Morgunblaðið - 05.07.1997, Side 22

' 22 ’LAUGARDAGUR 5: JÚ'LÍ 1997
MORGUNBLAÐIÐ
Nú nálgast aðalgöngutími laxins óðfluga og
nær hámarki í kringum 10. júlí sunnanlands.
Veiðimenn eru í essinu sínu og fjölmenna í
veiðiverslanir til að velja sér „rétta“ agnið.
Túbur eru mikið notaðar og Ingvi Hrafn
Jonsson segir hvar helst og hvenær.
Túbur
Dulbúin maðkveiði
eða venjuleg
fiuguveiði7
LAXVEIÐIMENN eru að
margra áliti hópur sérvitringa
og beturvitringa, (ef þannig
leyfíst að íslenska „Besserwisser").
Það má sjálfsagt færa nokkur rök
fyrir slíku áliti, því að við liggur að
kenningar um hvemig á að fá lónbú-
ann spengilega til að taka agn, séu
jafnmargar veiðimönnum. Öll berum
við mikla virðingu fyrir Atlantshafs-
laxinum og tölum um hann sem kon-
ung vatnafiska. Við höfum tilhneig-
ingu til að setja upp á stall þá veiði-
menn sem skara fram úr öðrum
varðandi fjölda veiddra laxa. Oftar
en ekki eru þetta menn, sem hafa
náð ótrúlegum tökum á að láta lax
taka maðk. Þeir eru miklu færri,
sem hafa náð stórveiði á flugu, spón
eða þyrilbeitu. En er eitthvað göfugt
við skepnu sem móðir náttúra skap-
aði sem listaverk, sem treður upp í
sig 100 króna virði af slímugum
möðkum, 400 króna brasstúbu eða
500 króna Tóbyspón, að ekki sé tal-
að um allar stærðir og gerðir af
marglitum flugum?
yrir skömmu fjallaði ég um
„hitsið“, sem að margra áliti
er einhver nettasta og
skemmtilegasta aðferðin við að tæla
lax til töku. Gaman að skjóta því hér
inn, að eftir að sú grein var skrifuð
fór ég í Norðurá þegar norðaná-
hlaupið stóð yfir og fékk á fostu-
dagskvöldið 6. júní, 2 tíu punda laxa
á „hitsið“. Þá var lofthitinn rúmar 4
gráður, vatnshitinn tæpar fjórar og
7-8 vindstig. Sannkallað heim-
skautaveður. Engu að síður komu
báðir laxarnir upp úr með klassísk-
um hætti til að negla fluguna. Veiði-
félögum mínum fannst þetta með
ólíkindum, en ég var algerlega
sannfærður um að ég myndi fá töku.
Það var líka í eina skiptið í túrnum
sem ég hafði þessa tilfinningu og
varð enda ekki var eftir þessa
fyrstu eftirmiðdagsvakt.
Það var áhugavert við þessa
fyrstu vakt, að við félagarnir settum
í 4 laxa á Eyrinni, hinir tveir voru á
Snældu, sem er túbuútfærsla hönn-
uð af Grími Jónssyni. Laxinn leit
hins vegar ekki við maðki. Túbuveiði
á sér langa sögu hér á landi, allt frá
því fyrstu bresku veiðimennirnir
komu hingað, með risastórar
bambusstangir, eða split canestang-
ir og stórar túbur, sem þá voru og
nú eru mikið notaðar í viskílituðum
ám Stóra-Bretlands. Hins vegar
held ég að túbuveiði hafi fyrir alvöru
og almennt haslað sér völl meðal ís-
lenskra veiðimanna síðustu 10-20 ár-
in og þá sérstaklega á vorin, þegar
árnar eru kaldar, vatnsmiklar og
jafnvel svolítið skolaðar eða með
leysingalit.
að var við slík skilyrði fyrir
tæpum tuttugu árum, er ég
var að skrifa í Morgunblaðið
um opnun Norðurár, að ég kastaði
túbu fyrst. Þetta var á Eyrinni og ég
var að fylgjast með þeim Sverri Þor-
steinssyni og Eyþóri „kokki“ Sig-
mundssyni. Þeir voru báðir búnir að
fá lax á túbu, sem þeir kölluðu
Skrögg og var svört með svolitlu
rauðu í, að því er mig minnir, en ég
veit að hún er líka hnýtt með gulu í,
en þá meira notuð í haustveiði. Þeir
félagar vildu endilega að ég prufaði.
