Morgunblaðið - 12.12.1991, Side 78

78
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 12. DESEMBER 1991
Geturðu ekki tekið rusla-
pokann með, fyrst þú ert á
annað borð á leiðinni niður?
Er þetta ekki einum of dýrt
veitingahús, Óli? Óli ...?
HÖGNI HREKKVISI
„ BiOSTOFAN ER. FULL ... þAR ME& TALlMH
pAfagaukur í peputré. I"
Sala Búnaðarbankans
Tíðrætt hefur verið að undanfömu
um söluna á Búnaðarbanka íslands.
Sú sala á að vera nokkurs konar
undanfari að frekari sölu fyrirtækja
í eigu ríkisins. Því er það mjög áríð-
andi að salan á bankanum heppnist
helst einstaklega vel.
En hvernig á ríkið að selja bank-
ann? Fyrst þarf að spyija þeirrar
spurningar um hvert sé markmiðið
með sölu bankans? Er það að afla
ríkinu fjár? Eða er það til að fylgja
eftir stefnu Sjálfstæðisflokksins um
einkavæðingu ríkisfyrirtækja?
Ef við gefum okkur að hvort-
tveggja sé markmið ríkisstjórnarinn-
ar með sölunni, þá þarf að athuga
hverjar séu þær leiðir sem hægt er
að fara til að ná þessum markmiðum.
Nokkrar koma til greina. Þær sem
oftast hafa verið í umræðunni eru;
að bankanum verði breytt í hlutafé-
lag, fyrst um sinn að fullu í eigu
ríkisins en svo seldur í smáskömmt-
um; að bankinn verði sameinaður
öðrum bankastofnunum, hafa Spari-
sjóðirnir verið þá nefndir í því sam-
hengi.
Þriðja leiðin sem ekki hefur verið
mikið í umræðunni er að bankanum
verði breytt í hlutafélag og 49% hlut-
afjár verði selt erlendum banka, og
þá sérstaklega helstu viðskiptabönk-
um Búnaðarbankans í Evrópu.
Kostir slíks yrðu að við það myndi
ekki þurfa að verða of mikil röskun
á hlutabréfamarkaðnum hérlendis,
því það að koma með heilan banka
á íslenskan hlutabréfamarkað, með
hlutabréf upp á kannski 5-8 milljarða
kr., og þar sem ekki mætti kaupa
nema fyrir ákveðna hámarks upphæð
pr. einstakling/fyrirtæki getur varla
haft góð áhrif á sölu annarra bréfa,
hvað þá á Ijármagnsmarkaðinn í
heild sinni. Kannski mikilvægasti
kosturinn yrði sá að ríkið myndi losa
um fé á skjótan og öruggan hátt,
hátt sem allir þeir aðilar sem um
ræðir gætu sætt sig við.
Spurningin sem ráðamenn þessa
máls standa frammi fyrir er einfald-
lega sú, að getur íslenskur fjár-
magnsmarkaður sem varla er búinn
að slíta barnsskónum, ráðið við að
meðtaka slíkan bita sem Búnaðar-
bankinn er? Eru einfaldlega til 5-8
milljarðar kr. á fjármagnsmarkaðin-
um sem einstaklingar/fyrirtæki eru
reiðubúnir að láta í Búnaðarbankann
þegar hámarkseignaraðild verður
kannski ákveðin sem örfá prósent?
Ef maður gefur sér að menn myndu
vilja festa fé sitt í bankanum, því
hann er jú-sennilega best rekni bank-
inn á íslandi í dag (eða sá heppnasti
vegna þess að hann er heppinn að
þurfa ekki að burðast með mörg sjáv-
arútvegsfyrirtæki á bakinu, þarf því
Þessir hringdu . . .
Aðvörunarorð ekki þýdd
Anna hringdi og sagði að á
Stöð 2 sl. laugardag hefði verið
sýnd mynd um flugmenn sem
voru að slökkva elda en léku sér
einnig að því að anda að sér hel-
íumgasi og tala á eftir. Hún sagði
að þegar myndin hefði verið búin
hefðu birst aðvörunarorð á ensku
þess efnis að stórhættulegt væri
að anda að sér helíum og gæti
það valdið andlegum skaða. Anna
sagði að þessi aðvörun hefði ekki
verið þýdd þrátt fyrir að myndin
hefði öll verið textuð á íslensku.
Skrum að segja engin núll
Kona hringdi og vildi benda á
að Happó auglýsti að hjá þeim
væri ekkert núll. Hún sagði að
þetta gæti tæpast verið rétt því
þá ætti að vera vinningur á hvert
númer en staðreyndin væri sú að
85% miða gæfu engan vinning og
því væri skrum að segja að engin
núll væru hjá Happó.
6 gefins kettlingar
Sex litlir kettlingar fást gefins.
Einn er svartur og hvítur en hinir
eru gráir og hvítir. Upplýsingar í
síma 650187.
Eyrnalokkur
Stór rauðbleikur, þríhyrndur
eyrnalokkur týndist á leiðinni
Naustkjallari - Hverfisgata sl.
föstudagskvöld. Finnandi vinsam-
lega hafi samband við Önnu í
bréfberadeild pósthússins R-l, og
síminn þar er 637017.
Telpuarmband
Níu ára telpa tapaði armband-
inu sínu laugardaginn 7. des. ein-
hvers staðar niður í bæ: á Lauga-
veginum, í Kolaportinu eða jafn-
vel í strætó. Armbandið er gyllt
með rauðum steinum. Finnandi
vinsamlegast hringi í síma
670867.
