Morgunblaðið - 14.07.1996, Blaðsíða 11

MORGUNBLAÐIÐ
SUNNUDAGUR 14. JÚLÍ 1996 B 11
Morgunblaðið/Ámi Sæberg
UM 400 Grunnvíkingar komu til Flæðareyrar við Leirufjörð helgina 5.-8. júlí. Mótsgestir létu ekki á sig fá að gista í tjöldum þótt köldu andaði frá kolsprungnum Drangajökli.
FÓLK streymdi um borð í djúpbátinn Fagra-
nes í ísafjarðarhöfn um hádegið 5. júlí síðast-
liðinn og skipveijar voru önnum kafnir við að
hífa fiskikör full af farangri um borð. Það
leið að brottför inn að Flæðareyri í Jökulfjörð-
um þar sem átthagamót Grunnvíkinga skyldi
hefjast um kvöldið. Það komust færri með en
vildu í þessari ferð, farþegar voru um 200 og
farangurinn vóg lítil 20 tonn. Fagranesið flutti
lungann af hátíðargestum en margir komu á
minni fleyjum, rækjubátum, hraðfiskibátum,
skemmtisnekkjum, kajökum, skútu og að
minnsta kosti einum árabáti.
Alls staðar var fólk, hvort heldur á báta-
dekkinu eða í veitingasölum. Það leyndi sér
ekki að víða urðu fagnaðarfundir kunningja
og vina. Krakkarnir hlupu um skipið og full-
orðna fólkið tyllti sér í öll möguleg sæti. Bíla-
dekkið var þakið farangri frá skut og fram
yfir mitt skip. Þar ægði saman viðlegubún-
aði, garðhúsgögnum, gosdrykkjum í brettavís,
salernispappír, pappakössum og úttroðnum
svörtum plastsekkjum.
ísafjarðardjúpið skartaði sínu
fegursta þegar Fagranesið
lagði úr höfn með stefnu
á Bolungarvík. Þar
bættust við
fleiri farþeg-
ar og meira
dót. Eftir
þægilega sigl-
ingu yfir Djúpið
renndi skipið fyrir
Bjarnarnúpinn og
Grunnavíkin opnað-
ist. Fólkið hópaðist að
stjórnborðssíðunni og
staðkunnugir fræddu
þá sem minna vissu.
Miðaldra kona sýndi sam-_______
ferðafólki Ófæruna, Mar-
íuhornið og kirkjuna áStað. Unglings-
stúlka benti vinkonum sínum upp í víkina:
„Þarna eru rústirnar af húsinu hennar ömmu!“
Afram hélt Fagranesið með virðulegum þunga
inn með Staðarhlíð og Sveitinni. Þegar nær
dró Flæðareyri fór að kula af austri. Nokkrir
hraðfiskibátar þeystu hjá og lömdu ölduna svo
pusið gekk í allar áttir.
Á Flæðareyri var þegar risin tjaldborg
umhverfis félagsheimilið sem Ungmennafélag-
ið Glaður reisti snemma á fjórða áratugnum.
Nokkrir bátar rugguðu fyrir festum. Búið var
að setja niður flotbryggju sem auðveldaði
flutning fólks og farangurs. Skipveijar á
Fagranesi settu þijá slöngubáta á flot og úr
landi komu fleiri smábátar. Skuthlera skipsins
var lyft og hafist var handa við að flytja far-
angurinn út í bátana. Farþegarnir stilltu sér
upp í röð og skipveijar klæddu hvern og einn
í bjargvesti áður en hann var feijaður yfir. í
landi var mynduð röð burðarfólks sem hand-
langaði dótið upp í fjöru. Þaðan var það borið
eða ekið á handkerrum og hjólbörum inn á
tjaldstæðið. Þótt allir kepptust við tók rúma
tvo tíma að afferma skipið.
Varðeldur og söngur
Fólk gaf sér tíma tii að tjalda og elda áður
en hátíðin var sett með varðeldi um kvöldið.
Enn var strekkingsvindur og stóð kuldastrók-
urinn af kolsprungnum Drangajökli og úr
Hrafnfirði yfir mótssvæðið.
Nokkru fyrir miðnætti leiddu tveir harmón-
ikkuleikarar skrúðgöngu frá félagsheimilinu
að bálkestinum og kappklæddir hátíðargestir
tylltu sér utan í hól. Kveikt var í brennunni
sem skíðlogaði í rokinu undir öruggri stjórn
Óskars brennustjóra.
Hlíf Guðmundsdóttir, formaður Grunnvík-
ingafélagsins á ísafirði, setti hátíðina og stýrði
fjöldasöng. Mótsgestir
höfðu fengið söngbókina Hír-
amíu sem innihélt hagnýtar upplýs-
ingar, átthagasöngva Grunnvíkinga og ætt-
jarðarlög. Það var byijað á „Strollunni" sem
virtist mótsgestum einkar kær. Hver söng
með sínu nefi upp í gjóiuna og sumir vættu
kverkarnar og yljuðu sér á eldvatni. „Fyrr var
oft í koti kátt“ og „Grunnavíkurhreppur er
gimsteinn þessa lands“ hljómuðu svo undir tók
meðan æðarkollurnar kúrðu á steinum fyrir
landi og skemmtu sér konunglega. Eftir varð-
eldinn var selt heitt kakó og kleinur út um
eldhúsgluggann á féiagsheimilinu.
