Morgunblaðið - 29.12.1994, Síða 30

30 FIMMTUDAGUR 29. DESEMBER 1994
MORGUNBLAÐIÐ
ÍSAK ÖRN
HRINGSSON
+ ísak Örn
Hringsson,
fyrrv. skrifstofu-
stjóri, fæddist i
Reylqavík 10. apríl
1930. Hann lést á
Landspítalanum 21.
desember síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru Hringur Vig-
fússon ojg Jósefína
Guðrún Isaksdóttir,
en þau voru bæði
fædd í Reykjavík.
Isak var elstur fjög-
urra systkina. Hann
átti þrjár systur:
Önnu Fíu, Þórunni (báðar látn-
ar) og yngst er Aslaug. Árið
1964 kvæntist Isak Bryndísi
Brynjúlfsdóttur, frá Vest-
mannaeyjum. Þau áttu saman
eina dóttur, Önnu Brynju, f.
1965. Hún er gift Pétri Þór
Halldórssyni og
eiga þau tvö börn,
Tinnu Sigrúnu, f.
1991, og Isak Órn,
f. 1993. Auk þess
gekk hann í föður-
stað dóttur Bryn-
dísar, Sigrúnu
Gylfadóttur, f.
1962. ísak stundaði
nám við Verslunar-
skóla íslands og
lauk þaðan verslun-
arprófi. Hann hóf
störf sem gjaidkeri
hjá Útvegsbanka
íslands 1949, var
ráðinn aðalféhirðir 1967 og
skrifstofustjóri 1980. ísak hætti
störfum þegar hann átti rétt til
eftirlauna, eða stuttu eftir að
hann varð sextugur. Útför Is-
aks Amar Hringssonar fer
fram frá Kópavogskirkju í dag.
VINUR minn og samstarfsfélagi,
ísak Örn Hringsson, er látinn.
Við hittumst sem snöggvast í
afgreiðslusal íslandsbanka við
Lækjargötu rétt fyrir miðjan nóv-
ember sl. og sagði hann mér þá, í
óspurðum fréttum, að hann hefði
verið í læknismeðferð vegna sjúk-
dóms, sem skyndilega hefði komið
í ljós í október. Hann var glaðlegur
og glettinn, sem einkenndi reyndar
skapgerð hans, gerði lítið úr veik-
indunum, en sagðist þó þurfa að
fara áfram í smá meðhöndlun á
Landspítalanum, en var bjartsýnn
á, og hafði það eftir læknum, að
heilsan yrði brátt komin í samt lag
aftur.
Það hvarflaði því síst að mér þá,
að þetta yrði í hinsta sinn, sem ég
sæi hann á lífi, og um leið síðustu
orðaskiptin, enda hafði hann alla
tíð verið tiltölulega heilsuhraustur
og vel á sig kominn. Flest benti því
til, í mínum huga, að hann ætti
eftir að njóta lífsins og ná háum
aldri. „Enginn veit þó sína ævi,
fyrr en öll er,“ og varð ég mjög
undrandi og hryggur, þegar ég kom
frá útlöndum og heyrði frá sam-
starfsfélögum, að þessi góði dreng-
ur lægi helsjúkur á gjörgæslu Land-
spítalans, meðvitundarlaus og ekki
einu sinni æskilegt að heimsækja
hann. „Eitt sinn skal hver deyja,“
segir máltækið, þótt hver og einn
sé ekki að velta því fyrir sér,
kannski sem 'betur fer. Sláttumað-
urinn mikli, sem vitjar okkar allra,
er því flestum fjarlægur, eins og
svo margt annað, svo sem slys og
sjúkdómar. Oftar en ekki er okkur
tamt að hugsa gjarnan eitthvað á
þessa leið: Röðin er ekki komin að
mér, heldur einhveijum öðrum. í
reynd er það góður eiginleiki og
flestum gefið í vöggugjöf, að bægja
frá sér dapurleikanum og gerir það
jafnframt að verkum, að við erum
færari að takast á við lífíð og njóta
þess meðan það varir.
