar á heimaslóðum vegna ljúf-
mennsku hennar og annarra mann-
kosta.
Séra Gunnar Árnason sem
kynntist náið foreldrum hennar og
íjölskyldu segir svo í prýðilegri út-
fararræðu yfir Guðrúnu móður
Dóru: „Tvö fyrstu búskaparár okk-
ar hjónanna voru þau Guðrún og
Halldór í tvíbýli við okkur á Æsu-
stöðum, og eigum við aðeins góðs
að minnast frá þeirri samvist og
samskiptum. Kveður konan mín sig
þá hafa lært margt af Guðrúnu og
meira en hún fái fullþakkað.
Þau Guðrún og Halldór bjuggu
aldrei við mikil efni, þótt hvorugt
lægi á liði sínu, en gestkvæmt var
jafnan á heimiíi þeirra. Nutu þau
mikilla vinsælda, því að bæði voru
mjög greiðasöm og hjálpsöm í
hvívetna."
Fædd 18. janúar 1891
Dáin 19. október 1989
r*
Hin langa þraut er liðin,
nú loksins hlaustu friðinn,
og allt er orðið rótt,
nú sæll er sigur unninn
og sólin björt upp runnin
á bak við dimma dauðans nótt.
(V. Briem.
Okkur langar til að minnast
elskulegrar ömmu okkar er lést á
Sjúkrahúsi Bolungarvíkur þann 19.
október síðastliðinn. Það var mikil
gæfa að fá að vera samvistum við
afa og ömmu. Afi lést árið 1973
og var amma þá alveg hjá okkur í
heimili. Hún var alltaf prjónandi,
prjónaði sokka og vettlinga á barna-
börnin og barnabarnabörnin fram á
síðustu ár. Það var alltaf gaman
að koma inn í herbergi til ömmu,
Leiðrétting
í minningargrein eftir Sigríði
Guðmarsdóttur um Maríu Rögn-
valdsdóttur sem birtist á útfarar-
degi hennar 28. okt sl. urðu þau
mistök við vinnslu greinarinnar að
merking orðs breyttist. Orðið vom-
andi varð að volandi, en rétt átti
setningin að hljóða svo: „Eg minn-
ist þess að eitt sinn var hún sof-
andi þegar ég kom. Ég settist hjá
rúminu hennar og spurði hana að
því þegar hún vaknaði hvort henni
hefði nokkuð brugðið við að hafa
mig vomandi yfir sér“. Morgun-
blaðið biður alla viðkomandi afsök-
unar á þessum mistökum.
Þá segir séra Gunnar um Guð-
rúnu að hirðusemi og umgengnis-
fegurð hafi verið í ríku samræmi
við innsta eðli hennar — háskóli
hennar hafi verið það, sem hún vissi
helgast.
Af máli séra Gunnars verður
manni ljóst, að Dóra hefur ekki
farið varhluta af eðliskostum for-
eldra sinna, heldur erft þá í ríkum
mæli.
Svo er mér sagt, að nokkru fyrir
1930 sé þar komið sögu, að ungur
maður úr Reykjavík fari að venja
komur sínar norður í Langadai,
fyrst á fótstignu reiðhjóli, en síðar
á mótorhjóli, e.t.v. vegna reynslu
sinnar af lengd dalsins. Svo fór og,
að hjarta þess vífavals í dalnum,
sem til var leikið, reyndist ofraun
að standast töfra förusveinsins og
7. febrúar 1930 gengu þau Dóra
og Einar Þorsteinsson í hjónaband.
Einar var fæddur í Ólafsvík 20.
desember 1906. Nokkru síðar flutt-
ust þau í myndarlegt hús, sem þau
reistu við Þjórsárgötu við Skeija-
'fjörð hér í borg. Þar bjuggu þau
til ársins 1965, er þau fluttust í
nýbyggt hús sitt við Einimel.
