Morgunblaðið - 28.02.1993, Side 14

14 B
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 28. FEBRÚAR 1993
I sviösljósinil/Jon Kjell Seljeseth arkitekt og hljóðfæraleikari er höfundur laganna
sem sigruðu í Söngvakeppni Sjónvarpsins og keppninni um Landslagið.
Dægurlög úr
Þræudalögum
í bakhúsi við Laugaveginn býr Jon
Kjell Seljeseth, síðbúinn land-
námsmaður úr Þrændalögum íNor-
egi. Hann flutti til íslands fyrir
þrettán árum og er kvæntur ís-
lenskri konu. Jon Kjell er arkitekt
að mennt og starfaði hér sem slík-
ur þartil hann gerðist hljóðfæra-
leikari að atvinnu. Hann hefur ekki
sent frá sér nema tvö dægurlög
og unnu bæði til fyrstu verðlauna
í Söngvakeppni Sjónvarpsins og
keppninni um Landslagið.
eftir Guónc Einarsson Mynd: Sverrir Vilhelmsson
ilviljun réði því að
tónlistaruppeldi
Jons Kjells hófst
snemma á lífsleið-
inni. „Foreldrum mínum gekk
illa að finna fyrir mig dag-
heimili. Loks fengu þau inni á
stofnun sem hét „Musikalsk
barnehage". Þetta var eins
konar tónlistarleikskóli og
þama kviknaði áhuginn fyrir
tónlistinni. Við lékum okkur
með ásláttarhljóðfæri og lærð-
um nótur. Tónamir vom
tengdir litum, þannig var C-ið
ljósblátt og D-ið appelsínugult,
svo spiluðum við lög í litum,“
segir Jon Kjell. I Noregi stend-
ur enginn skóli undir nafni
nema í honum sé lúðrasveit.
Jon Kjell byrjaði sex ára í lúð-
rasveit bamaskólans og fór að
blása í klarinett, síðar bættist
þverflautan við. Hann spilaði
í lúðrasveit til nítján ára ald-
urs.
Aunglingsárunum
smitaðist Jon
Kjell af poppá-
huga og fór að
fíkta við hljómborðsleik í ungl-
ingahljómsveitum. Eftir stúd-
entsprófíð tók við herþjónusta
í eitt ár. Hljóðfærakunnáttan
kom sér vel í hemum. „Þeir
sem voru í herlúðrasveitinni
fengu ókeypis í bíó. Það vant-
aði saxófónleikara og ég bauð
mig fram, þótt ég hefði aldrei
haldið á slíku hljóðfæri. Ég fór
heim með gripinn og æfði eins
og vitlaus maður þar til ég fór
í inntökupróf. Stjómandanum
þótti frammistaðan nógu góð
fyrir herinn svo ég fékk frítt
í bíó meðan á hermennskunni
stóð.“
Eftir herþjónustu hóf Jon
Kjell nám í rafmagnsverkfræði
og ætlaði með því að feta í
fótspor föður síns. Fljótlega
kom á daginn að piltinn brast
þolinmæði til að halda verk-
fræðináminu áfram. „Þetta
var fræðastagl í þrjú ár áður
en maður fór að læra um batt-
eríin svo ég skipti yfir í arki-
tektúr, enda alltaf haft gaman
af að teikna."
Þrátt fyrir erfítt nám var
tónlistin aldrei langt undan.
Stúdentarnir í Þrándheimi
höfðu til umráða gamalt fjöl-
leikahús þar sem listaspírur
og tómstundaáhugafólk af öllu
tagi fékk útrás. Áhugafólk um
sígilda tónlist, stórsveitadjass,
kórsöng, leiklist og ljósmynd-
un, svo nokkuð sé nefnt, átti
þar afdrep. Jon Kjell var með-
al félaga á „Musikerloftet" og
lék bræðingstónlist (fusion) á
saxafón og hljómborð með
hljómsveitinni Over Evne.
Nafnið merkir Framar getu
og er sótt til Ibsens. Jafnframt
arkitektúmáminu og músíkst-
ússinu sótti Jon ýmis nám-
skeið í tónlist, meðal annars í
stjórnun. Annað hvert ár setja
þrænskir námsménn upp stóra
revíu og kom það í hlut Jons
Kjells að stýra tónlistinni í
einni slíkri uppsetningu.
Eiginkona Jons Kjells
er Elín Ebba Ás-
mundsdóttir iðju-
þjálfi og eiga þau
tvo syni, Kjell Þóri 5 ára og
Jon Ingva 3 ára. Það var gest-
risni systur Jons að þakka að
þau Elín Ebba kynntust. Elín
Ebba fór til náms í Þrándheimi
og vantaði húsnæði þar til
skólinn hæfíst. „Systir mín var
ein heima, pabbi og mamma
voru í fríi, ég í Marokkó og
bróðir minn sömuleiðis að
heiman. Systir mín bauð þess-
ari ókuiinu íslensku stúlku að
búa hjá sér. Hún var flutt inn
í tómstundaherbergið mitt
þegar ég kom heim frá Mar-
okkó.“ Það leið ekki á löngu
uns með þeim Elínu Ebbu og
Joni Kjell tókust náin kynni.