ísak hóf starfsferil sinn í Útvegs-
banka íslands strax að loknu brott-
fararprófi frá Verslunarskóla ís-
lands vorið_ 1949. Hann starfaði því
samfellt í Útvegs- og síðan íslands-
banka hf. í yfir 40 ár. Sorglegt
fínnst mér, að hann skuli ekki hafa
fengið að njóta „gullnu áranna“
lengur en raun ber viti, en hann
var kominn á eftirlaun fyrir þremur
árum, sem hann átti rétt á, sam-
kvæmt reglum um Eftirlaunasjóð
starfsmanna Útvegsbankans.
ísak Öm var góður bankamaður
í dýpsta skilningi þess orðs, sam-
viskusamur, traustur og trúr, enda
leysti hann öll þau Ijölmörgu verk-
efni, stór og smá, sem honum var
treyst fyrir á löngum starfsferli,
einstaklega vel af hendi. Þekking
hans á innri starfsemi bankans var
mun víðtækari en almennt gerist,
sem má svo aftur rekja til þess álits
sem hann naut innan bankans, og
fjölda ólíkra verkefna, sem hlóðust
á hann í gegnum tíðina. Hann gekk
alltaf glaður og reifur til verka og
kunni hvorki að segja nei né malda
í móinn, þegar hann var beðinn um
að taka eitthvað að sér, þó það
heyrði ekki beinlínis undir starfs-
MINNINGAR
svið hans. Slíkt var einfaldlega ekki
til í hans orðabók enda maðurinn
með afbrigðum bóngóður.
ísak Örn Hringsson hefur lifað
tímana tvenna, frá því að hann hóf
störf sem ungur maður. Spari-
sjóðsbækur, jafnvel tékka- og
hlaupareikningar voru handfærðir
og bókhald bankans hafði tekið litl-
um breytingum frá stofnun hans
1904. Hann var einstaklega næmur
fyrir nýjungum og fljótur að tileinka
sér þær, allt frá því að bókhaldsvél-
ar fóru að ryðja sér til rúms til
daga tölvuvæðingar. Hann var alla
sína starfsævi „í takt við nýja tíma“,
en það mun einmitt vera slagorð
bankans okkar.
Isak tók við starfí aðalféhirðis
bankans 1967 og gegndi því til
ársins 1980, þegar hann var ráðinn
skrifstofustjóri. Þegar ég lít yfír
farinn veg, er alveg makalaust,
hvað mörgum ólíkum verkefnum
var ýtt að ísaki, en því miður er
það nú einu sinni svo, að störfín
hlaðast yfírleitt á þá menn, sem eru
jákvæðir og viljugir til vinnu. Til
dæmis voru launaútreikningar
starfsmanna bankans meira eða
minna á hans herðum í yfír 25 ár.
Nákvæmni hans var slík í því starfí,
að villur mátti telja á fingrum ann-
arrar handar. Minnist ég þeirra
kvölda, sem ég sat með honum við
útreikning launa að mörgu leyti
með söknuði, því það var gott að
vinna við hlið hans og verkin látin
tala. Þó áttum við það til, að skipt-
ast á skoðunum um lífíð og tilver-
una og stundum um pólitík, en þá
færðist mikið fjör í umræðurnar,
þar sem skoðanir okkar í þeim efn-
um lágu ekki saman. Alltaf var þó
talað málefnalega um hlutina og í
góðu gert, enda held ég, að við
höfum virt skoðanir hvor annars.
Isak var afskaplega töluglöggur
maður og var það hans metnaður,
á þeim tíma, sem hann gegndi starfi
aðalféhirðis, að gjaldkerar færu
aldrei heim fyrr en þeir hefðu ná-
kvæmlega stefnt af kassa sína. Sat
hann almennt til síðasta manns og
er mér ekki grunlaust um að kvöld-
maturinn á heimili hans hafi æði
oft verið snæddur í síðara lagi. Hér
áður fyrr, var algengt, að gjaldker-
ar bankans þyrftu að vinna til kl.
9 og 10 á aðfangadagskvöld og
hefur það eflaust sett svip sinn á
fjölskyldulífíð þennan hátíðisdag
kristinna manna.
