Morgunblaðið - 13.05.1998, Blaðsíða 43

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
MIÐVIKUDAGUR 13. MAÍ 1998 43-
1
!
I
1
!
1
I
1
I
1
í
j
J
;
I
S
I
J
3
I
I
I
:
,
ASTA
VESTMANN
+ Ásta Vestmann
fæddist í Gimli,
Manitoba, Kanada, 4.
mars 1925. Hún lést í
Sjúkrahúsi Akraness
6. maí síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Einar Guð-
mundur Vestmann, f.
1888 á Heggsstöðum
í Andakflshreppi,
Borgarfirði, d. 1976,
og Guðríður Niku-
lásdóttir, f. 1891 á
Akranesi, d. 1929 í
Kanada. Systkini:
Daniel Vestmann, f.
1913, látinn. Nikulás Vestmann,
f. 1915, látinn. Vaigerður Vest-
mann, f. 1916. Einar Vestmann, f.
1918, látinn. Ingibjörg Vestmann,
f. 1919, látnn. Anna Margrét
Vestmann, f. 1923. Benedikt
Vestmann, f. 1927, látinn. Hálf-
systir: Eleanor Vestmann Nordal,
f. 1930.
Hinn 3. október 1943 giftist
Ásta eftiriifandi eiginmanni sín-
um Bjarna Jónssyni, f. 19. ágúst
1922, frá Hólmavík. Foreldrar
hans: Jón Ottósson og María
Bjarnadóttir. Ásta og Bjarni
bjuggu alla tíð á Akranesi og
eignuðust þau 6 börn: 1) María
Vestmann, f. 21.11. 1943. d. 1.2.
1995, maki Einar Möller, búsett-
ur í Keflavík. 2)
Birgir Vestmann, f.
22.5. 1945, d. 27.2.
1966. 3) Rut Vest-
mann, f.3.2. 1949,
maki Ilámundur
Björnsson, búsett í
Keflavík. 4) Ingi-
bergur Vestmann, f.
11.7. 1950, maki Sig-
ríður Gísladóttir, bú-
sett í Keflavík. 5) Jón
Vestmann, f. 29.12.
1951, maki Elín
Hanna Kjartansdótt-
ir, búsett á Akranesi.
6) Bjarni Vestmann,
f. 24.5. 1961, maki Rakel Árna-
dóttir, búsett í Stokkhólmi.
Barnabörnin eru orðin 23. Þar af
eru tvö látinn. Barnabarnabörnin
eru 27.
Ásta fæddist í Kanada og var þar
til 4 ára aldurs, en kom þá heim til ís-
lands með fóður súium og systídnum
eftir lát móður sinnar. Settust þau að
á Akranesi. Átti hún sitt bemsku- og
æskuheimili í Gimli við Vesturgötuna
sem faðir hennar byggði. Stærstan
hluta ævinnar vann Ásta ýmis störf,
aðallega í fiskvinnslu, síldarsöltun og
si'ðustu árin í' þvottahúsi Sjúkrahúss
Akraness.
Ásta verður jarðsungin frá
Akraneskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
Elsku systir mín!
í örfáum orðum langar mig að
kveðja þig. Það er svo erfitt að átta
sig á að samveru þinni með okkur
sé lokið, en við treystum á fyrirheit
skapara okkar um upprisu dauðra á
hinum efsta degi og það gefur okk-
ur styrk í sorg okkar.
Þú varst búin að reyna svo mikið í
lífinu, en stóðst þig eins og hetja.
Ég veit að Guð hefur haldið í hönd
þína, svo sterk varst þú. Ég vakti
um tíma nætur og hugsaði um þig
og gleðistundir okkar saman og það
veitti mér ánægjustund. Ég bið Guð
að blessa Bjarna minn og allt hans
fólk. Mig langar að kveðja þig með
litlu ljóði eftir Jóhannes úr Kötlum:
Eg vil vera barn þitt, bjarta nótt,
blómin tína úr mjúkri kjöltu þinni,
vaka upp við Álftavatnið hljótt,
ásamt henni litlu systur minni.
Þama liðast silfursytra fín,
sömuleiðis hér í nánd ég greini
tóna, sem að minna á mandólín,
máski er það bjalla undir steini.
Júníljós sig hjúfra um skóg og hraun,
hér er gull og reykelsi og myrra.
Jesúbamið lék sér héma á laun
lengi nætur einu sinni í fyrra.
Anna Margrét systir.
Kær móðursystir okkar er látin.
Sá söknuður sem við finnum við frá-
fall hennar er ekki að byrja í dag.
