Morgunblaðið - 04.11.1990, Page 35

35
MORGUNBLAÐIÐ FOLK I FRETTUM SUNNUDAGUR 4. NÓVEMBER 19909
I
I
I
i
í
í
i
i
i
(
|
I
FIMMTUGT
Laxárfélagið alltaf
annað og meira
en viðskipti
Annálaðar veiðikempur í Laxá, f.v. Jóhannes Kristjánsson, Akur-
eyri, Jóhannes Nordal og frú Dóra Nordal og Birgir Steingrímsson
yngri. Fyrir aftan þau t.v. er einn laxabaninn enn, Þorvaldur Jónsson.
Einn merkilegasti félagsskapur
landsins heitir Laxárfélagið
en það skipa þtjár deildir,
Reykjavíkurdeild, Akureyrardeild
og Húsavíkurdeild. Þetta er svona
almennt skoðað stangaveiðiklúbbur
stofnaður um dtjúgan hluta lax-
veiðisvæðis Laxár í Aðaldal. Félag-
ar í Laxarfélaginu standa hins veg-
ar í þeirri meiningu, að félagsskap-
urinn sé annað og meira heldur en
einungis stangaveiðiklúbbur. Sér-
trúarflokkur gæti náð því og þó.
Það er nefnilega þannig með mjög'
marga Laxárveiðimenn, eins og
Orri Vigfússon formaður félagsins
segir, að veiðimenn eru yfirleitt
spenntir að komast í veiði, veiði-
skapurinn, útivistin og félagsskap-
urinn sé þeirra líf og yndi. En það
sé alltaf gott að koma heim. Veiði-
mönnum sem stunda Laxá er hins
vegar oft þannig innanbijóst er
þeir aka til Laxár, að þeir séu á
leiðinni heim.
Nu er þessi félagsskapur, Laxár-
félagið, fimmtugur og fyrir
skömmu var haldið myndarlega upp
á það með 200 manna veislu bók-
staflega á bökkum Láxár, nánar
tiltekið að Ýdölum, sem er félags-
heimili sveitamanna á bökkum Lax-
ár. Morgunblaðið ræddi við Orra
Vigfússon formann félagsins,
spurði hann fyrst á hvetju svo löng
leiga byggðist. „Hún byggist fyrst
og fremst á vináttu Laxárveiði-
manna og bænda við ána. í eðli
Margrét Kristinsdóttir á Akur-
eyri tekur við „Laxarotaranum
1990“ fyrir stærsta lax Laxárfé-
lagsins 1990, 22 punda hæng sem
hún fékk undir lok veiðitímans á
Óseyri. Gripurinn er hannaður
af Flosa Jónssyni gullsmið hjá
Skarti á Akureyri. Það er mál
manna að rota mætti búrhveli
með þessum rotara.
sínu eru samskipti veiðimanna og
1 veiðiréttareigenda að vísu viðskipti
sem byggjast á framboði og eftir-
spurn. Alla tíð Laxárfélagsins hafa
þessi samskipti þó verið annað og
meira. Þetta umhverfi verður svo
greipt í þá sem þar dvelja, að óvíða
skilja þessir aðilar, veiðiréttareig-
endur og veiðimenn, hver annan
betur og deila jafn ríkulega áhuga-
máli, í þessu tilviki Laxá í Þingeyj-
arsýslu, stangveiðar í henni og
ræktun hennar.
Nú eru þtjár deildir í Laxárfélag-
inu. Gætir ekkert þeirrar togstreitu
sem sögð er vera á milli höfuðborg-
armanna og dreifbýlinga? „Það er
mikið talað um þessa togstreitu og
meira að segja reynt að ala á henni
oft og tíðum. Hvað Laxársamfélag-
ið varðar, á þetta hins vegar ekki
við. Félagar í Laxárfélaginu hafa
siglt lygnan sjó milli skers og báru.
