Morgunblaðið - 07.08.1996, Blaðsíða 16

16 D MIÐVIKUDAGUR 7. ÁGÚST 1996
MORGUNBLAÐIÐ
Q99 ATLAIMTA '96
V
J
1
Bandaríska „Drauma-
liðið“ hafði mikla yfír-
burði í körfuboltakeppni
karla. Skapti Hall-
grímsson fylgdist með
leikmönnum liðsins líða
áfram sem í draumi
lengi vel í úrslitaleikn-
um, en taka síðan góðan
sprett o g gulltryggja
sér þau verðlaun sem
búið var að eyrna-
merkja þeim fyrir
löngu.
Sú frétt sem minnst kom á óvart
á Ólympíuleikunum var líklega
þessi: Bandaríkjamenn sigruðu í
körfuknattleik karla. Hefðu þeir ekki
hreppt gullið hefði sú frétt hins veg-
ar mjög sennilega komist á forsíður
dagblaða um heimsbyggðina alla en
þau tíðindi bíða enn um sinn. Þetta
voru aðrir Ólympíuleikarnir þar sem
atvinnumenn úr NBA-deildinni eru
meðal þátttakenda og sigurinn verið
auðveldur í bæði skiptin. Nú sigruðu
þeir Júgóslava 95:69 í úrslitaleikn-
um.
Ekki er hægt að álasa Bandaríkja-
mönnum fyrir hve geysilega snjallir
þeir eru í körfuknattleik. Varla er
hægt að orða það svo að það sé
þeim að kenna (!) hve yfirburðirnir
eru miklir, en vegna þeirrar stað-
reyndar var körfuknattleikskeppni
karla hér í Atlanta aldrei spenn-
andi. Heldur ætti að þakka þeim
fyrir snilldina því smám saman verða
leikmenn annarra þjóða betri, vegna
Bandaríkjamanna, og að því gæti
komið að þeim yrði veitt einhver
keppni þó það verði varla í náinni
framtíð. Það sást þó bersýnilega á
þessum leikum að bilið milli þeirra
og Evrópubúa er mikið að minna.
Og stór þáttur í því er líklega sá
að mótheijarnir bera ekki jafn mikla
óttablandna virðingu fyrir stjörnun-
um. Sumir úr Evrópuliðunum leika
með þeim í NBA-deildinni, vita að
þeir eru mannlegir (!) og beijast eins
og ljón gegn þeim. Mótheijarnir eru
ekki svo upp með sér að fá að spila
við þá (eins og kom fyrir í Barcel-
ona) að nóg upplifun sé að fá að
vera á sama velli og þeir.
Vitað mál var að það yrði allt að
því jafn vonlaust fyrir andstæðinga
bandaríska landsliðsins að gera sér
vonir um gullverðlaun og það yrði
fyrir keppinauta Michaels Johnsons
í 200 og 400 metra hlaupunum. Það
var því kannski táknrænt að Johnson
- hugsanlega fótfráasti maður jarðar
- skyldi vera meðal áhorfenda á úr-
slitaleik Draumaliðsins gegn Júgó-
slavíu á laugardagskvöld. Stjörnurn-
Morgunblaðið/Kristinn
BANDARÍKJAMENNIRNIR Hakeem Olajuwon, Charles Barkley og Gary Payton standa hér í
ströngu í leiknum gegn Júgóslavíu. Charles Barkley llggur greinllega eltthvað á hjarta en
dómaranum er alveg sama og dæmir uppkast.
Morgunblaðið/Kristinn
JUAN Antonlo Samaranch,
forseti Alþjóða ólympíu-
nefndarlnnar, afhendir
miðherjanum Hakeem
Olajuwon gulllð. Gary
Payton skemmtir sér
ágætlega við hlið hans.
Andstæðing-
arnir 100
sinnum betri
en 1992
„FYRIRGEFIÐ að ég skuli orða
það svona, en Jesús Kristur gat
ekki einu sinni þaggað niður
gagnrýnisraddirnar, hvers
vegna haldið þið að gullverðlaun
hér muni gera það?“ spurði
Lenny Wilkens, þjálfari banda-
ríska „draumaliðsins" eftir sigur
á Júgóslavíu í úrslitaleiknum, en
lið hans var gagnrýnt talsvert
fyrir að leika ekki nægilega vel
og sigra andstæðingana ekki
með eins miklum mun og banda-
ríska landsliðið gerði fyrir fjór-
um árum í Bareelona.