Grunnvíkingum ungað út
Grunnavíkurhreppur fór í eyði haustið 1962
þegar síðustu sex fjölskyldurnar fluttu úr
Grunnavík. Brottfluttir Grunnvíkingar stofn-
uðu tvö átthagafélög, á ísafirði og í Reykja-
vík. Hlíf Guðmundsdóttir er formaður félags-
ins á ísafirði, stofnað 1955, til að auðvelda
brottfluttum sveitungum að hittast. Félags-
menn fara í kirkjuferð eða annað ferðalag á
hveiju sumri, auk þess er basar, aðventufund-
ur, þorrablót og sumarkaffi fyrir aldraða ár-
lega. Fyrsta Flæðareyrarhátíðin var haldin
1969 og voru þær fyrst á þriggja ára fresti
en nú fjögura. Var þetta áttunda hátíðin.
FÓLKIÐ flykktist út að borðstokknum
til að berja æskustöðvarnar augum.
KAUPFÉLAG Flæðareyrar og nágrennis
var iðulega lokað vegna vörutalningar!
STEINDÓR Ögmundsson frá Tálkna-
firði og Theodór Theodórsson á
ísafirði í léttu spjalli á fjörukambinum.
„Þetta er átthagamót Grunnvíkinga og
hvergi auglýst," sagði Hlíf, sem er ættuð úr
Furufirði. „Reyndar sáum við okkur knúin til
að auglýsa nú að hátíðin væri einungis ætluð
Grunnvíkingum. Það hefur borist út að hér
sé gaman og við fengum pata af hópum sem
stefndu hingað. Flestir hátíðargestirnir hafa
aldrei búið hér en koma í fylgd höfuðs fjöl-
skyldunnar sem einu sinni átti hér heima.
Þetta eru ekki margar fjölskyldur en orðnar
fjölmennar. Eg held að Grunnvíkingar hafi
sterka kennd fyrir uppruna sínum. Maður elur
börnin upp sem Grunnvíkinga, þetta er mark-
viss innræting! Það kemur ekki til hjá þeim
að sleppa úr hátíð. Upp til hópa eru Grunn-
víkingar léttir og kátir 5 sinni. Þeir halda
fast saman. Ég minnist þess ekki að hafa
verið neitað þegar ég hef leitað liðsinnis
einhvers."
Hlif sagði mikla áherslu lagða á að
ganga vel um svæðið. „Fólk fer ekki að
sofa fyrr en búið er að tína upp rusl, sópa
og ganga vel frá félagsheimilinu. Það
kemur enginn til að taka til eftir okkur
þegar við förum.“
Maður er manns gaman
Félagsheimilið var miðpunktur hátíðar-
haldanna. Sett var upp Kaupfélag Flæðar-
eyrar og nágrennis í skúrbyggingu við
húsið þar sem sælgæti og gosdrykkir var
selt á eðlilegu kaupfélagsverði en ekki
uppsprengdum útihátíðaprís. Drykkjaum-
búðir voru greiddar út í hönd við skil.
Þetta var gert til að stuðla að þrifum á
svæðinu og unga kynslóðin var óþreyt-
andi í söfnun umbúða.
Salurinn í félagsheimilinu er á að giska
40 fermetrar, eða á stærð við þokkalega
stofu í einbýlishúsi. Fyrir endanum er
upphækkað svið og með veggjum baklaus-
ir bekkir. í kjallaranum er eldhús þar sem
framreiddar voru einfaldar veitingar, pyls-
ur, kaffí og stundum kakó og kleinur.
Veitingarnar voru ýmist afgreiddar út um
glugga eða að fólk tyllti sér við borð í
eldhúsinu.
Dagskrá mótsins bar þess merki að
maður er manns gaman. Fólkið skemmti sér
sjálft og var ekki i neinum vandræðum með
að kitla hláturtaugar og gleðjast saman.
Skipulagðar voru gönguferðir að Drangajökli,
Dynjanda og Höfða, og margir lögðu land
undir fót upp á eigin spýtur. Síðdegis voru
leikir fyrir fólk á öllum aldri og tóku ekki
síst börnin þátt í þeim. Kvölddagskráin hófst
svo með kvöldvöku. Þar voru hin fjölbreytt-
ustu atriði, knattspyrnuleikur á léttum nótum
þar sem Viðgerðarliðið ’96 atti kappi við
Landsbyggðarúrvalið á „Eyrar Stadium“.
Leikmenn sýndu snilldaitakta og fengu sóleyj-
ar fyrir gula spjaldið og epli fyrir það rauða.
SJÁ NÆSTU SÍÐU