Þegar bæði höfðu lokið námi
fluttu þau til íslands og komu
hingað á hlaupársdag 1980.
„Hlaupár hafa alltaf verið
happaár í lífí mínu. Við giftum
okkur á hlaupári, fluttum
hingað á hlaupári, eignuðumst
fýrsta bamið á hlaupári og svo
sendi ég lögin í keppnimar á
hlaupári!" segir Jon Kjell.
Norðmanninum unga þótti
íslenskt þjóðfélag fremur með
amerískum brag en evrópsk-
um. „Unga fólkið hlustaði á
„Kanann“ og í búðunum var
mikið af amerískum vörum,
sem fengust ekki í Noregi. Þar
þekkist hvorki Cheerios né
Coco-Puffs. Mér fannst líka
meiri hraði á hlutunum og
kraftur í fólkinu hér. Líkt og
það hefði olnbogana lengra út
en fólkið heima. Mér fannst
ótrúlegt að í borg sem var
minni en Þrándheimur var
fjöldi leikhúsa og málverka-
sýningar opnaðar á hveiju
kvöldi. Það er svo mikil lífs-
orka í Islendingum og hún
endurspeglast í _ þjóðlífínu.
Þess vegna eiga íslendingar
heimsmet í öllu - miðað við
fólksijölda. Þeir vilja alltaf
vera bestir. Þegar um íþrótta-
keppni er að ræða dugar ekk-
ert minna en að sigra. Þetta
er ótrúlegt."
Ion fór að starfa sem
arkitekt hjá Húsnæðs-
stofnun ríksisins. Síð-
ar flutti hann sig yfir
iknistofu Ingimundar
Sveinssonar en hætti þar um
það leyti sem stofan fékk það
verkefni að teikna Perluna.
Hann lagði frá sér blýantinn
og sneri sér að tónlistinni.
Þótt teikniborðið sé komið út
í horn um sinn er byggingalist-
in er ekki langt undan. Jon
Kjell er að standsetja gamalt
steinhús við Laugaveginn. Það
var illa farið og þurfti að rífa
allt niður í steypu, meira að
segja sumt af steypunni líka.
Hann hefur hannað endurbæt-
ur og breytingar á húsinu og
vinnur sjálfur við smíðarnar.
Joni þykir gott að taka sér
hamar og sög í hönd til að
dreifa huganum. Oft fæðast
líka góðar hugmyndir þegar
hamast er með smíðatólin.
- Hvers vegna skiptir þú
yfir í tónlistina úr arkitektúrn-
um?_
„Ég saknaði alltaf spila-
mennskunnar. Meðan ég vann
sem arkitekt frétti ég af FÍH
skólanum og fór að læra þar
á saxófón,“ segir Jon Kjell. í
skólanum kynntist hann
mönnum sem voru að spila
með Gunnari Þórðarsyni á
Broadway. Um þetta leyti
vantaði Gunnar hljómborðs-
leikara og var Jon beðinn að
mæta í prufu. „Ég var búinn
að átta mig á því að Gunnar
var þungavigtarmaður í popp-
inu hér. Hann bauð mér starf
og ég spilaði með hljómsveit
Gunnars í þijú ár, tók þátt í
uppsetningu á mörgum sýn-
ipgum og spilaði fyrir dansi.
Ég vann sem arkitekt á daginn
og spilaði allar helgar á
skemmtistöðum og oft í upp-
tökum á kvöldin. Gunnar var
mjög mikið í því að gera hljóm-
plötur og tónlist fyrir auglýs-
ingar. Ég fór fljótlega að vinna
fýrir hann í þessu einnig.
Þannig hafði ég nóg að gera
í tónlistinni og ákvað að leggja
arkitektúrinn á hilluna í bili.“
- Hvernig er íslensk dæg-
urtónlist samanborið við þá
norsku?
„íslendingar standa mun
framar. Ég hef oft sent út
hljóðritanir af því sem hér er
að gerast, bæði til einstaklinga
og á útvarpsstöðvar, og það
vekur almennt hrifningu." Jon
segir það misskilning að norsk
dægurlög séu bara harmón-
ikkulög. Hann minnir á að
Norðmenn eigi stórpoppara á
borð við A-ha og fleiri. Sjálfur
þoldi hann ekki dragspil í
æsku. „Það var einu sinni
aprílgabb í norska ríkisútvarp-
inu að búið væri að finna upp
harmónikkusíu sem þurrkaði
öll harmónikkuhljóð úr útvarp-
inu. Fjöldi fólks varð vonsvik-
inn yfir því að þetta var bara
gabb.“
emur arkitektúr-
inn að gagni í
tónlistinni?
„Ég held að
allt nám nýtist manni í lífinu.
íTfffrrof;rr
Fullt af
nýjum bútum
og nú
dagar útsölunnar og
enn meiri verðlækkun
Frábær efni frá
2oo kr.
meterinn
Opið í dag Sunnudag:
NÓATÚN Rofabæ NÓATÚN - Hamraborg Kópavogi
NÓATÚN í Mosfelisbæ - NÓATÚN Furugrund Kóp.