Hann hefur verið til staðar síðan
veikindi hennar tóku hana heljar-
tökum fyrir nokkru. Það var sárt að
sjá þessa sterku konu visna fyrir
augum okkar.
Við eigum bara góðar minningar
um Ástu frænku. Hún var glæsileg
kona, full af gleði og kærleika sem
hún var ekki hrædd við að sýna öðr-
um. Hún var þekkt fyrir gleðina
sem bjó í henni og við getum enn
heyrt hlátur hennar í hugum okkar.
Hún var spaugsöm og hnyttin í orð-
um og kom öllum í gott skap sem í
kringum hana voru. Við getum enn
brosað að sumum skemmtilegu at-
hugasemdunum hennar og tilsvör-
um. Hún var andlega sterk kona og
þurfti svo sannarlega á því að halda
því hún upplifði mikla erfiðleika og
sorg á æviferli sínum. Hún stóð
ávallt sem klettur þó hafsjórinn
brimaði í kringum hana. Hún var
sannkölluð hetja, sem stóð vörð um
þá sem henni þótti vænt um þrátt
fyrir djúpa sorg í eigin hjarta þegar
börn og barnabörn voru hrifin frá
henni.
Ásta frænka var líka mikill vinnu-
forkur. Hún var sterk að líkams-
burðum og við minnumst þess að
sem börn undruðumst við krafta
hennar og dugnað til vinnu. En hún
átti einnig yfir listrænum hæfileik-
um að búa og saumar og annað lék í
höndum hennar. Við minnumst
hennar með þakklæti fyrir samver-
una og með fullvissu um að líf okkar
er ríkara vegna þess að við áttum
hana að frænku. Það eru góðu
stundirnar með henni, sem við höf-
um í farteskinu og getum tekið fram
og skoðað þegar hún er nú horfin.
Elsku Bjarni, Rut, Ingi, Nonni,
Bjarni yngri, tengdaböm, barna-
börn og systurnar tvær sem eftir
eru, mamma og Valla. Við biðjum
góðan Guð að gefa ykkur öllum
styrk í sorg ykkar. Við vitum að
missir ykkar er mikill því eins og
spekingurinn segir í orði sínu þá
„var hún miklu meira virði en perl-
ur“.
Guðríður, Ásta, Magnea og Elín.
Hún Ásta mín er dáin. Ég á ekk-
ert nema góðar minningar um hana.
Þegar ég var lítil fannst mér Ásta
best og fallegust undir sólinni. Það
var líka svo góð lykt af henni. Og
enginn hló eins og hún.
Það var ekki fyrr en ég varð eldri
að ég gerði mér grein fyrir hve
kjarkmikil hún var. Það var eins og
endalaust væri verið að reyna hana.
Hún mátti þola mikla sorg og ást-
vinamissi. Það var þá sem hún sýndi
óbilandi kjark og var alltaf tilbúin
að hugga aðra.
Á yngri árum Ástu var lífsbarátt-
an hörð á Akranesi eins og víðar,
margir stóðu höllum fæti. Þau
Bjarni voru lítt aflögufær á þessum
árum. Samt var eins og alltaf væri
eitthvað afgangs til að hjálpa þeim
sem voru enn verr staddir en þau.
Og þeir sem lentu í andlegum erfið-
leikum áttu alla tíð skjól hjá Ástu.
Ásta var móðursystir mín. 011
mín bernsku- og unglingsár fórum
við mamma upp á Akranes og héld-
um jólin hjá Einari afa mínum og
Maríu konu hans. Stundum var ég
líka hjá þeim hluta úr sumri. Það
var alltaf jafn mikil tilhlökkun að
heimsækja Ástu og að sama skapi
sorglegt að skiljast við hana þegar
við snerum heim til Reykjavíkur.
Ég get ekki ímyndað mér að nokkur
hafi farið af hennar fundi án þess að
hlakka til að hitta hana aftur, slíkt
var aðdráttarafl hennar.
Bjarni Jónsson, eiginmaður Ástu,
var sjómaður og því oft fjarri heim-
ilinu og uppeldi sex barna þeirra
mæddi því mikið á henni. Þó vann
Ásta lengst af utan heimilisins. Hún
var meðal annars síldarstúlka á
Raufarhöfn, Siglufirði og Seyðis-
firði og fræg fyrir flýti og úthald.
Það var sagt um hana að hún væri
„fjögurra tunnu stúlka“ sem þýddi
að hún saltaði fjórar tunnur á
klukkustund og lengra varð ekki
komist sem síldarstúlka. Henni
þótti gaman á síld og lífsgleði henn-
ar rímaði vel við síldarævintýrið.
