Morgunblaðið - 29.03.1998, Síða 14

14 SUNNUDAGUR 29. MARZ 1998
MORGUNBLAÐIÐ
ÍÞRÓTTIR
Chelsea og Middlesbrough berjast á Wembley
Með
í huga
ÞAÐ VORU þungstígir stuðningsmenn Middlesbrough sem yf-
irgáfu Wembley-leikvanginn í Lundúnum 17. maí í fyrra. Ekki
nóg með að liðið þeirra hefði, fáum mínútum áður, tapað úr-
slitaleiknum um bikar enska knattspyrnusambandsins, held-
ur hafði það á sama vori beðið iægri hlut í úrslitaviðureign-
inni um deildarbikarinn og misst sæti sitt í úrvalsdeildinni.
Hafi hugsunin um heimsendi einhvern tíma verið fjarlæg, var
hún það ekki lengur!
Gerir Gazza
gæfumuninn?
En skjótt skipast veður í lofti. Nú,
tæpu ári síðar, er sólskinsbros á
allra vörum í Middlesbrough. Liðið
^■■■i hefur átt góðu gengi að
Orri Páll fagna í 1. deildinni og á
Ormarsson alla möguleika á að
skrifar endurheimta sæti sitt
meðal hinna bestu.
Liðsandinn hefur augljóslega breyst
til hins betra og, það sem meira er,
sjálfstraustið skín úr hverju andliti.
Þá er Middlesbrough, enn og aftur, á
leið á Wembley. Stuðningsmennimir
stara nú bjarteygðir inn í eilífðina!
Wembley á þó ugglaust eftir að
vekja upp vondar minningar, ekki
síst þar sem andstæðingurinn í úr-
slitaleiknum um deildarbikarinn,
ellegar Coca Cola-bikarinn, sem
hefst kl. 14 í dag, er Chelsea - liðið
sem stóð á milli Middlesbrough og
bikars enska knattspymusambands-
ins á liðinni leiktíð. Tilfinningin
verður því væntanlega blendin -
beygur í brjósti, hefnd í huga.
Hefnd er einmitt orðið sem Bryan
Robson, knattspymustjóri, mun án
efa nota til að eggja sína menn til af-
reka í dag. Hann er hvergi smeykur!
„í fyrra vom piltamir hæstánægðir
með að komast í bikarúrslitin gegn
Chelsea á Wembley - þótti það nóg
enda var baráttuþrekið í lágmarki
eftir fall úr úrvalsdeildinni. Nú hef-
ur aftur á móti enginn áhuga á að
snúa heim með tap á bakinu - nálg-
unin er allt önnur. Mínir menn vilja
vinna og, það sem meira er, þeir
hafa trú á því að þeir geti það,“ segir
Robson en stuðningsmenn Boro
bíða enn eftir fyrsta titli félagsins.
Sú bið hefur staðið í 122 ár!
Það verður sem sagt annað Midd-
lesbrough-lið sem etur kappi við
Chelsea í dag - andinn er ekki bara
annar, heldur mannaflinn jafnframt
mikið breyttur. Juninho, Emerson
og Ravanelli era á bak og burt, fæst-
um til ama, enda kastaði tólfunum
þegar þeir hurfu sjónum manna nið-
ur göngin á Wembley-leikvanginum,
jafnskjótt og dómarinn blés úrslita-
leikinn gegn Chelsea af. Vora það
reiðir stuðningsmenn Boro sem lásu
þeim pistilinn á sjónvarpsstöðinni
Sky News að leik loknum enda
óvanir vanvirðingu af þessu tagi.
Skilaboð þremenninganna vora á
hinn bóginn skýr: „Okkar hlutverki
hjá Middlesbrough er lokið!“
Nýr mannskapur
í þeirra stað era komnir menn
sem gengið hefur betur að festa
rætur í norðaustur Englandi: Enski
landsliðsmaðurinn Paul Merson,
sem leikið hefur við hvurn sinn fing-
ur í vetur, írski jámkarlinn Andy
Townsend, sem drífur liðið áfram,
og miðherjinn Marco Branca, sem
sannarlega hafði skotskóna með-
ferðis frá Ítalíu. Þá hefur Neil
Maddison, sem kom frá Sout-
hampton, vaxið með hverjum leik.
Ef til vill era hæfileikar þessara
manna ekki eins miklir og forvera
þeirra en ljóst má vera að þeir henta
Middlesbrough betur - innan vallar
sem utan. Við þetta bætist að menn
á borð við ástralska markvörðinn
Mark Schwarzer, vamarmanninn
Nigel Pearson og miðjumennina
Craig Hignett og Robbie Mustoe
hafa eflst til muna frá því í fyrra, að
ekki sé talað um ungmennið Alun
Armstrong, sem hefur sprangið út á
miðjunni. Þá hefur það ekki farið
fram hjá neinum að Paul Gascoigne
er genginn í raðir Boro. Hann leikur
væntanlega sinn fyrsta leik fyrir fé-
lagið í dag.
