Morgunblaðið - 06.07.1993, Qupperneq 43

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 6. JÚLÍ 1993
43
Guðríður Hallsteins-
dóttir — Minning
Fædd 18. ágúst 1925
Dáin 29. júní 1993
Margir þekkja hversu kvíðinn
getur verið sársaukanum sárari.
Minningin um skurðaðgerð getur
því verið jafnmikið tengd því hversu
til tókst hvað varðar undirbúning
og aðhlynningu.
Guðríður eða Gauja sem er tung-
unni tamara, var „andlit okkar“ á
skurðstofunni í mörg ár. Því háttar
þannig á Landakoti að lítið glerhús
er fyrir framan skurðstofuganginn,
fram hjá þeim stað fara allir, þar
er tekið á móti sjúklingum og þeir
síðan kvaddir að aðgerð lokinni.
Þennan stað átti Gauja. Og starf
sitt leysti hún þannig að ekki verður
betur gert. Hversu mikill sem erill-
inn var, alltaf róleg og yfirveguð,
traust og kát. Þolinmæði hennar var
án takmarka, virtist á stundum
meðtaka mörg skilaboð í einu og
ieysa eins og henni einni var lagið.
Sjúklingum var hún skilningsrík,
virtist skynja hvenær eitthvað var
að. Hjartahlýja hennar og góð
greind virtist ætíð finna þá lausn
sem best var tiltæk. Hún var
skemmtilegur vinnufélagi, brosandi
og hress, hafði svolítið grófa rödd
sem áfram hljómar í huganum sem
fallegur hljómur. Vinnudegi hennar
lauk eins og vanalega, plön höfðu
verið lögð fyrir næsta. En þann
morgun vaknaði Gauja ekki í þenn-
an heim.
Starfsfólk augndeildar og augn-
skurðstofu yljar sér við hlýjar minn-
ingar um góða konu og þakkar sam-
starfið. Blessuð sé minning hennar.
Haraldur Slgurðsson.
í dag, 6. júlí, verður jarðsungin
frá Fossvogskirkju mágkona mín,
Guðríður Hallsteinsdóttir, en hún
var gift bróður mínum Stefáni Jó-
hanni Valdimarssyni.
Guðríður var dóttir Hallsteins
Sigurðssonar og Önnu Kristjáns-
dóttur, en þau voru bæði borin og
barnfædd á Borgarfirði eystra.
Guðríður var ekki hjónabands-
barn, fædd, en hún átti þijú hálf-
systkini, sammæðra, þau Söru,
Heigu og Jóhann Inga, Jóhanns-
börn.
Eg minnist Önnu, móður Guðríð-
ar, sem vakti athygli fyrir skynsemi
og glæsileik í hvívetna. Þá man ég
líka föðurinn, Hallstein, fyrir hans
trúmennsku og góðvild við alla sem
honum kynntust.
Einhvern veginn held ég, að
mannkostir þessa fólks, Guðríðar
og foreldra hennar, hafi verið og
séu enn, sveitlægir á Borgarfirði
eystra.
Guðríður ólst upp hjá föður sín-
um, fyrst á Eskifirði og síðar á
Fáskrúðsfirði, en þau flúttu til
Reykjavíkur árið 1936. Hún vann
við verslunarstörf frá ungum aldri,
allt til þess að hún hóf störf á Landa-
kotsspítala fyrir um 20 árum. Á
Landakotsspítala gat Guðríður sér
einstaklega gott orð, en þar var hún
lengst ritari skurðlækna. Við þau
störf naut Guðríður sín vel. Þar var
hún lífið og sálin í verki. Hún gegndi
sínu starfi á Landakotsspítala til
síðasta dags. Guð gaf henni það,
fyrir alla hennar líkn, að hún þurfti
ekki að þjást við vistarskiptin, en
hún andaðist í svefni.
Hinn 7. nóvember 1954 giftust
þau Guðríður og Stefán Jóhann, sem
er eftirlitsmaður hjá embætti lög-
reglustjórans í Reykjavík. Þau hafa
ávallt búið á Langholtsvegi 35. Börn
þeirra eru: Sigurlaug, húsfrú að
Kírholti í Skagafirði; Hallsteinn,
skipstjóri á Nýja-Sjálandi; Guðrún,
skrifstofustúlka í Reykjavík og
Valdimar, verkamaður í Reykjavik.
Öll eru þessi börn Guðríðar og Stef-
áns til heiðurs og sóma foreldrum
sínum.
Við Erla, konan mín, systkini mín
og tengdafólk, þökkum Guðríði
Hallsteinsdóttur fyrir alla samver-
una, fyrir allt það sem hún var okk-
ur.
Við biðjum guð að styrkja Stefán
og fjölskyldu hans í þeirra miklu
sorg.
Blessuð sé minning Guðríðar
Hallsteinsdóttur.
Hörður Valdimarsson.
Fregnin um sviplegt fráfall Guð-
ríðar snart djúpt starfsfólk skurð-
deildar Landakotsspítala, er við
mættum til vinnu í byijun vikunn-
ar. Ýmsar hremmingar hafa dunið
yfir okkur af hálfu veraldlegra
stjómvalda en að almættið ætti við
okkur erindi sem þetta kom öllum
á óvart.
