Morgunblaðið - 21.10.1990, Side 12

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 21. OKTÓBER 1990
12 C
Færeyjum ) 0. september 1 990.
Kæri vin.
Og þá er ég staddur í Fæ/eyjum. Eg get næstum
því heyrt þig glotta' og lýsa >fir að Færeyjar séu
steinhrúgan á miðju Atlantshafin!. sem þú flýgur yfir
á leið þinni til heimsins. Svo kani./ki bætir þú við:
Færeyjar, er það ekki í Vestmannceyjaklasanum?
Þú hefur alltaf verið hrokafullur, kæri vin.
Færeyjar. Hér búa frændur, á ótal misstórum
eyjum. Fjöll, klettar, grjót, svolítið gras. Og hafið
sem gefur fisk og tekur menn. Smækkuð mynd af
íslandi, segir þú og vilt tala um stórborgina
Reykjavík. Sem er næstum því jafn fjölmenn og breið-
stræti í Tókíó . . .
Áður en ég kom hingað voru Færeyjar fyrir mér
sogusvið í bókum Heinesens. Fólkið sérviturt, mikið
af gömlum mönnum með svipmikil andlit og Ölafsvök-
ur. Síðan kem ég hingað og býst við að verða
umtalaðasti maður Þórshafnar og fá. vöfflur í lá-
greystum dimmum timburhúsum,- rauðhærði Islend-
ingurinn sem kom í stórum málmfugli. En hvað upp-
götva ég? Japanska bíla, myndarleg hús og ekki
kjaftur snýr sér vió á götum úti til þess að horfa á
eftir mér. Nútíminn býr líka í Færeyjum.
Eg var eiginlega hálfsvekktur. Ég kem frá stór-
veldinu Islandi; við eigum Laxness og Asgeir Sigur-
vinsson. Við eigum Heinesen og unnum Áusturríkis-
menn 1 -0, bendir Jens Færeyingur mér á og býður
mér Havanavindil. Stórveldisdraumar Islendingsins
bíða skipbrot.
Færeyjum 2 1 . september 1 990.
Kæri vin.
Nú hef ég. verið hér í þrjár vikur. Og er á heim-
leið. í gærkveldi sigldi ég til Austureyjar og kleif
hæsta fjall eyjanna, Slættaratind. Farangurinn var
koníakspeli, flatkökur og Ijóðabókin Líkasum eftir
Rói Patursson. Og þarna var ég, 882 metrum og
180 sentimetrum betur yfir.sjávarmáli. Og svo kom
nóttin og dreifði þögn yfir heiminn. Einhverstaðar
fyrir neðan mig var hafið. Og vindurinn breiðir
þetta haf yfir sig og ekkert hreyfist. Nema kannski
að héri skjótist milli steina. Ekkert hreyfist og allt
sefur.
Kæri vín, heí ég sagt þér frá konunum? Hérna
eru gamlar konur sem söngla þjóðkvæðin og láta
nútímann sem vind um eyru þjóta. Og þær baka flat-
kökur handa mér. Svo eru ungar konur sem sigra
heiminn meó augnaráði sínu. Þær brosa kannski'til
mín og skip þeirra eiga eftir að sigla um æðar mínar
þar til veröldin ferst. Kæri vin, eru öll eyríki heims-
ins yfirfull af fögrum konum? Það er ekki laust við
maður verði dulítið viðkvæmur meó minnkandi yfir-
b.orði pelans. Og því get ég bætt við að þessi
færeyska fegurð var ekki mér ætluð. Hvað getur
maður svo sem sagt við því? Eg gef vini mínum Pat-
urssyni oróið: „eg eigi inki oró og soleiðis skal tað
vera/eg skilji ongi orð og tað er gott."
Kæri vin, bráðum lýkur næturdraumum byggóa-
manna og þá gengur vindurinn sjóvotum fótum á
land. En ekki núna. Núna brennur austurhiminninn
og síðan kemur sólin.
Og þá er dagur í Færeyjum.
allra beStu kveðjur
þinn vinur
Jón