Það lék líka allt í höndunum á
henni. Ekki var nóg með að hún
klippti hár allra fjölskyldumeðlima
og fjölda annarra heldur töfraði hún
líka fallegustu fót í heimi úr engu
enda voru börnin hennar eins og
prinsar og prinsessur þegar þau
voru komin í sparifötin.
Hún Ásta gerði æsku mína ríkari
og þar með líf mitt. Fyrir það verð
ég ævinlega þakklát. Við Birgir
sendum Bjarna og Rut, Inga, Jóni,
Bjarna yngri og fjölskyldum þeirra
okkar dýpstu samúðarkveðjm-.
Elsa.
Þegar dauðinn bankar upp á og
sorgin ríður yfir verður hver maður
barn. Þegar ég fékk þær fréttir að
Ásta frænka, eins og við kölluðum
hana alltaf, væri sofnuð fór ég að
hugsa til bernskunnar. Hún var bú-
in að vera mikill sjúklingur undan-
farin ár og hefur sjálfsagt verið feg-
in hvíldinni. Þessi atorkusama kona
sem alltaf var svo dugleg og sterk
hvað sem á dundi og hafði svo
sterka réttlætiskennd að hún mátti
aldrei neitt aumt sjá. Miklir kær-
leikar voru með móður minni og
Ástu og hittumst við því oft. Alltaf
var jafnmikið tilhlökkunarefni að
koma til Ástu og Bjarna þegar við
fórum í heimsókn upp á Skaga, það
var alltaf tekið vel á móti manni og
þar mætti manni alltaf hlýja og
glaðværð. Alltaf var nóg að gera og
við krakkarnir brölluðum ýmislegt
okkur til skemmtunar og á ég góðar
minningar frá þeim tíma. Eg man
að mér fannst að Ásta frænka gæti
allt, hún hafði svo mikið þrek og var
ýmislegt til lista lagt og var stund-
um ótrúlegt hvað hún komst yfir að
gera. En þó að gleðin og hlýjan réði
ríkjum var ýmislegt á hana lagt, en
alltaf sýndi hún þennan mikla styrk
hvað sem á dundi. Varð mér þá
hugsað til draumsins sem manninn
dreymdi, draumsins um sporin í
sandinum. Þegar hann átti erfitt
voru bara ein spor í sandinum því
þá bar Kristur hann í fanginu, en
annars voru tvenn spor í sandinum,
þegar allt var í lagi gekk Kristur við
hlið hans. Eftir að ég stofnaði heim-
ili gátum við alltaf litið inn ef við
vorum á ferðinni um Skagann. Vor-
um við ávallt boðin velkomin og
knúsuð í bak og fyrir, var hún alltaf
kölluð kossafrænka af börnunum,
svo mikla hlýju sýndi hún þeim. Það
mun búa tómleiki innra með okkur
eftir að þú hefur kvatt þennan heim,
en það er huggun harmi gegn að
einhvem tímann munum við segja
eins og stendur í 1. Kor. 15.55.
„Dauði, hvar er sigur þinn?“ Þá
verður enginn sjúkur, engin von-
brigði og engin sorg. Elsku Ásta,
við kveðjum þig með söknuði og
þökkum fyrir þær stundir sem við
fengum að eiga með þér. Guð veri
með þér, Bjami minn, og öllum
börnunum ykkar.
Svo gengur allt að Guðs vors ráði,
Gleðin og sorgin skiptast á
Þótt vinur hnígi lik að láði
Og logi tár á hrelldri brá.
Þá huggar eitt, sem aldrei brást.
Vér aftur síðar munum sjást.
(Ingib. Árnad.)
Anna Jóna Guðjónsdóttir.
Elskuleg amma okkar er látin
eftir nokkurra ára baráttu við
alzheimer-sjúkdóminn. Þessi kraft-
mikla og yndislega amma er farin
frá okkur aðeins nokkrum árum eft-
ir að móðir okkar lést. Þær tvær
héldu sambandi á milli allra okkar
nánustu og því hefur mikið tóma-
rúm myndast í lífi okkar systkina.
Þegar við fluttum frá Akranesi 1977
til Njarðvíkur þá var alltaf jafn
gaman að koma til ömmu og afa á
Akranesi. Við bræðurnir komum
alltaf næstu ár á eftir á hverju
sumri, eina til tvær vikur í senn.