En þótt Boro-menn séu óragir er
Chelsea eftir sem áður sigurstrang-
legra liðið í rimmu dagsins. Það á
sæti í úrvalsdeildinni, þar sem það
hefur lengst af verið í hópi efstu liða
í vetur, auk þess sem mikil bikar-
stemmning virðist vera í liðinu.
Chelsea er handhafi bikars enska
knattspyrnusambandsins - óþarfi er
að minna Middlesbrough á það - og
er komið í undanúrslit í Evrópu-
keppni bikarhafa, þar sem það þykir
sigurstranglegast. Úrslitaleikur við
Middlesbrough í Coca Cola-bikam-
um ætti því ekki að skelfa drengina
hans Gianluca Vialli.
Dagskipun stjórans er líka ein-
fóld: „Það eina sem kemur til greina
er að Chelsea vinni bikarinn. Gildir
þá einu hvort ég verð sjálfur innan
vallar eða utan!“
Að leika eða leika ekki, það er
spumingin sem Vialli verður að
svara. Treystir hann sjálfum sér
best eða kýs hann að láta öðram eft-
ir að manna framlínu liðsins? „Ég er
með liðið í kollinum og hugsa aðeins
um að fara á Wembley sem knatt-
spymustjóri. Það er út af fyrir sig
nógu spennandi. Ég mun vitaskuld
fara fyrir mínum mönnum inn á leik-
vanginn. Hvort ég verð klæddur
jakkafótum eða íþróttagalla mun
koma í Ijós,“ sagði Vialli á fostudag,
sposkur á svip.
Stjóranum er vel stætt á því að
velja sjálfan sig í liðið. Hann er lang-
markahæsti leikmaður Chelsea á
leiktíðinni, þótt hann hafi eytt drjúg-
um tíma á varamannabekknum, og
margreyndur í stórleikjum sem
þessum. Við þetta bætist að hann
lék aðeins tvær síðustu mínúturnar í
títtnefndum úrslitaleik í fyrra og
finnst hann því örugglega hafa sitt-
hvað að sanna. En hverja velur hann
sér við hlið?
Talandi um reynslu af stórleikj-
um, þá getur Vialli kallað á velska
miðherjann Mark Hughes, sem á að
baki átta bikarúrslitaleiki á
Wembley með Chelsea og
Manchester United. Fátt bendir þó
til þess að Hughes hefji leikinn en
hann hefur ekki átt upp á pallborðið
í síðustu leikjum. Eflaust á kappinn
þó eftir að koma til skjalanna á ein-
hverju stigi málsins.
Sæti Zola öruggt
Þá eru ónefndir ítalski landsliðs-
maðurinn Gianfranco Zola og norski
landsliðsmaðurinn Tore Andre Flo.
Zola var lengi vel atkvæðalítill í vet-
ur en er allur að braggast og verður
örugglega með frá byrjun í dag.
Hinn fótleggjalangi en fimi Flo
verður hins vegar að bíða milli vonar
og ótta, þrátt fyrir vaska framgöngu
síðasta kastið. Manni segir þó svo
hugur að hann muni hefja leikinn við
hlið Viallis í fremstu víglínu og Zola
verði gert að draga sig eilítið aftar, í
stöðu framliggjandi fríherja, þar
sem hann kann reyndar best við sig.
Af öðram Chelsea-mönnum sem
væntanlega verða í sviðsljósinu era
fyrirliðinn Dennis Wise, en leik-
bannið sem hann er að taka út í úr-
valsdeildinni nær ekki til deildarbik-
arkeppninnar, varnarmaðurinn
Franck Lebouef, sem orðinn er góð-
ur af meiðslum sem hann varð fyrir í
landsleik Frakka og Rússa á dögun-
um, og enski landsliðsbakvörðurinn
Graeme Le Saux, sem jafnframt er
kominn á ról eftir meiðsl.
Lið Chelsea er vissuiega sterkara
en lið Middlesbrough á pappímum.
Engu að síður bendir allt til þess að
við fáum fjörugri og meira spenn-
andi leik en í fyrra, þegar úrslitin
réðust á fyrstu mínútu er Roberto di
Matteo lét eftirminnilegan
þramufleyg ríða af. Boro komst
aldrei inn í leikinn. Og jafnvel þótt
framkvæðið verði hjá Chelsea era
líkumar á að leikmenn Boro leggist
niður og deyi, eins og Ravanelli og
þeir menn allir gerðu, hverfandi!
