Morgunblaðið - 15.09.1990, Blaðsíða 32

Í2
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 15. SEPTEMBER 1990
„tfv&nigá ég a&atcc að meáatéa//
rfo k/n. <& k/st. ef -eg spý£< ekki t? "
© 1990 Umversal Press Syndcate
TM Reg. U.S. Pat Off.—all rights reserved
° 1990 Los Angeles Times Syndicate
Ég finn að þú ert að reykja!
Hvað heldurðu að hjúskap-
armiðlarinn segi um þetta?
Veðurspár
Til Velvakanda.
Oft er talað um að veðurspár
standist illa en það er þó ofsagt
því oftast nær spá veðurfræðingar
rétt fyrir um veðurfr morgun-
dagsins. En stundum bregst þeim
þó bogalistin og allt annað veður-
far verður upp á tengingnum en
spáð var. Þyrfti að gera úttekt á
þessu þannig að það væri á hreinu
hversu áreiðanlegar veðursþárnar
eru. Ég horfi venjulega á veður-
fréttirnar í sjónvarpinu og finnst
mér á skorta að veðurfræðingur-
inn geri grein fyrir spá dagsins á
undan, og hvernig hún gekk eftir.
En kannski hefur fólk almennt
ekki áhuga á þessu.
Langtímaspárnar eru ennþá
óáreiðanlegri enda eru þar margir
þættir sem spila saman. Er þá oft
eins gott að styðjast við barómetið
eins og gömlu mennirnir, en þeir
voru margir furðu snjallir að spá
í veðrið út frá barómetinu sínu og
brjóstvitinu. Einhvers staðar hef
ég lesið að fyrir dagá barómetsins
hafi verið notast við kálfsblöðru
sem blásin var upp. Þetta frum-
stæða tæki gat víst sýnt loftþrýst-
ingsbreytinar ef rétt var með það
farið og gagnaðist því mönnum.
En það virðist sama þó framför
verði í tækni og smíð alls konar
mælitækja, það er allt á huldu um
veðurfar næsta mánaðar og enga
fasta vissu að fá þar um.
Draumspeki var einnig tíðkuð
og virtust ýmsir hafa verið furðu
slyngir að ráða í veðurfar út frá
draumum sínum. Var þetta kallað
að dreyma fyrir daglátum. En nú
hafa menn veðurspámar og síðan
hefur þessi hæfileiki dofnað.
H.R.
Sýnum hvert öðru nærgætni í umferðinni.
Komum heil heim.
Þingmenn ættu að hætta 70 ára
Til Velvakanda.
Ég las hér í blaðinu um daginn
ályktun frá samtökum ungra sjálf-
stæðismanna þar sem rætt hafði
verið um nauðsyn þess að í sam-
bandi við þingkosningamar næsta
vor fari fram ynging á þingliðinu.
Vissulega er hægt að taka undir
þetta. Benda má þeim á að þing-
menn em opinberir starfsmenn.
Þingmenn hafa sjálfir mótað þau
lög sem ákveða að sjötugir emb-
ættismenn láti af störfum á því
ári. Því er það einföld regla að
nái þingmaður sjötugsaldri ber
honum að láta af þingstörfum.
Nú, en hvernig ætla hinir ungu
sjálfstæðismenn að koma því við
í sambandi við þingkosningarnar
næsta vor að yngja upp þingliðið?
Vera má að í sambandi við vænt-
anlegt prófkjör verði getið fæðing-
ardags og fæðingarárs viðkom-
andi frambjóðanda og til enn frek-
ari glöggvunar fyrir flokksmenn-
ina sem þátt taka í prófkjörinu
verði þess getið hvort sá hinn sami
sitji eða hafi setið á þingi með til-
heyrandi ártölum svo hægt sé að
átta sig til fullnustu á þessum
veigamiklu atriðum. Auðvita á
Sjálfstæðisflokkurinn að forðast
það að þinglið hans minni á aldur-
hnigið þingmannalið austur í þing-
höllinni í Moskvu, til skamms tíma.
Sigurbogi Betúelsson
HÖGNI HREKKVÍSI
Víkveiji skrifar
*
Ymis sérkennileg hjátrú hefur
skapast í umgengni okkar við
dauðann í gegnum aldirnar og m.a.
voru margs konar aðferðir viðhafð-
ar til að koma í veg fyrir að fólk
gengi aftur. Segja þjóðsögur frá
ýmsum sérkennilegum aðferðum til
að halda þeim dauðu neðan jarðar,
en sérkennilegasta aðferðin sem
Víkveiji hefur heyrt um er eignuð
Grímseyingum. Áður fyrr er sagt
að það hafi tíðkast víða um land
að hlaða gijóti ofan á þann látna
í gröf sinni eða negla upp í iljar
hans og þótti það tryggja að þeir
sem þannig væru meðhöndlaðir
lægju kyrrir í gröfum sínum. Gríms-
eyingar höfðu annan hátt á. Þeir
gerðu þann dauða einfaldlega átta-
villtan með því að snúa líkkistunni
þrisvar sinnum úti fyrir kirkjudyr-
um. Hélst sá siður til ársins 1830
en þá er sagt að eftirfarandi atvik
hafi orðið til þess að siðurinn lagð-
ist af.
Verið var að bera lík úr
kirkju til grafar og sneru þá
Gríms eyingamir kistunni
eins og vant var fyrir utan kirkju-
dyrnar. Þegar fleiri en einum snún-
ingi var lokið ætla sumir líkmenn-
irnir að snúa oftar, en hinir hamla
á móti. Varð úr þessi togstreita og
orðaskak. Sögðu sumir að búið
væri að snúa kistunni þrisvar sinn-
um en hinir að aðeins væru komnir
tveir snúningar. Endaði með því að
virtur eyjarskeggi kvað upp úr-
skurðinn: „Og snúið þið honum einn
hring enn, honum verður aldrei
ofsnúið."
xxx
Víkveiji las nýlega frásögn af
erindi sem formaður sænskra
vinnuveitenda, Kurt Nicolin, hélt
fyrir skömmu. í erindinu vék hann
að mælikvarða á þjónustu og taldi
hann biðraðir ætíð vera merki um
lélega þjónustu, hvort sem það fæl-
ist í því að standa í biðröð við kassa
í stórmarkaði eða bíða í síma eftir
að ná sambandi við fyrirtæki og
stofnanir. Víkveija varð hugsað til
þessara orða þegar hann var að
versla í vikunni. Þar þurfti hann
að bíða drykklanga stund til að fá
vigtaða ávexti, því einungis var
starfsmaður við aðra vigtina af
tveimur. Síðan var beðið eftir að
fá afgreiddan fisk, þaðan lá leiðin
í biðröð við brauðafgreiðsluna og
loks endaði ferðin í biðröð við kass-
ana. Samkvæmt kenningunni er
þjónustan í þessari verslun léleg.
En biðraðir eru víðar. Fyrr um dag-
inn hafði Víkveiji eytt dijúgum tíma
í að hringja í Húsnæðisstofnun, en
þar er einhver versta símaþjónusta
sem Víkveiji hefur komist í tæri
við. Oftlega hringir út og ef maður
er svo lánsamur að svarað sé, þá
tekur aftur við bið til að ná sam-
bandr við viðkomandi starfsmenn.
í sumum fyrirtækjum er farið að
spila „tónlist" á meðan pirraðir við-
skiptamenn bíða í símanum og það
nýjasta er að nota biðina til að lesa
auglýsingar um þjónustu viðkom-
andi fyrirtækis (!). Þegar kunningi
Víkvetja lenti í þeim ósköpum var
honum nóg boðið og lagði á.
(