Morgunblaðið - 27.06.1990, Blaðsíða 30

30
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 27. JUNI 1990
Hafiiarfjörður
og saltfiskur
Sunnudagsmorgun í maí slógumst við
hjónin í hóp heilsubótarklúbbs Selt-
jarnarness, sem hittist við Hafnarborg,
lista- og menningarmiðstöð Hafnfirð-
inga. Þar beið okkar fróður og spor
létt ur leiðsögumaður úr plássinu. Skammt
undan er lækurinn, en vestan _að honum lá
áður fyrr land Garðakirkju á Alftanesi, sem
var eitt besta brauð landsins, en þar voru fædd-
ir biskuparnir Jón Vídalín og Jón Helgason,
og þar i;æktaði Guðlaugur Þorgeirsson prófast-
ur kartöflur árið 1760, tveimur árum eftir að
fyrstu kartöflur voru settar niður á Bessastöð-
um. Austan lækjar stendur þjóðkirkja Hafnfirð-
inga, en hún var reist skömmu áður en Garða-
kirkja var lögð af, en þangað áttu Hafnfirðing-
ar kirkjusókn. En fólksstreymið í Garðahrepp
var ekki séð fyrir og eru um 30 ár síðan Garða-
kirkja var endurbyggð. Vestan lækjarins er það
sem eftir er af húsum Einars Þorgilssonar,
útgerðar- og athafnamanns, en þar er til húsa
verslun, sem ber nafn hans, en horfin eru stakk-
stæðin, sem voru þarna á fjörukambinum. Ein-
ari saltfiskverkanda hefði líklega þótt á að líta,
hefði hann getað litið til hafnarinnar með okk-
ur þennan morgun. Við syðri hafnargarðinn lá
drifhvítt skip og á skrokk þess var letrað risa-
stöfum „BACALAO ISLANDIA“, siglandi aug-
lýsing fyrir þetta gómsæti, sem lyfti okkur Is-
lendingum úr örbirgð til bjargálna.
Leiðsögumaðurinn leiddi okkur
vestur með -höfninni. Á Vestur-
götu lét hann okkur staldra við
og^skyggnást inn í vöruport Eim-
"skipafélagsins. Þar í girðingar-
horni upp úr dreif af ónýtum lyft-
arabrettum stóð lítill hraunkamp-
ur með grastóm hér og þar. Þetta
er Fiskaklettur og gekk hér áður
fyrr í sjó fram og af honum veidd-
ist vel. Væri nú vel ef Slysavarna-
deildin Fiskaklettur vildi hlúa að
þessum nafngjafa sínum.
Upp frá höfninni fórum við um
Víðistaði og Garðagötu, kirkjuveg
þeirra Hafnfirðinga, er þeir áttu
kirkjusók að Görðum. Austan
Reykjavíkurvegar, þar sem hon-
um tekur að halla ofan að höfn-
inni, dáðumst við að vegghleðsl-
unum í stakkstæðinu, sem Einar
Þorgilsson hafði látið gera þarna
uppfrá, er þrengja tók að athafna-
svæðinu niðri við höfnina. Ekki
ólíklegt, að ijöldi Hafnfirðinga
fæðist og deyi án þess að hafa
litið þessar merku minjar í at-
vinnusögu bæjar síns en þær fel-
ast nokkuð vel þarna að húsa-
baki, þó að miðsvæðis séu. Frá
þessum fornu stakkstæðum var
stefna tekin á Hamarinn og farið
yfir lækinn skammt þar frá sem
rafstöð stóð og mætti segja langa
sögu af því staldri, sem við gerð-
um þar. Víðsýni mikið er af Hamr-
inum og fagurt er bæjarstæði
Hafnarfjarðar. Úr álfabyggð
Hamarsins hafa borist þau skila-
boð, að starfsemi Flensborgar-
skóla yrði óátalin, en annað umrót
ekki. Það hefur reynst Hafnfirð-
ingum farsælt að hlíta því.
Þegar heim er haldið eftir
hressandi og fræðandi heilsubót-
argöngu undir leiðsögn Kristjáns
Bersa Ólafssonar gleðst maður
yfir að hafa haft þá fyrirhyggju
að leggja Bacalao Islandia í bleyti
áður en farið var enda fljótlegt
að matreiða saltfiskréttinn, sem
uppskriftin hér á eftir er af.
Saltfiskur á pönnu
500 g soðinn saltfiskur
1 msk. matarolía
2 stórar kartöflur
2 stórar gulrætur
1 stór laukur
Vz dl mysa + '/2 dl vatn
nýmalaður pipar.
1. Leggið saltfiskinn í bleyti í
24 klst. Setjið síðan í vatn í potti.
Látið suðuna koma upp, en
slökkvið þá undir pottinum og
látið fiskinn standa í honum í
10-15 mínútur.
2. Takið fiskinn upp, roð- og
beinhreinsið. Takið síðan örlítið í
sundur. Gerið það með höndunum,
flettið holdfögunum í sundur.
3. Afhýðið og rífið kartöflur
gróft, hreinsið gulrætur og rífið
líka gróft. Afhýðið lauk og saxið
smátt.
4. Smyijið matarolíunni á pönn-
una, setið síðan allt grænmetið á
hana. Hellið mysu og vatni yfir.
