Morgunblaðið - 26.10.1997, Qupperneq 12

12 B SUNNUDAGUR 26. OKTÓBER 1997
MORGUNBLAÐIÐ
H
G STONES J
Breska rokksveitin Rolling Stones
er enn lögð af stað í tónleikaferð
um heiminn. Ólafur Helgi Kjart-
ansson, sýslumaður á ísafirði, tók
sér leyfi frá haustönnum og
komst að því að hljómsveitar-
menn eru í fullu fjöri og vel það.
Setið á stuðaranum
Af öllum ummælum um frammi-
stöðu minna manna í Chicago var við
miklu að búast. Þeir félagar voru sam-
kvæmt því f góðu formi, búnir að æfa
upp mikið af lögum, nýjum og göml-
um úr ótrúlega miklu lagasafni sfnu.
Mér þykir skemmtilegast að fá að
heyra ný lög, það er af nýjustu plöt-
unni hverju sinni, og einnig gömul lög
sem ég hefi ekki heyrt áður á tónleik-
um. Við hvoru tveggja var að búast,
auk sígildra hljómleikalaga. Á Veter-
ans Stadium var uppselt og þar
myndu verða rúmlega 55 þúsund
manns sunnudagskvöldið 12. október
1997.
HVAÐ FÆR 44 ára gamlan sýslu-
mann á (safirði til að leggja land
undir fót í miðjum haustönnum?
Svarið ætti að liggja Ijóst fyrir.
Embættisannir og skyldustörf.
En heiti sá hinn sami Ólafur Helgi
Kjartansson og sé ferðinni heitið til
Bandaríkjanna, má fastlega gera ráð
fyrir því að Rolling Stones séu komnir
af stað í enn eina ferðina. Svo reyndist
líka vera. Hinir þrautseigu Englending-
ar, Micahel Philip Jagger, 54 ára,
Keith Richards, 53 að verða 54 ára,
Charlie Watts, 56 ára og Ronnie
Wood, 50 ára, ásamt þrautreyndu
hjálparliði lögðu upp í tónleikaferðina
Bridges to Babylon í Chicago 23.
september síðastliðinn. Síðast fóru
þeir af stað 1994 og lögðu heiminn að
velli eða að fótum sér á óteljandi
íþróttavöllum á einu ári. Platan
Bridges to Babylon er þeirra nýjasta
verk. Eins og við er að búast er hún
góð. Þær eru að vísu nokkrar betri af
eldri plötunum. Hinu má ekki gleyma
að stundum batna plöturnar þeirra
með árunum. Þýðingarlaust er að gefa
henni númer. Fyrir safnara sem telur
plötur þeirra og geisladiska í hundruð-
um, en ekki tugum, hefur eitthvert
númer enga þýðingu. Án þess að
verja miklu til umsagnar um plötuna,
ber hún öll merki vinnubragða þeírra
félaga, mikið lagt undir, árangurinn
góður, enda byggt á áratuga reynslu
og miklum arfi.
Plötuna ættu allir áhugamenn um
tónlist að hlusta á, einkum þeir
■■ sem hafa áhuga á rokki og blús.
I Hún minnti mig á Rolling Stones
að flytja lög af sólóplötum Micks
Jaggers og Keiths Richards. Auð-
vitað er þetta mesta rokkhljóm-
sveit sögunnar að flytja lögin sín
og gerir það vel eins og alltaf, trú
HM| sjálfri sér og upprunanum.
■ Annars staðar í blaðinu er sagt
■Hi frá því hvernig gekk að fá miða á
tónleikana á Veterans Stadium í Fíla-
delfíu, sem voru þeir níundu í röðinni
að þessu sinni. Reynslan hefur fært
manni þá vizku að allt geti gerzt, jafn-
vel þótt Rolling Stones eigi í hlut.
Nægir að minnast þess er undirritaður
átti ásamt eiginkonu sinni miða á tón-
leika á Wembley í London 1990. Þá
var tvennum tónleikum frestað vegna
meiðsla Keiths. Góð ráð voru dýr, því
ekki máttum við missa af Bob Geidof,
Tinu Turner og Madonnu í Englandi.
Málið leystist með lestarferð til
Newcastle upon Tyne og þar náðum
við þeim, en Bandaríkin eru stærri og
nokkrir dagar milli tónleika.
Vinur minn einn, sem varð fimmtug-
ur um daginn, kallar „mína menn“
krumpudýr, en útlitið segir ekki allt.
Þrátt fyrir að þeir séu nú orðnir tveim-
ur árum eldri en í lok síðustu ferðar
gæfu þeir vonandi ekkert eftir. Við
hverju mátti svo búast?

ROLLIN
enn að eftir 35 ár og betri en