Hún kom til starfa á skurðdeild
Landakotsspítala fyrir einum tólf
árum og var í upphafi ætlað að sinna
símaþjónustu fyrir deildina, sem
áður hafði verið unnin í ígripum af
hveijum þeim er af hendingu stóð
næst símanum. Starfinu voru því
óljós takmörk sett, en áður en varði
var litla símaborðið hennar við inn-
gang deildarinnar orðið, stjómstöð
og burðarás skipulags allrar starf-
semi hennar.
I starfi sínu leysti hún Gauja
hvers manns vanda skjótt og vel og
taldi aldrei eftir sér snúning ef ein-
hvers þurfti við, og gilti þá einu
hvort það var strangt tekið innan
hennar verkahrings.
Enginn stóð henni á sporði, þegar
ráða þurfti í óljós skilaboð frá sjúkl-
ingum eða læknum, og allt komst
þetta til skila og var fylgt eftir án
minnstu hnökra í samskiptum við
annað starfsfólk.
Síðustu árin gekk hún ekki að
öllu leyti heil til skógar, þó ekki
yrði þess vart í störfum hennar né
dagfari. Hún barðist hetjulega við
þann sjúkdóm, er engu eirir, hélt
sinni reisn og breytti í engu sínum
lífsstíl og benti á þá óhrekjanlegu
staðreynd „að úr einhveiju yrði svo
sem hver að deyja“.
Heils hugar samfögnuðum við
henni er hún fyrir nokkmm misser-
um náði langþráðu marki og ferðað-
ist yfir hálfa jarðarkringlu til að
njóta samvista við son sinn og fjöl-
skyldu á Nýja Sjálandi, enda vermdi
hún sig við minningamar, vandlega
greyptar í myndir, er hún tók sjálf.
Mánudaginn, hinn síðasta, er hún
var með okkur, gekk að störfum
með þeirri elju og árvekni er henni
var lagin, um morguninn var hún
öll. Þrátt fyrir allt naut hún þeirra
forréttinda að ljúka æfi sinni á þann
hátt er við óskum okkur öll.
Við sviplegt fráfall Guðríðar er
vandfyllt skarð rofið í raðir starfs-
fólks Landakotsspítala.
Við vottum eiginmanni og fjöl-
skyldu okkar dýpstu samúð.
Samstarfsfólk á skurðgangi
Landakotsspítala.
Húsavík, 29. júnf. Norðlenskur
sumarmorgunn, Kinnafjöllin djúpblá
og magnþrungin speglast í Skjálf-
andaflóanum, klukkan er sex að
morgni og í eirðarleysi mínu gríp
ég löngu lesið blað og rekst á þessa
vísu:
Kannað hef ég kalt og heitt
kátur meðal gesta.
Nú er bara eftir eitt
- ævintýrið mesta.
K.Ó.
í hrifningu yfir æðmleysi og eft-
irvæntingu i boðskap vísunnar
ákveð ég að læra hana mér til
styrktar á erfiðum stundum.
— Margt hefur dunið á mínum
gamla vinnustað, Landakotsspítala,
undanfarin ár og jafnan hafa dygg-
ir þjónar tekið hveiju áfallinu á
fætur öðru með þolinmæði. Ekki er
hægt að standa í stað en minningar
um glæsilegan spítala, góðan starfs-
anda og umfram allt góða vini
gleymast aldrei — og þar var Gauja
„kátust meðal gesta“ — alltaf bros-
andi, alltaf jákvæð, alltaf vinur.
Sólin skín á Húsavík þennan júní-
dag uns mér berst fréttin um frá-
fall Gauju, það dimmir yfir, enn eitt
áfallið fyrir Landakot, á þessu aldr-
ei að linna, hvernig verður hægt að
vinna á skurðstofu Landakots án
Gauju, hún sem var alfa + omega
alls.
Beygð yfír að hafa misst vinkonu
og samferðakonu til margra ára
hugga ég mig við að hún er nú
komin í veiðilöndin eilífu — ævintýr-
ið mikla.
Þórunn Hreggviðsdóttir
Kveðja frá Landakoti
Það hefur áður verið sagt að spít-
ali sé ekki eingöngu hús, deild eða
gangur, heldur fyrst og fremst fólk.
Það hvort spítali er góður og þjón-
ustan við sjúklinga er viðunandi
byggist fyrst og fremst á því hvers
konar fólk ræðst þar til starfa.
Landakotsspítali hefur löngum átt
því láni að fagna að þangað hefur
ráðist gott starfsfólk og af því hefur
orðspor spítalans ráðist. Fyrir all-
mörgum árum varð forráðamönnum
spítalans ljóst að ýmsar breytingar
væru framundan í spítalarekstri.
Var einkum um þá þróun að ræða
að með því að skapa ákveðna að-
stöðu væri möguleiki að sinna mörg-
um sjúklingum spítalans án innlagn-
ar. Til þess að þetta gæti orðið þurfti
að breyta ýmissi aðstöðu og nauð-
synlegt var að ráða starfsmann sem
hefði það hlutverk að vera tengiliður
milli starfsfólks skurðstofu annars
vegar og sjúklinganna hins vegar.