Þeim Dóru og Einari varð þriggja
barna auðið, en þau eru: Margrét
Sigríður, fædd 11. ágúst 1930 gift
Þorvarði Áka Eiríkssyni fram-
kvæmdastjóra fæddum 22. febrúar
1931. Þau eiga 4 börn. Valgerður
Guðrún fædd 17. september 1935
gift Lúðvík Gizurarsyni hæstarétt-
arlögmanni fæddum 6. mars 1932.
Þau eiga 3 börn. Þorsteinn skrif-
stofustjóri hjá Reykjavíkurborg
fæddur 25. nóvember 1952, kvænt-
ur Soffíu Ingibjörgu Guðmunds-
dóttur fæddri 21. mars 1955. Þau
eiga 4 börn.
Heimili Dóru og Einars var róm-
að fyrir gestrisni, smekkvísi og
hvers kyns menningarbrag. Var
tónlist mjög í heiðri höfð á heimil-
inu. Dóra hafði fagra söngrödd og
hún kenndi okkur að spila og var
alltaf til í að sleppa pijónunum og
spila við okkur, hún var líka alltaf
til taks þegar við þurftum á henni
að halda.
Það var oft glatt á hjalla hjá
ömmu, hún var alltaf glöð og kát
og það var mikið rætt og hlegið
þegar vinir og ættingjar komu í
heimsókn.
Líf hennar var svo ólíkt okkar,
að heyra hana segja frá gamla
tímanum var eins og ævintýri fyrir
okkur. Hún sagðist alltaf hafa ver-
ið gæfumanneskja í lífinu. Hún
saknaði afa mikið og vonaði að hún
yrði ekki mjög gömul og þyrfti ekki
að vera upp á aðra komin. Á sjúkra-
húsinu naut hún þeirrar bestu
umönnunar sem hægt var að veita
henni og er það þakkað af hjarta.
dáði tónlist mjög. Dæturnar lögðu
stund á tónlistarnám og leika af
mikilli list á píanó og oft var lagið
tekið með undirleik þeirra af heima-
mönnum og gestum þeirra. Minn-
umst við Kristín slíkra stunda á
Einimelnum með mikilli ánægju og
þökk, og veit ég að við erum ekki
ein um það. Þá var á heimilinu
vandað og fagurt bókasafn og
ágætir listmunir þ.á m. hannyrðir
húsfreyjunnar. Bar heimilið allt
vott um menningu húsbænda.
Dóra var mikill aðdáandi góðra
bókmennta. Einkum hafði hún yndi
af góðum Ijóðum, las þau og lærði.
Ég kynntist Dóru fyrst fyrir um
17 árum, þegar börnin okkar voru
farin að draga sig saman. Þá var
Einar dáinn, hann lést 31. desem-
ber 1971, svo að honum kynntist
ég ekki. Hins vegar er ég vel kunn-
ugur mönnum, sem áttu því láni
að fagna að kynnast honum vel.
Ljúka þeir allir upp einum munni
um hvílíkur mannkostamaður og
drengskapar hann hafi verið. Ég
leyfi mér að greina frá vitnisburði
séra Gunnars Árnasonar um þau
hjón. „í hálfan fjórða áratug eða
frá því laust eftir 1930 dvaldist
Guðrún Bjarnadóttir hér syðra hjá
Dóru dóttur sinni og Einari Þor-
Að leiðarlokum viljum við þakka
ömmu fyrir allt sem hún var okkur.
Unnur, Beta og Adda
steinssyni, skrifstofustjóra, manni
hennar. Það var Guðrúnu ómetan-
leg gæfa og fjölskyldunni allri. Var
hið mesta ástríki með þeim mæðg-
um og sérstök tillitssemi og um-
byggja af hálfu tengdasonarins.“
Ég hef að framan reynt að rekja
að nokkru eðliskosti Dóru Halldórs-
dóttur, en hæst rís hún sem dóttir,
húsfreyja, móðir og amma, þar sem
hún miðlaði ástríki sínu af þeim
brunni, sem aldrei sá í botn.
Nú hin síðari ár bjó hún við hrak-
andi heilsu, sem hún tók með still-
ingu og kjarki. Hún dvaldist síðustu
árin á Sunnuhlíðarhæli í Kópavogi
og naut þar hjúkrunar. Hún naut
og ástríkis barna sinna og barna-
barna og galt í sömu mynt.
