Morgunblaðið - 06.02.1994, Síða 14

14
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 6. F'EBRÚAR 1994
Eftir Svein Guðjonsson
„Sýningin hefur truflað
mig eilítið, því er ekki
að neita. Mér verður lítið
úr verki þessa dagana,"
sagði Magnús Kjartans-
fon myndlistarmaður
þegar við heimsóttum
hann ó vinnustofuna í
gömlu klæðaverksmiðj-
una ó Álafossi. Að undan-
förnu hefur staðið yfir
sýning ó verkum Magn-
úsar ó Kjarvalsstöðum og
hefur hún vakið mikla
athygli og fengið góða
dóma. „Mig grunaði að
þessi sýning yrði frekar
„heit“eða spennandi,"
segir Magnús aðspurður
um hvernig tilfinning það
væri að fó svo jókvæða
dóma um verk sín. „Eg
hafði orðið þess var að
gestir og gongandi, sem
komu ó vinnustofuna og
sóu þessi verk í vinnslu,
brugðust sterklega við
þeim. Sýningaropnun
fylgir alltaf spenna og
kvíði, þess vegna er auð-
vitað uppörvandi að fó
jókvæð viðbrögð við því
sem maður hefur gert.“
Morgunblaðið/Árni Sæberg
agnús sat við lítið borð í
vinnustofunni og var að
drekka kaffi ásamt kunningja þeg-
ar við bönkuðum upp á. Við hlið
hans lá rafmagnsgítar og mér
verður á að spyija hvemig standi
á svo menningarsnauðu hljóðfæri
hér í musteri listarinnar:
„Vegir Guðs eru órannsakanleg-
ir,“ segir listmálarinn og vill greini-
lega eyða talinu. „Spilamennska
er „hobbý“ sem ég hef fyrir sjálfan
mig á kvöldin, tæmir hugann fyrir
svefninn.“ — Eftir nokkra eftir-
gangsmuni játar Magnús að hafa
fengist við að spila í rokkböndum
á sínum yngri árum. „Ég var hálf-
gerður „flippari" og þótti sleipur
að stæla Hendríx. Hafði í rauninni
engan áhuga á popptónlist fyrr en
ég heyrði Electric Ladyland með
Jimi Hendrix. En spilamennskan
mín reis aldrei hátt, var í sveita-
ballabandi á menntaskólaárunum
og síðar í „Éristjaníubandi" í Kaup-
mannahöfn og spilaði þá einskonar
jass-rokk. Kannski stofna ég band
er ég verð fimmtugur
eða jafnvel um sextugt.
Blús er gott hobbý.“
- Þú hefur ekki farið
út í klassíkina?
„Ég lærði raunar klassískan gít-
arleik í tvö ár hjá Kjartani Eggerts-
syni í Búðardal. Aðallega til að
nutimalist
magnús k i a r t a n s s f> n u m i f i ú o g I i s t.i n a
læra nótnalestur. Annars vil ég nú
helst ekki gera þessa tónlistariðk-
un mína að sérstöku umtalsefni í
blaðaviðtali, ef þú vildir vera svo
vænn.“
filinn upp við myndlist
Magnús Kjartansson fæddist og
ólst upp í Kleppsholtinu í Reykja-
vík. „Þrír listamenn höfðu afger-
andi áhrif á mig í æsku, Andrés
Önd, það er að segja Walt Disney,
Chaplin og Jóhannes Kjarval. Afi
minn, Guðbrandur Magnússon for-
stjóri, sem var einn af æskuvinum
Kjarvals, setti línuna í myndmennt
fjölskyldunnar. Við systkinin, Guð-
brandur Þórir, Magdalena Margrét
og ég, lærðum snemma að meta
gildi lifandi myndlistar og móðir
vor, Eydís Hansdóttir, bókelsk
kona og listhneigð, kenndi okkur
að meta góða lesningu, góða tón-
list og ekki síst almennt gott hand-
verk. Ég varð snemma ötull módel-
smiður, smíðaði upp ógrynni flug-
véla og heila nútímaborg úr balsav-
ið. Teiknaði og mikið í kapp við
eldri systur, sem var æði glúrin
með blýantinn. Þegar ég hafði ald-
ur til fór ég í MR og stóð þá hugur-
inn til náms í arkitektúr. En Bjarni
Marteinsson arkitekt laug því óvart
að mér að stærðfræðikunnáttu
væri þörf í þessari grein svo fyrir-
.