ÞAÐ er 18. maí 1991. Notting-
ham Forest og Tottenham
Hotspur etja kappi um bikar
enska knattspyrnusambands-
ins á Wembley. Allra augu
beinast að Paul Gascoigne,
leikmanni Tottenham, og
helstu hetju enskrar knatt-
spyrnu. En kappinn er eitt-
hvað illa upplagður - óvenju
ör. Og er þó engin Iognmolla
fyrir. Það er engu líkara en
fætumir láti ekki að stjórn -
eigi sér sjálfstætt Iíf. Gazza,
en svo er hann kallaður,
flengist um flötina eins og eðl-
unarfús ótemja. Engu tauti
verður við hann komið. Áður
en fyrri hálfleikur er hálfnað-
ur dynur svo áfallið yfir, óhjá-
kvæmilega. Gazza brýtur
dólgslega á Gary Charles,
leikmanni Forest. Þeir kút-
veltast í sverðinum. Charles
staulast á fætur en ódæðis-
maðurinn Iiggur óvígur eftir.
Þátttöku hans í leiknum er
lokið, krossbönd em slitin.
Gascoigne klæddist ekki
búningi Tottenham framar.
Þegar hann náði fullri heilsu,
15 mánuðum síðar, gekk
hann í raðir Lazio á Ítalíu.
Þaðan fór hann til Glasgow
Rangers í Skotlandi. En nú er
Gazza kominn heim og í dag
leikur hann væntanlega
fyrsta leik sinn í ensku knatt-
spyrnunni í tæp sjö ár - á
sama vellinum og hann varð
fyrir téðri lífsreynslu,
Wembley. Örlög okkar mann-
anna geta að sönnu verið
kaldhæðnisleg!
Að þessu sinni mun kappinn
klæðast búningi Middles-
brough, sem festi kaup á hon-
um á dögunum fyrir 3,45
milljónir sterlingspunda. Tíð-
indi sem ýmsir áttu erfitt með
að kyngja enda Gascoigne
borinn og barnfæddur Geor-
die-drengur og steig sín
fyrstu skref sem knattspyrnu-
maður hjá heimaliðinu og höf-
uðandstæðingi Boro í Norð-
austur-Englandi, Newcastle
United.
Gascoigne er án efa einn
hæfileikarikasti knattspymu-
maðurinn af sinni kynslóð í
Englandi, þótt hann hafi oft
og tíðum verið fyrirferðar-
meiri á síðum slúðurblaðanna
en á vellinum, og þó einhverj-
ir hafi þegar afskrifað hann
trúa aðrir því að hann sé enn
með töfrana í tánum. Einn
þeirra er gamla brýnið Andy
Townsend, félagi hans hjá
Middlesbrough: „Það er stór-
kostlegt að Gazza skuli vera
kominn til Boro. Hann er leik-
maður á heimsmælikvarða og
á fáa sína Ifka hér um slóðir.
Koma hans á eftir að styrkja
liðið.“
Og Townsend er sannfærð-
ur um að Gazza eigi eftir að
láta til sín taka í leik dagsins.
„Nærvera hans á eftir að lyfta
okkur hinum upp á æðra plan.
Það er nefnilega svo oft
þannig að menn spýta sjálf-
krafa í lófana þegar snillingar
af þessu tagi bætast í hópinn.
Mönnum er í mun að sýna og
sanna að þeir eigi heima í
sama liði og þeir.“
Ekki liggur fyrir hvert hlut-
verk Gascoignes, sem orðinn
er tæplega 31 árs gamall,
verður í leiknum gegn Chel-
sea í dag. Hann er nýstiginn
upp úr meiðslum og fyrir þær
sakir í lítilli leikæfíngu. Það
er freistandi fyrir Bryan Rob-
son, knattspyrnustjóra, að
geyma Gazza á bekknum fram
í síðari hálfieik og hleyp’onum
þá sprækum og spenntum á
skeið. Á hitt ber þó að líta að
nærvera hans frá byrjun gæti
haft góð áhrif á leikmenn
Boro, sem eiga á brattann að
sækja gegn sterku liði Chel-
sea.
En í raun gildir það einu
hvort Gascoigne leikur í
fimm, fimmtán eða níutíu mín-
útur í dag. Kjarni málsins er
sá að hann er kominn aftur
þangað sem hann á heima -
aftur í ensku knattspyrnuna!
Reuters
TÝNDI sonurinn snýr aftur. Bryan Robson, knattspyrnusljóri Middles-
brough, tekur á móti Paul Gascoigne.