Morgunblaðið - 12.12.1991, Síða 62

62
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 12. DESEMBER 1991
* 1 Lóninu á Hótel
MLoftleiðum verður fram-
reitt glæsilegt jólahlaðborð
á aðventunni, frá 29. nóv-
ember -23. desember.
Hw ■ Matreiðslumeistarar
A I 1 hótelsins sjá til þess að
I f| hlaðborðið svigni undan
LB H ■ ljúffengum réttum -
JLl JLJILf bæði í hádeginu og á
Mkvöldin; hvítlauksrist-
aður smáhumar, sfld,
reyktur lax, reyksoðin
lundabringa, grísasteik,
reyksteikt lámbalæri,
í: HÁDEGINI) 1.395 KR. Á MAM hreindýrabuff, ris á
Á KIÖLUIIV 1.980 KR.Á MAM l'amande, kanelkrydd-
uð epli og ótal matgt fleira.
Allir jólahlaðborðsgestir eru sjálfkrafa þátt-
takendur í glæsilegu ferðahappdrætti. Það fer
vel um þig í Lóninu og þjónarnir okkar leggja
sig alla fram til að stundin verði sem ánægju-
legust.
Borðapantanir í síma 22321.
Þegar matarilmurinn liggur í loftinu
Jóna Jónsdóttír
frá ísafirði
Fædd 5. nóvember 1897
Dáin 4. desember 1991
Tengdamóðir mín, Jóna Jónsdótt-
ir, verður jarðsett á ísafirði í dag,
fimmtudaginn 12. desember. Hún
lést í öldrunardeild Borgarspítalans
í Reykjavík aðfaranótt miðviku-
dagsins 4. desember eftir að hafa
dvalist þar síðustu mánuði ævi sinn-
ar.
Jóna Jóhanna Magnúsína Jóns-
dóttir, eins og hún hét fullu nafni,
var fædd 5. nóvember 1897 að
Naustum við Skutulsfjörð. Foreldrar
hennar voru hjónin Jón Jóhann
Jónsson frá Arnardal, Sigurðssonar
og Magdalena Soffía Magnúsdóttir
frá Engidal í Skutulsfirði, Björns-
sonar.
Jóna var yngst 6 systkina, en hin
voru í aldursröð: Sigurgeir Guð-
mundur, Guðný Bjarney, Jóhanna
Sigríður, Jón Magdal og Magnús
Bjöm, sem öll eru látin.
Þegar Jóna fæddist ríkti mikil
sorg á heimili hennar að Naustum
því að heimilisfaðirinn, Jón Jóhann,
hafði farist í fiskiróðri við annan
mann daginn áður en Jóna fæddist.
Eftir að Magdalena missti mann-
inn flutti hún í Engidal með nokkur
bama sinna, en Jóhanna og Jóna
fóm í fóstur. Jóna var tekin í fóstur
til föðurbróður síns, Katarínusar
Jónssonar og konu hans Sólveigar
Einarsdóttur sem bjuggu að Fremri-
húsum í Arnardal og ólst hún þar
upp þar til hún fluttist til ísafjarðar
1918.
Katarínus og Sólveig vora barn-
laus þegar þau tóku Jónu í fóstur,
en eignuðust 6 börn eftir það og
ólst Jóna upp í stórum barnahópi.
Sem elsta barn á heimilinu hefur
hún verið í hlutverki elstu systur
og fór hún snemma að taka til hendi
við öll dagleg störf og barnagæslu.
Auðheyrt var á tengdamóður minni
að lífsbaráttan var hörð á þeim árum
sem hún var að alast upp og bjuggu
barnmargar fjölskyldur oft við
kröpp kjör. Eins og svo margir aðr-
ir kynntist hún því í æsku hvers var
krafist í vinnu og hvað fólk varð
að láta sér nægja til daglegra þarfa.
Jóna bar alltaf hlýjan hug til fóst-
urforeldra sinna og frændsystkina
og hún reyndi að halda sambandi
við þau alla tíð eftir því sem aðstæð-
ur og kraftar leyfðu.
Einnig hafði hún mikið samband
við systkini sín, einkum eftir að hún
flutti úr Arnardal, og einnig var hún
oft um tíma hjá móður sinni í Engid-
al þegar þannig stóð á milli vertíða
á þessum árum.