Röskir menn
Utanbæjarmaður hringdi og
sagðist eiga kjallaraíbúð í borg-
inni og hefði hann orðið fyrir því
að niðurfall stíflaðist við tröppur
og vatn flæddi um allt. Hann
sagðist þá hafa hringt í hreinsun-
ardeild borgarinnar og ofan af
Höfða hefðu birst vaskir menn
með tæki og tól og kippt öllu í
liðinn fljótt og vel. Hann vildi því
koma þökkum á.framfæri til þess-
ara manna sem unnu verk sitt svo
vel.
Verð jólabókanna
Davíð hringdi og vildi koma því
á framfæri að þegar birtar væru
umsagnir eða gagnrýni um bækur
væri verð þeirra tekið fram. Hann
sagði að það væri til mikils hag-
ræðis fyrir lesendur og þetta væri
til dæmis almennt tíðkað í erlend-
um dagblöðum.
Bílastæðavandamál við
Framnesveg
íbúi við Framnesveg sagði mik-
inn skort vera á bílastæðum við
götuna og oft kæmi það fyrir að
hann þyrfti að leggja bílnum
tveim götum frá heimili sínu. Það
væri því mjög slæmt að sumir
íbúar við götuna leyfðu sér að
leggja kerrum sínum þannig að
þær stæðu út á miðja götuna. Þær
stæðu svo þarna óhreyfðar svo
mánuðum skipti þrátt fyrir að eig-
endurnir ættu að vita hversu er-
fitt væri að fá bílastæði við göt-
una.
Víkverji skrifar
Mitt í öllu jólabókaflóðinu rekur
á fjörur Víkveija tvö tímarit,
Andvara 1991 og Nýja sögu - tíma-
rit Sögufélags 1991.
í Andvara vekur æviágripið sér-
staka athygli. Það fjallar að þessu
sinni um Björn Sigurðsson, Iækni á
Keldum og vísindamann. Höfundur
þess er Halldór Þormar. Víkveiji
hefur gluggað í margar af þeim
endurminningabókum, sem koma
út fyrir þessi jól, en verður að viður-
kenna að engin hefur vakið honum
jafnmikla forvitni á persónunni,
sem hún fjallar um, og æviágripið
í Andvara um Björn heitinn Sig-
Urðsson.
í Andvaragreininni kemur fram,
að Björn var framúrskarandi maður
og hógvær eftir því. Hann hefði líka
fengið Nóbelsverðlaunin fyrir vís-
indastörf sín hefði honum enzt ald-
ur til.
Engan líklegan verðlaunahafa
hefur Víkveiji fundið í æviminning-
um samtímans. Hitt fer þó ekki á
milli á mála, að margur telur sig
ekki geta beðið eitt andartak eftir
útnefningu verka sinna, heldur út-
nefna menn sjálfa sig strax til sög-
unnar. Þannig vill enginn nú á tím-
um missa af óverðskuldaðri frægð
samtímans.
Það eru bara þeir hógværu, sem
eru að vinna.
xxx
Meðal efnis Nýrrar sögu er við-
tal við Margréti Hallgríms-
dóttur borgarminjavörð.
Margrét er meðal annars spurð
um viðhorfið til söfnunar samtíma-
muna, og svarar fyrst spurningu
um það, hvort það viðhorf, að allt
gamalt sé merkilegt, geti leitt til
þess að vanrækt sé að safna yngri
munum.
Margrét segir, að svo hafi verið
til þessa. En gefum Margréti orðið:
„Nú er mikið talað um samtíma-
söfnun hjá safnamönnum. Það þarf
að vera dálítil stúdía á bak við það
til að það verði markvisst. Það þarf
að átta sig vel á samtímanum og
þeim tímabilum sem maður er að
fá'st við.“
Og Margrét er spurð hvort hún
haldi að einhveijir dæmigerðir sam-
tímamunir.séu týndir.
„Jú, í mörgum tilvikum," svarar
hún. „Það eru kannski helst venju-
legir hlutir eins og t.d. mjólkurfern-
ur, hlutir sem voru á hveiju borði
og hveiju heimili. Það er ekki þar
með sagt að þeir séu til á söfnum
í dag. Það er svo margt sem hefur
farið forgörðum, sérstaklega eftir
seinna stríð, hlutir sem voru
kannski við lýði í stuttan tíma, en
hurfu síðan. Þetta var svo venjulegt
og hversdagslegt að engum datt í
hug að geyma eintök af því.“
xxx
Engum datt heldur í hug að
skrifa æviminningar mjólkur-
fernunnar. Og ekki flögraði slíkt
að henni sjálfri. Vísast líka, að eng-
inn útgefandi hefði þorað að gefa
út slíka bók. Hvað þá nokkur Ies-
andi fundist.
Víkveiji sér íyrir sér erfiðleika
minjavarðar framtíðarinnar, þegar
hann reynir að ráða í okkar tíma
af ýmsum þeim frásögnum sam-
ferðarmanna, sem nú Iiggja fyrir á
bókum. Það kann nefnilega að
koma í ljós, að við höfum ekki átt-
að okkur nógu vel á samtímanum
og því sé lítil „stúdía“ á bak við
efnisvalið.
Þá verða engin Nóbelsverðlaun í
sjónmáli og allar okkar mjólkur-
fernur týndar og tröllum gefnar.
En hver á þá að færa æviminningar
Víkveija í letur?