Morgunblaðið - 12.10.1991, Síða 40

40
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 12. OKTÓBER 1991
a Eftt o.f ölly •fjórum sinnum ó. ola.p"
Já. — Nú man ég allt í einu
okkar fyrsta fund ...
Með
morgunkaffrnu
að við giftum okkur?
Háðsglósa í afmælisgjöf
1 Morgunblaðinu 9. október birt-
ir Stöð 2 heilsíðuauglýsingu með
fyrirsögninni „Afmælisföndur fyr-
ir þá sem eiga ekki myndlykla”.
Auglýsingin á sennilega að virka
sem góðlátlegt skot til þeirra sem
ekki hafa gerst áskrifendur að
Stöð 2 en er sannkallaður kinn-
hestur á mig og fleiri sem hafa
beðið mánuðum saman eftir að fá
að kaupa myndlykla og vægast
sagt fengið lélega þjónustu í þeim
efnum.
Ég hef verið áskrifandi að Stöð
2 frá upphafi en varð síðan fyrir
því óláni að missa myndlykilinn
minn í júní sl. Ég ætlaði þá þegar
að kaupa mér nýjan myndlykil en
fékk þau svör hjá Heimilistækjum
að engir væru til og sennilega
kæmu þeir aftur í byijun ágúst.
Kemur ágúst og þá vona Heimilis-
tæki að myndlyklarnir komi í sept-
ember. í september verða svörin
enn ioðnari og þá vonuðust þeir
til að fá myndlykla „sem fyrst”. Á
afmælisdaginn, 9. október, þegar
auglýsingin birtist eru myndlykl-
arnir enn ókomnir.
Ég hringdi tvisvar til Stöðvar 2
í september í þeirri von að þar
fengi ég einhver betri svör, bað í
fyrra skiptið um áskriftardeild og
seinna skiptið um markaðsstjóra.
í bæði skiptin spurði símastúlka
mig um erindið og svaraði því síð-
an til í ruddalegum tóni að þeir
vissu ekkert meira um málið og
að ég yrði bara að halda áfram
að tala við Heimilistæki.
í ljósi ofanritaðs er kannski
ekkert furðulegt við það að ég sá
lítið grín í því að fá úrklippumynd
og háðsglósu í afmælisgjöf frá
Stöð 2, og finnst reyndar að að-
standendur stöðvarinnar ættu að
skammast sín rækilega fyrir aug-
lýsinguna.
Fyrrverandi tryggur
áski'ifandi.
Heillandi Heimsklúbbsferð
Þótt mér sé kunnugt um að
Heimsklúbburinn njóti álits fyrir
vandaðar ferðir, get ég ekki látið
hjá líða að láta frá mér heyra um
nýja lífsreynslu mína að ferðast
með Heimsklúbbi Ingólfs . Guð-
brandssonar.
Eftir vandlega .athugun ákvað
ég að velja Lista- og óperuferð til
Italíu hinn 23. ágúst síðastliðinn.
Mér fannst hún nokkuð dýr í fyrstu
en komst að raun um, að líklega
væri hún ódýrasta ferðin að raun-
gildi, sem ég hef nokkurntíma far-
Eru opinberar heimsóknir eins góð
landkynning og af er látið? Þessi
spuming vaknar í kjölfar opinberrar
heimsóknar forseta íslands til ír-
lands í síðustu viku. Fulltrúar ís-
lenskra fjölniiðla á staðnum keppt-
Skrifið eða hringið til
Velvakanda
Velvakandi hvetur lesendur til
að skrifa þættinum um hvaðeina,
sem hugur þeirra stendur til —
eða hringja milli kl. 10 og 12,
mánudaga til föstudaga, ef þeir
koma því ekki við að skrifa. Með-
al efnis, sem vel er þegið, eru
ábendingar og orðaskiptingar,
fyrirspurnir og frásagnir, auk
pistla og stuttra greina. Bréf
þurfa ekki að vera vélrituð, en
nöfn, nafnnúmer og heimilisföng
verða að fylgja öllu efni til þáttar-
ins, þó að höfundur óski nafn-
leyndar.
ið, ég heyrði ferðafélagana taka í
sama streng. Ég hef víða farið,
m.a. nokkrum sinnum til Ítalíu, en
aldrei farið í aðra eins ferð, sem
nálgaðist fullkomnun í einu og öllu
og var svo innihaldsrík og gefandi,
að ég get endalaust rifjað hana upp
í huganum mér til ánægju.
Fyrir öllu hafði verið hugsað af
slíkri kunnáttu, útsjónarsemi og
smekkvísi, að ferðin var óblandin
ánægja og draumi líkust. Það var
sem við ferðuðumst um í landslags-
málverki, og nutum alls hins besta,
ust við að bera fréttir af málsverðum
og móttökum forsetanna tveggja en
það sama virðist ekki hafa verið upp
á teningnum hjá kollegum þeirra
írskum. Samkvæmt frétt á Stöð tvö,
fjölluðu írsku blöðin nánast ekkert
um heimsókn forseta íslands og al-
menningur, sem fréttamaður stöðv-
arinnar spurði á götum úti, kannað-
ist ekkert við málið. Enginn vissi
hvað forsetinn hét, látum það vera,
en aðeins einn viðmælandi vissi af
heimsókn hennar. Á sama tíma
fluttu íslenskir blaðamenn fréttir um
hversu vel heppnuð heimsóknin væri.