Þeir réttu mér stöng, sem var með
flugulínu með sökkvandi enda og
brössuðum Skrögg. Ég var ekki orð-
inn mikill flugumaður á þeim tíma
og hafði sjaldan ef þá nokkru sinni
kastað sökkvandi flugulínu, enda
skall Skröggurinn í hnakkann á mér
í fyrsta kasti svo að glumdi í, gott ef
ég fékk ekki kúlu. Þeir félagar hlógu
dátt, en komu mér fljótt til aðstoðar
og ráðlögðu mér að kasta aðeins upp
í strauminn og beygja mig örlítið er
ég kastaði. Mér fannst þetta hálf-
skrítið allt saman, en náði fyrir rest
að slæma túbunni út og viti menn,
rétt er henni sló fyrir fékk ég töku
og landaði 8 eða 9 punda fiski.
Mig minnir að þeir félagar
hafi bætt.við einhverjum
löxum fram að hádegi, allt
á Skrögginn. Ég þurfti hins vegar
að drífa mig í bæinn til skrifa. Ég
var heldur upp með mér er ég sagði
kunningja mínum frá þessum flugu-
laxi um kvöldið, en það hnussaði í
honum og sagði að túbuveiði væri
bara maðkaveiði flugumannsins,
dræsunni væri bara þverkastað með
flugustöng.
Ekki tók ég þessi ummæli alvar-
lega, enda maðurinn forfallinn
maðkari með óbeit á hinum „hrein-
ræktuðu" fluguveiðimönnum. Stað-
reyndin er sú að túbuflóran er alveg
jafnfjölbreytt, ef ekki fjölbreyttari
en fluguúrvalið. Menn veiða á
brössuð (þyngdar) einnar til tveggja
tomma tundurskeyti og á svo smáar
örtúbur (míkrótúbur) að þær sjást
vart í vatninu og auðvitað allar
stærðir þar í milli. Það sem kannski
greinir túbuveiðina helst frá venju-
legri fluguveiði, er þríkrækjan, sem
veitir nokkuð öryggi þeim sem
hræðast það mest í veiði áð missa
lax.
Líklega varð mesta byltingin í
túbuveiði, er Francestúbumar
komu, en rauðar og svartar
Frances-flugur og -túbur eru afla-
sælustu flugur veiðimanna, líklega
fyrr og síðar og gáfu t.d. 525 af 1112
flugulöxum úr Norðurá á sl. sumri.
Upp frá því að Frances-höfundurinn
Peter Deane fyrst setti þetta bráð-
veiðna agn á markað, er óhætt að
Draumafötin klæða vel
DRAUMSTAFIR Krlstjáns Frímanns
í DRAUMI hafa fot og klæðnað-
ur sérlundaða og ákveðna merk-
ingu sem ekki þarf endilega að
tengjast fatnaði vökunnar þó
táknin séu sótt þangað og til
duldra meininga um útlit, stíl, liti
og efnisval. Sem dæmi birtist oft-
ar en ekki framliðið fólk í brúnum
eða gráum og efnislega þéttum og
þykkum fótum svo sem leðri og
vaðmáli en lifendur í táknrænum
litum og efni sem tjáir einkamál
hvers og eins frekar en almenna
tísku. Fötin skapa manninn og
draumurinn skapar manninum
tjáningarmiðii leyndra hugsana
með lindum og líni sem maður
man þó helst þegar draumurinn
tínir til föt og klæðir þig ákveðnu
tákni/merki sem bendingu á eðlis-
þátt, tilfinningu eða óminnisstig.