Kossamir og hlýjan sem við fengum
var góð tilfinning. Kræsingarnar
sem voru á boðstólum voru með
ólíkindum og aldrei fór maður
svangur frá ömmu. Margs er að
minnast frá þessum tíma. Okkur er
það minnisstætt hvað amma talaði
og lifði sig óskaplega inn í bíómynd-
ir sem við horfðum á saman á Há-
holtinu, alltaf að spyrja og spek-
úlera. Túnið á bak við húsið var
alltaf vinsælt til að sparka tuðru,
amma var alltaf að banna okkur að
sparka þar en alltaf stálumst við er
þau afi og amma fóru í vinnuna. Eitt
varð þó að passa sérstaklega en það
var rabarbarinn í garðinum, því hún
amma gerði bestu sultu sem við höf-
um fengið. Spennan var svo ekki
síðri þegar það stóð til að amma og
afi kæmu í heimsókn suður með sjó
og alltaf komu þau með sælgæti
með sér og eftirvæntingin var mikil.
Okkur bræðranum er það einnig
minnisstætt að þegar afí var á vakt í
Hvalfirðinum þá sváfum við alltaf
uppi í rúmi hjá ömmu á okkar yngri
árum. Alltaf vildi hún hafa okkur
hjá sér sem lýsir henni best hvað
hún var óskaplega hlý, góð og gaf
mikið af sér tilfinningalega. Kraft-
urinn í henni var mikill og hún var
alltaf að. Heimili ömmu og afa var
einkar hlýlegt, snyrtilegt og aldrei
sá á neinu og mun Háholt 19 alltaf
lifa í minningunni. Það lýsir því vel
spennunni að fara upp á Skaga því
annan í jólum fórum við alltaf í
heimsókn og það var grátið ef ekki
átti að fara og á endanum var farið
af stað. Þetta gaf okkur svo mikið.
Þegar við höfum rifjað þetta upp í
stórum dráttum þá sjáum við hvað
amma gaf okkur mikla ást og kær-
leik allt sitt líf. Hún amma mun
alltaf lifa í minningu okkar fyrir það
sem hún gaf okkur, megi hún hvfla í
friði.
Elsku afi, megi guð gefa þér
styrk í að halda áfram að Iifa lífinu
og eiga með okkur barnabömunum
fleiri samverustundir.
Megi guð gefa okkur öllum styrk
í sorginni.
Kristján, Birgir og Ragnheiður.
Elsku Ásta amma. Síðastliðinn
miðvikudag fékk ég símtal írá íslandi
og mér var sagt að þú værir farin frá
okkur. Á ég mjög erfitt með að trúa
því að þú sért farin en veit að þér líð-
ur betur núna. Þar sem ég gat ekki
kvatt þig með faðmlögum og kossum
vegna þess að ég er svo langt í burtu,
þá vil ég kveðja þig með nokkrum
orðum og minnast þín, hversu frábær
og yndisleg þú varst. Þú varst þessi
ekta amma sem bakaðir og prjónaðir
og þú bakaðir bestu baby-ruth köku í
heimi. Á sunnudögum var oft kallað í
mat í hádeginu eða kaffi þar sem var
svo stutt á milli heimila okkar í Há-
holtinu og þá leið manni eins og í
veislu. Að horfa á sjónvarp með þér
var ólýsanlegt því þú þurftir alltaf að
segja hvað væri að gerast þótt maður
væri búin að sjá myndina áður. Það
var alltaf svo gaman þegar öll fjöl-
skyldan kom saman og farið var í
sumarbústaðin ykkar í Þrastaskógi,
þar var grillað, spilaður kani langt
fram á nótt og oft farið í sund í
Hveragerði.
Sunnudagsrúntarnir með ykkur
voru alveg frábærir, maður gat
emjað úr hlátri allan tímann þegar
þið afi voruð að ákveða hver ætti að
keyra. Eitt að því sem þú þoldir ekki
var þegar við krakkamir vorum að
renna okkur niður stigann og hanga
í handriðinu, þá sagðir þú okkur frá
því þegar Ingi og pabbi duttu einu
sinni niður stigann og fengu gat á
hausinn báðir tveir á sama tíma.
Einu sinni sagðir þú mér frá því
þegar þú bjargaðir lífi pabba þegar
hann hafði dottið í ískalt vatnið hjá
Sementsverksmiðjunni með því að
setja hann upp í rúm og leggjast hjá
honum og halda á honum hita með
því að halda utan um hann. Mynda-
vélin var eitt sem þú slepptir aldrei
úr höndunum þú varst alltaf með
myndavélina á loftí hvenær sem er
og hvemig sem maður leit út. Allaf
var maður kysstur og knúsaður og
alltaf nóg af ást að finna hjá þér.