Ég minntist hér að framan á
tryggð Dóru og þrá til átthaganna,
dalsins, sem fljótið mikla skiptir.
Tómas Guðmundsson, sem ólst
upp við annað fljót, segir að það
hafi orðið hamingja sín að eignast
í vissum skilningi aðra „átthaga",
sem urðu honum kærir og þar sem
hann hafi um langa ævi notið vel-
vildar og umburðarlyndis og hann
segir: „En hvorki gat það né neitt
annað haggað þeim örlagaböndum,
sem allt fram á þennan dag hafa
tengt mig Soginu og umhverfi
þess.“
Dóra eignaðist líka aðra „átt-
haga“, sem henni urðu kærir og
þar skilaði hún ævistarfi sínu.
Nú finnst mér hún geta sagt með
Tómasi:
„Að haustnóttum einn ég að heiman geng,
því harms míns og gleði bíður
hið myrka fljót, sem við flúð og streng
svo fallþungum niði líður.
Það kom hingað forðum á móti mér
hvem morgun í sóldýrð vafið.
I kvöld á það sefandi söng, sem ber
minn síðasta vordag í hafið.“
Blessuð sé minning Dóru Hall-
dórsdóttur.
Guðmundur Benediktsson
t
SIGURDRÍFA TRYGGVADÓTTIR,
Engidal,
sem lést 2. nóvember sl. verður jarðsungin frá Húsavíkurkrkju
laugardaginn 11. nóvember kl. 14.00.
Börn, tengdabörn, barnabörn
og barnabarnabörn.
t
Útför eiginkonu minnar,
SIGRÍÐAR S. SIGURÐARDÓTTUR
frá Víðivöllum, Fljótsdal,
Berugötu 7,
Borgarnesi,
verður gerð frá Borgarneskirkju þriðjudaginn 14. nóvember nk.
kl. 2 eftir hádegi.
Jón Sigurðsson.
t
Innilegar þakkir til allra fyrir auðsýnda samúð við andlát og útför,.
SIGURÐAR LÍKAFRÓNSSONAR,
Vesturbraut 1,
Hafnarfirði.
Sérstakar þakkir til lækna, hjúkrunarkvenna og starfsfólks Sól-
vangs, sem önnuðust hann, er hann dvaldi þar.
Börn, tengdabörn, barnabörn og barnabarnabörn.
t
Innilegustu þakkir fyrir alla vinsemd og virðingu vegna andláts
og útfarar,
CARLS BILLICH.
Þurfður Billich,
Sigurborg E. Billich, Oddi Erlingsson,
Karl Erlingur Oddsson.
t
Hjartans þakkir færum við öllum þeim
sem sýndu okkur samúð og hlýhug við
andlát og útför ástkærs eiginmanns
míns, föður okkar, tengdaföður, afa og
langafa, »
RAGNARSHALL
málara,
Réttarholtsvegi 29,
Reykjavík.
Berta Guðjónsdóttir Hall,
Örnólfur Hall, Ásthildur Kjartansdóttir,
íris Jónfna Hall, Heiðar Steinþór Valdimarsson,
Ragna Jóna Hall, Eggert Óskarsson,
Þórður Hall, Þorbjörg Þórðardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Þökkum öllum, sem sýndu okkur ástúð og vinarhug við andlát
og jarðarför litlu dóttur okkar,
BERGLINDAR GUNNARSDÓTTUR,
Suðurbraut 23,
• Hofsósi.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk göngudeildar Landspítalans.
Gunnar Sigurðsson,
Svanhildur Jóhannesdóttir.
Lokað
í dag frá kl. 10.00 til 14.00 vegna jarðarfarar
KRISTJÁNS ÚLFARSSONAR.
Bílavörubúðin FJÖÐRIN HF.,
Skeifunni 2, Skeifunni 6
og Grensásvegi 5.
María Rögnvalds-
dóttir — Minning