Klæðaleysi er vinsælt merki
draumsins til dreymanda um
hræðslu hans við mistök, álit ann-
arra eða annað óþægilegt sem
hendir í samskiptum við aðra í líf-
inu. Dæmi um nekt er að vera
nakin/n að neðanverðu innan um
fólk og vera óhræddur að bera
sig, það vitnar til persónu sem
hefur ákveðnar skoðanir og lang-
anir og sem er órög að tjá þær.
Hinir sem bera sig að ofan í
draumi eru oft athyglissjúkir
og/eða hafa farið á mis við hlýju í
lífinu. Þá geta draumar fullkom-
innar nektar vottað löngun við-
komandi til byltingar á eigin lífi,
siðum og venjum þó sami draum-
ur sýni öðrum angist þess að finn-
ast hann vera maður berskjaldað-
ur. Fötin skapa ímynd í draumi
sem vöku, smókingföt og tylliföt
minna á gleðistundir líkt og þunn
marglit fót en sömu föt geta sagt
aðra og ófagra sögu af hugarfari
dreymandans. Sem dæmi um lita-
blöndun þá spegla rauð og svört
fót vökunnar manninn sem kyn-
veru en í draumi tjá þau sköpun-
arkraft frekar en löngun til sam-
fara, þó báðir þættir séu af sama
meiði þá eru áherslur ólíkar.
Sama má segja um liti, snið og
efnisvai annarra fata, þau styðja
oft hvert annað á brúnni milli
svefns og vöku.
Draumar lesenda
í draumum „Dóttur“ kemur
fyrir hús sem ímynd dreymand-
ans og föt sem boðberar gleði en
fatnaður í draumi getur verið
tákn sem klæðir mann hjarta-
hlýju og sálaryl. En draumur
„Siggu“ er á skáldlegum nótum.
Fyrri draumur
„Dóttur“
„Mig dreymdi að ég væri mjög
stressuð við að reyna að loka úti-
dyrahurð. Lykilinn snérist alltaf
og^nérist án þess að það læstist.
Eg var svo stressuð því mamma
var inni í húsinu (ég þekkti ekki
húsið en það var á fleiri hæðum
og í húsalengju). Mér fannst eins
og hún væri geðveik og mætti alls
ekki sleppa út. Hún var á leiðinni
niður stigann og nú fannst mér ég
verða að læsa. Meðan ég reyni að
læsa kemur maður að, hann sér
hvað ég er æst og ætlar að hjálpa
mér, ég útskýri fyrir honum
nauðsyn þess að læsa. Við gátum
ekki læst og ég opna hurðina, þá
stendur mamma í stiganum og er
döpur á svip. Ég hleyp upp stig-
ann og tek utan um hana. Þá seg-
ir hún „Það borgaði sig að skilja,
svo að við næðum saman". Síðan
féllumst við í faðma, grétum og
settumst í stigann".
Seinni draumur
„Mér fannst ég vera að renna
mér á skíðum á skíðasvæði, fullt
MyncVKristján Kristjánsson
KLÆDDUR draumi og kom-
inn á ról.
af fólki og gott veður. Allt í einu
er mamma komin. Ég var mjög
undrandi því hún átti að vera dá-
in. Ég fagna henni óskaplega. Síð-
an erum við allt í einu komin
heim. Hún í eldhúsinu og mjög
þreytuleg. Ég vil að hún hvíli sig
og spyr hvemig það hafi verið að
deyja? Ég man ekki hverju hún
svaraði en ég varð hneyksluð á
viðbrögðum pabba. Hann var
mjög glaður að hún væri komin
aftur en ætlaði samt að halda sínu
striki eins og hann væri einn, það
er að fara einn út með vinum sín-
um í síðdegiskaffi (það er það sem
hann gerir í dag). Mér fannst að
hann ætti að sleppa því, fyrst
mamma var komin. Pabbi var bú-
inn að klæða sig upp í svargrá,
teinótt jakkafót. Hann var mjög
fínn, leit vel út og ánægður með
sig (hann fer aldrei í jakkafót
hversdags).