ísak heitinn var ákaflega lán-
samur í einkalífí sínu. Hann kynnt-
ist eiginkonu sinni, Bryndísi Brynj-
úlfsdóttur, í Útvegsbankanum, en
hún byijaði feril sinn sem gjaldkeri
og vann undir hans stjóm. Hefí ég
sjaldan hitt ljúfari og hjartahlýrri
konu en Bryndísi. Það er eins og
æðri máttarvöld hafí leitt þau sam-
an, svo lík voru þau í fasi og fram-
komu, jafnvel lífsskoðun þeirra lá
saman frá fyrstu tíð. Bryndís hefur
starfað í 27 ár í Útvegsbanka og
síðar íslandsbanka og starfar þar
enn. Hún er að mínu mati með af-
kastameiri starfsmönnum bankans,
glögg og fljót að vinna.
Ahugamál áttu þau fjölmörg,
enda ákaflega samrýnd. Svo pitt-
hvað sé nefnt, höfðu þau sameigin-
legan áhuga á lestri „góðra bók-
mennta, sígildri músík og söng. Þau
höfðu yndi af útivist, ferðuðust
mikið innanlands og könnuðu nátt-
úru landsins, sem þeim fannst mik-
ið til koma, enda unnu þau bæði
landi sínu -og þjóð. Þau áttu því
láni að fagna að ferðast talsvert
erlendis og könnuðu þá gjaman
nýjar slóðir hveiju sinni. Aður en
ísak kynntist Bryndísi ferðaðist
hann til fjarlægra landa svo sem
Asíu og kynntist því menningu
þessara þjóða, sem var fátítt í þá
daga og löngu áður en ferðalög
íslendinga erlendis urðu almenn-
ingseign, eins og það er stundum
kallað.
Það má segja, að áhugamál þessa
vinar míns hafa beinlínis verið
ótæmandi. Hann átti t.d. með betri
frímerkjasöfnum hér á Iandi og
hafði meira að segja lokið að tölvu-
væða það, svo hann hefði yfir það
betri yfírsýn og sæi hvað hann
ætti og jafnframt hvað vantaði í
það. Þá vissi hann allt um seðlaút-
gáfu á íslandi og var það hans verk
að bankanum tókst að lokum að
eignast fullkomið mynt- og seðla-
safn.
Þessa góða drengs er sárt saknað
af fjölskyldunni, enda var hann
konu sinni góður eiginmaður og
félagi og dætrum sínum sannur
faðir, þeim Önnu Brynju og Sig-
rúnu, og beinlínis umvafði þær ást-
úð sinni.
Við ótímabært fráfall ísaks Arn-
ar Hringssonar hefur enn fækkað
í hópi eldri starfsmanna bankans.
Við söknum hans, en minningin
um góðan vin og félaga mun lifa
og verður ekki frá okkur tekin.
Þessi lítilláti og hógværi vinur
minn, sem kominn er til nýrra
heimkynna, kann mér sjálfsagt litl-
ar þakkir fyrir pár þetta og myndi
sjálfsagt væna mig um að bera á
sig oflof, því hans háttur var að
gera hlutina í kyrrþey þar sem
hann fékk sína lífsuppfyllingu í
síbreytilegu starfi og þekkingar-
leit. Hræsni og sýndarmennska
voru honum víðs fjarri.
Því munum við, sem eftir lifum,
minnast góðra eiginleika þessa
látna vinar og sérkenna, sem hann
einn hafði og enginn annar. Megi
góður Guð styrkja og vernda ást-
vini hans.
t
Hjartkær eiginkona mín og móðir okkar,
KORNELÍA ÓSKARSDÓTTIR,
Hjallalandi 13,
verður jarðsungin frá Dómkirkjunni
föstudaginn 30. desember kl. 13.30.
Magnús Haukur Guðlaugsson,
Hanna Slgríður Magnúsdóttir,
María Hrönn Magnúsdóttir.
t
Innilegar þakkir færum við öllum þeim, sem sýndu okkur samúð
og vinarhug við andlát og útför sambýlismanns míns, föður okk-
ar, tengdaföður, afa og langafa,
SÆMUNDAR BENEDIKTSSONAR,
Melteigi 22,
Keflavík.
Gunnhildur Jónsdóttir,
Jón Sæmundsson, Ragnheiður Stefánsdóttir,
Benedikt Sæmundsson, Fjóla Jóhannesdóttir,
Pétur Sæmundsson, Edith Óladóttir,
Fanney Sæmundsdóttir, Oddgeir Björnsson,
Hallbjörn Sæmundsson,
Gfsli Þorvaldsson, Elfn Heiðdal,
Guðmundur Marfasson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
BJARNI MAGNÚSSON,
andaðist að kvöldi 27. desember.