Eftir að Jóna fluttist til ísafjarðar
stundaði hún almenna vinnu sem
bauðst á þeim tíma, svo sem heimil-
isstörf og venjulega árstíðabundna
útivinnu til sjávar og sveita. Var
þá gengið að hveiju sem var og
ekki alltaf spurt um vinnutíma og
vinnuframlag. Hún mun hafa verið
húsbóndaholl og rösk til vinnu og
skilað samviskusamlega því sem
henni var ætlað.
Á ísafirði hitti Jóna tilvonandi
eiginmann sinn, Bjarna Halldór Þor-
geir Ólafsson frá Beijadalsá á Snæ-
fjallaströnd. Þorgeir, eins og hann
oftast var kallaður, var fæddur 12.
febrúar 1898. Foreldrar hans voru
hjónin Ólafur Bjarnason frá Rauða-
mýri, Jónssonar og Margrét Bjama-
Minning:
Björg Jónsdóttir
Fædd 6. apríl 1906
Dáin 3. desember 1991
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðar kraftur
mín veri vöm í nótt.
Æ, virzt mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil svo ég sofí rótt.
(Þýð. S. Egilsson)
Okkur systurnar langar til þess
að kveðja Björgu ömmu með þess-
ari bæn sem hún kenndi okkur þeg-
ar við vorum litlar. Jafnframt lang-
ar okkur til þess að þakka henni
fyrir allt það sem hún kenndi okkur
um lífið og tilverana, bæði fyrir og
eftir veikindin hennar. Við systurn-
ar áttum margar yndislegar stundir
með ömmu og gátum ávallt talað
við hana sem jafningja um það sem
okkur lá á hjarta. Amma var engum
lík, lýsir það sér best í því hversu
hetjulega hún barðist í veikindum
sínum og lét aldrei bilbug á sér
finna þrátt fyrir að okkur fyndist
oft tilefni til. Við vitum að amma
fær nú ósk sína uppfyllta um að
hitta afa aftur eftir langan aðskiln-
að og biðjum við Guð að vera með
þeim.
Hulda, Björg og Bryndís.
dóttir frá Sandeyri, Guðmundsson-
ar.
Þorgeir ólst upp á Snæfjalla-
strönd, en fluttist þaðan til Hnífs-
dals um 1926 og síðan til ísafjarðar
1929.
Jóna og Þorgeir vora gefin saman
í hjónaband á Isafirði 28. september
1929, og var það mikið gæfuspor í
lífi þeirra beggja. Þau bjuggu á
ísafirði allan sinn búskap og stóð
heimili þeirra fyrstu hjúskaparárin
í Tangagötu, en síðan í Brunngötu.
Jóna og Þorgeir eignuðust 3 börn
og þau eru: Ása, félagsráðgjafi, gift
þeim er þetta ritar, og eiga þau 3
böm, Þorgeir, Hildi og Pál Reyni;
Ólafur, fisktæknir, ókvæntur og
barnlaus; Jóhann, vélvirki, sambýl-
iskona Ingibjörg Magnúsdóttir og
eru þau barnlaus.
Þorgeir stundaði lengi sjó-
mennsku eftir að þau Jóna giftu
sig. Hann var bæði á togurum frá
ísafirði og oft á síldveiðum á sumr-
Okkur langar í fáum orðum að
minnast stjúpömmu okkar, Bjargar
Jónsdóttur, sem lést þann 3. des-
ember síðastliðinn eftir næstum 4
ára sjúkdómslegu. Hún var gift
móðurafa okkar, Eiríki Erlendssyni
sem lést 16. september.
Minningarnar eru margar og ljúf-
ar, fullar af glaðværð og hlátri. Við
munum þegar við komum litlar
stelpur í heimsókn til afa og Bjarg-
ar á Háaleitisbrautina. Þar voram
við aufúsugestir hvort sem við kom-
um einar eða með vinkonurnar með
okkur. í minningunni sitja þau hjón-
in í sitthvorum stólnum, hún að
prjóna lopapeysur og hann að lesa
eða hlusta á útvarpið.
Þegar við birtumst var afi sendur
niður í kjallara eftir gosi en Björg
fór fram í eldhús og töfraði fram
ljúffengar pönnukökur. Á meðan
við nutum kræsinganna drakkum
við jafnframt í okkur fróðleik frá
afa og Björgu.