Ráðning Fyrri draumur
Húsið sem þér tekst ekki að
læsa er ímynd þín og að þér tókst
ekki að læsa því bendir til að
hvorki tilfinningum, hugsunum
eða eðlisþáttum um líf þitt og
þinna verði haldið utan seilingar
eða innan múra hugans. Maður-
inn sem kemur þér til aðstoðar er
Animus þinn og hann er á sama
máli. Þú þekktir ekki húsið og þar
með ekki þig sem skyldi og því
eru þættir í þér ókunnir og var-
hugaverðir að eigin mati. Þessir
þættir verða samt að koma fram
svo þú áttir þig á samhengi hlut-
anna og losnir undan ímynduðum
skoðunum. „Það borgaði sig að
skiija...“ er bæði merki um lát
(skilja við) og merki þess að þú
þurfir að greina þig frá öðrum svo
fyrrgreint samhengi komist á,
samhengi hugar og hjarta.
Seinni draumur
í seinni draumnum ertu á
skíðasvæði sem þýðir visst frelsi
og hugsanlega ákveðinn tíma en í
draumnum (sem þeim fyrri) kem-
ur sterkt fram að móður þinni er
mjög annt um þig og vill veg þinn
sem mestan og bestan og koma
hennar nú geti haft áhrif þar á.
Viðbrögð föður þíns við komu
móður þinnar bendir til að með
þessum draumi fylgi góðar breyt-
ingar og að hann var uppábúinn
bendir til að draumurinn rætist á
þann gleðilega hátt sem til var
ætlast.
„Siggu“ dreymdi
„Mig dreymdi draum fyrir
nokkrum árum sem fer mér ekki
úr minni. Ég var á gangi með full-
orðinni konu (fyrrverandi tengda-
móður mannsins míns). Við kom-
um að hæð, efst á hæðinni var
lágt klettabelti, niður undan því
var aflíðandi brekka grasi gróin.
Um alla brekkuna voru knéháar
þúfur, efst á hverri þúfu var háls
og á hálsinum frómað konuhöfuð.
Við gengum þarna um og rædd-
um við þessi höfuð, sem horfðu á
okkur með engu minni undrun en
við á þau. En það var líf og fjör í
þessum andlitum öllum og hlegið,
skrafað og spurt. Ég man aðeins
eina spurninguna sem eitt bros-
andi höfðuðið spurði „Hvernig
farið þið að því að eignast böm?“.
Ég svaraði því og mátaði á sam-
ferðakonu minni hvemig við yrð-
um útlits við meðgöngu. Það var
greinilegt að þeim fannst þetta
bráðfyndin aðferð við að fjölga
sér. Er einhver meining í svona
draumi?“
Ráðning
Það er von þú spyrjir hvort ein-
hver meining sé í svona draumi
sem er gjörsamlega á skjön við
raunveruleikann og „út úr korti“
eins og sagt er. En ekki er allt
sem sýnist því konan í draumnum
sem fylgir þér er velgjörðarmað-
ur þinn og leiðir þig um þroskað-
ann innri veruleika þinn (hæðin,
klettabeltið og brekkan), þitt
draumaland. Þar komið þið að
knéháum þúfum með konuhöfðum
á, það era ónýttar (höfuðin vora
undrandi, þú varst undrandi) hug-
myndir þínar til sköpunar, líklega
hæfileikar til sagnagerðar sem
viija fæðast/verða til. Þar sem þú
sýndir höfðunum hvemig bam
verður til þá er ekki loku fyrir það
skotið að úr hugmyndunum (höf-
uðin) rætist og úr verði raunvera-
legt afkvæmi/saga-bók.
0Þeir lesendur sem vilja fá drauma sína
birta og riðna sendi þámeð fullu nafni,
fæðingardegi og iri isamt heimilisfangi
og dulnefni tíl birtingar til:
Draumstaflr
Morgunblaðið
Kringlunni 1
103 Reykjavfk.