Það hefur heppnast vel og hjá okk-
ur er ekki hver höndin upp á móti
annarri þótt auðvitað komi fyrir
eins og annars staðar að einhvetjir
séu ekki fyllilega ásáttir um einhver
mál. Einhugurinn lýsti sér best á
hátíðinni okkar um daginn. Það var
frábærlega vel heppnuð samkunda
og. bara brot af þeim veiðisögum
sem maður hlýddi á við það tæki-
færi myndu duga til vors og vel
það,“ sagði Orri Vigfússon. En
myndirnar tala sínu máli.
er nýtt bókaútgáfufyrirtæki, sem ætlað er að koma á fram-
færi sem fjölbreytilegustu efni til lesenda um þau málefni,
sem gjarnan eru kennd við nýöld, svo sem sjálfsleit, sjálfs-
rækt, sálarrannsóknir, guðspeki, fræðslu frá æðri sviðum,
yoga, stjörnuspeki, heilsufæði, líkamsrækt, heilun, náttúru-
lækningar, samband manns og náttúru og sögulegar frásagn-
ir af andlegri reynslu. Boðnar verða frumsamdar, íslenskar
bækur, þýddar erlendar bækur, sem hæst ber hverju sinni,
frumsamið og þýtt efni á segulbandsspólum og myndbönd-
um, handbækur og bæklingar um sérhæfð efnU
Fyrstu bækurnar sem boðnar verða eru:
BÓK
Hægt er að fá bækumar í
ðskrtft með þvf að gerast
félaol f bókaldúbbl nýaldar.
Qerlst þú fólagl nú f
nóvember bjóðast þór
bækumar helmssandar
með 30% afSlætU
frá búðarverðl
LIFÐUIGLEÐI
rituð af Sanaya Roman
(Living With Joy)
EMMANUELS
rituð af Pat Rodegast & Judith
(Emmanuel’s book)
Starfsemi
bókaklúbbsins
Félagsmenn fá sent heim frétta-
bréf, þar sem kynnt verður ein ný
bók hverju sinni. Auk þessarar
bókar verða boðnar valbækur,
bæklingar og minni rit’, segulbands-
spólur og myndbönd. I hverju
fréttabréfi verður síðan komið á
framfæri upplýsingum um fundi,
fyrirlestra og námskeið, er varða
nýaldarmálefni hverju sinni.
Meðal efnis af öðru tagi, sem boð-
ið verður upp á á næstunni, eru
myndbönd af sjónvarpsþáttum
Stöðvar 2, Nýja öldin. Einnig verð-.,
ur boðið upp á minni rit um marg-
vísleg efni, hljóðsnældur o.fl. '■
HAFIR ÞÚ ÁHUGA A ÞATTTOKU í BÓKAKLUBBNUM ÞA
ERU SKRÁNINGARSÍMARNIR
68 92 72 OG 68 92 68
OG ÞAR FÆRÐU ALLAR NÁNARIUPPLÝSINGAR HJÁ
STARFSFOLKIOKKAR.
Orri Vigfússon formaður Laxár-
félagsins flytur ávarp.
Laxárveiðifélagið heiðraði
nokkra Aðaldælinga fyrir löng.
°S dyggileg störf að ræktunar-
málum og hagsmunamálum'fé-
lagsins og bænda, en „Gull-
fluga“ Laxárfélagsins er æðsta
heiðursmerki þess. Þau sem
voru heiðruð voru Bergljót
Hallgrímsdóttir, Eydís Kristj-
ánsdóttir, Helga Baldvinsdótt-
ir, Henný Tryggvadóttir, Jóna
Þórðardóttir, Kristbjörg
Steingrímsdóttir, Lilja Björk
Tómasdóttir, Matthildur Gunn-
arsdóttir, Sigríður Atladóttir,
Snæfríður Njálsdóttir, Þórhild-
ur Sigurðardóttir, Björg G.
Jónsson, Dagur Jóhannesson,
Einar Jónsson, Gunnsteinn Sæ-
þórsson, Hákon Gunnarsson,
Hólmgrímur Kjartansson, Indr-
iði Ketilsson, Ivar Ketilsson,
Jon Fornason, Kristján Bene-
diktsson, Pétur Fornason, Sig-
urður B. Jónsson og Vigfús B.
Jónsson.
Morgunblaðið/Golli
KARLAR
Hvaða
kvenna?