Elsku amma mín, ég vildi óska að
ég hefði getað verið hjá þér og kvatt
þig með faðmlagi og sagt þér
hversu vænt mér þykir um þig en
ég vona að þér líði vel núna.
Elsku afi, ég bið Guð að styrkja
þig á þessum tímamótum.
Með ástarkveðju, þitt bamabam,
Telma.
Elsku besta Ásta amma. í dag r'
kveðjum við þig með söknuði. Við
munum ávallt minnast þín, hve dá-
samleg, yndisleg og góð amma þú
hefur verið. Þú hefur kennt okkur
hve dásamlegt er að vera kysstur
og knúsaður, það munum við varð-
veita og kenna okkar bömum og
einnig sýna þeim alla þá hlýju sem
þú gafst okkur. Við minnumst þess > ~
á ættarmóti þegar litli strákurinn
spurði og leitaði að „konunni sem
lÓ'ssti" og það varst þú amma. Þú
varst þekkt fyrir þitt kossaflens og
hlýjan faðm. Við vitum varla hvar
við eigum að byrja, það er svo
margs að minnast, allar þær góðu
stundir sem við áttum saman. Það
var alltaf svo gott að koma til ykkar
afa á Háholti 19 og við minnumst
okkar yngri ára þegar húsið var
fullt af lífi og fjöri og við barnaböm-
in hittumst og margt var brallað þar
á meðal þegar við stálumst til að
taka kodda úr herbergjunum og
renndum okkur í röðum niður stig-
ann ömmu til mikillar hrellingar.
Oft sátum við í kringum fullorðna
fólkið og fengum að horfa á það
spila kana, þangað til við urðum
eldri og fengum að taka þátt. Ekki
má gleyma öllum þeim stundum
sem þú eyddir með okkur í að
kenna okkur að leggja kapal og
gafst okkur góðan tíma til að læra.
Jólaboðin hjá þér og afa, þú töfraðir
fram þvflíkar kræsingar og fallegar
kökrn- og heita súkkulaðið sem þú
leiðréttir okkur alltaf með ef við
sögðum óvart kakó, helst mátti ekki
standa upp frá borðinu nema að
smakka á öllu og það helst þrisvar.
Einnig minnumst við ferðanna sem
farnar voru í sumarbústaðinn ykkar
í Þrastaskógi og auðvitað þurfti að
fara í Eden að kaupa ís.
Elsku amma, þú varst kjama-
kona og margt til lista lagt, frábær
saumakona, góð með handavinnu og
ekki má gleyma myndavélinni sem
þú lagðir nánast aldrei frá þér. Hve
oft við settumst niður með þér og
skoðuðum þær myndir sem þú hafð-
ir tekið og fengum sögu með.
Elsku amma, það er varla með
orðum lýsandi hve frábær persóna
þú varst og allra mest viljum við
þakka þér fyrir hvað frábæran og
yndislegan pabba þú gafst okkur.
Elsku afi, við munum biðja Guð að
gefa þér styrk á þessum tímamót-
um.
Ástarkveðjur, þínar sonardætur,
Auður og Eva Lind.
Elsku amma mín, söknuðurinn og
minningin um þig verða ávallt í
hjarta mínu. Ég man það eins og
gerst hafi í gær þegar við komum í
heimsóknir. Þú tókst á móti mér af
svo mikilli hlýju, með faðmlögum og
kossum. Þegar ég læddist á morgn-
ana inn í sjónvarpsherbergi komst
þú með Cocoa Puffs og settir á
myndband með Heiðu fyrir mig.
Þolinmæði þín og umhyggja var.«
einstök. Tíminn sem þú gafst þér til
að spjalla við mig var ómetanlegur.
Frá því ég man eftir mér hafa jól-
in verið jól þriggja kynslóða. Við
vorum alltaf saman á jólunum, þú,
afi, mamma, pabbi, ég og systur
mínar Agnes og Andrea. Síðustu 16
ár höfum við aðeins tvisvar verið að-
skilin um jól. Um síðustu jól varstu
orðin svo veik að þú gast ekki komið
til okkar til Stokkhólms. Fjölskyldu-
boðin þín á jóladag, svo lengi sem
heilsan leyfði, voru vegleg og
skemmtileg. Allir í stórfjölskyldunni
komu og þú varst með eitthvað fyrir ’
alla. Mér verður sérstaklega minnis-
stætt hvað þér var annt um alla og
hve góð þú varst. Þú hafðir svo stórt
og gott hjarta að nóg pláss var fyrir
alla ættina. Ég mun minnast þín
með gleði og þakklæti fyrir að hafa
fengið tækifæri til að kynnast þér.
Þín
Stella.