„Ég hef grandskoðað málið og
sannleikurinn er sá að liðið nú
er að spila við miklu betri and-
stæðinga en 1992 en sigraði.
Hvort sem það dugar þeim sem
hafa gagnrýnt okkur skiptir mig
í rauninni engu máli,“ sagði Wilk-
ens. Þjálfarinn sagði andstæðing-
um Bandaríkjamanna hafa farið
gífurlega fram frá því í Barcel-
ona. „Ef ég á að vera heiðarleg-
ur verð ég að lýsa því yfir að
það háskólalið er ekki til í Banda-
ríkjunum sem myndi sigra Júgó-
slavíu, Litháen eða jafnvel Arg-
entínu eins og liðin hafa verið
að leika hér. Þessi lið verða að
fá það hrós sem þau eiga skilið;
þau eru 100 sinnum betri en
1992.“
ar úr NBA-deildinni
vilja (og geta) leika
á fullri ferð allan
tímann; láta knött-
inn ganga hratt á
milli, beita hraða-
upphlaupum eftir
megni og skemmta
áhorfendum með
ýmsum brellum sem
mest þeir mega.
Ekki fór á milli
mála að Júgóslavar
voru með næstbesta
liðið að þessu sinni, enda þekktir
fyrir að eiga marga frábtbra leik-
menn. Og þetta besta lið Evrópu lék
mjög vel í úrslitaleiknum; Iék á þann
eina hátt sem skynsamlegt var.
Hélt hraðanum í leiknum niðri lengi
vel og það fór í taugarnar á heima-
mönnum. Sóknir Júgóslava voru
langar, og þannig leið þeim vel.
Þeir hittu vel, 'nvort sem var innan
teigs eða utan, á meðan Bandaríkja-
mennirnir voru langt frá sínu besta
og athyglivert var að það voru Júgó-
slavar sem skoruðu eftir eina hraða-
upphlaup fyrri hálfleiksins! Þeir
höfðu forystu lengi vel en Banda-
ríkjamenn voru komnir yfir fyrir
hlé, 43:38.
Leikir Bandaríkjamanna þróuðust
gjarna þannig hér á leikunum að
spenna var í fyrri hálfleiknum en
síðan fóru þeir að spila hraðar og
höfðu tögl og hagldir í þeim seinni.
Svo fór þó ekki nú, ekki strax, því
KORFUKNATTLEIKUR
Bandaríkjamenn
hafa enn yfirburði
þó þeir hafi sjaldan
virkilega sýnt hvað
í þeim býr
er seinni hálfleikur
var tæplega hálfn-
aður munaði einu
stigi, 51:50. Síðan
kom í ljós úr hve
miklu Bandaríkja-
menn höfðu að
moða. Vlade Divac,
miðheiji Júgóslavíu,
fékk fimmtu villu
sína fljótlega í
seinni hálfleik og að
missa Divac var of stór biti að kyngja
fyrir félaga hans. Charles Barkley
fiskaði þessa síðustu villu á Divac -
vissi greinilega hvað hann var að
gera - en fór fljótlega sömu leið sjálf-
ur. Mislíkaði að brot skyldi dæmt á
einn félaga hans, lét dómarann fá
það óþvegið og fékk villu fyrir. Sína
fimmtu og fékk að slaka á utan
vallar það sem eftir var.
Divac var sárt saknað en engu
máli skipti þó Barkley væri ekki
með. Breiddin í bandaríska hópnum
kom í ljós. Anfernee Hardaway var
frábær í bandaríska liðinu, David
Robinson fór einnig á kostum, var
stigahæstur með 28 og tók 7 frá-
köst. Þá voru Reggie Miller og John
Stockton einnig mjög góðir.
Bestir í liði Júgóslavíu voru bak-
vörðurinn Djordjevic og framheijinn
Danilovic, leikmaður Miami Heat,
sem var eini maður vallarins sem lék
allar 40 mínúturnar.