Okkur varð strax ljóst að þetta starf
var mjög mikilvægt ef þessi starf-
semi ætti að ganga snurðulaust.
Nokkru áður hafði Guðríður Hall-
steinsdóttir eða Gauja eins og hún
var jafnan kölluð hafíð störf á spít-
alanum. Hún var fengin til þess að
taka þetta mikilvæga starf að sér.
Fljótlega kom í ljós að Gauja var
rétt kona á réttum stað. Hún ávann
sér traust allra sem í hlut áttu jafnt
starfsfólks sem sjúklinga. Hún varð
strax meðlimur í skurðstofufjöl-
skyldunni á spítalanum og ekki sá
þýðingarminnsti. Það var alveg
sama hvað Gauja var beðin um, öll
sín störf leysti hún af hendi með
einstakri samviskusemi og þvílíku
jafnaðargeði að með ólíkindum var.
Það var eins og hún hefði lag á að
umgangast fólk með þeim hætti að
allir báru virðingu fyrir henni og
tóku fullt tillit til óska hennar.
Það er því ljóst að Landakot hef-
ur hér misst einn sinn besta starfs-
mann. Starfsfólkið á skurðstofunni
hefur einnig misst fágætan vin og
félaga. Við sendum fjölskyldu henn-
ar okkar innilegustu samúðarkveðj-
ur.
Olafur Orn Arnarson.
+
Ástkær eiginmaður minn,
KRISTBJÖRN GÍSLASON,
Hornbrekku,
Ólafsfirði,
lést í Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri 3. júlí.
Birna Björnsdóttir og dætur.
Móðir okkar,
ANNA S. ÁRNADÓTTIR WAGLE,
lést á Hrafnistu, Hafnarfirði, 2.' þ.m.
Herdís Hinriksdóttir,
Elísabet Hinriksdóttir.
+
Elskuleg móðir okkar, fósturmóðir, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
EMELÍA BENEDIKTSDÓTTIR,
lést að morgni 5. júlí, á dvalarheimilinu Seljahlíð.
Jarðarförin auglýst síðar.
Börnin.
+
Ástkær eiginkona mín og móðir okkar,
GRETHE BREIÐFJÖRÐ GUÐMUNDSSON,
Strandboulevarden 151,
Kaupmannahöfn,
lést í St. Elisabeth sjúkrahúsinu, Amager, þann 1. júlí.
Sigurður Breiðfjörð Guðmundsson,
Lauritz Sigurðsson,
Margreth Sigurðsson.
+
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
HJÁLMAR JÓNSSON,
Ásfelli,
Innri-Akraneshreppi,
lést í Sjúkrahúsi Akraness þann 3. júlí.
Óli Hjálmarsson, Ása Ásgrímsdóttir,
Sigurður Hjálmarsson, Bjarnfríður Haraldsdóttir,
J.ón Hjálmarsson, Ragnheiður Guðmundsdóttir,
Ágúst Hjálmarsson, Hanna Jóhannsdóttir,
Elfn Kolbeinsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
GUÐRÍÐUR HALLSTEINSDÓTTIR,
Langholtsvegi 35,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju i dag, þriðjudaginn 6. júlí,
kl. 15.00.
Blóm og kransar vinsamlega afþakkaðir, en þeim, sem vildu minn-
ast hennar, er bent á Ifknarstofnanir.
Stefán Valdimarsson,
Sigurlaug Stefánsdóttir, Steinþór Tryggvason,
Hallsteinn Stefánsson, Virginia Stocker,
Guðrún Stefánsdóttir,
Anna Stefánsdóttir,
Valdimar Stefánsson,
barnabörn og barnabarnabarn.
+
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir og amma,
VIKTORÍA KRISTÍN GUÐMUNDSDÓTTIR,
Björk,
Sandvíkurhreppi,
sem lést þann 26. júní, verður jarðsungin frá Selfosskirkju
fimmtudaginn 8. júlí kl. 13.30.
Jón Gíslason,
Guðrún Jónsdóttir,
Sigrfður Jónsdóttir,
Ólaffa Jónsdóttir,
Guðmundur Jónsson,
Gréta Jónsdóttir, Erlendur Daníelsson,
Ragnheiður Jónsdóttir, Jóhann V. Helgason,
Sigurður Jónsson, Anna Kristín Gunnarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir og amma,
UNNUR FINNSDÓTTIR
frá Skriðuselí,
Þorfinnsgötu 12,
sem lést í Landspítalanum þann 30.
júní, verður jarðsungin frá Fossvogs-
kirkju miðvikudaginn 7. júlí kl. 10.30.
Blóm vinsamlega afþökkuð, en þeim,
sem vilja minnast hennar, er bent á
Félag nýrnasjúkra eða Landspítalann.
Halldór Garðarsson,
Hulda Halldórsdóttir, Stefán Ásgrímsson,
Garðar Halldórsson, Adda G. Sigurjónsdóttir
og barnabörn.