Útförin verður auglýst síðar.
Sæunn Guðmundsdóttir,
Ragnar J. Bjarnason, Gyða K. Aðalsteinsdóttir,
Magnús I. Bjarnason, Hrefna Magnúsdóttir,
Oddur P. Bjarnason,
Kristin H. Vignisdóttir, Þorkell Sigurlaugsson
og barnabörn.
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
JÓN GUÐMUNDSSON
bifrelðastjóri
frá Málmey,
Vestmannaeyjum,
Engjavegi 9, Selfossi,
lést á gjörgæsludeild Landspítalans
26. desember.
Útförin verður auglýst síðar.
Brúnhild Pálsdóttir,
Guðmundur Paul Jónsson, Helga Jóhannesdóttir,
Kolbrún Jónsdóttir Petersen, Anton Heinsen,
Olgeir Jónsson, Bára Gísladóttir,
Birgir Jónsson
og barnabörn.
Blessuð sé minning ísaks Amar
Hringssonar.
Reynir Jónasson.
Aðdragandi jólanna er einn
skemmtilegasti tími ársins, a.m.k.
fyrir fjölskyldufólk. Tilhlökkun
barnanna vex frá degi til dags, og
undir henni er kynt með jóladaga-
tölum, og jólasveinagjöfum í skó.
Útvarpið flytur jólalög frá morgni
til kvölds og afar og ömmur kenna
barnabörnum sínum jólalögin. Am-
strið eykst og skorður hefðarinnar
ráða öllu.
Skyndilega var þessi stemmning
jólaundirbúnings rofín með símtali
frá vini mínum Jóhannesi Bjarna
Jónssyni: ísak Örn Hringsson er
látinn.
Það rifjast upp löngu liðnir dag-
ar, dagarnir þegar við ungir félag-
arnir hittumst oft í viku, ýmist til
að ræða pólitíkina og þá oftast
heimspólitíkina, eða undirbúa ferðir
annaðhvort í rútu um landið eða í
Skálann.
í þeim hópi var ísak Örn Hrings-
son og þrátt fyrir hógværa fram-
komu og hávaðalítið tal var hlustað
grannt eftir skoðunum hans og til-
lögum, og oftar en ekki var gert
sem hann vildi.
Þessi hópur ungs fólks safnaðist
saman undir merkjum Æskulýðsfylk-
ingarinnar og hafði samastað í fé-
lagsheimili hennar í Tjamargötu 20.
Þótt sameiginlegar skoðanir á
stjórnmálum væru það sem hópur-
inn var myndaður um, þá eru nú,
eftir rúma þijá áratugi, mér minnis-
stæðust ferðalögin, sem við fórum
og aðrar samverustundir, ýmist í
Tjarnargötunni eða í Skálanum,
þangað sem farið var oft á ári í
vinnuferðir eða skíðaferðir.
Þessi ungkarlaár vom ekki mörg,
þótt þau séu minnisstæð, og þegar
alvara lífsins tók við skildu leiðir.
Síðustu áratúgina hittumst við
ísak Örn ákaflega sjaldan og þá
eingöngu á förnum vegi. Og nú
blasir sú kalda staðreynd við að
oftar munum við ekki njóta sam-
ræðna eða samvista.
Ég er þakklátur fyrir að hafa
verið samferða ísak Erni hluta af
lífsgöngunni, og kveð hann með
söknuði.
Aðstandendum hans öllum votta
ég mína dýpstu samúð.
Siguijón Pétursson.
Kæri ísak.
Hjartans þakkir fyrir öll þau
góðu hamingjuár sem þú gafst dótt-
ur minni og fyrir hjálpsemi og tillit-
semi alla tíð.
Allt er á hverfanda hveli,
hugur, máttur og ást.
En ætíð, að enduðu éli,
aftur þó fagra hvel sást.
(H. Hafstein)
Tengdamamma.
ERFIDRYKKJUR
P E R L A N
sími 620200
Erfídrykkjur
Glæsileg kaffí-
hlaðborð, fallegir
salir og mjög
góð þjónusta.
Upplýsingar
í síma 22322
FLUGLEIDIR
HÓTEL LOFTLEIBIR