Sjóðið við hægan hita í 15 mínút-
ur.
5. Leggið fiskinn ofan á, malið
pipar yfir. Setjið lok á pönnuna
og látið hitna vel í gegn.
Gott getur verið að bera harð-
soðin egg og ferska tómata með
þessu.
Pétur Péturs-
son — Minning
Fæddur 26. maí 1906
Dáinn 18. júní 1990
VATNSSUGUR 1
OG TEPPA-
HREINSIVÉLAR
IBESTAI
Nýbýlavegi 18, Kóp.
sími 91-641988.
Það er skammt stórra högga á
milli, þijú systkini hafa látist á sl.
sex mánuðum og eru það þau
síðustu af tólf sem upp komust af
börnum þeirra hjóna, Guðrúnar
Guðmundínu Gumundsdóttur og
Péturs Björnssonar, bónda á Tjörn
á Skaga.
Þegar ég var á þriðja ári kynnt-
ist móðir mín, Sigríður Hannesdótt-
ir, Pétri og giftu þau sig 25. septem-
ber 1948.
Pétur gekk mér í föður stað og
frá því ég sá hann fyrst, kallaði ég
hann pabba og var hann það í
mínum augum alla tíð.
Mínum raunverulega föður
kynntist ég aldrei, en myndir voru
til af honum heima og kenndi pabbi
mér að þykja vænt um hann og
virða. Svona var pabbi, góðmennsk-
an og gæskan ein, ekkert aumt
mátti hann sjá þá vöknaði honum
um augu og hjálpaði hann þeim sem
minna máttu sín.
Pabbi stundaði sjóinn í hartnær
40 ár og þar af mörg ár á strand-
ferðaskipinu Skjaldbreið, en sinn
starfsferil endaði hann í Áburðar-
verksmiðju ríkisins, sjötugur að
aldri.
Pabbi og mamma eignuðust þtjú
böm saman, en þau eru:
Jónína Margrét, gift Reyni Mar
Guðmundssyni, Guðmundur,
kvæntur Eygló Valgeirsdóttur,
Guðrún Maríanna, gift Eyþóri G.J.
Stefánssyni og undirritaður, kvænt-
ur Kolbrúnu Hilmarsdóttur. Barna-
GARÐASTÁL
Lausn á steypuskemmdum
= HÉÐINN =
STÓRÁSI 6, GARÐABÆ SÍMI 52000
Bryndís H. Steindórs-
dóttir - Kveðjuorð
Fædd 24. júlí 1972
Dáin 3. júní 1990
Hvítasunnudagurinn rann upp
eins og hver annar dagur, allt gekk
sinn vanagang þangað til vinkona
mín kom og sagðist færa mér mjög
sorglegar fréttir, að hún Bryndís
Halldóra eða Dísa eins og hún var
alltaf kölluð hefði látist í bílslysi um
morguninn. Þá var eins og svart ský
drægi fyrir sólina ég trúði ekki að
þessi lífsglaða 17 ára vinkona mín
væri farin fyrir fullt og allt.
Hún Dísa kom alltaf til mín á
morgnana ef hún hafði lausan tíma
í Fjöibrautaskólanum í Breiðholti.
Börnin hlupu alltaf á móti henni því
þau höfðu, eins og öll börn sem
þekktu Dísu vel, hænst mjög fljótt
að henni. Hún passaði börnin oft
fyrir mig á kvöldin ef. ég þurfti að
skreppa frá og þegar ég kom heim
voru bæði börnin sofnuð og hún
sýndi mér það brosandi hvað hún
hafði gert íbúðina fína þann tíma
sem ég var í burtu.
Það var alltaf sem hún tæki sól-
ina með sér inn þegar hún kom í
heimsókn.
Ætíð þegar hún talaði um fjöl-
skyldu sína og unnusta kom það
beint frá hjartanu. Það lýsti ást
hennar á þeim öllum.
Ég sakna hennar og finnst ég
hafa misst mikið eftir að hún dó.
Hún Dísa var þannig að allir nutu
samvistanna við hana. Ég trúi því
að Guð hafi ætlað henni mörg betri
hlutverk hjá sér.
Oilum vinum, ættingjum og unn-
ustanum votta ég mína dýpstu sam-
úð.
Megi Dísa hvíla í friði.
börnin eru 18 talsins og 1 barna-
barnabarn.
Lengst af bjuggu mamma og
pabbi á Þinghólsbraut 15 í Kópa-
vogi, en það hús byggðu þau í kring-
um 1950. Vegna heilsufars pabba
fluttu þau í Hveragerði vorið 1986,
þar sem þau voru þá í návist sinna
nánustu en þar búa þijú elstu börn-
in ásamt ijölskyldum.
Pabbi var vistmaður á Kumbara-
vogi sl. þijú ár, þar sem hann var
orðinn mikill sjúklingur, og kann
ég starfsfólki þar miklar þakkir
fyrir góða umönnun.
Elsku mamma, Guð veri með þér
í þinni sorg, en minningin um þenn-
an stóra, myndarlega og góða mann
mun ávallt lifa meðal okkar og
kveð ég hann með þessum orðum.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem)
Vilhjálmur Roe Pétursson
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Sigríður Ása og börn.