*
Eg var x víðáttu merkilegu
samkvæmi á dögunum — eða
fyrir svosem hálfu ári. Kannski
meira. En hvað um það, þetta
samkvæmi hefur valdið mér tölu-
verðum heila-
brotum. Það var
nefnilega þá sem
ég uppgötvaði
sannleikann um
karlmenn. Ekk-
ert minna.
Þarna var
herjans mikið
borðhald og
margir karlar
fiuttu ræður. Maður sat í sínum
silkikjól — guðslifandifegin að
þurfa ekki að standa á hælaháum
skóm — .og hlustaði á lukku
þeirra með hvern annan. Þegar
því var lokið, var farið að syngja
og vitið þið hvað var fyrsta lagið?
Nei, örugglega ekki. Það er of fiók-
ið.
Það var „Minni kvenna." Þeir
stóðu, við sátum — en ég skildi
ekki afhverju mennirntr sungu
svona asskoti falskt. Ekki þá. En
svo nokkrum mánuðum seinna
fór ég að leita mér að nýrri leigu-
íbúð, því ég er svo þreytt á að
reyna að þrífa hátt á annað-
hundrað fermetra af drasli eftir
börnin mín.
Nema hvað, ég byijaði að aug-
lýsa í erg og gríð, gera tilboð og
hringja út um allar koppagrundir
— þegar ég fann þefinn af lausri
íbúð. En hvorki gekk né rak. Ég
átti fremur erfitt með að skilja -
þetta, því ég er leiðinlega reglu-
söm, hef átt við það vandamál
að striða að vera ofurábyrg og svo
brennimerkti hún móðir mín mig
með skilvísi — sem gerir það að
verkum að lítt hefur hann Bjarn-
þór, vinur minn og núverandi
leigusali, þurft að kvarta. Ég hef
líka verið að uppdaga að hann
er eitthvað skrítinn að hafa leigt
mér íbúðina.
Það er nefnilega svo að þegar
ég hafði verið í þessu húsnæðis-
brölti um hríð, hringdi einn mað-
ur sem ég hafði gert tilboð í íbúð
hjá — og fór að spyxja mig um
fjölskylduaðstæður. Ég kvað okk-
ur fjögur í heimili — mig og böm-
in þrjú. Hann gargaði í símann:
„Einstæð móðir — og það með
þrjú börn. Nei takk,“ og skellti á.
Ég reiddist rosalega, reif upp DV
og hringdi í tvö símanúmer í hús-
næði í boði deildinni. Karlar í
báðum númemm — sem vom
léttir á því, þangað til þeir heyrðu
að ég væri einstæð móðir, ennþá
með þessi þrjú börn — og héld-
unúekki.
Svona gekk þetta um hríð. Ég
reyndi auðvitað að vera fyndln
einu sinni og sagði við einn karl-
inn að ég væri Fósturlandsins
freyja að leita að íbúð. Værl bæði
móðir og kona — sleppti þessu
meyjarkjaftæði — og hann spurði
hvað maðurinn minn gerði. Ég
sagðist ekki vita það — ég hefði
enn ekki fundið þann rétta, þrátt
fyrir heiðarlegar tilraunir — og
þá var nú ekki lengur merkilegt
að vera móðir og kona. Óekkl. En
það sem var merkilegt, var að
þessi sami maður hafði verið í
þessu borðhaldi þarna fyrr á ár-
inu og sungið rosalega og skálað
fyrir konum. Hann var greinilega
búinn að steingleyma því.
En svona lítur nú hún veröld
út. Á merkilegum tímamótum em
konur beðnar um að „meðtaka lof
og prís,“ frá körlum sem eiga
íbúðir — og ég get svarið að ég
held að þeir eigi þær allar.
Dýrðaróða hafa þeir samið til
konunnar; hin heilaga móðir —
konan — en í rauninni ætti frem-
ur að standa „á bak við manninn"
— heldur en „meyjan," því á þeim
grundvelli virðast karlar geta
mætt konum. Þeir virðast alla-
vega fáir farnir að gera sér grein
fyrir því að konur geti axlað
ábyrgð á eigin lífi. Eða þá að þeir
vilja ekki gera sér grein fyrir því
- það gerir þá svo óþarfa, nema
til undaneldis.