Vel heppnuð, fyrir hvem? Ég efa
ekki að forsetamir hafi notið sam-
vemnnar, en spyr jafnframt hvort
heimsóknin hafi orðið til þess að
kynna landið okkar litla, fyrst hún
vakti svona litla athygli? Á tímum
aðhalds og samdráttar verður þessi
spuming enn óþægilegri fyrir vikið.
Nöldurseggur.
sem landið hefur að bjóða. Fegurð
Gardavatnsins og smábæirnir þar,
og hæðirnar í Toscanahéraði eru
engu líkar, þar sem sýpressurnar
og regnhlífafururnar skipa sér í
raðir á efstu brúnum svo langt sem
augað eygir. Hver stund var nýtt
til skemmtunar og fróðleiks, t.d. í
bíinum, þegar ekið var milli borga
og Ingólfur hélt uppi útvarpsdags-
skrá með fegurstu ítalskri tónlist í
bland við fróðleik og lestur úr klass-
ískum bókmenntum allt frá róm-
versku fornskáldunum og verkum
meistaranna Dantes, Boccacios,
Shakespeares og Einars Benedikts-
sonar. Allt varð þetta til að undir-
strika áhrif landsins og listarinnar,
að ógleymdum matnum og mannlíf-
inu. Þannig má segja, að ferðin
hafí veið tekin inn með öllum skiln-
ingarvitum.
Hvílík stemmning og lífnautn!
Listin og lífið allt fá annað sam-
hengi við reynslu af þessu tagi.
Mér finnst það einstök forréttindi
að fá að njóta leiðsagnar lista-
manns, sem hefur jafnmiklu að
miðla og Ingólfur Guðbrandsson af
þekkingu, lífsreynslu og einstökum
smekk og að fá að kynnast fegurð-
inni í gegnum augu hans og eyru.
Það er list að gera ferðir svona úr
garði og á fárra færi. Megi Ingólfur
njóta sannmælis og þjóðin njóta
hæfileika hans lengi, sem ekki hafa
alltaf veið metnir að veðleikum.
En ég vil þakka fyrir mig, og
hlýt að ráðleggja þeim, sem vilja
kynnast því besta að velja sér ferð
með Heimsklúbbnum.
Þátttakandi
Opinberar heimsóknir
Víkverji skrífar
*
Ilendingar eru í sigurvímu eftir
frækilega frammistöðu brids-
spilaranna í Yokohama. Þeir spiluðu
eins og englar og sigruðu verð-
skuldað, lögðu Pólverja í síðustu
lotunni. Víkveiji vill óska Bridssam-
bandinu til hamingju með frammi-
stöðu liðsins og spilafélögunum frá
Yokohama. Þeirra er heiðurinn, en
þetta mun vera fyrsta sinni, sem
landinn vinnur heimsmeistaramót í
flokkaíþrótt.
Fréttastofa ríkisútvarpsins stóð
sig með mikilli prýði á meðan á
þessari keppni stóð og hún sendi
Bjarna Felixson fram, sem af al-
kunnum dugnaði færði mönnum
fréttir af því hvernig gengi í Japan
um jeið og það gerðist. Hann stóð
sig ekki síður í sigurvímunni, þegar
kollegar hans tóku að hlaða á hann
og fréttastofuna lofi, er hann sagði
af lítillæti, að hann hefði aðeins
gert það sem honum bæri, að færa
landsmönnum fréttir af því sem
gerðist.
Þegar slíkir atburðir sem heims-
meistaramótið í brids gerast, vakn-
ar gífurlegur áhugi meðal almenn-
ings. Það er rétt eins og allt fari
um koll í þjóðfélaginu. Sagt er að
spilastokkar hafi selzt upp í verzl-
unum og jafnvel þeir, sem aldrei
hafa spilað brids, fara að sila og
einnig munu uppseldar allar bækur
um brids í verzlunum. Sá, er Vík-
veija skrifar í dag, verður að viður-
kenna að spilið er sem hebreska
fyrir honum, og þátt fyrir Yoko-
hama-ævintýrið ætlar hann ekki að
hrökkva upp af standinum og fara
að spila. Hins vegar hafði hann
gaman af að fylgjast með keppn-
inni og komst fljótlega inn í keppn-
isreglur, þótt hann skildi lítið í spil-
inu. Hann naut því nokkurs af
spennunni og hafði gaman af.
Einn kunningja Víkveija fékk
nýlega heimsenda rukkun frá
Samtökum móðurmálskennara. í
raun væri þetta ekki í frásögur
færandi, ef gíróseðiilinn hefði ekki
verið stílaður á móður hans, sem
lézt fyrir 7 árum, eða 1984. Ár-
gjaldið var hins vegar fyrir árin
1991 til 1992.
Þetta sýnir að víða í félögum og
samtökum er afskaplega lítið fylgzt
með félagaskrám og þær ekki end-
urnýjaðar á margra ára fresti.
Raunar minnir þetta Víkveija á
atburð, sem gerðist fyrir nokkrum
árum, er áætlaðir voru skattar á
látinn aðila hálfu öðru ári eftir að
viðkomandi lézt. Það á að vera auð-
velt fyrir félagasamtök, svo að ekki
sé nú talað um ríkið, að fá uppgef-
ið hjá þjóðskrá, hveijir látast á ári
hverju. Það myndi koma í veg fyrir