Morgunblaðið - 12.12.1991, Síða 57

með neinum. En sleppum því. Þekk-
ið þér Sviss?“
„Sviss, þetta litla land. Ég þekki
það eins og fingurna á mér. Hef
ferðast um Sviss óteljandi sinnum.
Ég þekki Sviss n\jög vel.“
„Þá munuð þér séð hafa séð hin
mörgu göng, sem sprengd hafa
verið í gegnum hin himinháu fjöll
Sviss, og þessi göng, hvert um sig,
eru margra kílómetra löng. Nú þar
fyrir utan er hver einstasti Sviss-
lendingur þrautþjálfaður hermaður,
búinn bestu vopnum sem völ er á.
Tæknimenn okkar Svisslendinga
hafa gengið svo frá, að hægt er
með því að þrýsta á nokkra hnappa
að sprengja í loft upp öll göngin
sem liggja í gegnum fjöllin og þar
með verða allir vegir í Sviss ófærir
öllum farartækjum. Þjóðveijar yrðu
því knúðir til skæruhernaðar í landi,
sem Svisslendingar þekkja miklu
betur en þeir.“
„Eruð þér að bregða mér, þýsk-
um hershöfðingja, um fákunnáttu?"
„Já, ég er að bregða yður um
kunnáttuleysi."
Peirce hershöfðingi varð bálreið-
ur og blóðrauður í framan. Hann
stökk upp á loft og kom niður aftur
með hlaðinn riffíl og miðaði á sviss-
neska forstjórann.
Það var dauðaþögn í stofunni.
Það hefði mátt heyra saumnál
detta. Öllum var ljóst, að líf forstjór-
ans var í hættu. Hershöfðinginn
froðufelldi af vonsku. Hann hafði
augsýnilega misst alla stjórn á sér.
Augun voru tryllingsleg. Fólkið í
stofunni hélt niðrí í sér andanum.
Skyndilega rauf einkennilegt hljóð,
sem smaug í gegnum merg og bein,
þögnina. Sá, sem gaf þetta hroll-
vekjandi hljóð frá sér, stóð að baki
hershöfðingjanum, og í því sturlaða
ástandi, sem hann var í, átti hann
von á óvinum úr öllum áttum. Hann
sneri sér því skyndilega við til að
skjóta hugsanlegan óvin að baki
sér.
Þetta tækifæri notuðu Markús
og forstjórinn sér, stukku á hann
MÖRGUNBLAÐÍÐ FIMMTUDAGUR 12. DESEMBER 1991
og höfðu hann undir. Tóku af hon-
um riffílinn. Forstjórinn tók skotin
úr rifflinum.
Það var kona Peirce, sem hafði
rekið upp þetta nístandi neyðaróp,
til að trufla manninn sinn og beina
athygli hans að einhveiju öðru en
Svisslendingnum.
Þegar hershöfðinginn hafði verið
afvopnaður var eins og allur vindur
væri úr honum. Kona hans leiddi
hann upp á loft. Kom svo niður og
sagði hægt og rólega:
„Stríðið hefur eyðilagt taugamar
í mörgum og þar á meðal eigin-
manni mínum. Hann liggur nú eins
og í dái uppi í rúmi og mun ekki
gera neinum mein. Ég bið ykkur
innilega afsökunar á því, að hér fór
allt öðruvísi en ætlað var.“
Allir sárvorkenndu frú Peirce, en
andrúmsloftið þama í stofunni var
ennþá svo óhugnanlegt að gestimir
kvöddu og fóru heim. Svissneski
forstjórinn sagði við frú Peirce:
„Við skulum gera okkur far um
að gleyma því, sem gerðist í kvöld
og láta eins og það hafí aldrei átt
sér stað.“
Sakon ók Mary og Markúsi heim.
„Mary, aldrei hef ég upplifað
svona kvöldverðarboð."
„Guð minn góður, Markús, ég
skelf eins og hrísla af eintómri geðs-
hræringu."
„Það er enginn efí á því, að ef
frú Peirce hefði ekki beint athygli
hershöfðingjans frá Svisslendingn-
um, þá hefði hann drepið hann.“
„Það þurfti meira til, Markús,
snarræði þitt og Svisslendingsins í
að afvopna hann átti jafnmikinn
þátt í að afstýra morði eins og ösk-
ur frú Peirce."
Það var hljóð um stund. En þá
tók Mary aftur til máls og sagði:
„Ég hef sektarkennd af því,
Markús, að hafa fengið þig til að
koma með mér í þetta boð.“
„Mary, sektarkenndir em af því
vonda. Vísaðu þeim á bug.“
„Markús, lofaðu mér að halda í
höndina á þér.“
RCR KRISTML
FAKAFENI 9. SIMI 679688

Meim en þú geturímyndað þér!
Umboðsmenn um land allt.
BRÆÐURNIR
ORMSSON HF
Lágmúla 8. Sími 38820
Hafóu
málin hárrétt
i
Vogimarfrá Tefal vigta upp á gramm, hvort sem er í eldhúsinu eða baðherberginu.
í matargerð og bakstri eru þær mesta þarfaþing, gera allar ágiskanir óþarfar
og vinnuna þcegilegri. Baðvogimar sýna þér ávallt nákvæma þyngd
og hjálpa tilvið aðfylgjast vel með línunum.Vigtaðu nákvæmt
með hjálp Tefal voganna!
—